Nooit geweten dat op een luilekkere vakantie-ochtend, het geluid van het vallen van honderden nesquick korrels je zo snel uit een warm bed kunnen laten veren. Beneden komen en het goedje over het ganse vakantiehuisje zien liggen is niet écht mijn idee van verlof. Dan zie je jezelf zoals in een tekenfilm over die korrels rollen, acrobatische toeren uithalen om dan toch pardoes op je gat te vallen. Niets is minder waar, als je erop stapt vergruizen ze in duizenden plakkerige substanties die ja na vijf dagen nog van de vloer kan krabben. Hopelijk lusten de eenden van de kust nesquick korrels, of ik krijg het nog aan de stok met dat konijn.
