Eerst en vooral onze excuses dat het zo lang heeft moeten
duren voor we nog eens op het blog konden posten. De reden hiervoor is zeker
niet dat er niets valt te melden, maar eerder het tegendeel: we hebben tot nu
toe nog geen tijd gehad om verder te schrijven. Het goede nieuws is wel dat we
het kabeltje voor de fotos terug hebben gevonden en dat we ons blog dus nu
zullen kunnen vervolledigen met fotos
Dag 2: 08/07/2012 (zondag)
6u. De jetlag slaagt toe, iedereen is plots wakker.
We ontbijten in Croissant Dor Patisserie waar geen toerist
te bespeuren valt, perfect dus.
Na ons stevig ontbijt brengen we een bezoek aan het Visitor
Center van het (hou u vast) New Orleans Jazz National Historical Park. Dit is
een organisatie met het behoud van traditionele
jazz als hoofddoel. Veel was hier niet te zien, maar gelukkig was er een gratis
(en veel belovend) optreden op de middag: Uptown Jazz Orchestra performs with
adult and student performers, led by acclaimed trombonist, producer and teacher
Delfeavo Marsalis.
Et
Hethfdmljfldqldkmjdsqmj
Het optreden begon zonder de bandleider en dus enkel met de adult
students. Je kon echter meteen zien dat deze spelers goed opgeleid zijn, want
ze hebben de begeleiding van D. Marsalis niet nodig om toch fantastische muziek
te maken.
In een tweede deel van het
optreden lieten ze de jongere (en sommige zijn echt wel jong) aan de beurt.
Muzikaal misschien iets minder interessant, maar wel leuk om te zien. Je kan
zien hoe de bandleider/leraar met volle trots bezig was met zijn leerlingen.
In het derde en laatste deel
konden we de adult students samen met hun leraar aanschouwen. Hoe goed we het
eerste deel ook vonden, met Delfeavo Marsalis erbij was de muziek zelfs van een
nog hoger niveau
Fantastisch optreden dus, dit was
al zeker een deel van wat we kwamen zoeken in NO: de echte traditionele jazz.
Na het optreden bezoeken we het tweede deel van het Jazz
National Historical Park, namelijk The Old US Mint. Dit was een gebouw dat vroeger
gebruikt werd om, zoals de naam al laat merken, al de verschillende
dollar-munten aan te maken. Op het gelijkvloers kon je al de gebruikte machines
en toestellen die men hiervoor gebruikte aanschouwen.
Op de tweede verdieping was er een hele jazz-collectie dat de geschiedenis van
de Preservation Hall overliep. Preservation Hall is een concept dat opgestart
werd in 1961 om de traditionele jazz van NO te bewaren. Het is een zaal die er
van buiten (en van binnen) uit ziet alsof je nog steeds in de jaren 60 bent. Er
wordt geen eten of drank geserveerd, enkel muziek! Alleen de beste en meest
ervaren muzikanten van NO mogen hier dan ook optreden, wat maakt dat sommige
bandleden van The PH band dan ook op leeftijd zijn en regelmatig vervangen
moeten worden.
Na The Old Us Mint stappen we door the French Market (de
oudste weekendmarkt in NO), waar er nog een optreden plaatsvindt. Onderweg kom
ik (Anthony) een stand tegen waar een vrouw zat die kostuums gemaakt had voor
Freddie King (ietwat vergeten, maar toch onlangs opgenomen in de Rock & Roll
Hall of Fame blueszanger). Zij heeft ooit op Bourbon Street gewoond en ze liet ons
weten dat we savonds naar Frenchmen Street moeten gaan om nog echte jazz te
vinden.
Toen we aan het optreden aan kwamen (in het midden vd French
Market) zagen we enkel een violiste, gitariste en een zangeres, wat ons op het
eerste zicht een nogal vreemde combinatie leek. Hoe dichter we echter kwamen,
hoe beter ze klonken. Ze speelden verschillende gekende nummers (zoals
halleluja bv) op een geheel eigen en unieke stijl.
Na een paar nummers gebeurde er iets dat in NO waarschijnlijk elke dag zal
gebeuren, maar voor ons toch wel uniek was. Een oude man die voorbij fietste en
er uit zag of hij al een paar jaar op straat heeft geleefd kwam het podium en
vroeg of hij één nummer mocht overnemen van de zangeres. Op dat moment nam
iedereen van het publiek zijn/ haar hart vast, maar toen zette de oude man I
was booooorn by the river in en meteen stond het haar op je armen en de rest
van je lichaam recht. Hij zong dus het nummer A change is gonna come van Sam
Cooke (http://www.youtube.com/watch?v=gbO2_077ixs).
