In Melbourne halen we onze huurauto op; het type dat we besteld hadden is niet beschikbaar, we krijgen een upgrade, een SUV (sorry Greta, sorry Anuna) Mitsubishi Outlander 4WD...een auto naar mijn hart !
We rijden naar het zuiden van de Mornington Peninsula, en stoppen voor het ontbijt in Brighton, een leuk badplaatsje met leuk geschilderde badhuisjes en een mooi zicht op de skyline van Melbourne
Na een overnachting in Mornington nemen we in Sorrento de veerboot naar Queenscliff en rijden dan verder tot in Torquay waar officieel de Great Ocean Road begint. De weg naar Torquay is al hetzelfde als de GOR: een lange kustweg langs de oceaan met vele stranden. Overal is er een stevige branding en er zijn dan ook honderden surfers. Het is weekend en er komen ook veel families naar het strand.
Van Torquay rijden we naar Apollo Bay. Onderweg stoppen we in Kenneth River waar we een paar koala's spotten, hoog in de bomen.
We overnachten in Apollo Bay. Het is een stadje zoals er hier veel zijn: één lange hoofdstraat met winkels en restaurants en verder bijna niets. Als we om halfzeven de deur uitgaan om te gaan eten is bijna alles al dicht; ook restaurants sluiten hier om 7 of 8 uur 's avonds... We hebben wel al veel kou gehad, het weer valt echt tegen.
We pick up our rental car in Melbourne; we get an upgrade, a SUV Mitsubishi Outlander 4WD...my kind of car !! We drive south through the Mornington Peninsula and make a stop in Brighton, a nice little place with colorful bathouses and a nice view on the skyline of Melbourne. I Sorrento we take a ferry to Queenscliff and we continue our journey to Torquay, where the Great Ocean Road officially begins. We stay the night in Apollo Bay; on the way we spotted koala's high up in the trees
Het stuk van de Great Ocean Road tussen Apollo Bay en Port Campbell is wellicht het mooiste. Bij Lavers Hill gaan we even van de GOR weg om de Otway Fly Tree Top Walk te doen. Dat is een wandeling over een 600 m lange en 25 m hoge metalen weg, die je tot in de toppen van de bomen van het regenwoud voert. Op de verschillende niveaus krijg je uitleg over de fauna en flora. Heel interessant !!
Verder langs de GOR zien we de Twaalf Apostelen; dat zijn geïsoleerde rotsen die vroeger aan het vasteland vastgehecht waren, maar door de branding ervan losgemaakt zijn. Het waren er 12, nu zie je er nog maar 7 (de 8ste is in 2005 ingestort). Het is geweldig om hier te staan en het geweld te zien waarmee de zee op de hoge kliffen beukt. Ook de 7 overblijvende rotsen zullen mettertijd verdwijnen, maar dat duurt nog wel even
The part of the Great Ocean Road between Apollo Bay and Port Campbell is probably the most beautiful. At Lavers Hill we leave the GOR for a moment to visit the "Otway Fly Tree Top Walk". That is a 600 m long and 25 m high steel boardwalk which takes you up in the trees of the rainforest. On the different levels you get information about the flora and fauna. Very interesting !
Further alongside the GOR we see the Twelve Apostles; these are isolated rocks which in the early days were attached to the mainland, and have been separated from it by the surf. There used to be 12 of them, now there are only 7 left (the 8th collapsed in 2005). It is great to be here and see the force of the sea beating against the rocks. Also the 7 remaining rocks will disappear eventually, but that will take some time
We komen aan in Warrnambool, het einde van de Great Ocean Road. Het plan was hier een nachtje te blijven, maar het blijft veel te koud in het zuiden en we rijden ineens door naar Halls Gap in de Grampians (bergketen). Dat ligt 150 km noordelijker en daar is het hopelijk een beetje warmer. Op het laatste stuk van de GOR zien we nog meer grillig gevormde rotsen en steile kliffen
Zoals bij onze eerste reis in Australië, 21 jaar geleden, is ook nu de eerste kangoeroe die we in het wild zien een dode, slachtoffer van het verkeer
No
Er zijn hier dorpjes met een paar honderd inwoners. De dorpswinkel is dan ook multifunctioneel: je kan er tanken, de post is er gevestigd, je kan er iets gaan drinken, kranten kopen enz..
