Love always hopes ! Enjoy every second of your life, in your own special way.
11-06-2007
Hier zijn we nog is.
t Is weeral effe geleden dat we nog is een berichtje hebben gepost. Veel is er niet echt te vertellen, alleen dat ik afgelopen zaterdag m'n 3 de chemo beeindigd heb van de 4 die ik moet krijgen. Ben 1 dagje een beetje ziek geweest, niet kunnen eten, misselijk, slap... Maar na 2 dagen stillekesaan opbouwen zijn we er weer doorgesparteld he Door de hoge dosissen cortisonenpillen heb ik al wel sinds een paar dagen weer serieuze vreetaanvallen. Net gedaan met eten, veel gegeten, en hopla, een uur later wééral razende honger, om zot van te worden ! En k heb energie teveel. Laat gaan slapen, vroeg opstaan, en ni moe worden he. t Zal de komende dagen wel minderen nu die kuur weer gedaan is. Eigenlijk jammer, want het doet is deugd om wa meer te kunnen ze Maja, t kan niet blijven duren ze, da hou je toch ni vol. Enfin, binnen een 3 weken moeten we dan weer is op controle naar t ziekenhuis, en dan zien we weer verder he. Hopelijk verloopt alles deze keer is zonder koorts of tegenslag. We gaan nog wat genieten van het zonnetje, tot later xxx
t Is eindelijk zover. Vanmorgen moest ik op het oncologisch dagziekenhuis zijn in het UZ Gasthuisberg Leuven, waar ik in behandeling ben, voor een bloedcontrole en de uitslag van mijn PET-CT scan van afgelopen vrijdag. Na de bloedafname was het enkele uren nagelbijten tot de dokter mij kwam onderzoeken. En toen kwamen de verlossende woorden : mevrouw, kom maar mee. Zoals het de gewoonte is onderzoekt ze mij eerst op ademhaling, en stelt ze vragen over hoe ik me voel, of ik ergens last van heb, en of ik de tijd thuis goed heb doorgemaakt sinds de laatste controle. Maar wat ik nog altijd niet wist, was de uitslag van de scan De dokteres zei dat ze het definitieve resultaat nog niet wist maar dat ze met de prof ging bellen en het bespreken. Ik dacht lap, dat begint hier al goed. Weer gaan wachten in de zaal. Een hele tijd later kwam ze me terug roepen. En toen we eenmaal zaten, keek ze me al lachend aan en zei dat er op de scan geen tumorgebieden meer afgetekend waren. Met andere woorden, de aanwezige en bijgekomen klieren van de laatste scan waren weg. Ik wist niet wat ik hoorde. Maanden aan een stuk had ik alleen maar slecht nieuws gehad, steeds maar weer moeten horen dat het weer is niet had mogen baten. Ik zou misschien een 3 de kuur moeten krijgen met die chemopillen, maar dat was nog niet zeker. Ze zouden dat doen om zeker te zijn dat de kanker ver genoeg is teruggedrongen. Als dit niet doorgaat, dan word ineens de stamcellentransplantatie gepland. En daarna zou alles eindelijk achter de rug moeten zijn. Ik ben spontaan beginnen huilen van geluk na het horen van zo'n goed nieuws. t Was een van de mooiste dagen van de afgelopen maanden. En ik hoop uit de grond van m'n hart dat er zo nog veel mogen volgen. Tot de volgende xxx
Afgelopen vrijdag een PET-CT scan gehad. Om 8 uur 's morgens stond ik al paraat in t ziekenhuis. Wel vroeg zou je denken, maar ik heb niet liever. Dan ben je daar altijd op tijd buiten en heb je nog iets aan je dag. Als je binnenkomt op nucleaire geneeskunde, word je eerst aan een infuus gelegd. En dan krijg je een beker water, waarin ze een kleine hoeveelheid contrastvloeistof doen voor de CT. Daarna mag je op een bed gaan liggen in een aparte ruimte. Patiënten krijgen in de meeste gevallen een injectie met de radionuclide-bevattende stof. De stof verspreidt zich met het bloed door het lichaam. Aanvankelijk wordt zo het bloedvaatstelsel zichtbaar, maar