Love always hopes ! Enjoy every second of your life, in your own special way.
03-09-2007
03.09.2007
Hallo allemaal,
t Is weer lang geleden. Maar veel is er intussen niet gebeurd. k Ben vandaag bij Mireille geweest, op ziekenbezoek. Die zit ook thuis te sukkelen met haar schouder. Ne mens moet altijd maar afzien, toch triestig zenne. Chance da ze ni ver van hier woont, zo kan ik haar af en toe is opzoeken en gezelschap houden, want zo thuiszitten, t is ni plezant, ik kan er van meespreken. Lunatje was in vorm zenne, zo zot als een achterdeur als ik daar aankwam Maar t is een schatje, k vind het een lieve, toffe hond, echt om op te eten. k Heb ook plantjes gekocht voor in mijn bloembakken te zetten aan de vensterbanken buiten, de geraniums werden lelijk. En zo is t weer proper en mooi tegen dat ik hier weg ben. Voor de rest heb hier bang zitten afwachten op "het" telefoontje van t ziekenhuis in Leuven. Het begint allemaal wat lang te duren. Maar ja, ze kunnen er ook ni aan doen he. Want ik kan maar pas opgenomen worden als er een kamer voor 1 persoon vrijkomt. En als dat deze week niet is dan heb ik gewoon pech. Ik zit er ni om te springen om binnen te moeten gaan, t is niet bepaald een gezellige plek, maar hoe langer ze moeten wachten, hoe langer de ziekte weer vrij spel krijgt, en das nog minder leuk. Als ik denk aan wat ze me weer gaan aandoen allemaal, jongens toch. Ik heb meer schrik voor het plaatsen van die diepe catheter als voor de chemo en t herstel. Omdat ik dat al allemaal heb meegemaakt. Enfin, we zien nog wel. k Ben blij dat ik dit korte berichtje nog heb kunnen plaatsen. Ik ga nu tv kijken, "LOST" begint terug vandaag JEEJ !!!! Voor diegenen die ik niet meer hoor of zie, tot binnenkort en hou je allemaal taai. Stuur is een mailtje he, zo kan ik horen wat jullie allemaal meemaken. See ya, ciao !!!!
Veel heb ik niet te vertellen, er is intussen niks speciaals meer gebeurd. Enkel dat ik komende woensdag naar de tandarts moet, bweik Pre-transplantatie onderzoek, zien of er geen gaatjes of ontstekingen op de tandjes zitten. Maja, als t moet, dan moet het. En verder heb ik heel veel zenuwen voor die transplantatie. Ik slaap er slecht van : woelen, draaien, zweten, enz... 'k Heb dezenacht weer bijna geen oog toegedaan. En dan verschiet ne mens daarvan dat m 's morgens ni uit z'n bed kan. Ik hoop dat ik regelmatig eens een berichtje kan achterlaten op mijn blog binnenkort als ik in t ziekenhuis lig. De eerste 14 dagen zal dat gene vette worden, maar nadien zal ik mijn uiterste best doen om er iets op te zetten. Intussen als je iets wil zeggen of vragen, doe gerust, de meesten weten me te vinden. Ik ga nu wat rusten, dat we straks terug wat energie hebben om onze serie Jericho te volgen. Tot een volgende keer iedereen, saluuuu
Hier zijn we met de uitslag van onze fameuze PET-scan. Ik heb goed nieuws en slecht nieuws. Het goeie nieuws is, mijn transplantatie kan doorgaan, het slechte nieuws is dat de kliertjes die zichtbaar waren op de vorige scan, die zijn weg, maar er zijn er weer op 2 plaatsen nieuwe bijgekomen. Maar zoals ik al zei, de transplantatie kan doorgaan ondanks die nieuwe kliertjes, dus das al goed he. Volgende week volgen er enkele testen voor hart en longen, om te zien of we de zware behandeling aankunnen, en we moeten ook naar de tandarts. Niet da k da graag doe zenne, ma ergens dan ook weer wel, omdat dan eindelijk die stukgebeten tand kan gemaakt worden. 