En 's avonds als we terugkomen van het restaurant zien we onze eerste levende kangoeroes. Ze zitten midden in het dorp op het grasveld van een restaurant (sorry voor de kwaliteit van de foto, 't was donker)
We arrive in Warrambool, the end of the Great Ocean Road. We had planned to stay here overnight, but it is still too cold and we decide to go to Halls Gap in the Grampian mountains, 150 km more north, hopefully it will be warmer up there. On the last part of the GOR we see more strange rocks and stiff cliffs. As during our first journey in Australia, 21 years ago, also now the first kangaroo that we see is a dead one, victim of a traffic accident.
There are small villages here with only a few hundred inhabitants. The local shop is multifunctional: you can buy petrol, it is also the post office, you can have a drink, buy a newspaper etc..
At night, coming back from the restaurant, we see our first living kangaroos: they are in the middle of the village on the lawn of a restaurant (sorry for the quality of the photo, it was dark)
Woensdag is wandeldag (zoals de mannen van de wandelclub weten). We rijden naar Wonderland Carpark vanwaar 3 wandelingen vertrekken; we kiezen voor de gemakkelijkste, de Grand Canyon Walk. Het is een mooie, maar moeilijke en vermoeiende wandeling over rotsen tot boven aan de canyon. Gelukkig werkt het weer mee, het is droog en aangenaam warm. We doen er 45 minuten over.
Daarna rijden we naar de McKenzie watervallen. Ook hier staat ons een fikse wandeling te wachten: we gaan tot aan de voet van de waterval: 260 trappen en een paar stukken steil hellende wegen. Als we beneden zijn, zijn we moe...als we later terug boven zijn, zijn we uitgeput ! Maar wel mooi om te zien.
Tenslotte gaan we rotstekeningen van de Aboriginals bekijken; de wandeling daar is gemakkelijk: 900 m vlak terrein. De tekeningen stellen op zich niet veel voor, wat witte mannetjes op de rots, wat wel indrukwekkend is, is dat ze 22.000 jaar oud zijn ! Als we terug naar de auto gaan zien we een wallaby naast de weg. Hij is niet bang en we kunnen hem tamelijk dicht benaderen
Wednesday is walking day. We drive to Wonderland Carpark from where different walks start. We take the easiest one, the Grand Canyon Walk. It's a beautiful, but difficult and tiresome walk over rocks up to the top of the canyon. Luckily the weather cooperates: it is dry and warm. It takes us 45 minutes.
Then we drive to the McKenzie waterfalls. There too awaits us a heavy walk: we go to the feet of the waterfall, 260 staircases and a few pieces of stiff pads. When we are below we are tired, when we arrive back on top, we are exhausted. But it is worth it
Finally we have a look at rock paintings from the Aboriginals. Here the walk is easy: 900 m on flat grounds. The paintings don't look very special, some white men on the rock, what makes them special is the fact that they are 22.000 years old! Walking back to our car, we see a wallaby on the side of the road. It is not afraid and we can approach it close
Ongeveer op onze reisweg ligt een plaatsje dat Antwerp heet. Dat moesten we natuurlijk zien. Het is een klein dorpje, gesticht in 1846 door George Shaw en Horatio Ellerman die op zoek waren naar grasland voor hun schapen. Ellerman was geboren in Antwerpen en noemde het plaatsje Antwerp. Nu stelt het helemaal niets meer voor. Er was vroeger een General Store en postkantoor, maar die zijn gestopt in 1996. Het huis waar de winkel was staat er nog en we kloppen aan. We worden er gastvrij ontvangen, er wonen en man en vrouw en hun zoontje. Ze hebben boeken over de geschiedenis van Antwerp, heel interessant. Nu wonen er nog 63 mensen, en aan de brievenbussen te zien staan er nog 19 woningen. In twee richtingen is het dorp 100 m lang, in twee andere richtingen 200 m. Een klein verschil met het Antwerp dat wij kennen !!
