Op den Bell kon je voor een spotprijsje je middagmaal nemen. In de jaren zeventig was er geen keuze tussen verschillende menu's. Er was slechts één menu. Je moest toen aangschuiven en via een lopende band, die vertrok vanuit de keuken en bracht je middagmaal op een plateau naar je toe. Je nam dit plateau (met soep,middagmaal en bestek), dat de vorm had van een driehoek, en ging ermee naar een vrije plaats aan een tafel voor vier personen. Door de vorm van die plateau kon je perfect met vier aan één tafel zitten.
Na het eten moest je de plateau, samen borden, tassen en bestek terug op een andere lopende band plaatsen, die het hele zootje terug naar de keuken voerde.
Ik herinner me dat ik op een zeker moment iemand na de lunch zijn plateau met een hand naar de lopende band bracht. "Dat kan ik ook" dacht ik. Zo gezegd, zo gedaan. Ik vrong me tussen de nog aanwezige personen, maar plots schoof iemand zijn stoel naar achter en daar ging mijn plateau. De plateau vloog op een bijna lege tafel. Aan die tafel zat juist een persoon soep te eten, op mijn bord lag nog een niet verorberde aardappel, die vloog recht in de soep van die persoon. Persoon hing vol!!
Mijn entree in het restaurant was gemaakt. Sinds die dag bekeek het slachtoffer me steeds héél vies!
18-03-2007, 14:55
Geschreven door Morgan 
|