Iedereen ziet vol spanning uit naar de komst van Miro. Wij begrijpen dan ook dat jullie hem na het lange wachten allemaal willen knuffelen , pakken en verwennen. Maar eerst en vooral moet hij aan ons hechten. Dat is een proces dat misschien wel enkele maanden in beslag zal nemen en wij kunnen niet op voorhand zeggen hoelang dit gaat duren. Deze periode is zeer belangrijk om zich te binden aan zijn nieuwe ouders.Als hij goed aan ons gehecht is dan is het de beurt aan de bomma's,bompa's en andere familieleden en vrienden en vriendinnen.Door jullie tijdens deze gewenningsperiode zo goed mogelijk aan dit advies te houden zal hij een vaste en veilige basis voor de toekomst kunnen opbouwen.Dit is toch wat wij allemaal willen voor Miro. Bedankt alvast voor jullie begrip.
Adoptie China
08-05-2011
Veel Nieuws
Hallo iedereen! Ja , we weten het dat het weer veel te lang geleden is dat jullie iets van ons hebben gehoord , maar we hebben het echt wel druk gehad. Hier komt een uitgebreid verslag. Ik haal er even de kalender bij dat ik zeker niets vergeet. 27 maart: We gaan met Miro voor het eerst naar het kindertheater hier in Wijnegem. Benieuwd wat dat gaat zijn. Er werd van alles gebouwd en uitgebeeld met grote en kleine blokken. Het werd goed gebracht en echt tof voor kinderen , maar Miro was er toch nog een beetje te klein voor. Na een kwartier kon hij al niet meer op zijn stoel blijven zitten , dus ging hij even een wandeling maken in de zaal. Dat was niet zo erg , maar wanneer hij mee op het podium stond , vonden we het toch maar beter om de zaal stilletjes te verlaten. Volgende keer beter! 17 april: Dit is een speciale datum voor Miro! Hij wordt namelijk gedoopt!!! Wij dachten dat we voor een doopsel niet al te veel moesten doen , maar dat is wel even tegengeslagen. We hebben een groot deel van h:et doopboekje zelf moeten samenstellen. Daar zijn we toch wel even mee bezig geweest. Ge moet dat dan ook al doen , wanneer het kleine draakje in zijn bedje ligt. Hij wil natuurlijk al te graag mee helpen , maar dan gaat het helemaal niet vooruit. Na wat zwoegen hebben we er toch ons eigen verhaal wat kunnen inbrengen en is het een speciaal doopboekje geworden. Op de dag zelf heeft Miro dat allemaal prima gedaan. Zelfs wanneer Mijnheer pastoor 3 keer water over zijn hoofd liet lopen , maar dat hadden we thuis wat geoefend. Daarna hadden we een binnenspeeltuin afgehuurd waar al de kindjes zich fantastisch hebben geamuseerd. De dag nadien had mama nog een dagje verlof zodat Miro kon uitslapen en wat later naar de crèche mocht. 23 april: Wat was dat 's morgens!!!! De hele tuin lag vol paaseitjes. Miro heeft ze samen met Ruben gezocht en er af en toe eentje opgegeten natuurlijk. MMMMM LEKKER! Ruben en co zijn dan nog lekkere frietjes blijven eten en dan was het tijd voor Miro zijn middagdutje waar hij toch nog van kan genieten. 24 april: Na de middag was het tijd om eens en kijkje te gaan nemen of de klokken ook bij Bomma chouchou (Dirk z'n ma noemt Miro altijd haar chouchou en vandaar Bomma chouchou) waren langs geweest. En ja hoor ook daar lagen er overal paaseitjes in de tuin. De paashaas had daar ook wat cadeautjes laten vallen. Een blokkenpuzel , een keukentje en een piratenboot. De boot werd direct in elkaar gestoken door papa en daarna gevuld met water. Ik moet er geen tekening bij maken zeker. Hup mama terug naar huis voor droge kleren en schoenen. Daarna zijn we nog gaan eten in het wokpaleis waar Miro zijn keuze wel kan maken uit al dat lekkers. 25 april: Na de middag zijn we gaan kijken of er ook paaseitjes bij Bompa op Linkeroever waren gevallen. En ja hoor weer moest Miro ze zoeken.Daar was het ook zeer plezant en zijn we ook gaan eten.Met z'n allen pizza en dat lust Miro ook heel graag. De volgende morgen kon Miro niet zo goed uit zijn bedje om naar de crèche te gaan. Het waren natuurlijk ook drukke dagen. 