On our way is a village called Antwerp which of course we had to see. It is a little village, founded in 1846 by George Shaw and Horatio Ellerman, who were looking for grassland for their sheep. Ellerman was born in Antwerp Belgium and he named the place Antwerp. Now it is almost nothing. There used to be a General Store and Post Office, but these stopped in 1996. The house were the store was is still there. We knock on the door and we are welcome to come in. In the house live a man with his wife and son. They have books about the history of Antwerp, very interesting. Nowadays there live 63 people, and according to the number of mailboxes, there are 19 houses. The village is in tow directions 100 m long, in the other two directions 200 m. Quite a difference with the Antwerp we know in Belgium !
Vandaag, zaterdag 7 maart, is onze laatste dag in Australië. Vorige donderdag hebben we een lange (286 km) en tamelijk saaie rit gemaakt tot Hahndorf. Dat is een klein plaatsje op 27 km van Adelaide, destijds gesticht door Duitse kolonisten, en het is altijd een beetje Duits gebleven. Je hoort er uit de cafés Duitse schlager muziek komen, er worden grote pinten getapt en je kan er bratwurst eten. Heel toeristisch, en eigenlijk weinig te zien, maar ja, we zijn niet naar Australië gekomen om een Duits stadje te ontdekken.
Vrijdag hebben we dan definitief besloten te vertrekken; ik heb voor volgende zondag een vlucht geboekt naar Bali. Daar blijven we dan tot donderdag 12 maart en dan vliegen we terug naar Brussel waar we vrijdag 13 (!!) maart aankomen als alles volgens plan verloopt.
Vrijdagmorgen de laatste km tot Adelaide gereden en de huurauto ingeleverd. We hebben een goeie 1200 km gereden, gelukkig zonder 1 ongeval (en ik ben maar 1 keer aan de rechterkant van de weg vertrokken...). Adelaide is een grote stad, een beetje vergelijkbaar met Melbourne. We ontdekken de buurt rond Rumble street, waar het bruist van het uitgaansleven: er zijn talloze cafeetjes en restaurants, en er is ook het Belgisch café, The Belgian Oostende. Heel mooi met een aangenaam terras. Als we 's avonds in deze buurt gaan eten zit het overal tjokvol (vrijdagavond !). We willen gaan eten in East End Cellars, en we vinden er tot onze verbazing nog juist 1 tafeltje. Ze hebben hier een goeie formule: het is een bar annex wijnhandel; je kan in de winkel een fles wijn kopen en in de bar komen opdrinken, met indien gewenst eten erbij. Ze serveren heel lekkere kaas- en charcuterie schotels, die je zelf kan samenstellen: ideaal voor bij een goed glas wijn !
Zaterdag zijn we dan de stad gaan verkennen: eerst naar Chinatown en de Central Market (opnieuw een grote, overdekte markt), dan bekijken we de historische gebouwen langs North Terrace, en we bezoeken een galerij met Aboriginal art; tegen lunchtijd zijn we terug in The Belgian om te genieten van echte Belgische frieten met mayonaise ! Het is vandaag de beste dag sinds we in Australië zijn: volop zon, 24 graden en heerlijk op het terras.
Today, Saturday, is our last day in Australia. Last Thursday we had a long (286 km) and boring trip to Hahndorf. That is a little town, founded by German colonists and it still has a German atmosphere: you can hear German music in the pubs and they are serving German beer and food. It is very touristic and in fact there is not much to see, but we didn't come to Australia to see Germany.
