Holy moly , Toen ik deze morgen naar goede gewoonte om 1 minuut voor half negen (of was 't na?) aan de vitrine toekwam dacht ik efkes dat de rit in Heusden Zolder 'De Mast' als vertrekplaats had. 'T zag er blauw van 't volk. Blijkbaar was er tussen pot en pint afgeproken om de tettekesrit in Retie te rijden. Zo konden wij mee vertrekken met die grote bende en misschien zelfs de volledige tettekesrit mee volgen. We moesten nog iemand oppikken op de parking van 't prinsenpark (waar er al verschillende tettekes een op en neer waartse beweging maakten). Ik dacht dat dieje mens daar met den otto was en dus wellie met zevenen afgehaakt van de rest (achteraf bekeken stom) en de groen pijlekes beginnen te volgen. Zoals verwacht startte de tocht met de tettekes maar daarna was de fun er toch grotendeels af. Zoals vele andere blosoroutes laat de toer veel schoon stukken links liggen, zodanig dat het geheel nogal saai wordt. Nu er daar ook weer een blosoroute ligt wil da misschien ook weer zeggen dat de toertochten in Retie in de toekomst ook deze routes moeten volgen. Ik vrees dat tourtochten met 90% bos en singletracks op deze manier ooit echt wel uitsterven. Dus MTBkers unite!, en doe de tettekesrit i.p.v. de zeven neten route. Misschien moeten we deze route permanent gaan afpijlen?
Ben tot op heden nog steeds aan 't twijfelen. Zou het de politiebond of een politiehond zijn geweest die deze toer heeft georganiseerd? Voor ons bekend parcour en dus wel schoon maar ik hoop dat de politie beter in staat is een omleiding na bv. verkeersongeval te organiseren dan pijlekes in een bos te hangen (dewelke nog minimaal zijn daar ze voor 75% het blosoparcour volgen). Zoals Nancy reeds aangeeft, 't was gewoon triestig. We zijn mensen tegengekomen die het vinden van de pijlen opgaven en na 20km al binnenreden. Anderen hadden na 40 km nog steeds geen bevoorading gezien. Ik had op z'n minst verwacht dat er ne prijs zou worden uitgereikt voor diegene die niet verkeerd was gereden. Al bij al mogen we nie klagen, we hebben ons kermisbenen wa kunnen los rijden.
Er werd gesproken om in 't weekend (zondag?) is naar den bloso van Retie te rijden. Kandidaten?
Ben tot op heden nog steeds aan 't twijfelen. Zou het de politiebond of een politiehond zijn geweest die deze toer heeft georganiseerd? Voor ons bekend parcour en dus wel schoon maar ik hoop dat de politie beter in staat is een omleiding na bv. verkeersongeval te organiseren dan pijlekes in een bos te hangen (dewelke nog minimaal zijn daar ze voor 75% het blosoparcour volgen). Zoals Nancy reeds aangeeft, 't was gewoon triestig. We zijn mensen tegengekomen die het vinden van de pijlen opgaven en na 20km al binnenreden. Anderen hadden na 40 km nog steeds geen bevoorading gezien. Ik had op z'n minst verwacht dat er ne prijs zou worden uitgereikt voor diegene die niet verkeerd was gereden. Al bij al mogen we nie klagen, we hebben ons kermisbenen wa kunnen los rijden.
Er werd gesproken om in 't weekend (zondag?) is naar den bloso van Retie te rijden. Kandidaten?
Zonhoven zit er weer op. We waren met 5 bastards, prachtig parcours, veel volk een paar valpartijen (nochtans P. was er niet bij). We zijn zelfs langs het parcours van de profs gereden voor volgende week. Voor volgende zaterdag is er afgesproken voor om 12.30u. bij de mast te vertrekken met de mtb. Marc M. gaat gidsen tot in Leopoldsburg daar den tourtocht 25-30-40km.en daarna terug samen naar millegem waar we de kermis kunnen inzetten.
