Goh, ik ben duidelijk niet zo goed in het houden van mijn beloftes, alhoewel ik normaal doe wat ik beloof, is het mij hier niet zo goed gelukt en kan ik dus weeral beginnen met mij te verontschuldigen :s
Nu ik mij verontschuldigd heb, kan ik julie weer even op de hoogte stellen van hoe de voorbije maand gelopen is.
Juni is blok dus een groot deel van juni heb ik achter mijn bureau en boven mijn boeken doorgebracht en het heeft zijn vruchten afgeworpen!! Voor alle examens die ik meegedaan heb, ben ik geslaagd! K moet er nu nog maar 2 doen en dan is heel mijn 2de jaar achter de rug. YES!
Naast het studeren "mocht" ik vanaf 22 juni ook elke dag naar de bestralingen maar dat is nu gelukkig sinds woensdag ook weer achter de rug.
Juni was echter niet al studeren en bestralen wat de klok sloeg hoor. Als er een vriendin in juli trouwt dan is er natuurlijk ook een vrijgezellenfeestje. 17 juni hebben we de "bride-to-be" eens in de bloemetjes gezet in de MASK'ARA in borsbeek. Heel geestige show overigens (geinteresseerden: www. mask-ara.be) zeker aan te raden.
Begin juli was zoals ik gezegd had best druk maar k heb mij zowel op de trouw als op de eerste bbq super geamuseerd. De tweede bbq was mijn eigen bbq voor de vrienden en vriendinnen die mij zo ongelofelijk goed gesteund hebben en was buitengewoon leuk!
Je zou dus denken dat na de eerste week de rust hier in huis is weergekeerd maar niets is minder waar. ijn zus gaat alleen wonen dus poetsen schilderen en andere rompslomp zijn nu dagelijkse kost voor zowel mama , papa als nele. Wat mezelf betreft, ik heb mij terug getrokken om mij rustig op de komende examens te kunnen voorbereiden. En als nele verhuisd is en de examens gedaan zijn,... Weer geen rust, weer verhuis. Opa ditmaal. Gelukkig vertrekken we morgen voor 4 dagen naar duitsland om even uit te rusten.
Voila, om af te sluiten nog het goede nieuws meedelen dat het bloedonderzoek van donderdag prima was en ik heb al terug behoorlijk wat haar :d
Kus en deze keer lukt het mij misschien wel iets rapper te schrijven.
Eigenlijk zou ik hier eerst moeten beginnen met een uitgebreide reeks verontschuldigingen omdat ik zolang niets geschreven heb, maar omdat dat niet interessant is om te lezen hou ik het bij 2 redenen.
1) Ik zit in den blok en het is dus razend druk
2) Onderzoeken, onderzoeken , onderzoeken. Zoals iedereen blijf ik daar niet van gespaard. Pet- san (die trouwens heel gunstig resultaat gaf) en ct-scans (ook goede resultaten!)
De dokters hebben dan ook nog eens beslist om toch te besralen omdat ze nog een grijze massa zien tussen mijn longen en ze geen risico willen pakken. Dus de voorbije dagen daarmee bezig geweest.
T viel in het begin wel een beetje tegen dat ik toch bestraald moet worden en het is ook wel wat beangstigend maar inderdaad liever het zekere voor het onzekere en we staan er voor en we moeten er door ( klinkt mooi:))
Verder kijk ik vooral uit naar de eerste week van juli want die is volgepland met leuke dingen. Een trouw en 2 bbq's.
Verder heb ik mij ook ingeschreven voor de reis naar oostende met de vlk. K heb wel lang getwijfeld omda het in oktober is en dus int schooljaar. Maar ons allerliefste INE heeft beloofd da ik haar nota's mag gebruiken (voila ine bij deze kunt ge niet meer terug , mwahaha :)).
Voila dat was het zo een beetje,
k ga mijn best doen nu iets sneller te schrijven en allemaal duimen voor mijn examens he
Even jullie inlichten hoe mijn week tot nu toe verlopen is
Paasmaandag betekent rustdag dus doen we vandaag niet zo veel. Eerst nog een beetje bekomen van opa's feest. T was gelukkig niet erg laat. Het eten was echt heel lekker en meer dan genoeg. s Middags komt er een vriendin van de universiteit langs. Tijd om veel bij te kletsen. K ben blij dat ik nog zo'n goed contact heb met d vrienden en vriendinnen daar. Het moet voor hen ook niet gemakkelijk zijn om contact te onderhouden dus ik probeer zelf ook geregeld eens te bellen of te smsen. Ze geven mij echt het gevoel dat ik nog steeds bij hen op de univ zit en ik ben hen daar heel dankbaar voor en weet dat dit niet vanzelfsprekend is! Ik kijk er trouwens echt naar uit om hen allemaal terug te zien want iemand horen is nog steeds anders als iemand zien en die eens te kunnen vastpakken.