Last Friday we decided to leave Australia and I booked a flight on Sunday to Bali in Indonesia. We will stay there till Thursday March 12 and then fly back to Brussels to arrive there (if everything goes well) on Friday 13th
On Friday morning we drove the last km to Adelaide where we gave our rental car back. We drove about 1200 km and I am glad we didn't have any accident (I only started driving on the wrong side of the road once). Adelaide is a big city, a bit comparable with Melbourne. We discover the region around Rumble street, where the action is: dozens of bars, pubs and restaurants, with also The Belgian, a Belgian café. When we come back here at night, the neighborhood is crowded with people (Friday night !). We are lucky to find a table in East End Cellars, the place we wanted to go. They have a good formula: the place is a combination of a wine shop and bar/restaurant. You can buy a bottle of wine in the shop and then take it to the restaurant to drink with your meal. They have very taste cheese and charcuterie platters which you can compose yourself.
On Saturday we explored the city: first to Chinatown and Central Market, then we have a look at the historical buildings alongside North Terrace, we visit a gallery of Aboriginal Art and by lunchtime we are back in The Belgian to enjoy a lunch with original Belgian fries. Today is the best day since we arrived in Australia: 24 C and lots of sun, we enjoyed sitting on the terras !
Zondagmorgen zijn we van Adelaide naar Bali gevlogen. We blijven hier tot donderdag en dan vliegen we terug naar huis. Ik had zaterdag nog een ticket geboekt voor de terugvlucht, en goed dat ik daarmee niet gewacht heb tot we in Bali waren; op de luchthaven van Adelaide moest ik kunnen aantonen dat we Indonesië ook weer zouden verlaten, anders mochten we er niet in. We hebben een mooi hotel en een prachtige kamer met zicht op de tuin met 2 zwembaden en op de oceaan. Er zijn twee restaurants, voorlopig hebben we alleen gegeten in la Cucina, een prima Italiaans restaurant
Het is hier warm en vochtig, alle dagen rond 30 C en elke dag een fikse regenbui die gelukkig niet te lang duurt. In Australië vloekten we op de koude wind, hier zijn we blij als de wind een beetje verkoeling brengt. Maar we gaan zeker niet klagen, we genieten. Het hotel is, aan de bezetting van de zetels rond het zwembad te zien, maar voor 25 % bezet. De dienster in het restaurant vertelde ons dat door de corona crisis er veel minder volk komt, het wordt een probleem als dat nog lang duurt, men vreest zelfs voor ontslagen. Rond het zwembad is het aangenaam, ons hotel heeft geen strand, maar de stranden verderop zijn vuil en zeker niet aantrekkelijk.
Het is hier (buiten het hotel) wel goedkoop: we dronken 2 cocktails in het Sheraton hotel en we moesten 9 betalen, een taxi die 20 minuten met ons rondreed (volgens mij nam hij niet de kortste weg) koste 2,40 en ik ben naar de kapper geweest, knippen + uitgebreide hoofd-, nek- en rug massage kost hier 4,20. De roepie is wel een idiote munt, 100.000 roepie is 6...je bent hier rap miljonair
Sunday morning we flew from Adelaide to Bali, we will stay here till Thursday and then fly home again. I booked the return tickets on Saturday, luckily because you are not permitted into Indonesia if you have no ticket to leave the country again. We have a beautiful hotel and a nice room with view on the garden with 2 pools and on the ocean. There are 2 restaurants, we had diner in La Cucina, Italian restaurant which is very good
It's warm and humid here, every day around 30 C and every day a heavy rain shower which luckily does not last long. In Australia we complained about the cold wind, here we welcome the wind to cool us off a bit. But we are certainly not complaining, we are enjoying our stay here. Looking at the occupation of the seats around the swimming pool, I estimate the occupation of the hotel at 25 %. Staff told us that this is due to the corona crisis and if this situation continues, it will be a huge problem for the hotel, people fear for unemployment. Around the swimming pool it is good to stay, the beaches are dirty and not attractive
Live is not expensive here: we had 2 cocktails in the Sheraton hotel and we had to pay 9, a taxi that drove us around for 20 minutes (I think he made a detour) was 2,40 and when I went to the barber, I had to pay, massage included, 4,20 The rupee is an idiotic currency: 100.000 rupee = 6; it is easy to be a millionaire here
Binnen het domein van ons hotel is Kuta op Bali het paradijs op aarde: een prachtige tuin met verzorgde grasperken en bomen, een vijver met veelkleurige vissen, twee mooie zwembaden, tientallen parasols boven strandzetels, een poolbar en twee restaurants, tientallen personeelsleden die klaar staan om aan al je wensen te voldoen, en dat alles onder een stralende zon. Buiten het domein is het een ander verhaal: de stranden zijn vuil en smerig, langs het wandelpad naast de oceaan stapelt het vuil zich op en hier en daar stinkt het, in de straten is het razend druk: honderden auto's en duizenden scooters en brommers maken lawaai en verpesten de lucht. Langs de straten is het een aaneenschakeling van winkeltjes in krottige gebouwen, nu en dan afgewisseld met een groot luxueus hotel. De stoepen zijn smal en in slechte staat: je moet opletten waar je je voeten neerzet of je loopt kans je benen te breken.