De titel doet een avondje uit vermoeden maar verwijst echter naar het nakende einde van het dinsdagseizoen. Toch straf dat we net de laatste dinsdagen kunnen genieten van zomerse temperaturen. Met zevenen gingen we kijken of de zand al muller werd in de bleken. We zouden in 't bos blijven rijden tot den donkere en dan over 't straat terug. We zijn tot en met de Heidehuizen geraakt en dan op een lint richting Millegem. De 'Wils' beschikte over een stel schitterend geëpileerde benen en wou dan ook even alle aandacht op zichzelf richten. Met glans gaf hij een demonstratie 'enkel op 't achterwiel' rijden. Het nadeel van het rijden met klikpedalen is dat wanneer je op je achterste wiel rijdt en je trekt wat te hard aan je stuur, dan kan het gebeuren dat je voeten vastzitten en je ze dus niet op de grond kan zetten. Het favoriete lichaamsdeel van de meeste ... (ik mocht dit van mijn vrouw niet vermelden op 't internet omat dit aanstootgevend zou kunnen zijn bla bla bla ...) geaarden raakt dan eerst de grond. Gevolg: een gekneusd staartsbeentje (zouden we dan echt een staart gehad hebben?) en ne pijnlijke onderrug voor de rest van de week.
Dat 18u vroeg is om te vertrekken weten we ondertussen wel. We werden hier echter nog eens op gewezen door Ruben die zijn bescheiden avondmaal meebracht op de fiets. Er werd geopteerd om de Bleken vandaag te laten voor wat het is en dus trokken we richting Bel. Anarchisten die we zijn, zouden we vandaag proberen Bel - Meerhout - Bel - Heidehuizen te doen met zo weinig mogelijk bloso paadjes op ons parcour. We gingen dus op zoek naar de wandelaars die ons en onze paadjes het leven zuur maken. We zijn redelijk in ons opzet geslaagd, bijna 40 km. met een minimum aan bloso pijltjes en als het toch effe niet anders kon dan liefst in tegenover gestelde richting. De dames van groen en bosbeheer zullen ons weer goed gezind zijn. Na de Heidehuizen werden we door het duister gevat en met een gemiddelde van 35 over't straat naar 't clublokaal leek de enige optie. Gert P. trok aan het langste eind en kwam als eerste over de streep. Zit the beast in een dipje of lag zijn Italiaanse schotel op zijn maag? Nog 2 dinsdagen resten ons om dit mysterie te onthullen.
Nog eens droog en zelfs het zonneke was zichtbaar. Ideaal dus. Toch kwamen maar een 8tal mtbkers aan de start. Waarschijnlijk zat het naar verluid zeer geslaagde mtb weekend hier voor een zok tussen. Door ne laatkomer (?) pas om 18u05 kunnen vertrekken aan t Miloheem. Voor de verandering werd hier niet gevochten en dus konden we zonder politiebegeleiding richting Europese school. Het parcour in onze millegemse achtertuin lag er schitterend en lekker snel bij. De Eric gaf dan ook toon aan met een stevig tempo. Op 't eind moesten we ons nog ferm spoeien door twee platte banden en geleuter over brede of smalle zjepappen. Een ernstige discussie over de mentaliteit van de Duivels zorgden achteraf voor de 'stunt' van Genk.
Na het aangekondigde onweer leek de kust veilig en onder een schitterende blauwe hemel konden we met 11 mtbers vertrekken richting de 'bleekse meren'. (Het schijnt dat op deze plaatsen in de zomer wel eens mulle zand te vinden is???). Het was toch echt de moeite, sommige plassen waren groter dan de achtertuin van de bunny ranch. Ontwijken was dus enkel weggelegd voor enkele specialized geëquipeerden. Na een dertigtal km en een hoeveelheid scandinavische meren in de benen te hebben, had onze nieuwe belofte al wat last van nachtblindheid en besloot hij daarom om wat sneller binnen te rijden. Collegiaal als we zijn stonden er weer snel vrijwilligers klaar om de slechtziende naar 'huis' te begeleiden. Het slecht gezelschap, de mindere km's en het ellenlange wachten op 't terras werden er graag bijgenomen. Een pluim voor Gert V. die na zijn eerste ervaring met de mtb toch 'matig gecharmeerd was'. Ik wil ook nog even toevoegen dat een ketting echt wel versleten kan zijn na 1000km. Ik zou volgende week nog eens proberen met deze ketting en dan beslissen ofdat dit materiaal nog kan dienen voor 't MTB weekend. De tijd dat Nancy kan vragen of we wat rustiger willen rijden, kunnen we nu ook voorgoed achter ons laten. Ik heb wel degelijk gezien dat die ook heel snel met de fiets kan rijden. Misschien wil zij wel onze eerste vrouwelijke A plusser worden?