29 april: Vandaag vertrekken we naar de zee.Het gaat redelijk goed weer worden hebben ze gezegd , dus hop naar de zee. Onderweg krijgen we al de eerste druppels , dus dat begint al goed. Het waren ook wel de laatste die dag en eens aan zee was de zon van de partij. Eerst alles naar boven sleuren , want voor een paar dagen heb je direct al wat bij. Zeker voor Miro want die heeft het soms snel koud en aan zee is er altijd wat wind. Terwijl papa een klein dutje doet van de vermoeiende rit zijn wij met de kruiwagen met alles erin naar de zee getrokken. Na wat spelen in het zand en is naar de golven gaan kijken , had mama een glijbaan gevonden. Je kon van de dijk zo op het strand glijden. Daarna gingen we kijken of papa al wakker was en na de middag is papa en Miro een zandkasteel gaan bouwen met grachten en al. Als het af was ,was het wachten tot het water erin liep en dat vond Miro geweldig. Hij kon dan met zijn bottekes door de gracht in het water stappen en jullie kunnen het al raden!!! BOEM PETAT broek en bottekes nat! Tijd om terug naar boven te gaan en bad in en daarna in bed. 30 april: Karin van Den Haan komt op bezoek. We gaan wat wandelen op de dijk en Miro wou in zo'n autootje. Hij kiest er eentje uit en we zijn ermee weg. Na een kwartiertje was Miro het al beu van in dat autootje te zitten niksen. Miro zal dat karretje wel duwen ipv erin te zitten.Natuurlijk gaat de wandeling dan wel een beetje trager met het resultaat dat we te laat waren om het autootje terug te brengen , maar dat was niet zo erg. Daarna zijn we nog gaan eten en toen was de wind gaan liggen. Warm dat het was en we konden het niet laten om toch nog een terrasje te gaan doen. Het was weeral een leuke maar vermoeiende dag. 1 mei: Vandaag is er veel wind en we beslissen om vandaag naar de duinen te wandelen. Na even wandelen zegt Miro dat hij kou heeft. Geen probleem mama wandelt even terug en gaat een vestje halen. Voor alle veiligheid neemt mama toch maar de rugzak mee met wat drank , koekjes en een propere pamper. Je weet nooit , want eens in de duinen is er in de omgeving niet veel anders meer. Papa en Miro zaten al lekker in duinen te spelen wanner mama eraan kwam. Ondertussen was het water opgekomen en Miro ging nog eens met de bottekes in de zee. Ge kunt het al raden zeker! BOEM PETAT! Plat op zijn buik in de zee.Nu had hij zeker kou. In volle speed terug naar het appartement en snel in een lekker warm badje. Daarna zijn we nog lekker gaan eten op restaurant en dan zat de dag er weer op. 2 mei: Na het middageten is Miro met papa naar de nieuwe speeltuin geweest en dan kon mama alles proper maken en inpakken. Daarna was het richting Wijnegem. Het was heel leuk aan de zee geweest. 3 mei: Miro mocht vanmorgen een kadootje aan papa geven want hij verjaart vandaag! HIEP HIEP HOERA! 4 mei: Vandaag gaat Miro naar de kapper voor de tweede keer. Deze keer was hij heel flink en heeft Miro niet geweend. Onze kleine draak was een flinke jongen. Hij vroeg het eigenlijk verleden week zelf om naar de kapper te gaan. Ik vond het eerst eigenlijk een beetje raar dat hij daar zelf over begon , maar in de crèche hadden ze over de kapper voorgelezen en in het boekje weende het kindje ook niet. Wat een verhaaltje al niet kan doen. Nu nog een beetje over Miro zelf. Hij begint echt goed te spreken , zegt alles na wat wij zeggen en hij kan nu ook eindelijk zijn naam zeggen. Het is nog wel MIJO maar niet meer meme. Nu hij zo met de taal bezig was , ging hij thuis ineens niet meer op zijn potje , maar dat begint nu toch terug te beteren. Soms zegt hij wel dat hij moet gaan , maar dan is het meestal al te laat. Het zal allemaal wel in orde komen; We mogen ook niet te veel van hem verwachten hé. Hij is ten slotte nog geen jaar in België. Hij doet het allemaal heel flink en wij zijn HEEL FIER op hem.