s Avonds zijn we dan snel iets gaan eten bij de chinees en dan naar de bioscoop gegaan met het gezin. Lang geleden dat we dat nog eens gedaan hebben. De hel van Tanger hebben we gezien. Mooi maar aangrijpend.
Dinsdag is even stressen want ik heb examen. In de voormiddag snel nog even nakijken en dan in de namiddag mijn hoofd vrij maken en mij zo kalm mogelijk houden. T examen ging wel denk ik en de prof was ook heel vriendelijk. Bij deze nog even de universiteit en de proffen bedanken voor hun medewerking!
Woensdag = dag 8 dus chemo. Na 7 keer ben ik dat al goed gewoon. K moest ook een zakje bloed krijgen wat de laatste tijd ook geen uitzondering meer is. Gelukkig heb ik van deze chemo niet veel last. K had s avonds wel krampen in mijn buik maar dat heeft iedereen al eens.
De drukke week begin ik nu wel te voelen en k besluit dan maar om beetje te slapen in plaats van tv te kijken want rust is natuurlijk ook heel belangrijk.
Deze morgen fris uitgeslapen opgestaan. Maar ik heb opnieuw last in mijn mond. T zijn niet echt blaasjes maar eerder alsof mijn tong open ligt. Snel mijn medicatie daarvoor nemen en flink beginnen spoelen en hopelijk kunnen we dan nog de schade beperken zodat ik niet weer in de situatie terecht kom waarin ik enkel yoghurt en soep kan eten.
Voila dat was zo'n beetje het belangrijkste. Tot de volgende
Gisteren was ronduit fantastisch, te mooi voor woorden. Maar k zal hem dus even beschrijven zodat jullie ook een beetje kunnen meegenieten.
s Morgens op het gemakje ontbeten en telefoontjes en smsjes in ontvanst genomen.
Om half 2 zijn we dan vertrokken naar het waasland shopping center waar ik om 2 uur verwacht werd voor een handverzorging. Dan iets gaan drinken om om 3 uur naar de make-up sessie te gaan. (Al zeg ik het zelf, ik zag er goed uit:)) Daarna even naar huis om te rusten en dan tegen 5 uur naar de film.
Om half zeven was ik terug en daar wachtte nog een grote verrassing. Mama, papa en nele hadden een suprise party georganiseers De vrienden van sint-niklaas waarmee ik in het middelbaar gezeten heb, hadden zich verkleed en een verjaardagsliedje geschreven op je t'adore genaamd 20 jaar. Hilarische tekst maar o zo vertederend, k moest echt mijn best doen om niet te wenen (maar mijn make-up mocht niet uitlopen he :)) Daarna hebben we gewokt en ons met karaoke op de playstation geamuseerd.T was echt FANTASTISCH, ik prijs mezelf gelukkig met zo'n gezin en zo'n vrienden
Omdat het organisatorisch nogal moeilijk was om de vrienden van de universiteit ook naar hier te laten komen, komt er in juni nog een feestje en dan kan ik hen ook nog eens allemaal bedanken voor de vele steun want ook zij zijn er steeds voor mij.
Daarom wil ik ook afsluiten met iedereen te bedanken voor de steun, de keren dat ze aan mij denken of telefoneren en natuurlijk de zalige verjaardag! Zowel de familie als de vrienden (ik ga niet opsommen want dan is de kans te groot dat ik iemand vergeet.) Ik zal misschien nooit kunnen terugdoen wat jullie voor mij doen en ik zeg het misschien nog niet genoeg maar BEDANK EN IK HOU ECHT HEEL VEEL VAN JULLIE!
Eerst en vooral wil ik zeggen dat ik (na een hele goede tip) ga proberen mijn tekstjes een beetje overzichtelijker te schrijven. En ten tweede wil ik mij excuseren voor de typfouten. K heb de slechte gewoone mijn tekstjes niet na te lezen en daardoor staan er dus typfouten in. SORRY
Het voorbije dagen waren vrij rustig. Vrijdag en zaterdag heb ik een beetje gestudeerd en verder rustig mezelf bezig gehouden met lezen of tv kijken.