Achteraf was 't best gezellig. Allemaal nog eens hiep hiep hoera voor den Tom die ons trakteerde naar aanleiding van zijn verjaardag. (Dit was dan ook de uitgelezen kans om eens de speciaalbieren van La Quenta te proberen)
Goed uitgerust konden we richting Holland vertrekken. Goed uitgeslapen want we vertrokken wat later op vraag van enkele niet A plussers.
We hadden vooraf duidelijke afspraken gemaakt: - op 't gemakske rijden - wa later vertrekken - laat thuiskomen zodanig dat elke andere activiteit op dezelfde dag onmogelijk wordt - halve met koffie à volonté - zeer regelmatig wachten - cursus fietstechnieken voor jong en oud - per 10 km minstens 1 spontaan orgasme waarbij alle de plaatselijke fauna onmiddellijk naar 20 km verderop migreert
Tips: -weinig druk in de banden geeft een ongelofelijke stabiliteit op harde ondergrond, platrijden wordt tot een uiterste minimum beperkt! -waarom zorgen dat uwe fiets in orde is voor vertrek als er fietstechniekers bij zijn die aan voordeliger tarief werken meerijden -een ketting is nooit versleten na 1000km -de lengte van een ketting en zijn levensduur zijn omgekeerd evenredig -hollandse prikkeldraad is niet scherp -Johnny Hoogerland had beter onder de prikkeldraad gedoken -Angst is je grootste vijand tijdens een afdaling -afdalen doe je door met je billen de zadel dicht te pitsen (zorg wel steeds voor een beperkte darminhoud)
Voor het verloop en beeldmateriaal verwijs ik graag naar mijn collega blogger die luistert naar de naam Nancy
Weeral konden we rekenen op onze VPS die ons een ideaal parcour richting schaffen kon voorschotelen. De opkomst was eerder mager (zeker niet letterlijk te nemen gezien het totaal gewicht waarschijnlijk overeenstemt met de som van alle wtc achterbossers samen). 8 optimisten geloofden in hun laatste blik op buienradar om 18u15. En jawel geen drup regen gehad. Wij dus met 8ten vertrokken. Ergens in Schaffen mochten we genieten van het gezelschap van een antigezichtsboekfietser (= iemand die tegen facebook is en daarom vrienden zoekt binnen het wielermilieu door aan een eerste de beste peloton te vragen of hij mee mag rijden). Het moet gezegd worden dat de man blijkbaar al lang op zoek was. Hij hield er een aardig tempo op na. Buiten het feit dat we ons koproulatiesysteem niet kregen aangeleerd was het best aangenaam gezelschap. Stefan kon de wt eer hooghouden door zijn wiel niet te lossen in het hagelandmassief. De Pocho hebben we maar rechts laten liggen gezien het feit dat de avonden serieus aan t korten zijn.
Tot volgende week dan maar (of zondag voor de 100 van de Wouters)!
Noot: Volgende week rijden we de laatste keer met de koersfiets! Hopelijk kunnen we nog eens genieten van die ronde gele radiator en een grote opkomst.
