Terug de autobahn op: Ulm, Munchen en Rosenheim.De Oostenrijkse grens over en in Kitzbuhel het middagmaal verorberd. De bedoeling was eerst om de Deutsche Alpenstrasse te volgen tot Salsburg en Bad Reihenhall, maar Marc stelde voor om in navolging van de renners in de Giro de Grossglockner over te rijden. Daar de hemel wolkeloos was en we twee jaar geleden door het weer ons doel niet bereikt hadden was ik er wel voor te vinden. Na betalen van 19 hebben we de berg bedwongen. Hij is wel iedere waard. Prachtige vergezichten en leuke haarspelden. Tijdens de afdaling strandden we in Heiligenblut, een prachtig dorpje aan de voet van de berg, waar we overnacht hebben.
Langs de Milsattersee naar Velden gereden waar we aan de oevers van de Wörthersee genoten hebben van de omgeving. Velden is zo een beetje de Côte dazur van Oostenrijk. Aan de grens met Slovenië hebben we ons middagmaal genomen en zijn dan teruggereden via Spittal en Lienz naar Italië. In San Candido hebben we overnacht. Tijdens ons diner begon het te regenen. Een onweersbui dwong ons binnen te eten. We hebben overnacht in een pension en de motoren stonden in de stal tussen de tractoren.
Na een weekje met prachtig weer, kondigde de vrijdag zich somber aan. Lage temperatuur, een onvriendelijke hemel. Dus maar ons regenpak aangetrokken en weg waren we. Dobbiaco Brunecko vipeteno. Via de Brennerpass naar Innsbruck. Dan via St-Anton naar Bregenz. Iemand had het idee om via de Arlbergpass te rijden. Waarschijnlijk is dit wel prachtig, maar door de sneeuw, regenen en mist was er niet veel van te zien. In Bregenz waren we gelogeerd in een hotel waar juist een buslading gepensioneerden was toegekomen. Het diner was daardoor vergezeld van volksmuziek. Wij zijn dus snel de bar ingevlucht of anders moesten we misschien wel den dans inzetten
Ongelofelijk maar het weer zag er terug wat vriendelijker uit. Niet meer de hoge temperaturen, maar uitstekend motorweer. De noordzijde van het meer van Konstanz gevolgd en dan het Zwarte woud ingereden. Beetje problemen in het zwarte Woud met wegomleggingen, maar toch blijft het een prachtige streek.
Wij zijn dan richting Luxemburg gereden, waar we in Remich in een luxe hotel gelogeerd hebben.
Onze laatste dag weeral. Vanuit Remich de Moesel gevolgd via Wasserbillig Echternach naar het kasteel van Vianden. Na een lekker middagmaal en een goedkope tankbeurt zijn we richting huis gereden; moe maar tevreden.
