|
Onze jongste dochter heeft een hechtingsproblematiek en een emotionele ontwikkelingsachterstand. De overstap naar het middelbaar gaat dan ook niet zonder slag of stoot. De eerste week was het vooral kennismaken en dat was erg leuk, ze kwam met veel verhalen thuis, wat we totaal niet gewend zijn. Maar toen begonnen de lessen echt en haar humeur veranderde op slag. Ze loopt thuis constant boos rond. Een vraag wordt beantwoord met een snauw, doorvragen levert geroep en getier op: "Zwijg!" "Stohop!" "Laat mij gewoon gerust!" Voor mij tekenen aan de wand dat ze het moeilijk heeft maar omdat ze er niet over kan praten, maakt ze het ons ook moeilijk met haar negatieve gedrag.
Zo stormde ze vanmorgen onze slaapkamer binnen (zij is altijd vroeger wakker dan wij) om te vragen of de poetsvrouw vandaag beneden kon poetsen in plaats van de kamers boven. Haar kamer is namelijk niet opgeruimd. Toen ik zei dat ik de poetsvrouw zou vertellen dat ze haar kamer niet moest poetsen, kwam de aap uit de mouw. "Ik ga zondag de living NIET opruimen, zenne!" We krijgen zondagavond bezoek... en daarom wilde ze dus dat er beneden gepoetst zou worden vandaag want anders zou ze misschien wel moeten helpen om het zondag een beetje netjes te krijgen. BENG, daar ging de slaapkamerdeur en weg was ze. Maar die negativiteit sluipt bij mij dan alweer binnen. Nog wat slapen lukte niet meer... En nu, 4 uur later, voel ik me nog steeds down, lukt het me niet om dat van me af te schudden. En als er dan een paar telefoontjes niet helemaal lopen zoals je had gehoopt, dan helpt dat natuurlijk ook niet... Straks toch maar even terug mijn bedje in. Hopelijk word ik dan weer verfrist en positief wakker :-)
Vee
|