't was nog eens schoon weer in 't Millegemse. Enthousiasme was zelfs dusdanig dat 9 wt'ers geen gemotoriseerd vervoer nodig hadden naar 't circuit. Een deel dus met de camionet en een deel met de vlo. Een stevig tempo naar ginder moest de opwarming worden van een koersavontuurtje. Wachten op de juiste de groep en snel werden we meegezogen met een zucht van een bescheiden 50 renners. Mijn ervaringen voor dat ik mijn voet in mijn voorwiel probeerde te steken en voor ik onverwachts op kop werd gezet op da klote stuk: "wat beschik ik weer over een spetterend stel benen, eigenlijk is een stuk in de 40 rijden helemaal niet zo moeilijk, een late koerscarrière flitste door mijn hoofd." Mijn ervaringen na dat ik mijn voet in mijn voorwiel probeerde te steken en voor ik onverwachts op kop werd gezet op da klote stuk: "Fok, zotten, dees is toch geen hobby èh, gaat dan koers rijden èh, janetten!" Even waren we allemaal trots op ons maagdelijkblauw dat over de schouders van Jonas verschillende kopbeurten deed en het tempo steeds de hoogte in deed gaan. Er gaat een vrees uit naar 'The Beast' die waarschijnlijk zijn kooi zal moeten delen met 'The Predator' alias Jonas.
Ook de terugkeer was circuit waardig. 33 km/h was voor den Tom nie genoeg en hij opperde een lint en 5km/h erbij. 'T gevolg laat zich raden, tegen 40 naar huis. Verzuurde benen en een eigenaardige sprint in de sijsjesstraat waren het collectief gevolg. Ikzelf kreeg nog last van een fata morgana. Ik zat plots bij de Ludo op een terras, hij was zeker 30kg vermagerd en hijzelf en Greet zagen er 15 jaar jonger uit. Ik bestelde bier door een knop te bedienen en deze werden genuttigd door middel van glazen.
Baai de weei; VANAF HEDEN VERTREKKEN DE DINSDAGRITTEN AAN DE VITRINE VAN DE LOKALE FIETSBOER OVER 'T CULTUREEL CENTRUM. Waar we achteraf eventueel ene gaan drinken beslissen we tijdens het fietsen anders weten we toch weer niet wa zeggen.
25 graden, geen enkele kans op regen en bijna windstil, zou er mooier
fietsweer bestaan? Het mocht dan ook niemand verbazen dat we met een talrijk gezelschap
de rit konden aanvatten. Het was zelfs zo aanganaam dat ik helemaal vergeten
ben de aanwezigen te tellen, maar de foto in bijlage spreekt voor zich. Het was
alweer onze eingenste VPS (vreys positioning system) die ons de weg door het
Hageland zou wijzen. Er stonden 95km op het programma, dus diegenen die op tijd
thuis moesten zijn konden er maar beter een stevig tempo op nahouden... en er
waren er precies veel die op tijd thuis moesten zijn... niemand werd door de
klimmers gespaard als het bergop ging en niemand werd door de tijdrijders
gespaard als het vlak was. Na enkele stevige klimmetjes waren er al een aantal
die flink op de adem waren getrapt en een kleine pauze was best welkom... maar
ja, waar is Dhr Verreyt als je 'm nodig hebt he? Gelukkig kon een lekke band
even voor verademing zorgen. Echter niet voor lang want eens terug op de fiets
klonk het van ergens in het peloton: "ik wil de Poggio doen.. Ik wil
de Poggio doen..." en zoals iederen weet, wat The Beast zegt is wet, dus
werd er nog een klein ommetje gemaakt langs onze bekende kuitenbijter. Na de
Poggio ging het tempo weer maar eens de hoogte in. 35 werd 36, 36 werd 37... ik
kan zo nog even doorgaan want het is tot aan de meet niet meer stil gevallen.
Althans, dat heb ik mij laten vertellen, want voor de laatste kilometer schakel
ik graag over naar mijn collega verslaggever.