Hallo iedereen, We weten het het is een tijdje geleden, maar het is ook al zo druk geweest. Miro gaat nu bijna 3 maanden naar de crèche.De eerste week was niet zo een succes, maar wat wil je. Eerst 6 maanden gezellig thuis met mama en alles rustig aan 's morgens. Nu moet het allemaal goed vooruit gaan , want mama moet ook terug centjes gaan verdienen. Hij moet rond 6 uur opstaan,dan zijn melkje opdrinken,wassen en kleerdjes aan. Dan met papa naar beneden en bokes eten.Schoenen aan en met mama naar de crèche. Na die eerste moeilijke week gaat Miro nu graag met de kindjes spelen. Hij kent nu ook al de verzorgsters die ook allemaal even lief zijn. Het eten in de crèche vindt hij niet zo lekker. Na hun middagdutje krijgen ze fruit en dan doet Miro goed zijn best. De rede dat hij het warme eten niet zo lekker vindt is omdat ze geen kruiden gebruiken. Dat zijn de regels van Kind en Gezin. Nu het wat beter weer is gaan ze ook veel wandelen en mogen ze daarna nog buiten spelen. Als Miro maar mag buiten spelen is hij in zijn nopjes. Het spreken begint ook te vlotten. Miro kan al 2 woordjes na elkaar zeggen en soms al 3. Hij probeert veel woordjes na te zeggen en vraagt ook wat is dit en wat is dat. Miro is heel leergierig. Zijn eigen willetje begint ook naar boven te komen, zodat we ons zoontje weer op een andere manier leren kennen. Soms haalt hij wat kattekwaad uit maar hij is en blijft ons lieve kleine draakje.
Ja onze lieve schat is begonnen aan een nieuwe stap in zijn jonge leventje : de creche.
Voor het eerst is hij dus opnieuw een langere periode weg van de familie of mensen die hij goed kent. Want ja om 9u begon het al met de eerste tranenstroom. Gaan spelen is leuk maar dan wel op voorwaarde dat mama of papa bij hem blijven. En dat was nou net niet de bedoeling. De voormiddag is helaas nog steeds het moeilijke deel van de dag. Ook vandaag gaan er vaak tranen over de wangen. Maar mist hij echt zijn ouders of is het een goede manier om aandacht te krijgen ?????? Wel volgens de creche is het het laatste en ook de papa sluit zich daar bij aan. Ach hij went er wel aan he.
Zie je al iets aan zijn gedrag ? Ja toch een beetje, Miro begint iets brutaler te worden. Bij het spelen deelt hij nu wel eens een tik uit. Dan volgt er wel een correctie maar hij mag wel een beetje assertief zijn. En aangezien woorden nog niet zijn sterkte kunnen bepalen doet hij het met een tikje. Het wordt een heel ventje nu en ook wij zullen dit moeten aanvaarden. En lief is, en blijft, hij. Dus vanavond horen we wel weer hoe de namiddag verlopen is, maar elke dag zal wel beter en beter gaan. Om dan binnenkort met een grote lach te vertrekken en met een even grote lach 's avonds weer opgehaald te worden.
Ja ons klein draakje wordt groot. Binnenkort spuwt hij vuur ........
