Dagboek over de verwerking van ontrouw in mijn huwelijk...
31-07-2010
Ik haat hen allebei...
Ik ben nu - na een lange omloop langs dorpen, met De Lijn - in het boerderijhuisje van mijn broer aangekomen.
Waar ik kracht opdoe door in de tuin te werken.
Hier kom ik emotioneel weer tot rust...
Ik heb het erg moeilijk : hij is voor de tweede keer naar hààr, en hij blijft er zelfs slapen!
Terwijl wij al zo lang niet meer samen slapen, gaat hij bij haar een hele nacht in haar armen liggen en seks hebben! De klootzak!
Voor ik in Leuven naar de bus vertrok, heb ik in een impuls een mail gestuurd naar haar! Natuurlijk zullen ze er beiden niet tevreden over zijn dat ik haar e-mailadres in zijn mailbox ben gaan opzoeken. Langs de andere kant : ze is gemakkelijk te vinden op internet (dacht ik achteraf aan en heb ik ook opgezocht). Dat is nu eenmaal zo als je een sociaal leven en een eigen praktijk hebt. Ik weet haar zelfs wonen en zou nu in al mijn kwaadaardigheid naar haar huis kunnen gaan en daar mijn woede gaan botvieren... Maar ik hou het bij mails... ik geef mezelf het recht om mijn emoties te uiten via mails... nah!
Deze mail heb ik vooral geschreven vanuit een zwaar opstandig gevoel : ze moet niet denken dat ze dankzij mij notabene, doordat ik in eerste instantie in shocktoestand hem liefdevol zijn verlangens liet volgen (stel je voor!) gewoon een gelukzalige tijd met hem kon doorbrengen! Ik zal haar ook eens in proces brengen!
Vanmorgen voelde ik een heftige vlaag van diep verdriet, en even voelde ik een sterke drang om hem het huis uit te zetten. Gewoon met pak en zak aan de deur te zetten.
Fietsend naar 't station, besefte ik even later dat dit verdriet ook te maken heeft met het feit dat ik me seksueel niet vrij voel. Ik voel een enorme nood aan heling op dit gebied, om mezelf te zuiveren van de pijn en de woede die eronder ligt. In feite ben ik hem nu verloren aan een vrouw die op alle gebied vrij is, maar vooral op seksueel gebied. Zij heeft blijkbaar geen shit liggen op haar seksualiteit, ze kan gewoon vrijuit genieten.
Ik weet dat dit hem een gevoel van vrijheid geeft, van zijn (mannelijke) stroom kunnen volgen. Het streelt zijn mannelijke ego en hij voelt zich helemaal aanvaard. Hij vind bij haar een emotionele voeding die hij bij mij mist.
Maar mij doet dit alles enorm veel PIJN! Ik kan het niet aan dat hij seks heeft met een ander! Maar vooral nog dat hij een seksuele relatie heeft (dus geen éénmalig slippertje). Hij heeft met haar een relatie, en daardoor voel ik me heel erg bedrogen!
Ik haat hen allebei!!
Ik kwam vandaag thuis (van huisoppas doen) en vond mijn man verward en emotioneel. Hij zei dat hij net opnieuw wakker geworden was, nadat hij voor de tweede keer sinds kort flauwgevallen was. Hij ging op de grond zitten, ik nam hem in mijn armen en hij begon te huilen en te lachen tegelijk! Toen hij weer een beetje bekomen was, zei hij dat hij blij was dat ik er was.
Ik ben ongerust! Vorige keer sprak hij over een black-out : een stuk tijd kwijt, niet weten wat hij gedaan had kort voor en een tijdje na het flauwvallen. Dit doet me denken aan de zogenaamde miniberoerte die mijn moeder heeft gehad, met vergelijkbare symptomen!
Het wordt misschien tijd dat hij zichzelf beter gaat verzorgen!
Een tijdje later liet hij me weten dat hij die avond een afspraak had met Ann en van plan was toch te gaan. Ik vond dat moeilijk : doordat hij net nog in mijn armen had liggen huilen, voelde ik me jaloers dat hij even later met een andere vrouw op café zou gaan. Ik zou weliswaar niet thuis blijven, mijn plan was om met een Cambio-auto terug naar mijn huisoppas-adres te rijden, daar mijn spullen in de auto te laden en morgen terug naar huis te rijden. Bovendien heb ik er geen problemen mee dat hij op café gaat met een andere vrouw. Of toch...? Ik weet het niet... ik voelde iets zonder er woorden aan te kunnen geven, denk ik... Alleszins zei hij : kom mee tot aan de plek waar ik haar ontmoet, dan kan je zien dat ze niet gevaarlijk is ze is mijn type niet. Zo liep ik vanavond met hem mee richting de ontmoetingsplek. Ik zag haar, sprak ook even met haar, en ik heb van hen beiden afscheid genomen. Ik liet hem met haar op café gaan... Maar intuïtief voel ik dat ze wél gevaarlijk is : ze had een bepaalde uitstraling ik kon aan haar zien dat zij duidelijk weg is van mijn man, verliefd is op hem! Ik fluisterde nog tegen hem : Ja, maar er is ook de uitstraling, hé...
Toch draaide ik me om en liep naar mijn Cambio-auto...