even later wordt opname gezien in de weefsels. Welke weefsels is afhankelijk van de gebruikte stof. Dit isotoop produceert tijdens zijn verval positronen, deeltjes met de massa van een elektron, maar met een positieve lading.Het positron kan beschouwd worden als het antideeltje van het elektron. Met behulp van een speciale camera die de straling detecteert kan een driedimensionaal beeld worden gevormd van de verdeling van het radionuclide in het lichaam. De laatste jaren wordt PET wordt vooral gebruikt om sommige tumoren en uitzaaiingen aan te tonen. In de meerderheid van de gevallen wordt hiervoor het FDG gebruikt. Dit is mogelijk omdat tumorcellen meer glucose(suiker) uit het bloed opnemen dan gewone, gezonde lichaamscellen. Patiënten krijgen het FDG toegediend via een injectie. Er volgt dan een wachttijd omdat het zich over het lichaam moet verdelen en door de tumorcellen moet worden opgenomen. In de meeste gevallen wordt na 1 uur de PET-scan vervaardigd, en op de scan is te zien welke cellen veel actiever zijn en de meeste FDG opnemen. Waar veel FDG wordt opgenomen is indicatie voor de aanwezigheid van tumorcellen. De duur van de scan varieert en is afhankelijk van de toegediende dosis, de te scannen afstand en het type PET-camera. In oudere apparaten kan de scanduur oplopen tot boven het uur. Bij de modernste PET-camera's, dat zijn types waarbij de PET-camera is gecombineerd met een CT-scan, kan de tijd worden beperkt tot minder dan een half uur. De PET-scan-techniek wordt in Nederland en België steeds vaker toegepast voor onderzoek bij de verdenking van lymfklier-, borst-, darm-, huid-, en longkanker. Het is dus zeker en vast een handig machientje he Ahja de uitleg hierboven komt van de website van Wikipedia. Zelf zou k het nooit zo kunnen uitleggen ze Vandaag zelf is t iets minder. Ik zit sinds gisteren met een vervelende uitslag op mijn heup, die helemaal is uitgezet naar mijn buik en rug. Eerst begon het met enkele rode vlekjes, nu zijn het al grotere vlekken met blaasjes, die beginnen jeuken en verschrikkelijk irriteren als mijn kleren erover schuren, om zot van te worden. Dus zoals je ziet, het is hier altijd iets he. Komende woensdag heb ik bloedcontrole en de uitslag van m'n scan. Dan zullen we maar ineens vragen vanwaar die uitslag komt. k Ben is benieuwd. Alé, t was deze keer misschien een saaie uitleg, maar die moeten er ook zijn he. Ik ga hier stoppen voor vandaag, tot de volgende he. Bye bye xxx
k Heb goed geslapen de eerste nacht terug in m'n eigen bedje. Ben er van geschrokken. Maja, thuis is t altijd beter dan in een ziekenhuis he, iedereen zal da wel zeggen. k Heb het vandaag is geriskeerd om naar de markt te gaan. En k ben blij dat ik het ook gedaan heb. t Was fantastisch weer en k heb er zeker van geprofiteerd om een terraske te doen. Even wat rondgelopen om alles is goed te bekijken, en dan weer naar huis, ne mens word er moe van om zo rond te slenteren. Nadien heb k thuis ook nog t gras afgereden, samen met mijn ventje. t Was nodig, want de tuin begon zo stilaan op een wildernis te lijken. Het gras stond zó hoog. En onkruid...pfff ni te doen. Door die regen van de afgelopen tijd en de zon erna, is alles gegroeid alsof ik weken weggeweest ben. Maar t ziet er nu toch al terug wat degelijker uit, ik durf terug bezoek ontvangen Morgen nog wat verderwerken, als we niet te moe zijn en dan kan de tuin er weer voor een tijdje tegen he. Ik ga nu een hapje eten, lekker kip met appelmoes. In ieder geval al veel beter dan die ziekenhuiskost (niet dat da zó slecht is als sommigen zeggen hoor). Ik ben er is mee weg, misschien tot morgen. Tataa xxx