Nu de feestdagen weer achter de rug zijn is het nog eens tijd om de blog weer wat aan te vullen. 24 december vieren we Kerst bij Bomma, Jefke en James. Miro vindt er pakjes onder de kerstboom en die kunnen n iet snel genoeg open gemaakt worden. De kerstman had er een garage gebracht en daar heeft hij heel de avond mee gespeeld ,maar papa heeft ze eerst in elkaar moeten zetten. We zijn dan met z'n allen daar blijven slapen en 's morgens had Bomma gebakken bokes gemaakt. Mmmm Lekker zei Miro!!! 26 december was het feest bij Tante Claudine en Nonkel Albert samen met Bomma en Bompa, meter Inge,Glenn, Mats en Sem en ook de Bonni (90jaar) was erbij. Daar lagen veel pakjes onder de kerstboom en de kindjes konden niet volgen met de pakjes open te doen want iedereen wou ook een pakje kiezen. Wanner alles was uitgepakt hebben ze alle 3 heel braaf gespeeld. Om 20u begonnen ze moe te worden en ik denk dat Miro niet meer weet hoe hij in zijn bedje is geraakt. 30 december was mama jarig en heeft Miro zijn cadeautje afgegeven in bed. Mama heeft het op de tast opengedaan en het was een cd waar ze heel blij mee was. 31 december zijn we oudejaar gaan vieren bij meter Inge&co en Sandra en Ivo waren er ook bij. Daar hebben we lekker gegeten en daarna heeft Miro met Maa(=Mats) en Eem(=Sem) gespeeld tot ze een beetje moe werden. Ook daar zijn we blijven slapen, maar toen Miro er 's morgen wakker werd wist hij toch niet goed waar hij was. Na heel goed rondkijken wist hij het weer en begon hij op Mats te roepen , maar die sliep nog. Miro is namelijk een vroege vogel en eens wakker is hij echt wel wakker. Op weg naar huis zijn we nog even bij Bomma en Bompa pistolekes gaan eten en dan was het tijd om thuis een middagdutje te gaan doen. 2 januari zijn peter Davy, Heidi, Yara en Larz nieuwjaarskusjes komen geven en er waren weer pakjes. Dat speelgoed hebben de 3 rakkers meteen uitgeprobeerd en goedgekeurd. Wanneer Miro een klein Middagdutje ging doen , hebben Yara en Larz al de Lego-Duplo in elkaar gestoken. Een prachtig parcour voor de trein en een hospitaal voor het latere treinongeluk. Toen Miro ontwaakt was is er een Miro-tornado door het Duplo-dorp geraasd en dan zijn de 3 bengeltjes maar wat gaan tekenen. Morgen is het voor Miro D-DAY!!! Dat verhaal is voor de volgende blog!
Bij Miro is ook de Sint langs geweest , omdat hij natuurlijk zo braaf is hé. De Sint had heel veel speelgoed bij , dus ik denk dat we ons huis wat moeten vergroten. Van de Sint en zwarte Piet heeft hij helemaal geen schrik. Zwarte Piet gaf hij direct een handje en voor de Sint heeft Miro zijn spring-kunstjes laten zien.Daarna kreeg hij een grote zak met van alles in en op de koop toe ook nog een ijsje. Maar mama en papa waren ook braaf gewest en die kregen van zwarte Piet ook een ijsje. Dat was weer smullen en dat doet Miro nog altijd graag. Dan was er natuurlijk ook nog het dikke pak sneeuw dat gevallen was. Miro kon er niet aan uit dat er zowel sneeuw aan de voor-,zij- als achterkant van het huis lag. Maar eens in de sneeuw buiten was hij niet meer naar binnen te krijgen. Toen mama een sneeuwbal maakte wou Miro die opeten , maar dat vond hij toch een beetje koud. De dag nadien zijn we bij Bomma,Jefke en Jaimske ( de hond) in de sneeuw gaan spelen. Samen met Jaimske was dolle pret want die speelt ook graag in de sneeuw. Toen kregen we die 2 helemaal niet naar binnen. December is bij ons heel druk zoals bij iedereen met al die feestdagen , maar bij ons zijn er ook nog veel verjaardagen ook. Op 9 december was de Bomma jarig en speciaal daarvoor heeft Miro samen met mama marsepein gemaakt. Dat was zeer leuk zo met de handjes kneden en dan de vingers aflikken. Miro hing echt van kop tot teen vol met vooral bloemsuiker. Mama kon er geen foto van trekken want die had ook handen vol marsepein. Twee dagen later was het weer feest , want dan was er het verjaardagsfeestje van Matske die 14 december al 4 jaar wordt. Daar stond van alles op tafel en allemaal even lekker voor Miro , dus 's avonds zat zijn buikje helemaal vol. Straks gaan we met Bomma en Bompa nog op restaurant ook nog voor haar verjaardag. Dat doet Miro ook graag want dan kan hij van iedereen is proeven en in een restaurant is ook altijd van alles te zien hé. Maandag moet hij dan weer naar de kinderarts voor de laatste vaccinatie. Dat zal minder plezant zijn vrees ik , maar ja het moet hé. En voor al wie het leest alvast prettige feestdagen van ons 3!!!
