Finally I've found him back. Na 4 jaar; heb ik hem terug gevonden... J. Chandolin 2004: een formidabel kamp, een om nooit te vergeten, prachtige mensen, .... Het was een bergkamp en tevens het eerste jaar dat ik last had van mijn knie. Ik met mijn stomme kop, ging een paar bergjes beklimmen met een knie waar ik om de haverklap doorzakte. Toch heeft er niemand mij veroordeeld. Iedereen had begrip voor mij. Er waren er zelfs een paar die mij bewonderden om wat ik in die 10 dagen gerealiseerd had... Tijdens de daguitstap ging het nog. Tweedaagse was al iets lastiger. Man wat heb ik toen afgezien. J. heeft me echt massas geholpen en gesteund, wat ben ik hem ongelooflijk dankbaar. Hij stond ook altijd met een luisterend oor klaar, als je het efjes moeilijk had... Ik denk niet dat hij weet wat hij voor mij betekend heeft en nog betekend. Hij is een van de weinige mensen die niet direct een oordeel over me klaar had, omdat ik ergens last van had. De jaren die volgden op Chandolin zou ik met nog heel veel onbegrip te maken krijgen. De enige mensen die na hem niet met een oordeel klaarstonden zijn mijn TEW-vrienden... (en natuurlijk ook mijn beste vrienden die ik overhoud van het middelbaar...)
Regelmatig denk ik nog eens terug aan die fijne tijd in Chandolin... J. THANKS FOR EVERYTHING YOU'VE DONE FOR ME!!!
Hoe heb ik hem nu terug gevonden? In de kine hadden ze het over facebook... heb me daar toen aangemeld, daar zat hij niet... Al mijn vrienden zitten op netlog, dus ook daar aangemeld en J. z'n naam ingetikt en guess what; gevonden...
Het is eigenlijk wel nostalgisch: ik heb hem leren kennen toen ik ongeveer 1 jaar last had van mijn knie en nu heb ik hem terug gevonden (weliswaar weet hij het niet... alhoewel op netlog kun je je recentste bezoekers zien !!) ongeveer 1 jaar nadat ik van alle miserie van die knie verlost ben (van mijn andere knie zwijgen we!)
Nu heb ik natuurlijk niet het lef om iets in z'n gastenboek te schrijven of om commentaar te geven op een van z'n foto's van Chandolin...