Nog even de cijfertjes: 95km, 31.9 gemiddeld
Robin
We waren met 16 atleten. Na 10 km waren we met 16 en ne zot zonder helm dieje ons tempo en onze gids blijkbaar kon appreciëren. Over da fietsweer. Vertrekken met 7BF in de rug en bij 't weder keren nen draai van de wind zodat 't em ook terug duwt, lijkt me nog beter fietsweer. Al moet ik toegeven dat het inderdaad een nooit gezien weertje was. Zelfs de mist die we doorgaans bij de aankomst moeten trotseren was volledig weggetrokken. Blijkbaar is 't microklimaat bij de Ludo serieus aan 't veranderen. Vochtig zal 't er altijd blijven gezien de grootschalige zeverijen. Wie moet er nog bij zijn die laatste km? Het scenario blijft hetzelfde. Copy - paste van de vorige dinsdagen. Er werd beweerd dat de schuld van deze eentonigheid bij ons zelf te zoeken is. Nu ik zeg u met groot respect dat 'the beast' de klus ook klaart wanneer hij voor de spurt op kop ligt te vlammen. En baai de weei, ik peins dat hij niet den enige was dieje in m'n wiel zat de laatste 25 km. Om de moraal toch wat af te zwakken; Wie was er eerste op den Houteren berg? In ieder geval weer een schoon toereke da we voorgeschoteld kregen.
Met 5 A+ ssers en ene van onder 't stof richting Gestel. The beast was al snel zenuwachtig te maken met opmerkingen als 'korte afstand' en 'op 't gemakske'. In Gestel aangekomen werd gezien de niet onaardige inschrijving en bediening het plan om snel terug te komen en in Gestel ene te drinken, unaniem goedgekeurd. Weinig onregelmatigheden of bijzonderheden onderweg. Gelukkig mocht ene Luyckx na zijn witte broodsmaanden zijn bruid nog eens wisselen voor zijn carbonnen merrie om op te rijden. Hierdoor konden wij genieten van een staaltje perfect wegkapiteinsschap. ' T zal waarschijnlijk de kleur van de pijlen geweest zijn die ons weerhield ze vlot te volgen. In Gestel was 't gezellig zitten. Toch moesten we nog thuis geraken. Enkele ultieme pogingen om de Flip eindelijk eens zeer te kunnen doen eindigden met matig succes. Iedereen recht naar huis en dus weer nie over 't stokt. 'T zal toch geen gewente worden zeker? Het gemiddelde van de rit werd besproken en wordt binnenskamers gehouden. Waarschijnlijk veel tijd verloren bij de voor ons te duidelijk aangegeven splitsingen. Dinsdag zullen we nog eens door rijden Ruben
Donder,
bliksem, regen en wind waren de voorspellingen, maar aangezien het om 18:30 nog
broeierig heet was, kwamer er toch 9 stormjagers aan de start. Er was zelfs
iemand bij die z'n drinken had thuis gelaten, het was dan ook maar een dikke 30
graden...
Niet te ver van huis wegrijden was de afspraak, om tijdig aan de toog te hangen
bij eventueel onweer en we vertrokken richting Herentals. We waren nog maar in
Olen toen het voor ons al gevaarlijk begon te bliksemen. Herentals werd dus
niet gehaald, maar in plaats daarvan werd het een ploegentijdrit om voor de
donderwolken terug in Millegem te geraken. Het tempo van hoog in de 30 werd
aangehouden en alles wees er op dat we in ons opzet zouden slagen. Dat was
natuurlijk buiten Dhr. Verreyt gerekend die vol trots zijn achterlicht opzette,
en het daarna tegen de grond gooide.
Het tempo werd gebroken, de wolken kwamen dichter en even later kregen we de
eerste druppeltjes al te verduren. De druppeltjes werden druppels, en toen we
in meerhout waren brak de hel los. Het werd pikdonker, rukwinden die het
moeilijk maakten om op de baan te blijven en regen die pijn deed in het
gezicht. Enige tijd later kwamen we doorweekt aan in Millegem en vonden we toch
dat we een flinke pint hadden verdiend. Mijn aanbod tot omkoping om Dhr.
