Laatste dag in HO CHE MING en ons vertrek luchthaven 17/05/2009
Deze morgen zouden we uitslapen maar nee hoor, om 05:30u wakker. We spreken af dat we pas om 08:30u gaan ontbijten. Rond 09:00u gaan we voor het laatste maal de stad in, zo kunnen we eens zien en beleven hoe een drukke stad als Saigon ontwaakt op een zondag. We komen in het grote park terecht en hier zien we dat er veel jeugdbewegingen aan het werk zijn. Ze leren de kinderen knopen leggen, maar ook gezelschapsspelen zijn hier aan de orde. Rond 10:00u is het al 32°C. En na een fris vers geperst fruitsap op een terrasje zetten we onze wandeling verder. Hendy en ik genieten ervan om hier nog eens alles op ons toe te laten komen, en na een stevige wandeling keren we terug naar het hotel. We beslissen om nog eventjes een rustpause te nemen vooraleer we onze bagage beginnen in te pakken. Nu is het echt wel zover en begint onze terugreis, wat laten we hier en wat nemen we mee terug naar huis want 25 kg bagage is de maximum. Na een laatste café Seudan ( ijskoffie met melk en suiker ) is het dan zover. De bagage wordt in de bus geladen en de rit naar de luchthaven begint om 15:30u. We genieten nog van deze laatse rit door Saigon en om 16:30u zijn we op de luchthaven. Afscheid nemen van Rene want Duck is al terug vertrokken deze morgen naar Hanoi. Nu is het inchekken, de bagage direct laten doorsturen naar Parijs is geen probleem en op ons vliegticket staat Gate 7 vlucht Ho Che Minh - Hanoi VN0728 vertek om 18:00 aankomst Hanoi 22:00u. In Hanoi aangekomen worden wij als transitpassagiers van een transit klever voorzien wat later niets bezonder bleek te zijn. Aangezien we normaal bij de andere passagiers moesten gaan aanschuiven, om zo dan ons nieuw ticket voor parijs te kunnen krijgen. Maar samen met een fransman kan ik met de verantwoordelijke van de balie's spreken en ja hoor na wat begrip van haar opent ze 2 inchek balie's enkel voor de 37 transitpassagiers. Vucht VN 0535 Hanoi - Paris Gate 9 vertrek 23:25u. En om 23:35u is het dan zover met een laatse blik op het fel verlichte Hanoi keren we terug naar België.
Het was een mooie motorreis die 24 dagen duurde hiervan moet men de rust, aankomst en vertrek dagen aftellen en dan komen we op 18 dagen effectief motor rijden. In deze periode hebben we ongeveer 3300km afgelegd, de eerste 4 dagen in gietende regen daarna in temperaturen tussen 35° en 40°C soms mooi wegdek en soms onverhard. Het fijne aan deze reis was, dat het een pilotreis was waardoor we regelmatig met Rene samenzaten om van gedachte te wisselen over de Hotels, restaurantjes en natuurlijk de gereden route's. De volgende reizigers kunnen er alleen maar beter mee zijn.
Om 06:45u na 12 uren vlucht staan we in Parijs aan grond. De vlucht is goed verlopen, hier neem ik dan ook afscheid van mijn nederlandse meede reizigers. Hendy, Robert, Marjo, Mieke en Gerhardt bedankt voor het toffe gezelschap en tot op de reunie. Na de paspoort controle mijn bagage ophalen. Nu naar de TGV die een verdieping lager vertrekt. Mijn treinbiljet ophalen dat ik reeds vanuit België gereserveerd had en dan is het bijna zover, om 09:40u vertrek ik dan en om 11:15u sta ik in Brussel Zuid. Mijn vrouwke wacht me al op aan het station. De bagage in de wagen laden en samen keren we huiswaarts. Thuis aangekomen schakelen we de datalogger uit, die onze volledige reis via satteliet heeft opgenomen zo kunnen we alles nog eens via Google Earth herbekijken.
Voor zij die deze reis graag zouden doen, kan ik enkele tips geven.