Zondag was een iets mindere dag. Het werk voor school wou niet lukken . K had het gevoel dat ik niets kon onthouden van wat ik wou studeren dus wou ik me bezig hpuden met het maken van een werkje maar ook dat ging niet. Alles zat wel in mijn hoofd maar het kwam er niet uit. Behoorlijk frustrerend met als gevolg dat mijn humeur beneden alle peil was en dat mijn huisgenoten (mama en mijn zus want ons papa was met de bus gaan rijden) naar een hele monoloog mochten luisteren! Ons mama stelde dan maar voor eens te gaan wandelen. Dat bleek geen slecht idee te zijn want daarna voelde ik me best wel beter. Dank u mama !
Gisteren ging het studeren weer veel vlotter. In de namiddag ben ik dan gaan fitnessen. Maak je geen illussies, ik sta mezelf daar niet in het zweet te werken. Een beetje fietsen en wat wandelen en enkele spieroefeningen. Gewoon om een beetje "in conditie" te blijven en na de ziekte vooral die conditie op te bouwen. Ons papa wilt namelijk graag op reis naar de bergen en t is dan natuurlijk niet de bedoeling dat ik mij om de 5 minuten moet zetten. Trainen geblazen dus maar ik kan jullie verzekeren er is nog veel werk aan de winkel :).
Vandaag doe ik het dan een beetje rustig aan. K heb de laatste dagen erg veel last van krampen in mijn spieren en dan vooral s nachts.Alhoewel ik daar ondertussen al magnesium voor gekregen had, stond ik deze morgen op met behoorlijke pijn in mijn rechter kuit. Hopelijk is het snel.
Morgen is het dan weer zo ver. Citytrip naar stuyvenberg voor 3 dagen. Dag 1 vind ik altijd het ergste. Van de eerste zak chemo krijg ik zo een rare druk in mijn hoofd. De tweede is oranjeen maakt me voor de rest van de dag misselijk en de derde bezorgt mij een vieze smaak zolang die loopt. De derde zak is dezelfde ald de chemo van dag 2 en 3 . Vrijdagmliddag mag ik dan normaal terug naar huis. Hopelijk loopt er niets verkeerd vant zaterdag is het mijn verjaardag. Mijn lieve zus heeft vanalles gepland maar dat is tot hiertoe nog allemaal top secret.
Voila dat was het zo een beetje, k laat hier zeker weten hoe de chemo verlopen is en wat ik op mijn verjaardag alle maal gedaan heb. Tot de volgende
Zoals de titel al doet vermoeden, ben ik de voorbije dagen druk bezig geweest. Woensdag was nog de rustigste van allemaal. Ik heb braaf gestudeerd want ik was toch alleen thuis en dus leek mij dat de nuttigste bezigheid. Woensdag is trouwens de eerste dag dat ik geen cortisone neem en tegen de middag krijg ik dan meestal spierpijn. En ja hoor, ook deze woensdag was geen uitzondering en tegen s avonds was elke spier in mijn lichaam voelbaar. Als ik dan heel stilzit heb ik er eigenlijk geen last van maar ja, stilzitten is niet echt mijn ding. En al bij al is die pijn ook wel te dragen. Ze is best te vergelijken met het gevoel van een blauwe plek waar je op duwt.S avonds belde er dan een vriendin of ik nog even meeging naar de winkel. Tuurlijk!
Gisteren begon de dag al vroeg. Normaal moet ik tussen dag 8 en dag 21 (=dag 1) niet op controle maar omdat de dokters deze maal in plaats van neulasta voor mijn witte bloedcellen neupogen hebben gegeven( van neulasta stegen mijn wittebloedcellen zo fel dat ik koorts kreeg) wilden ze toch eens controll. Dus mama en ik tegen 8 uur naar de kliniek maar om kwart na negen waren we al terug thuis. Alles was heel goed! Nu ik dan toch wakker was kon ik evengoed wat studeren. Maar na een uurtje was ik het beu. K heb mijn zus dan maar opgetrommeld en die is zo lief geweest zich met mij bezig te houden. Eerst zijn we naar antwerpen gereden en heb ik cursussen van het tweede semester gekocht en daarna zijn we een hotdog gaan eten in de ikea. Niet echt gezond maar wel lekker:). Na de middag zijn we samen met mama gaan wandelen en ik heb daar even de prestatie van mijn leven geleverd en 45min onafgebroken gestapt :) Als beloning heb ik mezelf op een pannenkoek getrakteerd.Papa en zijn vrienden kwamen s avonds bij ons kaarten dus hebben mijn zus en ik maar besloten om samen met een vriendin naar de bioscoop te gaan. Failure to launch gezien en best wel goed.
