Margo

Hoe vreemd voelt het aan om deze brief naar jezelf te schrijven. Wetende dat confrontaties aangaan zo moeilijk blijft voor jou en dat die struggle je zou laten beslissen om alles te skippen en terug te keren naar oude, slechte overlevingsmechanismes.

Schrijven zal je misschien helpen in dit confronterende proces, aangezien spreken en voelen niet altijd de gemakkelijkste combinatie is voor jou. Het kan je helpen in communicatie naar jezelf en anderen. Probeer het niet - zoals gewoonlijk - te zien als een 'moeten'. Zie het als een hulp waar ook jij recht op hebt, een helpende hand, om dit gevecht met jezelf aan te gaan. 

Hoe mooi is het om te weten dat simpele letters woorden vormen tot een tekst bestaande uit zinnen waar jij betekenis aan geeft. Je mag het gerust aanvaarden, schrijven kan je.

Gevoelens komen op bij deze positieve bekrachtiging. Ik voel het gevecht in jezelf. Ik merk je samengetrokken buik, je oppervlakkigere ademhaling en onrustige lichaam. Laat deze lichamelijke sensaties toe, ze mogen er zijn. Ik weet dat je moeite hebt met het benoemen van emoties, maar Margo, wat is het goed van je dat je al fysiek aanvoelt dat er iets zit.

Ik daagde je uit om deze brief meerdere keren voor te lezen aan jezelf. Wat voelde dat voorlezen de eerste keren onpersoonlijk aan. De woorden kwamen niet binnen bij jou. Als het je het zelf niet had geschreven, had je er waarschijnlijk geen letter van onthouden. Hoeveel oordelende gedachten die op jouw manier van voorlezen sprongen. Je had het gevoel dat je niet het kon overbrengen op de manier zoals je wilt. Op de manier zoals de woorden die zinnen vormen in stilte in je hoofd klinken. 

Communiceer, schrijf, loop niet weg. Het is oké dat jouw stem nog ruimte nodig heeft om warmte en aanmoediging te omarmen. Het is oké dat niet al jouw gedachten vandaag op papier zullen staan. Ik begrijp dat je het moeilijk hebt om oordelen los te laten. Die invalidering is meer dan 21 jaar jouw manier geweest om jezelf staande te houden. 

Margo. Sta even stil. Hoe voelt het om deze confrontatie met jezelf aan te gaan? Je hebt niet het gevoel om te stoppen met schrijven en weg te lopen. Althans niet toen je de vorige zinnen schreef. Nu je met je neus op de feiten wordt gedrukt, komt het gevoel wel naar boven. 

Ik weet dat je deze keer niet zal weglopen, Margo, want ik sta naast jou. Merk op hoe je niet in crisis bent en niet de neiging hebt om te beginnen wenen. Deze confrontatie kan je aan.

Margo, ik wil je bedanken voor jouw moed om deze brief te schrijven en de confrontatie met jezelf aan te gaan. Wat goed van je dat het toch gelukt is, ondanks de moeizame weg die je er naartoe bewandelde.

Beetje bij beetje kom je er wel, zo lang je er zelf maar in gelooft.