Nu 2009 terug met motortrails Noord - Zuid Vietnam van 25/04/09 - 18/05/09 terug een toffe reis, beide reizen zijn niet geschikt om met twee personen op een minsk te zitten. Indien je partner echt mee wil laat deze zelf met de motor rijden. Indien deze geen motor rijbewijs heeft, volg dan rijschool en haal je rijbewijs. Het is echt de mooite waard om deze investering te doen. Anders moet deze in de volgwagen de reis beleven, wat toch een verschil is. De Minsk is een 125 cc motor en is dus geen zware motor. Op beide reizen was er telkens een vrouwelijke motorijdster aanwezig, en die hebben geen enkele probleem gehad. Een beetje ervaring voor de onverhardewegen komt steeds van pas.
Ik hoop dat jullie veel leesplezier hadden en indien er nog vragen zijn stuur gerust een mailtje.
06:30u OPSTAAN !!!! 07:00u ontbijt we gaan de beroemde Cû Chi tunnels bezoeken. Onze gids Dhr SEU ( berg in het vietnamees) , gaat ons alles uitleggen wat er zich vroeger heeft afgespeeld en hoe de vietcong leefde tijdens de oorlogstijd. Na 2 uurtjes rijden met de bus zijn we terplaatse. Hier is het oude dorp terug opgebouwd en de nodige verbredingen aan de tunnels gedaan, zo kunnen de meeste bezoekers door de tunnelgangen kruipen. De VC mensen waren vroeger klein en dun, dit was dan ook de reden dat deze tunnelgangen ook klein en smal waren. Tijdens de wandeling krijgen we verschillende vallen te zien die de VC opgesteld hadden om de amerikanen in de val te lokken en te verrassen natuurlijk. We krijgen te zien dat sommige tunnels wel uit drie verdiepingen bestonden en dat het hele tunnel complex 200 km lang is. Deze mensen hebben aan alles gedacht zelfs een water afvloeing systeem, zo gebouwd dat wanneer de amerikanen deze tunnels onderwater zouden willen zetten dit onbegonnen werk was. In deze tunnels waren ook nog eens vallen en kuilen voorzien zodat er echt geen vijand ver in het tunnel complex zou kunnen geraken. We krijgen de verzameling van bommen en ander oorlogs materiaal te zien wat ze hier hebben op gegraven en dit zorgt voor een stil moment in de groep. Nu zien we pas wat de Amerikanen hier gedropt hebben van bommen, onvoorsstelbaar en niet te begrijpen.
Na dit indrukwekkend bezoek terug naar Saigon, de stad waar 10 miljoen mensen leven, en wij ? Wij maken ons klaar om ons in het drukke leven van deze stad te storten en zoveel mogelijk hiervan te verkennen. Nu is het tijd om de nodige souveniers op de kop te tikken, Hendy en ik vertekken samen gewapend met ons stadsplannetje door de drukke straten en het rustgevend park ten midde van deze bruisende stad. We spreken van +/- 38°C en het zweet loopt ons van het lijf. Een verfrissend drankje kan deugd doen en zeker op een terrasje waar men deze heerlijke drukte vanop afstand kan bewonderen.