't Is wreed ambetant na t eten als da gaatje helemaal vol eten blijft zitten. En die tand zelf is een jaar of 2 geleden ontzenuwd, dus pijn doet die niet, maar ik denk dat het toch een beetje ontstoken is, want ik zit al enkele dagen met een opgezette, pijnlijk klier in mijn hals onder m'n kaak. Ne mens moet nogal wa ondergaan zenne. Alé, de behandeling houd in da ik toch een maand opgenomen zal zijn in t ziekenhuis, maar wel op mijn geliefde afdeling E 630, waar ik al op gehoopt had. Daar ken ik bijna iedereen en t is de afdeling onder toezicht van mijn begeleider prof. D. Dus das een geluk bij een ongeluk he Eerst krijgen we een ganse week chemo en de stamcellen. Voor dat alles kan beginnen gaan ze ook nog in mijn hals een diepe catheter plaatsen, waar ik wreed schrik voor heb. Da plaatsen zelf niet, maar ik ken mezelf, als ik ergens zenuwachtig voor ben, dan span ik mij helemaal op en dan ben ik zo ambetant...dan word ik misselijk en krijg ik hoofdpijn. 't Is ook gewoon het gedacht dat ze weer met zo'n kanjer van een naald in uwen hals zitten te keuteren Die catheter heeft 3 vertakkingen, omdat een port a cath alleen niet genoeg is om alles toe te dienen. De catheter, daarlangs dienen ze medicijnen, stamcellen, bloed, antibiotica, voeding enz...toe. Nogal iets he Enfin, we zullen het uiteindelijk wel allemaal overleven, hoewel ik tegen m'n goesting ga. Maar ik denk altijd maar, als het ermee weg gaat en het BLIJFT weg, dan heb ik het er voor over. Onkruid vergaat niet he. Daarbij, ik wil later nog zoveel gaan doen, en da gaan ze me heus ni afpakken, no way ! Alé mensen, ik zie jullie nog. Hou je intussen taai, niet doen wa ik ni zou doen... Tataa xxx
Hier zijn we nog eens na lange tijd. Sorry iedereen dat het zo lang duurde, maar ik had de afgelopen tijd niet echt iets te vertellen. Eergisteren (dinsdag) ben k samen met m'n zus naar de echo geweest. Ze is nu een goeie 7 maanden zwanger. Het kindje is al 43 cm groot en weegt al 1,700 kg. Hij groeit dus goed, want een 14-tal dagen geleden woog hij 500 gr. minder. t Zal een kloek bazeke worden, mijn petekindje. Ik kijk er zo naar uit he, t Zal me deugd doen en alles hier wat opfleuren. Alé, morgen mogen we nog is naar ons geliefd ziekenhuis UZ Gasthuisberg voor een fantastisch onderzoek, namelijk een PET-scan. Voor diegenen die deze nog niet echt goed kennen, in mijn berichtenarchief heb ik daar ooit is een uitleg over gedaan, je moet het maar is lezen. Op zich zit ik met dat onderzoek niks in, maar wat me tegenvalt is dat ik pas om 1 uur 's middags een afspraak heb, en ik moet 6 uur op voorhand nuchter zijn. Ik mag dus alleen maar eten tot 7 uur 's morgens. Met andere woorden, ofwel dezenacht als k wakker word al eten, ofwel heel vroeg opstaan. Water mag ik drinken, en zwarte koffie zonder melk, zonder suiker. Maja, ook al eet ik 's morgens heel vroeg, ik heb heel vlug honger, en dan word ik misselijk. Je krijgt daar op de afdeling nucleaire geneeskunde op korte tijd 3 bekers water met een contrastvloeistof in. Ma da blijft zo op je maag liggen, pfff. In ieder geval zal m'n eten 's avonds eens zo goed smaken. Volgende week, 14 augustus, dan valt het definitieve verdict. Dan krijg ik de uitslag van de PET-scan. Dan zullen we eens zien of we evenveel geluk hebben als de vorige scan. Die was toen heel goed. En als de uitslag goed is, weten we ook ineens wanneer mijn stamcellentransplantatie zal doorgaan. Wees gerust, als het zover is, dan verwittig ik op tijd, zodat niemand ongerust moet zijn als ik een paar weken niks laat horen. Zo, jullie zijn weer even op de hoogte gebracht. Misschien tot morgen met een klein verslagje over het onderzoek. See ya, tataaa xxx