De mensen zijn wel heel vriendelijk. Verkopers en taxichauffeurs trachten hun waren of diensten te verkopen, maar als je "neen" zegt zijn ze niet opdringerig. Ze zeggen dikwijls zelf met een glimlach "maybe tomorrow"
Woensdagavond hadden we ons laatste diner in Bali, we gingen naar het Japans restaurant van ons hotel. Het was een mooi kader, vriendelijke bediening en heel lekker.
Donderdagmiddag vertrokken we in Bali
de lobby van ons hotel
Eerst hadden we een vlucht van 5 uur naar Bangkok; daar 5 uur wachten en dan een vlucht van 12 uur naar Brussel. Het ging allemaal nogal vlot, alleen was het op het vliegtuig van Thai Airways veel te koud; ik had twee T-shirts, een fleece en een deken van het vliegtuig aan en nog was het niet echt warm. Vrijdagmorgen om 6.20 u zijn we in Brussel geland.
Op deze reis ging nogal wat stroef en moeilijk. En dat was ook op vrijdag de dertiende zo; we hadden een trein naar Antwerpen om 7.41 u; toen we aan de bagageband stonden viel die stil, er was een technisch probleem; we hebben tot 7.38 moeten wachten op onze koffers, dus de trein was weg. De volgende van 8.41 was afgelast...zonder verder uitleg. Er reed er nog een om 8.11u die we dan maar genomen hebben, dan moesten we in Antwerpen wat langer wachten, maar daar is het gezelliger dan in Zaventem. In Berchem stapte er een man af met mijn koffer..! Gelukkig had ik het in de gaten en kon ik hem terugroepen (het was geen diefstal, hij had exact dezelfde koffer als ik en had zich vergist). En inmiddels hadden we in de kranten gelezen dat Belgie plat lag vanwege het coronavirus. Welkom thuis ! Maar al bij al is het goed gegaan, we zijn zonder ongelukken thuis geraakt en gaan nu eerst uitgebreid uitrusten.
Wednesday evening we had our last diner in Bali, we went to the Japanese restaurant of our hotel. It was a nice surrounding, friendly staff and very tasteful. Thursday afternoon we left Bali. First we had a 5 hour flight to Bangkok where we had to wait 5 hours for our connection; the flight to Brussels took 12 hours. It went all smoothly, only on the Thai Airways plane it was very cold; I had 2 T-shirts, a fleece and a blanket and it still was not warm enough. Friday morning 6.20 am we landed in Brussels.
On this trip a lot of things didn't go very well. And that was also the case on Friday the 13th; we had to wait an hour for our luggage and misted our train to Antwerp; the next train was cancelled...when finally we were on a train, on one of the stations before Antwerp a man went of the train with my suitcase. Luckily I saw it and could call him back; he didn't try to steal it, it was a mistake, he had exactly the same suitcase as I did. Meanwhile we read in the papers that Belgium was more or less closed because of the corona virus: all shops, restaurants, cafés etc... are closed, some of them the whole week, some only in the weekend. Welcome Home !!
But after all everything went well, we made it home without accidents and now we are going to have a long and good rest
No
de lobby van ons hotel