Ons ontbijt is voorzien om 07:00 uur en vertek om 07:30uur want het wordt een rit van 250 km of 285 km vandaag naargelang welke weg we nemen. Samen bekijken we nog eens de route op de kaart, en we beslissen niet over de High Way 1 te rijden maar 2 keer een overzet te nemen. Zo sparen we 35 km uit op deze gevaarlijke drukke weg. Onze gids van gisteren is er ook bij en deze brengt ons via heerlijke wegen naar de 2 ferrie plaatsen. Bij aankomst aan onze tweede overzet plaats zijn we getuige van een bruidspaar dat met de feestgasten en hun geschenken mee de boot op moeten wat wel indrukwekkend is zowel voor ons al voor hen. Na deze geslaagde overzet te hebben genomen beginnen we aan onze laatste motorrit richting Saigon. We zijn nog maar net vertrokken en op deze weg krijgen we een soort samenvatting van onze gehele reis. Gedurende een dikke 100 km onverhard wegdek, los rood zand, putten dat je niet meer weet waar te rijden zonder erin terecht te komen, spoorvormingen van de zware vrachtwagens die hier ook rijden, bruggen waarbij we de tel kwijtgeraken omdat het er zoveel zijn, de ene brug iets beter dan de andere. Er zijn bruggen bij waar gewoonweg planken ontbreken. O' ja onderweg nog een begrafenisstoet gezien die met alle leden op een houten bootje de rivier overmoesten, ook de begeleidende muziekband ging mee de boot op. Na een pause om even op adem te komen en onze middag lunch te nemen gaat de helse rit verder. Deze keer krijgen we een ander wegdek met losse keien en fijne grind, hier zijn ze de weg opnieuw aan het aanleggen. Na dit avontuur komen we op een mooie asfaltbaan terecht, maar deze weg is eentonig en het zijn de laatste 40 km rechtdoor. Geen enkele bocht, enkel een betonnen brug hier en daar zorgt voor afwisseling. Hier besluiten Marjo en ik dan om het snelheidsrecord van de minsk vast te leggen. Aangezien we twee verschillende bouwjaren hebben, zijn hun snelheden dan ook anders. Marjo heeft een iets jonger model en haalt hiermee 98 km/u normaal volgens het boekje max 85 km/u, en nu is het mijn beurt volgens boekje 80km/u want mijn model is het oudste maar nee hoor bij 97km/u is het voorbij dan is er werkelijk alles uitgehaald.
Omstreeks 14:30u zijn we in Saigon en het begint te regenen, maar we komen er nog goed vanaf. Na 1 1/2uur in deze drukke stad te hebben gereden zijn we om 16:05u aan ons hotel. De motoren worden stilgelegd en bedankt voor hun bewezen dienst. Allen zijn we tevreden dat we gezond en heelhuids deze prachtige reis hebben kunnen meemaken. Na elkaar proficiat te hebben gewenst gaan we zoals gewoonlijk eerst iets drinken vooraleer we onze intrek in het hotel nemen. Dit was al een traditie van bij het begin van de reis en zo sluiten we deze reis dan ook af. Iedereen krijgt dezelfde kamer terug van ons vorig verblijf en we spreken af aan de balie voor ons avondeten in de stad. Tijdens onze wandeling door Saigon meten we om 21:10u de temperatuur eens op, en deze blijft bij 34,5° C staan.
Ons ontbijt is voorzien om 07:00 uur en vertek om 07:30uur want het wordt een rit van 250 km of 285 km vandaag naargelang welke weg we nemen. Samen bekijken we nog eens de route op de kaart, en we beslissen niet over de High Way 1 te rijden maar 2 keer een overzet te nemen. Zo sparen we 35 km uit op deze gevaarlijke drukke weg. Onze gids van gisteren is er ook bij en deze brengt ons via heerlijke wegen naar de 2 ferrie plaatsen. Bij aankomst aan onze tweede overzet plaats zijn we getuige van een bruidspaar dat met de feestgasten en hun geschenken mee de boot op moeten wat wel indrukwekkend is zowel voor ons al voor hen. Na deze geslaagde overzet te hebben genomen beginnen we aan onze laatste motorrit richting Saigon. We zijn nog maar net vertrokken en op deze weg krijgen we een soort samenvatting van onze gehele reis. Gedurende een dikke 100 km onverhard wegdek, los rood zand, putten dat je niet meer weet waar te rijden zonder erin terecht te komen, spoorvormingen van de zware vrachtwagens die hier ook rijden, bruggen waarbij we de tel kwijtgeraken omdat het er zoveel zijn, de ene brug iets beter dan de andere. Er zijn bruggen bij waar gewoonweg planken ontbreken. O' ja onderweg nog een begrafenisstoet gezien die met alle leden op een houten bootje de rivier overmoesten, ook de begeleidende muziekband ging mee de boot op. Na een pause om even op adem te komen en onze middag lunch te nemen gaat de helse rit verder. Deze keer krijgen we een ander wegdek met losse keien en fijne grind, hier zijn ze de weg opnieuw aan het aanleggen. Na dit avontuur komen we op een mooie asfaltbaan terecht, maar deze weg is eentonig en het zijn de laatste 40 km rechtdoor. 
