We zijn in de States. Het liep wel niet van een leien dakje, maar we zijn er geraakt. We waren goed op tijd op Schiphol. Toen bleek dat een koffer te zwaar was. Ze tellen het gewicht van de 2 koffers niet samen zoals bij ons, maar wegens elk koffer apart. Ons grootste koffer was bijna 3 kg te zwaar. Dus terug uit de rij, aan de kant gaan staan, wat bagage er uit gehaald en opnieuw gewogen. Toen was het nog een paar 100 gram te zwaar, maar het mocht toch door. Alternatief was 100 betalen. Bij het inchecken aan de gate bleek dat het voorziene vliegtuig nog in New York stond. Dus een kleiner vliegtuig en andere plaatsen. Weg onze betaalde plaatsen in een rij van 2. We zaten op de 2e rij van de economy class en hadden toch voldoende beenruimte. Met bijna anderhalf uur vertraging zijn we vertrokken in Amsterdam. Omdat we eerst helemaal naar het noorden moesten vliegen om de aswolk te vermijden duurde de vlucht iets langer. Daarna konden we niet onmiddellijk landen in San Francisco omdat het te druk was, dus hebben we nog ongeveer een half uur cirkeltjes gemaakt. Onze auto blijkt een Jeep Grand Cherokee te zijn. Vrij groot als je het mij vraagt en een automatic, dus dat wordt even wennen. Onze GPS heeft ons probleemloos naar het hotel geloodsd. Het weer is niet denderend. Het is bewolkt, veel wind en vrij fris. We zijn ondertussen een kleine wandeling gaan maken en hebben de zeeleeuwen en Alcatraz in de verte gezien. We zijn ook nog wat gaan eten. We hebben juist en doucheke gepakt en kruipen nu stilletjes in ons kingsize bed want we zijn ondertussen 24 uur op en allebei stikkapot. Het is hier nu bijna 21 uur. Jullie staan ondertussen al bijna terug op. Tot morgen.
Voila, koffers gepakt, papieren klaar, gps ingesteld, ... maw helemaal klaar om te vertrekken. Sebiet nog een paar uurtjes slapen en dan on the road. See you later all.
Het is gelukt om 2 stoelen te reserveren in een rij van 2. We hebben nu stoelen 63 J en K. Dit is de laatste rij aan de rechterzijde. Over minder dan 24 uur zitten we daar. Ik ben nu volop aan het pakken. Het meeste ligt al klaar, enkel nog in de koffers steken. Hopelijk is het snel morgenvroeg.
Deze morgen omstreeks 6u30 heb ik uitgetikt en is mijn verlof officieel begonnen. De weinige uurtjes slaap die volgden zijn waarschijnlijk aan de zenuwen te wijten. Het begint nu inderdaad flink te kriebelen. Vanaf nu tot ten vroegste zondagmiddag wordt het serieus stressen. Ik ben stilaan begonnen met dingen klaar leggen ter voorbereiding van het pakken. Telkens als me iets te binnen schiet dat zeker mee moet vlieg ik recht, ga ik het nemen en leg het bij de stapel. Dré is uiteraard weer de rust zelf.
Godver***, die Eyjafjallajökull dreigt rout in het eten te gooien. Gelieve allemaal kaarsjes te branden, op jullie blote knieën te bidden, eieren naar de Klarissen te brengen, ... opdat het vliegtuig zeker kan vertrekken. Want als we niet kunnen vertrekken sta ik niet in voor de gevolgen. Je komt me dan beter niet tegen, dus jullie weten wat jullie te doen staat. Aan ons zal het zeker niet liggen.
Uit onze reisdocumenten blijkt dat we met een Boeing 777-300ER zullen vliegen. Ziet er een ferm vliegmachientje uit. Bij de heenreis hebben we seats 55 A en B en bij de terugreis 57 A en B (http://www.klm.com/travel/nl_nl/prepare_for_travel/on_board/seating_plans/777-300ER.htm). We kunnen 24 uur voor vertrek online inchecken. We gaan proberen om dan op de laatste rijen 2 seats in een rij van 2 te boeken. Dan hebben we wat meer privacy.
We hebben voor alle zekerheid ook een hotel voor 2 nachten geboekt in Las Vegas. Betreft hotel Treasure Island (http://www.treasureisland.com/). We hebben voor dit hotel gekozen omdat het centraal langs de Strip ligt. Reden is dat we in het verlengde weekend van OH-Hemelvaart ter plaatse zijn en we het risico wilden vermijden dat we te lang naar een kamer zouden moeten zoeken.
We hebben gisterenavond (nogmaals) naar Wild Hogs gekeken en toen we die landschappen zagen begon het weer flink te kriebelen. Over precies 4 weken zitten we rond dit tijdstip in het vliegtuig. Jieeeeeeeeeeeehaaaaaaaaaaaaaaaa
Onze rondreis is ondertussen volledig uitgestippeld. Het resultaat zijn jullie in bijlage. Na ongeveer 5500 km zouden we terug in San Francisco moeten zijn en zouden we toch de meeste bezienswaardigheden op onze weg zijn moeten tegenkomen. Alles zien gaat natuurlijk (jammer genoeg) niet, maar onze ogen zullen meer dan voldoende te verwerken krijgen.
We hebben enkel een vliegticket geboekt van Schiphol naar San Francisco (rechtstreeks), een auto en een overnachting in Radisson Fisherman's Warf (http://www.radisson.com/sanfranciscoca_wharf) voor de eerste en de laatste nacht. De rest regelen we ter plaatse.
Zoals jullie waarschijnlijk weten vertrekken we over enkele weken voor een rondreis door het westen van de Verenigde Staten. We willen deze blog bijhouden zodat jullie ons reisverhaal kunnen volgen. Bedoeling is dat we dagelijks een verslagje op onze blog zetten. Zo kunnen jullie op de hoogte blijven van onze belevenissen.
We zijn in de States. Het liep wel niet van een leien dakje, maar we zijn er geraakt. We waren goed op tijd op Schiphol. Toen bleek dat een koffer te zwaar was. Ze tellen het gewicht van de 2 koffers niet samen zoals bij ons, maar wegens elk koffer apart. Ons grootste koffer was bijna 3 kg te zwaar. Dus terug uit de rij, aan de kant gaan staan, wat bagage er uit gehaald en opnieuw gewogen. Toen was het nog een paar 100 gram te zwaar, maar het mocht toch door. Alternatief was 100 betalen. Bij het inchecken aan de gate bleek dat het voorziene vliegtuig nog in New York stond. Dus een kleiner vliegtuig en andere plaatsen. Weg onze betaalde plaatsen in een rij van 2. We zaten op de 2e rij van de economy class en hadden toch voldoende beenruimte. Met bijna anderhalf uur vertraging zijn we vertrokken in Amsterdam. Omdat we eerst helemaal naar het noorden moesten vliegen om de aswolk te vermijden duurde de vlucht iets langer. Daarna konden we niet onmiddellijk landen in San Francisco omdat het te druk was, dus hebben we nog ongeveer een half uur cirkeltjes gemaakt. 
Het begint stilaan op te korten. Hopelijk is tegen dan het vliegverkeer volledig in orde en gooit de Eyjafjallajökull geen roet in het eten.
