Gisteren werd ik normaal gezien geopereerd aan mijn pols. Ik moest om 10 uur binnen zijn in het ziekenhuis. 's Morgens rond half 6 werd ik wakker met felle buikkrampen. Ik had diarree en viel zelfs bijna flauw toen ik naar het toilet ging. Ik dacht dat dat van de stress was en trok dus toch naar het ziekenhuis. Daar vertelde ik wel dat ik 's ochtends een motiliummeke had genomen omdat ik zo misselijk was. De operatie zou pas in de namiddag plaatsvinden dus ik hoopte dat de diarree tegen dan wel over zou zijn. Rond half 12 nam ik mijn kalmeermiddel. Iets later kwam de verpleegster zeggen dat de anesthesist het niet zag zitten om mij te opereren omdat ik nog steeds krampen en diarree had. Ik zou namelijk lokaal verdoofd worden en toch een tijd stil moeten kunnen liggen... Ik vroeg of ze me geen immodium konden geven. Daar waren ze in principe mee akkoord maar dat hadden ze niet op die afdeling, ze zouden me dat dan wel geven in het operatiekwartier. Tegen 12 uur kreeg ik groen licht om mijn operatiehemdje aan te doen. Terwijl de verpleegster de randen van het bed omhoog zette en het bed loszette om te vertrekken, kwam er een andere verpleegster binnen om te zeggen dat het toch niet door ging... Dus om kwart over 12 waren wij weer op weg naar huis.... Dat moest mij natuurlijk weer overkomen. Al die stress voor niks. De rest van de dag ben ik misselijk gebleven en ook vandaag heb ik met momenten nog krampen. Het was dus niet van de stress dat ik zo ziek was. Maar leuk is anders natuurlijk. Herkansing op 12 november. Dat is na de meeste andere doktersafspraken en behandelingen.

Vee