Gisteren moesten we al om kwart na 8 's morgens al paraat staan op het oncologisch dagziekenhuis in Leuven. Blijkbaar hadden ze al een kamer voorzien en verwachtten ze dus al dat ik iets zou nodig hebben. Even later was de verpleegster ook al daar om bloed te prikken, en intussen ook een babbeltje doen. Is altijd leuker he, zeker als je zo vroeg al in een kliniek moet zijn, toch voor zoiets. Anderhalf uurke later was dokter T. er al met de resultaten van t bloed. M'n hemoglobine was weer is te laag. 't Stond amper 7.4 en we kwamen de laatste keer van 10. Dus t gevolg was dat we 2 zakken bloed moesten krijgen, en zaten we daar gezellig voor een ganse dag te niksen. Al moet ik zeggen dat ik me nu wel stukken beter voel ze. De uitslag van de KST scan van vorige week was ook heel goed, er was niks verkeerd te zien aan m'n nekwervels. Ze zagen er prima uit. EINDELIJK waren ze tot het besluit gekomen dat het zou liggen aan m'n spieren. Daar moest ik ni voor gestudeerd hebben om dat te weten. Ik probeer ze dat al maanden duidelijk te maken, maar ze doen liever eerst wa testjes he. In ieder geval weten we dat nu toch al. En zo zie je maar dat je soms beter op je eigen gevoel kan vertrouwen. Komende vrijdag moet ik wel al terug op controle. Deze keer is t vooral om de bloedplaatjes na te kijken, omdat die deze keer al serieus gezakt waren. En ze wilden zeker zijn dat ik in t weekend geen last zou krijgen. 't Is te hopen dat ik in t weekend goe blijf, want t zijn Molenfeesten en ik wil zeker is gaan kijken. Wie slaat er nu een gratis optreden af van Stan Van Samang en Roel Vanderstukken Alé, we zijn er is mee weg se, nog wa proberen te ontspannen voor de tv. Tot de volgende alweer ! xxx
Hier zijn we met het vervolg van ons leuk onderzoek van gisteren. t Is allemaal heel goed meegevallen hoor. Buiten dat lawaai van da machien zeg. Jawadde, een discotheek is er niks tegen. Je moet daar eerst op zo'n "bed" gaan liggen. Dan steken ze naast je beiden oren een soort steun, da je hoofd ni beweegt, en deze keer kreeg ik geen hoofdtelefoon op. Ma je denkt daar verder ni bij na, ik dacht : da zal wel zo moeten. Alé, druk op de knop en daar gaan we dan, langzaam schuift da bed in die scanner. Boven u heb je echt ni veel plaats meer. In t begin doet da wa raar, maar vermits ik al is in zo'n scanner ben geweest, ben je daar redelijk gerust in. Enfin, je ligt daar dan in die buis, met je hoofd vast, op de achtergrond een zacht muziekje. Maar eigenlijk is dat ni nodig dat ze da spelen want je verstaat er echt NIKS van als da machien in gang schiet. Het maakt wel 4 of 5 verschillende geluiden. Sommige kan je horen aankomen omdat die beginnen met een tokkend geluid. Dan blijft het even stil. Maar DAN se... Dan lijkt het alsof ze een drilboor op je loslaten vlak naast je oren ! bijna een minuut aan een stuk of langer. Da valt terug stil en dan weer stilte... Ik ben wel een paar keer serieus verschoten als da lawaai begon, je bent daar met momenten totaal NIET op voorbereid. En die dokter/verpleging die da volgen op hun scherm die zien u liggen en alles wat er gebeurd in die scanner. Die zullen soms toch ook lachen denk ik zenne als ze de patienten daar zo zien En TERUG een geboenk ! Dit keer leek het op een irriterende hardcore-beat, verschrikkelijk ! Weet ge, op da moment kan je makkelijk een jumpnummer maken se, ik had er veel zin in toen En zelfs je oren fluiten op den duur een vrolijk deuntje mee van al dat fraais En eens je eindelijk een mogelijk hit in je hoofd krijgt, hoor je door een luidsprekertje : nog 4 minuutjes en het onderzoek is afgelopen. Lap, daar gaat mijn nummer 1 hit ! Achteraf vroeg ik da nog waarom ik geen hoofdtelefoon kreeg. Blijkbaar doen ze dat niet als je een KST moet hebben voor je hals, omdat da in de weg zit. Dus ja, da weten we ook weer he. Ik ben nu wel eens benieuwd of ze nu iets gaan vinden in mijn nekwervels. Langs de ene kant hoop ik van niet, want die wil ik zo lang mogelijk in ere kunnen houden, t is ook zoiets gevoelig he. Maar ja, als er dan wel iets te zien is, dan weten ze misschien eindelijk waarvan ik altijd zo afgezien heb. Komende maandag als ik controle heb, zal ik waarschijnlijk de uitslag wel weten denk ik. Maar ik houd jullie op de hoogte. In ieder geval, als ik binnenkort eindelijk mijn transplantatie krijg en ik lig daar in da ziekenhuis, dan hoop ik dat jullie allemaal veel kaartjes en brieven schrijven, zo voel ik mij daar toch niet zo alleen en kan ik mijn gedachten verzetten. Ik beloof dat als ik mij goed genoeg voel dat ik er zoveel mogelijk beantwoord. Je kan zelfs kaartjes sturen naar de patienten via de website van UZ Leuven, ga maar is kijken. Alé, nu ben ik er is mee weg. Tot de volgende keer en hou je allemaal taai ! Kusjes xxx