Nog net niet zo goed als Sam, maar goed genoeg om iedereen te verbazen en de
show te stelen.
Na dat nummer vroeg jij om nog een nummer te mogen spelen (volgens ons toch,
want we konden het niet echt horen), maar de gitariste wees wijselijk af (de
man had nu al de show gestolen).
Wat ons dus toch wel opviel in NO is dat er meer goeie muziek is dan enkel
Jazz. Hier lopen veel getalenteerde muzikanten rond en nog opvallender is
iedereen hier in de stad effectief veel geld aan hen geeft (zowel tips als het
kopen van cds). In België zou dit heel anders zijn denk ik
Na de tussenkomst van de oude man, was er niet veel meer aan
het optreden en zijn we doorgestapt naar Jackson Square, waar de stad ontstaan
zou zijn onder commando van generaal Andrew Jackson. Morgen krijgen we hier
hopelijk meer uitleg over omdat er dan een gratis tour (een actie van de stad)
te verkrijgen.
Na Jackson Square beginnen we aan een soort muziekwandeling.
We wandelen in noordelijke richting en starten in het Louis Armstrong park,
waar toch wel een aantal belangrijke gebeurtenissen hebben plaatsgevonden.
Een leuk weetje over Louis Armstrong park is dat hier
vroeger een hoop bordelen stonden en men zegt dat het nummer House of The
Rising Sun (vooral bekend door de versie van The Animals http://www.youtube.com/watch?v=bwAw9ThDQmk
, maar origineel van Woody Guthrie http://www.youtube.com/watch?v=UlbLs_bvimU
) over een bordeel dat ergens in dit park heeft gestaan gaat.
Eerst komen we langs het grote Louis Amstrong standbeeld. Satchmo
(genoemd naar de vorm van zijn mond: een satchel, wat zakje betekent) waarschijnlijk de meest gekende figuur die NO
heeft voortgebracht, met nummers zoals What a wonderful world (http://www.youtube.com/watch?v=m5TwT69i1lU
) en La vie en rose (http://www.youtube.com/watch?v=8IJzYAda1wA
).
Aan het begin van het park staat Congo Square. Dit is een
enorm belangrijke plaats geweest in het ontstaan van Jazz. Op zondag kwamen
alle slaven hier bijeen op hun enigste vrije dag om samen te dansen, zingen en
muziek te maken. Het was toen deze muziek samen kwam met meer klassieke muziek
dat de jazz zou ontstaan zijn (niet te verwarren met blues, want dat is op een
heel andere manier ontstaan, maar daar later meer over).
Na Congo Square nemen we vlug een kijkje in Basin street,
wat vroeger een bekende straat was omwille van al zijn jazzclubs (en
waarschijnlijk nog andere zaken). Jammer genoeg blijft hier zo goed als niets
meer van over dus stappen we maar verder.
We komen aan bij J&M Records, een bekende opname studio waar onder andere Fats Domino zijn hit Blue
Monday heeft opgenomen (http://www.youtube.com/watch?v=vC6q4roVvN0
)
Na onze wandeling nemen we een snelle verfrissing in het
hotel om daarna verder te gaan naarFrenchmen
Street. We eten in Adolfos (een klein Italiaans restaurantje boven een café)
en terwijl we wachten op ons eten gebeurde er iets heel ongewoons. Opeens
hoorden we muziek van op de straat steeds dichter en dichter komen. Adolfo vertelde
ons dat men dit een Second Line noemt. Dit is een soort parade die meestal
spontaan ontstaan als gevolg van het overlijden van een muzikant. Het speciale
hier aan is vooral dat men niet op een heel trieste manier door de straat stapt,
maar eigenlijk zeer vrolijke muziek maakt en al dansend het overlijden
verwerkt. Natuurlijk hadden we op dit moment onze fototoestellen op ons hotel
laten liggen, wat toch wel enorm jammer is want blijkbaar is het toch een
zeldzaam gegeven om zon een second line te mogen meemaken (aangezien ze
redelijk spontaan en ongeorganiseerd ontstaan). Gelukkig waren er andere mensen
die wel slim genoeg waren om iets mee te nemen om alles te kunnen vastleggen: http://www.youtube.com/watch?v=QCiCIUNGU1w&feature=related
De muzikant die overleden was: Uncle Lionel Batiste, drummer
van de Treme Brass Band.