Inderdaad de tijd vliegt en we zijn al 3 maanden met Miro in België. Maar we hebben niet stil gezeten en daarom heeft het even geduurd om de blog nog eens aan te vullen. Miro heeft ondertussen ook alle onderzoeken in het Tropisch Instituut laten doen. Dat vond hij helemaal niet leuk, maar ja het moest gebeuren. We hebben daar ook een hele voormiddag gezeten en voor zo'n venteke is dat lang. Het aller ergste was natuurlijk dat bloed trekken en ze hadden wel wat buisjes nodig. Maar daarna met de verpleger een high five en het was al bijna allemaal vergeten. Dan hebben we 3 weken in spanning op de uitslag moeten wachten , maar het was allemaal ok. Hij moet allen terug de vaccinaties die in België verplicht zijn opnieuw krijgen. Dat is op basis van een inloopschema en dat bestaat uit 2 vaccinatie-cocktails. Hij heeft er al 1 gehad en daar was hij toch 2 dagen van onder de voet. Nu voor de feestdagen moet hij nr 2 gaan halen. De hechting is ook goed verlopen , maar we hebben hem wel de eerste maand heel goed afgeschermd van iedereen. Dat was heel moeilijk voor iedereen (zowel wij als nieuwe ouders als de grootouders en vrienden). Daarvoor willen we toch nog even iedereen bedanken om het toch vol te houden en niet onverwacht voor de deur te staan. Miro doet heel goed zijn best om te babbelen en er komen soms toch al verstaanbare woordjes uit zoals mama , papa, bal , ja , nee ,pipi ,kaka ,enz Hij heeft vrijdag voor de eerste keer pipi op het potje gedaan en dat hebben we dan uitbundig geviert met als beloning een kinderchocolaatje. Daarna wou hij natuurlijk zijn pamper niet terug aandoen en dan was het wat later wel pipi op de grond maar met het vodje was dat weer snel weg. Zaterdag zat hij in bad en riep hij pipi maar dan was het al te laat , dus er was een beetje meer water in dan anders. Miro kan nog altijd heel goed eten en gaat graag op restaurant , dan kan hij van iedereen wat proeven. Ondertussen is hij al 2 cm gegroeid en is het al wat gemakkelijker om de trap op te gaan en te fietsen , daarvoor waren zijn beentjes een beetje te kort. Overal op kruipen gaat ook veel sneller en de lichtknopjes staan nu ook op een goede hoogte om daar mee te spelen. Het is een echt ENGELTJE en soms ook een BENGELTJE. Hij ziet de mama natuurlijk heel graag en daar is papa wel jaloers op, want die krijgt niet zoveel kusjes en knuffeltjes. (maar mama is er ook de hele dag bij hé) Zo nu zijn jullie weer op de hoogte.
Wat leert onze kleine draak toch snel bij. Het is zo leuk om op een onbezonnen moment een handeling te doen en dan later te merken dat hij dat gezien heeft en moeiteloos kopieert. De nieuwste truk is dat hij aan je voeten gaat ruiken, een "vieze" snuit trekt en dan met zijn handje waait om de geur kwijt te raken. Als hij dan ziet dat wij in een deuk gaan, krijst hij van plezier. Wat gaat dat zijn als hij nu ook eens zou kunnen praten. En hij doet al zo zijn best om dingen te zeggen. Het lijkt ons of hij elke dag wel iets nieuws probeert maar voorlopig is niet alles te verstaan. Wat wel steeds beter lukt is het begrijpen van woordjes. Je kan hem vragen om zijn schoentjes te nemen en dan doet hij dat ook. Om uiteraard te eindigen met klappen in de handjes en "bravo" van de mama en papa. Stilaan leert hij ook dat zijn onmogelijkheid om stil te zitten, vervelende gevolgen heeft. Zo schoof hij al eens onderuit aan tafel en ook uit de zetel is hij al eens getotterd. Dan heb je heel even die dikke tranen maar dat gaat snel over. Om dan . . . opnieuw te gaan zitten wemelen. Ja dat zal hij niet snel afleren. Bovendien heeft hij nu geleerd om kusjes te geven. Vermoedelijk moest hij dit nooit doen of kreeg hij er ook geen. Nu weet hij al dat als hij gedaan heeft wat niet mocht en hij snel een kusje geeft, noch mama noch papa streng kunnen zijn om hem in de hoek te zetten. Wij zijn ook maar van vlees en bloed hé. Nog even een waarschuwing aan allen : als je hem iets lekkers wil geven in een (te) klein stukje, let dan goed op je vingers. Hij durft als hij honger heeft en niet geconcentreerd is wel een proberen om wat extra vlees vast te krijgen in de vorm van een vingerkootje. Geloof ons als we stellen dat het geen deugd doet als zijn scherpe tandjes als een piranha te werk gaan en knauwen naar alles wat in zijn mondje steekt. Voorlopig kom je er met blauwe puntjes vanaf maar weldra zal het tot op het bot zijn. Een verwittigd persoon is er 2 waard en er zijn er 2 nodig om 1 Miro te bedwingen. Oh ja voor de foto's, we hebben het toestel al beneden gelegd en mama is volop bezig zijn fratsen in beeld te brengen. Dus binnenkort nieuwe episodes. Ik kan al verklappen dat er hilarische beelden bij zijn. Blijf het hier volgen !