We komen nog maar eens een berichtje posten. Afgelopen donderdag weer op controle geweest voor t bloed zoals vorige week. Maar toen is m'n laatste chemo niet doorgegaan omwille van een te laag hemoglobine. Gevolg : zakje bloed weeral, maja, beter zo he, dan voelen we ons nadien weer wat beter. Maar deze keer was alles goed gestegen. Hemoglobine was gestegen van 8.5 naar 10, best goed he. De witte bloedcellen hadden een normale waarde (voor mij toch ) en de bloedplaatjes waren "bijna" normaal. Dus konden we eindelijk starten deze keer. Maar het minder plezant moest nog komen zenne. De dokter had m'n voorschrift gemaakt voor de chemopillen, ik moest er dus alleen nog op wachten. De verpleging van de dagkliniek gaat die dan halen samen met nog een paar andere voorschriften van andere patiënten. Ik mij dus in de grote wachtzaal gezet met een aantal strips. Maar dat wachten bleef maar duren . Uiteindelijk ben ik er zelf gaan achter vragen. Bleek nu dat de buizenpost kapot was. Voor pillen is da makkelijker en sneller he. Maar vermits die niet werkte, moesten de verpleegkundigen alles zelf gaan halen, ná hun middagpauze. Lap zeg, daar zaten we dan, nog langer wachten. Uiteindelijk toen ik ze er eindelijk mee zag afkomen, was het al bijna 3 uur na de middag. Ik had daar al kunnen buitenzijn op de middag zeg. Ik ben dan de dag erna maar pas met de pillen begonnen, omdat ik weer gedurende de 5-daagse kuur ook weer die cortisone moet nemen, jaja, de hoge dosis weeral Vrijdagavond zó ziek geweest, heel de avond moeten overgeven zeg. Al een geluk was dat over tegen dat ik in mijn beddeke kroop. Ik heb heel de nacht doorgeslapen. De 2 nachten die daarop volgden, was iets anders. k Ben weeral totaal opgefokt door de cortisone. Das ne keer niet slecht ergens, omda ik dan energie teveel heb precies en is geen pijn, maar wacht tot volgende week. Dan krijg ik mijne weerslag daarvan en ben ik precies een uitgewrongen vod Suiker daar moet ik ook weer mee oppassen, en dat terwijl ik zo'n zin heb in een lekker stukje chocolade. Nog 1 dag morgen en t is weer voorbij, dan mag ik al iets hebben. Vandaag, om kwart na 4 in de namiddag moeten we nog maar is een zoveelste onderzoek ondergaan in t UZ in Leuven. Deze keer gaat het om een KST/NMR scan. Dokter L. had die scan gepland omdat ik al een aantal keren serieuze pijn en last heb gehad tijdens m'n recentste chemo-behandelingen. De allereerste keer dat ik in die scanner ging, was dat voor m'n hersenen. Deze keer gaan ze mijn nekwervels zo onderzoeken, om na te gaan of daar ergens scheelt, en dat de oorzaak zou kunnen zijn die tijdelijk opkomende nekpijn en hoofdpijn. Ik hoop dat er deze keer eindelijk is wat meer aan het licht komt over de mogelijke oorzaak. Dat ze eindelijk weten wat ze er kunnen aan doen, want altijd maar meer onderzoeken... t Is niet dat er echt onaangenaam zijn of pijnlijk ofzo, maar je bent er altijd zoveel tijd mee kwijt. Zoals vandaag. Je kan wel een hele dag nog vanalles leuke dingen doen, maar intussen moet je wel in je achterhoofd houden dat je op tijd moet thuis zijn en op tijd moet vertrekken, zodat je op een doodleuk uur zoals kwart na 4 na de middag nog in Leuven bent. Je kan het al raden, een uur dat