Ik ben even gestopt bij een heel spannend stuk (p 132) van
het verhaal. Het hele boek is in de ik-vorm geschreven, net als de vier overige
boeken uit de reeks. We leven en denken dus mee met Rose, de hoofdpersonage.
Zij heeft een plan bedacht die wij als lezer stuk bij stuk pas te weten komen.
Dit maakt je heel nieuwsgierig, wat er voor zorgt dat je maar door wilt lezen.
Ook ontbreekt er geen actie in dit stuk.