Dit was een van zijn nummers, ook gespeeld tijdens de second line:
Na het eten gaan we naar the Spotted Cat om nog een optreden
op te pikken, maar echt tippen aan al wat we vandaag al hebben gehoord en
gezien kon het niet. Er was even een moment van opflikkering tijdens het
optreden toen de saxofonist van het optreden dat we op de middag hadden gezien
(in het visitor center) een paar nummers kwam spelen om dan weer door te gaan
(waarschijnlijk naar een ander optreden om daar wat mee te spelen).
Opvallend in deze stad is dus echt wel de muziekcultuur en het respect dat
mensen en muzikanten voor elkaar hebben. Er is een gevoel van community
(zoals ze in de vs altijd zeggen) waardoor volgens ons de muzikanten voldoende
(financiële) steun krijgen van het volk en dus echt kunnen leven van hun
muziek.
Vanuit culinair oogpunt nog even dit: Cajun, Swamp, Bayou, Creools, alles wat we
probeerden (van een PoBoy tot Jambalaya was uniek en lekker! Hierover later
meer.
Na een lange en vermoeiende dag kruipen we ons bed, want
morgen staat er weer enorm veel op de planning.
PS: vanaf nu gaan we telkens ons dagverloop zeer kort
posten, zodat jullie toch een beetje beter mee kunnen volgen en we zullen dan
later alles verder uitschrijven en vervullen met fotos en dergelijke.
Vandaag staat er ons een lange dag te wachten. We nemen de trein van kontich naar zaventem om 6u25 (veel te vroeg) zodat we één van de eersten kunnen zijn om een betere plaats voor mezelf (en mijn lange benen) te vragen. Tevergeefs blijkt nu, want sinds kort moet je hiervoor 80 euro bij betalen (vroeger was het first come first serve methode). Om 5u opgestaan voor niets dus... Onze vluht vertrekt tegen de middag en we doen een overstap in Atlanta om dan in New Orleans aan te komen rond 19u lokale tijd.
We starten onze muzikale reis, op zoek naar de roots van de Amerikaanse muziek dus in de stad waar de Jazz is ontstaan, de geboortestad van Louis "Satchmo" Armstrong en Jelly Roll Morton. Ons hotel (Bourbon New Orleans Hotel) is gelegen in het hart van The French Quarter (of Vieux Carré), DE streek waar je moet zijn als het over Jazz gaat. Aangekomen in ons hotel zet ik meteen de geweldige lokale radio post WWOZ Radio (WWOZ.org) op 90.7 fm om toch al in enige jazzsfeer te komen (hoewel we goed beseffen dat NO met tijd veranderd is hopen we toch om nog iets van de fantastische klassieke jazz te kunnen oppikken).
New Orleans is toch wel heel anders dan het Amerika dat we kennen met zijn rules en regulations. Het is de enigste stad waar je met alcohol (enkel in plastieke bekers en zonder paper bag) op straat mag rondlopen en de clubs en bars 24u open blijven. Het sumum van deze vrije en open levensstijl in New Orleans is Bourbon street. Gelukkig leunt ons hotel aan tegen deze straat en dat is dan ook waar de rest van onze avond zullen spenderen.
Bourbon street is zowat de bekenste straat in New Orleans. Het is de enigste straat in The French Quarter waar 'neon signs' toegelaten zijn en waar de straat volledig autovrij is (je kan er wel oversteken met de auto). We merken dan ook meteen dat we ogen tekort komen voor alles dat hier te zien is: alle soorten muziek, (strip)bars, bordelen, restaurants en mensen. We stoppen aan het Seafood Market Restaurent om te proeven van de typische cajun (franse kolonies die hier kwam vanuit Canada) keuken en om vanop het balkon alle actie op Bourbon street goed te kunnen bekijken. Aan de overkant van ons restaurant was een 'bluesbar' met een live optreden waarvan ik eerst dacht "leuk, daar kunnen we misschien straks naar toe". Totdat ik ze opeens een nummer hoorden spelen van Bruno Mars (met alle respect voor mensen die Bruno Mars (sorry Steffi) goed vinden, maar als ik een bluesbar binnen zou gaan en mij wat te drinken bestel om dan Bruno Mars te horen zou ik mij redelijk bedrogen voelen). Het was toen dat we wel door hadden dat we de originele oude jazz (die vroeger in deze straat met hopen was te beluisteren) hier niet echt zouden vinden. Niet zo erg, iedereen was toch zeer moe van de reis en er zullen nog wel genoeg plaatsen zijn waar we wel de goede oude jazz kunnen vinden. Tegen 23u kruipen we allemaal ons bed in want morgen hebben we een lange en zware dag voor de boeg.
Grtz.
Anthony, Marleen, Steffi, Kathy.
PS: we kunnen momenteel het kabeltje niet vinden om de foto's op de computer te zetten, dus daar zullen we nog even op moeten wachten.