iedereen precies op de baan moet zijn t Is wel vakantie zenne, maar daar merk je blijkbaar ni veel van, t is nog altijd tamelijk druk vind ik persoonlijk. Enfin, we gaan ondanks de stress voor dat onderzoek er toch nog proberen een beetje plezier in te hebben vandaag. En we zien dan wel. Ik hou jullie op de hoogte als we meer weten over ons fantastisch onderzoek. Ahja, als je niet goed weet wat een KST/NMR scan is, zoek het is op op internet. Ik heb in ieder geval wat gevonden, en t zijn beste goeie verklaringen. Al wist ik natuurlijk al wat het was he Alé mensen, tot later en verzorg jullie intussen allemaal goed. Dikke kus
t Is weeral effe geleden dat we nog is een berichtje hebben gepost. Veel is er niet echt te vertellen, alleen dat ik afgelopen zaterdag m'n 3 de chemo beeindigd heb van de 4 die ik moet krijgen. Ben 1 dagje een beetje ziek geweest, niet kunnen eten, misselijk, slap... Maar na 2 dagen stillekesaan opbouwen zijn we er weer doorgesparteld he Door de hoge dosissen cortisonenpillen heb ik al wel sinds een paar dagen weer serieuze vreetaanvallen. Net gedaan met eten, veel gegeten, en hopla, een uur later wééral razende honger, om zot van te worden ! En k heb energie teveel. Laat gaan slapen, vroeg opstaan, en ni moe worden he. t Zal de komende dagen wel minderen nu die kuur weer gedaan is. Eigenlijk jammer, want het doet is deugd om wa meer te kunnen ze Maja, t kan niet blijven duren ze, da hou je toch ni vol. Enfin, binnen een 3 weken moeten we dan weer is op controle naar t ziekenhuis, en dan zien we weer verder he. Hopelijk verloopt alles deze keer is zonder koorts of tegenslag. We gaan nog wat genieten van het zonnetje, tot later xxx
t Is eindelijk zover. Vanmorgen moest ik op het oncologisch dagziekenhuis zijn in het UZ Gasthuisberg Leuven, waar ik in behandeling ben, voor een bloedcontrole en de uitslag van mijn PET-CT scan van afgelopen vrijdag. Na de bloedafname was het enkele uren nagelbijten tot de dokter mij kwam onderzoeken. En toen kwamen de verlossende woorden : mevrouw, kom maar mee. Zoals het de gewoonte is onderzoekt ze mij eerst op ademhaling, en stelt ze vragen over hoe ik me voel, of ik ergens last van heb, en of ik de tijd thuis goed heb doorgemaakt sinds de laatste controle. Maar wat ik nog altijd niet wist, was de uitslag van de scan De dokteres zei dat ze het definitieve resultaat nog niet wist maar dat ze met de prof ging bellen en het bespreken. Ik dacht lap, dat begint hier al goed. Weer gaan wachten in de zaal. Een hele tijd later kwam ze me terug roepen. En toen we eenmaal zaten, keek ze me al lachend aan en zei dat er op de scan geen tumorgebieden meer afgetekend waren. Met andere woorden, de aanwezige en bijgekomen klieren van de laatste scan waren weg. Ik wist niet wat ik hoorde. Maanden aan een stuk had ik alleen maar slecht nieuws gehad, steeds maar weer moeten horen dat het weer is niet had mogen baten. Ik zou misschien een 3 de kuur moeten krijgen met die chemopillen, maar dat was nog niet zeker. Ze zouden dat doen om zeker te zijn dat de kanker ver genoeg is teruggedrongen. Als dit niet doorgaat, dan word ineens de stamcellentransplantatie gepland. En daarna zou alles eindelijk achter de rug moeten zijn. Ik ben spontaan beginnen huilen van geluk na het horen van zo'n goed nieuws. t Was een van de mooiste dagen van de afgelopen maanden. En ik hoop uit de grond van m'n hart dat er zo nog veel mogen volgen. Tot de volgende xxx