Vandaag hadden we een afspraak bij het adoptiebureau Ray Of Hope in Lokeren om in de eerste plaats Miro eens te laten zien. Wanneer we naar daar vertrokken rond 9 uur duurde het niet lang of Miro was weer in dromenland. Toen we ginder aankwamen was hij nog lekker aan het slapen. Aangezien we wat te vroeg waren zijn we nog wat in de auto blijven zitten maar ons draakje bleef maar slapen , dus moesten we hem toch wakker maken. Hij kwam dus een beetje slaapdronken bij ROH binnen , maar Linda deed dan even een babbeltje met hem en dan begon hij op dreef te komen. Toen Fien binnen kwam was hij helemaal wakker en is hij met de knuffels en de blokjes beginnen te spelen. Ondertussen heeft Fien aan ons wat vragen gesteld over hoe de reis verlopen was en hoe Miro het thuis doet. Daar werd dan een verslagje van gemaakt en binnen 3 maanden komen ze thuis eens kijken hoe ver hij dan gevorderd is. Tegen die tijd moeten we ook 5 foto's van Miro meegeven en dat verslag wordt dan doorgestuurd naar de CCAA in China.Op de terugweg was Miro , ja,ja,... weer in slaap gevallen. Nu hij zo goed geslapen had kon hij daarna met papa naar de shopping terwijl mama even naar de tandarts moest (stuk tand afgebroken). Daarna nog wat in de speeltuin spelen met papa en dan kwamen de buren ook een kijkje nemen. En dan was het al tijd voor het avondeten. Wat gaat zo'n dag toch snel voorbij.
Zoals jullie wel zullen gelezen hebben heeft mama de blog overgenomen. Het is namelijk moeilijk te schrijven over iets waar je steeds minder bij betrokken bent. Terwijl papa op het werk is, evolueert onze Miro elke dag meer en meer. Dit voornamelijk dankzij de goede zorgen van mama.
Voor hen die ooit twijfelden of Martine een goede mama zou zijn : ja dat is ze absoluut zeker ! En nu ze ook al wat kordater wordt (de kleine draak durft al eens zijn klauwen te gebruiken) is ze voor goed vertrokken. Maar ja, voor de papa is dat soms moeilijk want uit dat kleine mondje komt altijd eerst de naam van wie bovenaan op zijn hartje ligt en dat is dus ... ma-ma. Hij moet zich troosten met 2 handjes die hard op de deur kloppen als die 's avonds niet snel genoeg open gaat wanneer papa thuiskomt. Of met een badsessie als ze samen de hele badkamer ombouwen naar Aqualibi. Hierbij trouwens een oproep aan alle mensen of pretparken : als jullie nog een waterglijbaan hebben laat maar weten. We verbouwen het huis wel om hem te laten passen in de badkamer. Maar heel fijn is het ook om te zien hoe leuk mama en Miro samen zitten te spelen.
Natuurlijk zit iedereen te popelen om ook eens die "deugniks" te pakken en kennis te maken, maar hier vragen wij nog een heel klein beetje geduld van jullie. Niet dat er problemen zijn maar we zitten nog met 1 zaak en daar willen we eerst advies over. Namelijk het feit dat Miro zich door iedereen (echt iedereen die hij ziet) laat oppakken en zomaar met die persoon meewandelt. In een land waar Dutroux een begrip geworden is, is dat een vorm van sociaal gedrag waar vooral papa heel bang over is. Na die lange jaren wachten en de huidige (blijvende) gelukzalige roes, durf ik er niet aan te denken wat er zou gebeuren als iets met ons draakje zou gebeuren. Dus neem het ons niet kwalijk als wij weer eens nee zeggen, het is ook voor ons moeilijk.
