Als je me hier
tegenkomt, zou je dan de moeite doen om eens een blik over mij te werpen? En zou
je meteen doorlopen als ik je in eerste instantie niet bekoren kan? Of zou je
je toch niet laten misleiden door enkel de vaagheid van de buitenkant? Ik hoop
het. Blijf staan en sla me open. Ik weet, ik ben niet gelouterd, maar toch kan
ik je misschien zonder enige erkenning, onderscheiding, aanspreken met mijn geschreven stem aan mijn
kant. Dus tracht jezelf een weg te banen doorheen al deze woorden vol zin en onzin die voortkomen uit de
zin en onzin in het leven. Zie mij als een verlengde ervan. Als een
eigenzinnige encyclopedie die niet louter rust op objectiviteit. Ik ben niet
één langdradig verhaal, dus. Draai een bladzijde van mij om en ontdek dat er in
mij een plotselinge wending tevoorschijn kan komen. Iets wat je niet meteen van
mij had verwacht. Want dit gaat over
alles en (n)iets. Ik ben een open boek, een bundeling van allerlei bedenkingen.
Toegankelijk voor iedereen die dat wenst. Voor wie wilt, sla ik mezelf open en
laat ik mijn verhalen door je lezen. Voor en door jou, de onbekende aan de
andere kant, ben ik dan misschien klaargestoomd om verder te sleutelen aan mijn
boek. Om een nieuw hoofdstuk te schrijven in de hoop dat mijn boek weer iets
nieuws te vertellen heeft.
Ik kan alleen nog
maar hopen dat je op het einde van het laatste hoofdstuk me graag gelezen hebt.