Omdat ik gisteren iets minder voor school heb geweerkt, moest ik dus vandaag wat "inhalen". De spierpijnen zijn ondertussen wel verdwenen maar de cortisone zorgt ook nog voor andere dingen namelijk honger en gewichtstoename. Gevolg: broek te klein dus ben ik vandaag maar om een nieuwe broek gaan kijken. K heb wel niet echt iets gevonden maar omdat ik deze avond nog eventjes naar het koopcentrum ga met een vriendin is dat niet echt een probleem. K heb trouwens nog enkele broeken en rokken waar ik wel in kan. Een vriendin van school heeft trouwens net gevraagd of ik volgende week mee ga bowlen. Heb er wel zin in, dan zie ik de vrienden van school nog eens terug want ik hoor ze wel dikwijls maar dat ik toch niet hetzelfde als ze zien.
Voila dat was zo wat hoe ik de afgelopen dagen mezelf heb bezig gehouden. Tot de volgende, kus mieke
Welkom op mijn net opgerichte blog. Ik zal mij misschien eerst even voorstellen. Ik ben mieke en ik ben 19 (bijna 20!!). Sinds december is er bij mij hodgkin(Lymfenklierkanker) vastgesteld. Ik ben dus nu reeds 4 maand in behandeling en alles loopt vrij goed. Doordat ik zo laat met de blog start kan ik natuurlijk niet alles vertellen wat er de afgelopen maanden allemaal gebeurd is en daarom zou ik eerst willen zeggen: vragen staat vrij!
Verder wil ik toch kort een beetje schetsen wat er gebeurd. In juni, volop examens dus, kreeg ik plots last van mijn maag. Het voelde alsof ik steeds braakneigingen had maar daar de examens een stressvolle periode is, leek de conclussie van de huisarts: STRESS dus niet zo abnormaal. Ik kreeg een hele boel pilletjes mee die kalmerend moesten werken en tot op zekere hoogte deden ze dat maar voor elk examen was ik echt erg ziek. Na de examens verbeterde het echter niet echt en liet ik dus mijn bloed maar eens trekken. Tekenen van een infectie was het verdict. Ik was echter, buiten de hiervoorvernoemde klachten, niet ziek of niet ziek geweest. Ook in de vakantie bleef mijn maag mij parten spelen en toen ik naar mijn vakantiewerk vertrok had ik meer dan eens last van braakneigingen. Het leek wel of ik zenuwachtig was terwijl het toch al het tweede jaar was dat ik dat werk deed. Ook toen ik in september terug met school begon was er niet echt veel beterschap Braakneigingen en misselijkheid beheerste mijn dagen en ik was echt ten einde raad. Elke week zaten we wel bij de dokter en die kon niet anders dan besluiten dat mijn ziekte psychisch was. Na homeopathie en anti-depressiva (wees gerust ik was echt niet depressief maar dit leek de enige mogelijkheid iets aan mijn symptomen te doen volgens de dokter) bracht accupuntuur toch een beetje verlichting. De symptomen braakneigingen en de misselijkheid ebden min of meer weg. Hoera dacht ik , ik kan toch genezen worden. Het enige dat echter bleef was de jeuk aan mijn benen waar ik sinds september last van had. Maar die werd al van in het begin toegeschreven aan een droge huid. Tot eind oktober gaat het dus relatief beter met mijn maag maar nog niet met de jeuk. En dan was er 31/10 ik had jeuk in mijn nek en bij het krabben ontdekte ik een knobbeltje en dus ging ik voor alle zekerheid nog maar eens naar de dokter (ik leek daar wel een abonement te hebben). Niets ernstig beweerde deze, als het binnen de 3 weken niet weg is moest ik eens een echo laten nemen van die gezwollen klier maar waarschijnlijk wees het op een gewone infectie. Twee dagen later was dat knobbeltje echter een kippenei geworden. Ons mama heeft dan maar terug naar de dokter gebeld om te vragen of ik mocht langskomen om bloed te laten nemen. Omdat maandag hem niet goed uitkwam werd er dinsdagavond een afspraak gemaakt. Donderdag zou ik de uitslag weten maar hij dacht aan een infectie of leukemie. Toen de dokter dat zei heb ik denk ik alle kleuren gekregen. Donderdagmiddag mocht mama dan bellen voor de uitslag. Ik wist dat tijd relatief is maar man wat kan een donderdagvoormiddag lang duren. Om twee uur belde mama dan met de mededeling dat het geen leukemie was (hoera) maar dat de dokter een afspraak had gemaakt bij de longarts voor 4 uur (leuk als je om 2 uur nog in antwerpen staat en de les gaat beginnen). Ik dus in alle haast naar de trein en dan naar de longarts . Deze heeft opnieuw bloed getrokken, foto's gemaakt en een biopsie uitgevoerd. Op de foto's bleek dat ik ook klieren op mijn long had en de longarts zei dat hij dacht aan hodgkin (weer paniek, k was net van de ene kanker gevrijwaard en de andere liet al van zich horen). Maar hij zei dat hij niet zeker was en daarom ook een tbc test had uitgevoerd.