Afgelopen vrijdag een PET-CT scan gehad. Om 8 uur 's morgens stond ik al paraat in t ziekenhuis. Wel vroeg zou je denken, maar ik heb niet liever. Dan ben je daar altijd op tijd buiten en heb je nog iets aan je dag. Als je binnenkomt op nucleaire geneeskunde, word je eerst aan een infuus gelegd. En dan krijg je een beker water, waarin ze een kleine hoeveelheid contrastvloeistof doen voor de CT. Daarna mag je op een bed gaan liggen in een aparte ruimte. Patiënten krijgen in de meeste gevallen een injectie met de radionuclide-bevattende stof. De stof verspreidt zich met het bloed door het lichaam. Aanvankelijk wordt zo het bloedvaatstelsel zichtbaar, maar even later wordt opname gezien in de weefsels. Welke weefsels is afhankelijk van de gebruikte stof. Dit isotoop produceert tijdens zijn verval positronen, deeltjes met de massa van een elektron, maar met een positieve lading.Het positron kan beschouwd worden als het antideeltje van het elektron. Met behulp van een speciale camera die de straling detecteert kan een driedimensionaal beeld worden gevormd van de verdeling van het radionuclide in het lichaam. De laatste jaren wordt PET wordt vooral gebruikt om sommige tumoren en uitzaaiingen aan te tonen. In de meerderheid van de gevallen wordt hiervoor het FDG gebruikt. Dit is mogelijk omdat tumorcellen meer glucose(suiker) uit het bloed opnemen dan gewone, gezonde lichaamscellen. Patiënten krijgen het FDG toegediend via een injectie. Er volgt dan een wachttijd omdat het zich over het lichaam moet verdelen en door de tumorcellen moet worden opgenomen. In de meeste gevallen wordt na 1 uur de PET-scan vervaardigd, en op de scan is te zien welke cellen veel actiever zijn en de meeste FDG opnemen. Waar veel FDG wordt opgenomen is indicatie voor de aanwezigheid van tumorcellen. De duur van de scan varieert en is afhankelijk van de toegediende dosis, de te scannen afstand en het type PET-camera. In oudere apparaten kan de scanduur oplopen tot boven het uur. Bij de modernste PET-camera's, dat zijn types waarbij de PET-camera is gecombineerd met een CT-scan, kan de tijd worden beperkt tot minder dan een half uur. De PET-scan-techniek wordt in Nederland en België steeds vaker toegepast voor onderzoek bij de verdenking van lymfklier-, borst-, darm-, huid-, en longkanker. Het is dus zeker en vast een handig machientje he Ahja de uitleg hierboven komt van de website van Wikipedia. Zelf zou k het nooit zo kunnen uitleggen ze Vandaag zelf is t iets minder. Ik zit sinds gisteren met een vervelende uitslag op mijn heup, die helemaal is uitgezet naar mijn buik en rug. Eerst begon het met enkele rode vlekjes, nu zijn het al grotere vlekken met blaasjes, die beginnen jeuken en verschrikkelijk irriteren als mijn kleren erover schuren, om zot van te worden. Dus zoals je ziet, het is hier altijd iets he. Komende woensdag heb ik bloedcontrole en de uitslag van m'n scan. Dan zullen we maar ineens vragen vanwaar die uitslag komt. k Ben is benieuwd. Alé, t was deze keer misschien een saaie uitleg, maar die moeten er ook zijn he. Ik ga hier stoppen voor vandaag, tot de volgende he. Bye bye xxx
k Heb goed geslapen de eerste nacht terug in m'n eigen bedje. Ben er van geschrokken. Maja, thuis is t altijd beter dan in een ziekenhuis he, iedereen zal da wel zeggen. k Heb het vandaag is geriskeerd om naar de markt te gaan. En k ben blij dat ik het ook gedaan heb. t Was fantastisch weer en k heb er zeker van geprofiteerd om een terraske te doen. Even wat rondgelopen om alles is goed te bekijken, en dan weer naar huis, ne mens word er moe van om zo rond te slenteren. Nadien heb k thuis ook nog t gras afgereden, samen met mijn ventje. t Was nodig, want de tuin begon zo stilaan op een wildernis te lijken. Het gras stond zó hoog. En onkruid...pfff ni te doen. Door die regen van de afgelopen tijd en de zon erna, is alles gegroeid alsof ik weken weggeweest ben. Maar t ziet er nu toch al terug wat degelijker uit, ik durf terug bezoek ontvangen Morgen nog wat verderwerken, als we niet te moe zijn en dan kan de tuin er weer voor een tijdje tegen he. Ik ga nu een hapje eten, lekker kip met appelmoes. In ieder geval al veel beter dan die ziekenhuiskost (niet dat da zó slecht is als sommigen zeggen hoor). Ik ben er is mee weg, misschien tot morgen. Tataa xxx
