Na een fantastische eerste week op school gaat het terug iets minder :(. Rotweekend achter de rug. Ging afspreken met een vriend. Hij mocht niet van thuis. Hij is toch weggegaan. Niet met mij.
Hoe meer ik iemand ga vertrouwen en hoe meer ik me aan iemand hecht, hoe meer die mensen de neiging hebben me pijn te doen. Kan ook zijn dat ik te veel verwacht. Maar toch vind ik het niet leuk. Mijn leven bestaat uit een aaneenschakeling van mensen die me enkel 'graag hebben' omdat ze iets van me nodig hebben. Er zijn maar heel weinig mensen die bevriend met me zijn om wie ik ben en wat ik doe. Van 2 mensen ben ik heel zeker. Op hen kan ik altijd rekenen en zij kunnen ook altijd op mij rekenen. Wij weten dat van mekaar. Dan is er nog een groepje waarvan ik dacht dat ze me graag hadden om wie ik ben, maar keer op keer slagen net zij er in om me pijn te doen of om me zo diep te ontgoochelen. Ik denk niet dat ze het zelf beseffen, nu beseft de persoon het wel. Gelukkig. Ik ben iemand die heel veel voor mijn vrienden over heeft, sommigen profiteren hier wel van. Jammer genoeg. Waarom moet alles toch zo ingewikkeld zijn?
xxx Just me (gewoon iemand die zijn hart eventjes kwijt wil aan iets die mij niet zal teleurstellen of mijn vertrouwen zal schenden).