Dit was 10/11 en doordat er een feestdag aankwam kon ik pas maandag onder de ct-scan. Maar indien we de stalen van de klier zelf nog wegvoerde wisten we misschien maandag al meer. Ik kwam echt overdonderd bij de dokter buiten en heb aan 1 stuk door gehuild en gerateld dat ik niet stout was geweest en dat ik geen kanker verdiende maar achteraf gezien ben ik blij dat de dokter het al eens laten vallen had (kwestie van de koude douche later te beperken). K ben de dokter ook zeer dankbaar voor zijn snelle reactie trouwens (in tegenstelling tot andere) Maandag ct-scan en geen uitslag van de biopsie dus volgende stap was verwijderen van de klier. Op naar leuven. Vrijdagmorgen lag ik daar als eerste op de tafel en vrijdagavond was ik weer thuis. Ondertussen kreeg ik veel bezoek en ging ik verder naar de lessen (lekker hectisch dus)
WOENSDAG23/11 die datum staat voor altijd in mijn geheugen gegrifd: De testen op de klier wezen uit dat het een lymfoom was (hodgkin of non-hodgkin). Net toen ik dacht dat aan alle onderzoeken en ziekenhuisbezoeken een einde was gekomen, vernam ik dus dat het allemaal nog maar moest beginnen. Bepalen van het stadium, beenmerkpunctie, ct-scan van de darmen, petscan,.. Het hele resem onderzoeken ben ik afgegaan. Uiteindelijk is op 6 december (mooi sinterklaas geschenk) mijn pac geplaatst en 7 december kreeg ik de eerste chemo. Ik ben nog 2 maal naar de les gegaan om tegen iedereen dag te zeggen want tijdens de therapie zou het te gevaarlijk zijn voor infecties (nu weet ik dat het waarschijnlijk ook te vermoeiend zou zijn).
De eerste chemo was zwaar . Nog voor de chemo was ik al ziek van de zenuwen, iedere keer er een verpleegster binnenkwam draaide mijn maag zich om omdat ik voor de chemo vreesde. Toen ik de chemo eenmaal kreeg duurde het niet lang voor ik misselijk werd. De hele woensdag heb ik mij slecht gevoeld maar toen ik na een beetje slaap donderdag wakker werd voelde ik mij al wat beter. Dat viel best mee dacht ik en mijn beeld van chemo moest ik direct bijschaven. Misschien betekende mijn ziekte toch niet het einde van een normaal leven. Misschien lukte het zelfs wel om van thuis uit te studeren nu bleek dat ik geen maanden aan een stuk in mijn bed zou moeten liggen. Ik heb dus maar besloten om aan te tonen dat er nog een leuk leven te lijden is tijdens de chemo en dat mits enige hulp en organisatie er best veel mogelijk is. Zoals hopelijk ook nog zal blijken uit de volgende verslagjes ben ik er tot hiertoe aardig in gelukt. Maar om al even een voorbeeldje te geven: Ik heb enkele examens meegedaan en ben er nog voor geslaagd ook (waarvoor veel dank aan de univ ivm de organisatie en aan de hele lieve medestudenten voor de nota's en de steun en de bemoedigende woorden). Voor een eerste tekstje lijkt mij dit genoeg maar ik wil toch nog eens benadrukken dat ik op alle vragen wil antwoorden, gelijk waarover: er is immers niets om mij over te schamen en het lijkt mij trouwens belangrijk dat mensen een juiste kijk krijgen op "leven met kanker"
overzicht van de voorbije week en enkele mijmeringen
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