Verder zullen we ons best doen om meer foto's op te laden. Soms is het zo hilarisch dat we zelfs gewoon vergeten om er een te maken. Miro heeft de gave om heel gekke bekken te trekken. Zelfs beter dan Jacques Vermeiren (al is dat niet moeilijk). En dus af en toe zal papa ook proberen een bijdrage te leveren aan deze blog. We willen toch allemaal dat Miro later veel leesplezier heeft als hij leert lezen en dit ontdekt, niet ?
Dus groetjes van een jaloerse maar diepgelukkige papa
Vrijdag: Vandaag zijn we in de voormiddag naar Brussel geweest om bij het FCA de laatste papieren in orde te brengen. Gelukkig zijn Bomma en Jef meegegaan ,want alleen met Miro was dat niet gelukt.Al die trappen en dat met een buggy. Maar goed het was daar wel snel in orde. En zoals in China was Miro ook nu weer in slaap gevallen wanneer we er bijna waren. 's Avonds was het een blij weerzien als papa thuis kwam. Dan is Miro met pap even naar Wijnegem Shopping gewandeld aan de hand. Dat vindt onze kleine draak SUPER. Daar aangekomen even op de houten trein gespeeld en dan natuurlijk naar de speelgoedwinkel. Er kwam een grote zak met een klein ventje binnen (of omgekeerd).
Zaterdag: Nu we 's morgens vroeg wakker zijn stond papa mee als eerste klant in de Macro voor de eerste inkopen. Ondertussen waren mama en zoon gewassen en aangekleed. Mama nog snel een lijstje voor nog andere boodschappen en dan kon zij ook vertrekken. Na de middag met z'n allen sloefjes en nog wat kleertjes voor Miro gaan halen. Daarna nog wat spulletjes op de adoptielijst gaan zetten en dan was de dag al voorbij.
Zondag: Voor de middag hebben we het rustig aan gedaan. Na het middagdutje van Miro zijn we even Bobon gaan bezoeken in het ziekenhuis en die fleurde helemaal op toen ze de kleine spruit zag. Lang zijn we niet gebleven want dat vond Miro niet zo leuk. Even wat het eten betreft:, de Belgische aardappelen vallen in de smaak bij Miro. Het vlees is iets minder, maar vis vindt hij wel heel lekker.Fruit lust hij ook heel graag. Zijn eetlust is nog niet afgenomen.
Maandag: De verkoudheid van Miro wil maar niet beteren,dus maar even langs de huisdokter. Daar hebben we wel lang moeten wachten. Bij de dokter zelf was hij heel flink. Daarna nog even langs het gemeentehuis om hem in te schrijven en daar hebben ze het geweten dat er een nieuwe inwoner is bijgekomen. Eenmaal buiten viel hij pardoes in slaap. Dus mama nog snel even langs de bank en de apotheker. Met het goede weer zijn we te helemaal voet gegaan. Wanneer mama dan terug thuis was had hij toch al even geslapen.
Dinsdag: Het is mooi weer om een wandelingetje te doen. Eerst de brievenbus leegmaken en er was in de speeltuin aan de overkant ook een kindje van zijn leeftijd. Dus even kennismaken met Gill het kleinkindje van de achterburen. Daarna met mama de glazen flessen gaan weggooien en dan begon hij wel een beetje moe te worden. Na het middagdutje even de tuin gaan verkennen en dan begon het te regenen. Dan binnen maar wat spelen met mama tot papa thuis kwam. Na het eten is hij flink in het bad geweest. Dat gaat elke dag beter en beter, maar het moet niet te lang duren.Het naar bed gaan begint ook te beteren. Hij was natuurlijk gewoon dat wij naast hem lagen zoals in het hotel; Dan stond zijn bedje tussen onze bedden in en zag hij ons langs 2 kanten liggen.
Zo nu is iedereen weer op de hoogte. Ik hoop dat de schrijfkunst van mama ook wat in de smaak valt. Tot een van de volgende.