Verreyt niet op de blog te vermelden werd beleefd afgewezen, vandaar dat ik u
ook nog graag even voorzie van zijn persoonlijke hompage: http://www.watbenjedan.nl
Aangezien uw 2 vaste verslaggevers hun kat gestuurd hadden, volgt hier een verslagje van uw gelegenheidsreporter. Tien moedige fietsers waren wel komen opdagen en gingen direct akkoord om het spoor van Jef te volgen richting Kaggevinne. Na een km of 15 echter was het harmonieuze nummer 10 al herleid tot 9. Deze 9 atleten lieten de Pogio links liggen (enfin, rechts eigenlijk), maar konden al snel de beentjes testen op enkele pittige klimmetjes tussen Diest en Averbode. De ingebouwde GPS van de gids liet het even later afweten en stuurde hem de berm in. Verder verliep de rit zonder incidenten en tegen een stevig tempo, bij aankomst zouden de 80km tegen 30.5 km/u zijn afgemaald. Een eervolle vermelding wordt nog gegeven aan de heer Eric Il Falco Essers, die dankzij zijn puntgave daaltechniek iedereen het nakijken gaf. De sprint werd pas ingezet na het opdraaien van het Stokt. Vriend en vijand was verbaasd dat de topfavoriet zich zo lang kon bedwingen (enkele maanden geheelonthouding is dus toch ergens goed voor), maar ook nu weer was er niemand bij machte om hem in verlegenheid te brengen.
Een magere opkomst van 6 A plussers stonden aan de start. De schrik om nat te worden en een geweldig fijn briesje zorgde ervoor dat er een nooit geziene motivatie bij de renners aanwezig was. Gevolg: op 't gemakske richting Olen, een pauzeke (uitzondering om te sponseren) en de afspraak om geen extra lus te doen. Na den halve was 't voor de Ruben genoeg geweest, gas geven en stilte in 't peloton. Uiteindelijk zouden we om 9u30 in Millegem toekomen. Aangezien ge voor 10u geen bier moogt drinken hebben we dan toch maar een extra toereke gedaan. De Ruben in zijn nopkes en the Beast had zin om eens wa met ons voeten te spelen. Vanaf Olmen met wind op kop bleef em een 20 m voor het peloton hangen. Niks aan te doen, tot over de meet en gene meter dichter gekomen. Er werd op 't stokt nog een ultieme poging tegen 48 gedaan maar we kwamen gene meter dichter. Geen overwinning met sprint dus maar een eigenaardige ontsnapping.
't Was zover, nog eens een koerske waar we alles uit de kast mochten halen. De laatste weken werd het parcour meerdere malen verkent door onze lokale helden. Elke techniciteit werd bekeken en getraind. De bandenspanning werd getest, niets werd aan het toeval overgelaten, er werd zelfs geoefend op het betreden van het podium en het aannemen van een palm. Echter de organisatie besliste hier anders over. Toen we vrijdag toekwamen merkte we al snel dat het parcour verkeerd was afgezet door onze vrienden van achter 't woud. We hebben alles geprobeerd om deze cruciale fout recht te zetten. Maar 't was te laat, zelfs met al het aanwezige Millegemse afpijltalent zou dit niet lukken voor het startschot. Ok, ok, wij zijn geen moeilijke mensen en dus gaan we 't hier nie op steken Wij wensen dan ook de 23 ploegen die voor ons over de meet kwamen te feliciteren met hun prestatie. In de reeks; "blijven plekken" en "drink al het bier op" zijn we met grote overschot gewonnen. Gene palmen voor deze reeksen maar nen dikke vette kater! Over de wedsrtijd zelf kunnen we kort zijn, alles gegeven, redelijk goe gereden en proficiat aan de bikerboys die op een wervelende wijze zorgde voor een spannende ontknoping.
1) Op de kalendervergadering werd er nog een paar helpende handen gevraagd voor de Lichtstoet(en) aangezien ze een paar man tekort komen (van 18 tot 22u). Kandidaten kunnen zich melden bij Roger Van Baelen.
2) Ook voor de mountainbike tocht van 21 juli worden er nog helpers gevraagd.
, 
Wij wensen dan ook de 23 ploegen die voor ons over de meet kwamen te feliciteren met hun prestatie. 
