Soms heb ik het gevoel dat mijn lichaam desintegreert. Mijn hele volwassen leven heb ik al het ene kwaaltje na het andere en vaak kreeg ik van dokters te horen: normaal zien we dat bij vrouwen die veel ouder zijn. Ik kan je verzekeren dat dat niet leuk is: 35 jaar en al een multifocale bril nodig hebben, voor je 30 al tekenen van artrose, 35 jaar en te horen krijgen dat de afwijking in je darmen meestal voorkomt bij vrouwen van 60 à 70 jaar. De uitdrukking "Je bent maar zo oud als je je voelt" geeft mij dan ook een wrang gevoel. Want als je lijf aangeeft dat het eigenlijk ouder is en dus navenant aftakelt, dan voel je je al gauw 70 :-(
De afgelopen weken ben ik vaak kwaad geweest op mijn lichaam. Het hapert langs alle kanten. Mijn rug is al een paar keer zo hard verkrampt, dat ik nog amper kon stappen. Morgen hoor ik van de neurochirurg of er iets te zien was op de MRI. Mijn knieën zijn versleten. Aan de linkse ben al 3 keer geopereerd, de eerste keer toen ik nog maar 20 was. De rechtse houdt het dus al 30 jaar langer uit maar sputtert nu ook flink tegen. MRI is gepland voor 2 september. Ik heb een zenuwontsteking aan mijn pols, waar ik al 2 keer een cortisonespuit in heb gehad (au!) en nu gaat het richting operatie. Ik heb nog geen afspraak gemaakt omdat ik erg opzie tegen de revalidatie van 3 à 6 maanden.... dus behelp ik me voorlopig met een brace.
Oooh, wat klink ik als een zeurpiet, zeg! Sorry... maar pijn is zo vermoeiend. En ik ben al zo moe.En omgekeerd zal die burnout van mij ook geen goede invloed hebben op mijn lichamelijke problemen... Die vreetbuien die ervoor gezorgd hebben dat ik op een half jaar 10 kilo ben bijgekomen bijvoorbeeld. Gebrek aan gezonde voeding... Dingen waar ik nu toch wel weer graag op wil gaan letten. Want hoe kwaad ik soms ook ben op mijn lijf, ik heb er maar eentje en daar zal ik het mee moeten doen. En ik wil niet accepteren dat mijn leven vanaf nu alleen nog maar bestaat uit pijn. Ik ben nog maar 50... ik wil nog genieten van het leven! Dingen doen en beleven. En ik wil er gerust wat beperkingen bij nemen en rekening houden met mijn grenzen maar ik ga niet in een hoekje zitten en mijzelf laten wegkwijnen, nà!
Want genieten van kleine dingen doe ik nu ook nog. Wij hebben een heleboel vlinderstruiken in onze tuin en daardoor dus ook veel vlinders. Ik hou van vlinders... mijn vader kweekte vroeger vlinders, niet om in een kastje te hangen maar om ze te fotograferen - de hele cyclus van rups naar pop tot vlinder - en ze daarna in de natuur vrij te laten. En nu zit ik in de tuin naar de vlinders te kijken en ik geniet van hun kleuren en grillige manier van vliegen. Over dat vliegen gesproken. Wist je dat vlinders behoorlijk snel kunnen vliegen? Een paar dagen geleden fietste ik naar het dorp voor een boodschap en er vloog een vlinder voor mij uit. Nu fiets ik niet snel maar waarschijnlijk toch zo'n 15 km per uur (geen snelheidsmeter dus geen exacte gegevens ;-) ). En de vlinder haalde ik niet in. Verbazend... Kijk, dat vind ik nu leuk, zie! Daar geniet ik echt van... Hoe snel zou een vlinder kunnen vliegen? Ik denk dat ik dat eens ga opzoeken....
|