Ja we zijn terug . Vandaag hebben we eindelijk aan Miro kunnen laten zien waar hij naartoe gaat. De vlucht was een vermoeiende belevenis maar dat zullen alle ouders kunnen bevestigen. Hij heeft een eigen bedje gekregen maar dat was net iets te klein en dus was hij na amper 2 uurtjes slapen alweer klaar met dat bedje. En stilzitten is niet zijn beste kwaliteit. Dus ook papa en mama hadden weinig slaap. Of maak daar maar : geen, van. En toen kwam het onthaal in Zaventem. Heerlijk voor ons en ook Miro was er blij mee. Maar nu besefte Miro ook plots wat er met hem zou gebeuren. Erg onwennig en ook wat bang voor wat er allemaal rond hem gebeurde. Het zal nog flink wat werk kosten om hem terug op zijn gemak te krijgen. Maar hij is een flink baasje, een echt draakje, en eens hij weer wat bijgeslapen geraakt zal het ook wel snel bijdraaien. Zijn slaapkamer is toch al een beetje geaccepteerd. Hij slaapt er al zonder problemen. En spelen lukt er ook, maar alleen er naar toe gaan is nog even taboe. Ja sorry dat het een kort stukje is maar de schrijver is compleet bekaf. Na het nieuws zal hij snel dromenland opzoeken. Want morgen is het werkendag en dan moet hij toch wel een beetje fit zijn. Al zal het moeilijk zijn een hele dag zonder die belhamel. Maar dan komen zaterdag en zondag dus weer tijd om leuke dingen samen te doen. Slaapwel en tot schrijfs.
Ja we hebben hem. De paspoort van Miro met daarin het visum voor Belgie is er. Hierop hebben we dus al die tijd moeten wachten.
Morgen nog alles inpakken en een beetje sorteren van wat waarin moet en dan laten we hier even alles achter. In dit hotel zitten/zaten ook veel ouders die met hun kinderen (geadopteerde) een reis maken naar de herkomst. Dat zou voor ons ideaal lijken als onze kleine draak zo'n 12 is. Maar tot dan is het nog lang dus voorlopig is het even afscheid nemen. Ons geld is bijna op en mama kan geen stokjes meer zien. Ze zal eerst terug met mes en vork moeten leren eten vrees ik. De voornaamste vraag zal echter zijn : hoe reageert onze kleine bengel op deze reis ? Want hij verandert nu echt elke dag. We hebben nog eens geprobeerd om hem mee te nemen naar het zwembad maar dat liep met een sisser af. Toen papa door het badje voor de voeten ging werd Miro hysterisch en zijn we maar naar de kamer teruggekeerd. Dat wordt nog een zware dobber. En ook in ons vast restaurant was een nieuwe dame die hem een beetje kwaad aankeek : vanaf dan wou hij papa zijn hand niet lossen tijdens het eten, telkens ze in de buurt kwam. Ja het is soms ook voor ons moeilijk te begrijpen en wij zijn 24 op 24 bij hem. Oh ja we zijn deze middag met hem gaan wandelen. Niks bijzonders tenzij dat hij niet in de buggy zat deze keer. Netjes aan de hand heeft hij toch wel enkele kilometers afgelegd. Deze namiddag was hij dan ook zoo moe dat hij niet lang wou slapen en dus in het restaurant een beetje dwars wou doen. Dan merk je weer dat dit kereltje veel karakter heeft. En ja morgen kan je het met eigen ogen zien. Papa gaat ook het bed opzoeken want na morgen is het een werkdag (vrijdag) en een belangrijke dus moet hij een beetje fit zijn. Mama kan dan lekker uitslapen en genieten van een rustig ontbijtje met een Miro die heeeeel groooooote ogen zal trekken. Tot in Zaventem en voor de anderen, wij gaan proberen deze blog zo up-to-date te houden maar niet meer met dezelfde frequentie als nu. Waarschijnlijk als er uitzonderlijke dingen gebeurd zijn in Miro's leven of iets echt leuks. We gaan wel proberen er foto's op te blijven zetten zodat hij een soort dagboek meekrijgt als hij wat ouder is. Afwachten hoe het er zal uitzien. Mogelijk zal ook mama de schrijverstaken overnemen. Dus de stukjes gaan korter worden. Of wie weet ontdekken we wel een literair wonder ? Tot in Belgie !