Hier zijn we dan ! Lang over getwijfeld om een blog te beginnen, er zijn er immers zoveel. Maar k heb uiteindelijk toch besloten het te doen. De reden daarvoor is dat ik anderen zo'n beetje op de hoogte wil houden over m'n ziekte. Eigenlijk had ik daarvoor 2 jaar geleden al een blog moeten opstarten, omdat toen de ziekte een eerste keer is vastgesteld. 17 juli 2005 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift, de dag dat ik van de oncoloog te horen kreeg dat ik kanker had. Het ging om de ziekte van Hodgkin. Een donderslag bij heldere hemel als je zoiets te horen krijgt. Het eerste onvermijdelijke gedacht is : Ga ik nu dood ? In dit geval hadden ze me verzekerd dat het zeker zover niet zou komen, omdat ze er op tijd bij waren. Maar het zou een zware periode worden, dat was wel zeker. Op korte tijd stond er veel op het programma. Ik moest allerlei testen ondergaan. Beenmergpunctie, CT-scan, bloedafnames,hart- en longfunctietesten en een klierbiopsie. Nu ja, t is door die klierbiopsie dat ze met zekerheid hebben kunnen zeggen om welke ziekte het ging. Enfin, ik heb nadien een eerste behandeling gehad met chemotherapie en bestralingen. En het zag er nadien veelbelovend uit bij de eerste controle. Bij de volgende controle was het al iets minder, er was vaag iets te zien op de scan. Dus moest ik een PET-scan laten doen. En bij die uitslag zei de dokter dat de ziekte terug was. Lap, daar gaan we weer. Weer een nieuwe chemokuur. Twee keer een ganse week binnen in t ziekenhuis. Ben er serieus ziek van geweest. Maar nadien bleek ook die behandeling z'n effect niet te hebben, dus op naar nummer 3. En wéér niet aangeslagen. Uiteindelijk zaten we aan 4, en deze keer gingen ze het proberen met chemotherapie in pilvorm. Ik ben er al een geluk ni ziek van geweest. Maar na de 2de cyclus van deze kuur ben ik na een week ziek beginnen worden. Een goeie verkoudheid opgedaan. Met als gevolg dat ik een triestige verjaardag heb gehad. De dag nadien, 15 mei, moest ik op controle in het dagziekenhuis. Daar hebben ze bloed afgenomen om de waarden te kunnen bepalen. De rode bloedcellen hadden blijkbaar een boost nodig en daarom moest ik 2 zakjes bloed krijgen. Regelmatig word dan je temperatuur genomen omdat sommige mensen koorts gaan maken bij een transfusie. Tegen de namiddag was het ook bij mij t geval. Maar niet door de bloedzakjes, maar door m'n verkoudheid. Ik was er op voorzien, ik had m'n valiesje meegepakt omdat ik al niet op m'n plooi was. Ik ben dan diezelfde avond opgenomen. De eenheid Hematologie waar ik altijd lig, was volledig volzet en dus hebben ze mij op neurochirurgie gelegd. De dag nadien ben ik verhuisd naar mijn afdeling. En daar heb ik dan een ganse week gelegen tot vandaag. Een hele week antibiotica gekregen. Intussen ben ik thuis en voel ik me terug een pak beter. Wel nog heel moe, maar k ben al blij dat de koorts weg is en dat die vervelende verkoudheid al beter is. Komende vrijdag heb ik een PET-CT scan. Om te zien of de laatste chemokuur nu heeft geholpen. Volgende week woensdag (30 mei) heb ik controle en dan zullen we ook de uitslag weten van de scan. Als die positief is, dan word de stamcellentransplantie gepland. En dan moeten we voor een paar weken binnen, dat word nog gezellig. Maar ik laat het zeker niet aan m'n hartje komen, t zal allemaal nog wel meevallen. Hoop doet leven.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Cindy's place
t Is weeral effe geleden dat we nog is een berichtje hebben gepost.
t Is eindelijk zover.
Hier zijn we dan !
