dat ik niets te vragen heb, niets te wensen heb, want als ik iets wens het zowiezo erger wordt. eerst de dood van de vader van m'n broer z'n vrouw dan de opa opgenomen in ziekenhuis in kritieke toestand (opa, de ex zijn vader, maar hebben wel twee schatten van dochters samen) en dan juist telefoon ja, ook de oma is opgenomen. Ze is op 2 weken tijd 15 kilo afgevallen en heeft inmensen maagpijn. Het mag stoppen! 2012 mag van mij nu al gedaan zijn! en ja ik weet het, het kan nog erger, moet jij mij niet meer vertellen. Ik mag blij zijn dat m'n dochters OK zijn, dat'k een super vriend heb en dat ook ik en mijn ouders super gezond zijn. En door dit nu gezegd te hebben heb'k waarschijnlijk weer iets ergslaten gebeuren, of gebeurd dat wel binnen de twee weken, want om de één of andere rede loopt zo m'n leven al de afgelope 3 jaar. Sinds de start van de scheiding, of misschien al iets ervoor. Maar was de scheiding echt iets opvallend, al zal het eerder zijn met overlijden van m'n bomma en de vava. Ach ja, de dood hoort bij het leven en de ene wordt er al wat vaker mee geconfronteerd dan de ander. ook positief nieuws, collega is bevallen van een dochter Fee. Al een geluk dat ook die dingen er zijn :)
Zullen ons is gaan klaarmaken voor een feestje. T is weer al bijna een jaar geleden ofzo dat ik de kids heb laten uitlogeren, maar vandaag doen we dat toch nog eens. Omdat ondanks de co-ouderschap en ik vaak dagen over neem van de papa, ik toch ook één keertje recht heb op de kids laten uitlogeren bij hun grootouders :)