Hier zijn we dan ! Lang over getwijfeld om een blog te beginnen, er zijn er immers zoveel. Maar k heb uiteindelijk toch besloten het te doen. De reden daarvoor is dat ik anderen zo'n beetje op de hoogte wil houden over m'n ziekte. Eigenlijk had ik daarvoor 2 jaar geleden al een blog moeten opstarten, omdat toen de ziekte een eerste keer is vastgesteld. 17 juli 2005 staat voor altijd in mijn geheugen gegrift, de dag dat ik van de oncoloog te horen kreeg dat ik kanker had. Het ging om de ziekte van Hodgkin. Een donderslag bij heldere hemel als je zoiets te horen krijgt. Het eerste onvermijdelijke gedacht is : Ga ik nu dood ? In dit geval hadden ze me verzekerd dat het zeker zover niet zou komen, omdat ze er op tijd bij waren. Maar het zou een zware periode worden, dat was wel zeker. Op korte tijd stond er veel op het programma. Ik moest allerlei testen ondergaan. Beenmergpunctie, CT-scan, bloedafnames,hart- en longfunctietesten en een klierbiopsie. Nu ja, t is door die klierbiopsie dat ze met zekerheid hebben kunnen zeggen om welke ziekte het ging. Enfin, ik heb nadien een eerste behandeling gehad met chemotherapie en bestralingen. En het zag er nadien veelbelovend uit bij de eerste controle. Bij de volgende controle was het al iets minder, er was vaag iets te zien op de scan. Dus moest ik een PET-scan laten doen. En bij die uitslag zei de dokter dat de ziekte terug was. Lap, daar gaan we weer. Weer een nieuwe chemokuur. Twee keer een ganse week binnen in t ziekenhuis. Ben er serieus ziek van geweest. Maar nadien bleek ook die behandeling z'n effect niet te hebben, dus op naar nummer 3. En wéér niet aangeslagen. Uiteindelijk zaten we aan 4, en deze keer gingen ze het proberen met chemotherapie in pilvorm. Ik ben er al een geluk ni ziek van geweest. Maar na de 2de cyclus van deze kuur ben ik na een week ziek beginnen worden. Een goeie verkoudheid opgedaan. Met als gevolg dat ik een triestige verjaardag heb gehad. De dag nadien, 15 mei, moest ik op controle in het dagziekenhuis. Daar hebben ze bloed afgenomen om de waarden te kunnen bepalen. De rode bloedcellen hadden blijkbaar een boost nodig en daarom moest ik 2 zakjes bloed krijgen. Regelmatig word dan je temperatuur genomen omdat sommige mensen koorts gaan maken bij een transfusie. Tegen de namiddag was het ook bij mij t geval. Maar niet door de bloedzakjes, maar door m'n verkoudheid. Ik was er op voorzien, ik had m'n valiesje meegepakt omdat ik al niet op m'n plooi was. Ik ben dan diezelfde avond opgenomen. De eenheid Hematologie waar ik altijd lig, was volledig volzet en dus hebben ze mij op neurochirurgie gelegd. De dag nadien ben ik verhuisd naar mijn afdeling. En daar heb ik dan een ganse week gelegen tot vandaag. Een hele week antibiotica gekregen. Intussen ben ik thuis en voel ik me terug een pak beter. Wel nog heel moe, maar k ben al blij dat de koorts weg is en dat die vervelende verkoudheid al beter is. Komende vrijdag heb ik een PET-CT scan. Om te zien of de laatste chemokuur nu heeft geholpen. Volgende week woensdag (30 mei) heb ik controle en dan zullen we ook de uitslag weten van de scan. Als die positief is, dan word de stamcellentransplantie gepland. En dan moeten we voor een paar weken binnen, dat word nog gezellig. Maar ik laat het zeker niet aan m'n hartje komen, t zal allemaal nog wel meevallen. Hoop doet leven.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Cindy's place
Vrijdagavond zó ziek geweest, heel de avond moeten overgeven zeg.
t Is weeral effe geleden dat we nog is een berichtje hebben gepost.
t Is eindelijk zover.
Hier zijn we dan !
