Alvorens ik me hier aan een bezoekje aan de kapper waag
(hopelijk loopt dit goed af), nog gauw een update vanuit BA!
Eerste sneeuwval in België, zo vernam ik in het nieuws. Van
een licht verschilleke gesproken: mijn truien liggen vanaf nu voorgoed
opgeborgen in de kast;)
Maar ik vertelde jullie eerder dat ik naar Las Cataratas del
Iguazú zou gaan. En zo geschiedde een 10-tal dagen geleden Zonder te
overdrijven en jullie opzettelijk jaloers te willen maken, kan ik alleen maar
zeggen dat het echt één van de mooiste natuurfenomen is die ik al ooit gezien
heb. Op het programma stond: een ritje door de jungle (waar je je niet te veel
bij moet voorstellen), een verfrissend tochtje op een speedboot die ons tot aan
de watervallen bracht - weliswaar in volledig doorweekte toestand gevolgd
door verschillende wandelroutes die ons de watervallen vanuit verschillende
gezichtspunten lieten aanschouwen. De dag erna staken we de grens over tot in
Brazilië, waardoor je de watervallen weer op een andere manier te zien kreeg. Zonder
te poëtisch te willen worden: het is niet gewoonweg het aanzicht, maar vooral
de ervaring en belevenis van de kracht van deze talrijke watervallen, dat
het zo speciaal maakt. Dus ja, topweekend! Bedankt Veerle om te overtuigen om
mee te gaan!:)
En verder?
Afgelopen weekend me eens volledig ondergedompeld in het Argentijnse
uitgaansritme. Dit betekent: vrijdag tegen middernacht naar een
afscheidsfeestje vertrokken, en tegen 6u in mijn bedje gekropen.Bijgevolg zaterdag tussen 19-21u een
noodzakelijke extra siësta moeten inlassen, aangezien we s avonds wat volk
hadden uitgenodigd in ons appartement. Het was immers de laatste avond dat ons
Mereltje - alias mijn buddy:p - met ons
op stap kon gaan: sinds gisteren is haar vriend hier aangekomen en over een paar
dagen beginnen ze te reizen. Ja, ik ga ze missen!!! Maar dus, na een gezellige
prédrink hier, zijn we dan tegen 3u naar een club vertrokken. Voor 2u s nachts
valt er hier immers niets te beleven in een club. Ik ben niet altijd fan van
clubs, maar dit was echt een topper: groot dansgedeelte in open air, met
uitzicht op zee (ofja, water).
Het grote slaaptekort liet zich zondag en maandag weliswaar duidelijk voelen..
En dan is er natuurlijk het serieuze gedeelte: mijn stage.
Goh ja, spijtig genoeg is er weinig serieus aan, want het is echt saai en
allesbehalve leerrijk. De werkomgeving is weliswaar aangenamer als vorig
bedrijf. Ik heb het Argentijnse bedrijfsleven en het aspect van internships
hier duidelijk overschat. Ik zit natuurlijk ook in een andere positie als de
meeste interns: vele moeten dit doen om hun diploma te halen. Ze willen in de
eerste plaats dus zo weinig mogelijk werken, zoveel mogelijk genieten. Ik doe
dit niet voor mijn diploma, maar echt om iets bij te leren (en voor mijn cv of
course:p) De positieve kant is weliswaar dat ze hier zo flexibel zijn voor
interns dat ik geen enkele verplichting heb op vlak van werken. Indien ik geen
zin heb om te komen werken, geen haan die ernaar kraait. Indien ik geen zin heb
om me door felle stortbuien te begeven (ja, die zijn er hier echt wel), is dit
een geldig excuus om niet te komen werken;) Ik heb spijtig genoeg ook weinig
gelegenheid om mijn Spaans te verbeteren, dus dat vind ik enigszins wel
frustrerend. Zeker omdat ik met huisgenoten en vrienden hier ook nooit Spaans
spreek..De voertaal is altijd Engels.
Ondertussen probeer ik me ook wat meer onder te dompelen in
het culturele leven hier. Buenos Aires wordt gezien als een bruisende culturele
stad, en ik geloof dit best wel. Maar om één of andere reden vind ik het echt
moeilijk om hieraan actief deel te nemen. Ik merk echter dat ik een concertje
op tijd en stond wel begin te missen. Bij deze ging ik afgelopen week naar een
saxofoonquartet, met Sean en Siro in het kielzog. De muziek was best tof, maar
niet de meest toegankelijke muziek. Weet niet of Sean - voortdurende
heen en weer wiebelend op zijn stoel - me
volgende keer nog eens vergezeld;) Ondertussen heb ik ook een ticketje (weliswaar
staanplaats) weten te bemachtigen voor een concert in het befaamde theater
Colon hier.
En tot slot, enkele neveneffecten van mijn BA-leven:
Grote eetlust! Ik kan echt altijd eten als ik wil. Blijkt
dat mijn flatmates dit ook hebben, dus geen reden tot ongerustheid. Afgezien
van het feit dat mijn broeken steeds moeilijker dichtgaan;)
Neerzitten, nietsdoen en bij momenten diepzinnige gesprekken
voeren: voor Sean en Pete is dit de normaalste zaak van de wereld. Hun
studentenleven in de UK bestond voornamelijk uit samenleven met vrienden in een
appartement, en gewoon elke dag samenzitten en gezellig praten. Het kotleven is
België is echter vrij asociaal zoals jullie weten. Ik had in België dus ergens
wel een beetje de gewoonte ontwikkeld óf om of iets nuttigs te doen, óf om me
terug te trekken in mijn kamer met mijn laptop. Maar dat is buiten Sean en Pete
gerekend. Die kunnen echt gewoon meerdere uren samen zitten, en chillenJ
Bijgevolg: Annabel tell me about the most scaring experience ever; Annabel,
have you ever been in love; Annabel, whats your favourite Alles willen ze
weten! Maar ik moet zeggen, zorgt er wel voor dat er hier een enorm huiselijke
sfeer hangt en we samen heel wat aflachen!
Ok, lets get ready to go to the peluquería: een klein
stukje af, en opknippen in laagjes -> geen idée hoe ik dat in het Spaans
moet zeggen:p
