Fietsvakantie Frejus - Bedoin
Leo - Charly - Frans - Roger - Paul
7 -14 September 2015

Maandag 7 september Ravels - Frejus 1196 km.

Na een lange voorbereiding is onze vertrekdag eindelijk aangebroken. Gisteren hebben we al ons materiaal en bagage naar de Leo gebracht. Daar staat onze huurauto, een ruime Hyundai van garage Willems. Alle spullen kunnen er juist in wat ons goed uit komt. Nu hebben we geen fietsrekje nodig en zitten al onze fietsen veilig in de wagen.
Tegen vijf uur word ik opgepikt door Frans, Leo en Charly. Na nog een laatste knuffel aan 't vrouwke rijden we verder naar Roger. Het is iets na vijf uur en we zijn er mee weg. We hebben een lange rit voor de boeg, een dikke 1200 km. We spreken af dat we om de beurt zullen rijden en Frans neemt de eerste voor zijn rekening. Tot in Luxemburg, waar we na een koffietje, nog snel onze tank (goedkoop) vullen en Roger het stuur overneemt. Die brengt ons veilig tot in de buurt van Lyon waar we weer even stoppen voor onze boterhammetjes op te eten. Daarna neem ik het stuur in handen om later afgelost te worden door Charly. Leo rijdt liever niet zegt hij, wat voor ons geen probleem is.
Tussen Orange en Cavaillon zien we de Ventoux al liggen. Die ligt mooi te blinken in de zon en lijkt van zo ver niet eens zo hoog. Maar daar komen we op 't einde van de week nog wel achter!!
Om een uur of zes arriveren we op camping La Baume in Frejus. We gaan ons aanmelden bij de receptie en krijgen de sleutel van onze villa Romarin. We kopen ook een kaartje voor de Wifi. Later zal blijken dat we daar niet tevreden over waren (beetje geldklopperij). Na een eerste inspectie van onze villa lijkt alles ok. De badkamer is wel wat te klein voor 5 volwassenen maar de douches van de camping zijn vlakbij. Dus daar kunnen we ons de volgende dagen wel gaan wassen. Er is een slaapkamer voor 4 en eentje voor 2 waar Roger in zal slapen. De andere slapen dus samen en ik weet dat er enkele gerenommeerde snurkers bij liggen (Leo, Charly). Nadat we ons wat geïnstalleerd hebben kraken we op het terras een fles rode wijn die Leo heeft meegebracht. We vinden hem allemaal heel  lekker en van pure blijdschap klimt hij daarom even in de dichtstbijzijnde palmboom. Gelukkig maakte hij daarbij geen oerwoudgeluiden, anders hadden we hem nog aan de ketting moeten leggen.
We zijn allemaal flink vermoeid van de lange autorit en willen best vroeg gaan slapen. Maar eerst nog wat eten, we hebben reuze honger. Op de camping zijn twee restaurants en we kiezen hetgeen dat het dichts bij ons is. Daar hebben ze alleen nog maar pizza, maar met een lekker pintje erbij, smaakt die best wel goed. Om een uur of tien kruipen we in onze nest. Iedereen valt als een blok in 't slaap!!

Dinsdag 8 september    Frejus - Cannes

Na een goede nachtrust staan we om zeven uur op. Vandaag gaan we fietsen in het Esterelle gebergte en daarna rijden we richting Cannes aan de Côte d'Azur. Na een stevig ontbijt brengen we onze stalen rossen (moet eigenlijk carbon zijn, maar dat klinkt niet zo goed) in gereedheid en kunnen we eindelijk doen waarvoor we naar hier zijn gekomen: fietsen in de bergen en genieten van de mooie natuur.
De eerste klim bergop is al meeteen de moeite: 6 km tegen 6 à 7 %. Voor te beginnen kan dat al tellen. Maar de Roger geeft ons direct heel veel moed om door te gaan. Hij zegt dat die klim eigenlijk de zwaarste van de dag zou zijn. Dus kunnen we nu relaxt aan de afdaling beginnen. Die brengt ons in het mooie achterland van Frejus met leuke dorpjes en pleintjes. Beetje klimmen, beetje dalen. Zo valt dat best wel mee vinden we. Na nog ongeveer een uurtje gereden te hebben bereiken we Le Cannet. Een stadje in de buurt van Cannes met op het eerste zicht geen noemenswaardige hindernissen. Tot we een straatje in moeten waar een verkeersbord staat met een hellingsgraad van 15% op. Moet kunnen denken we. De zwaarste hindernis van de dag was toch al voorbij. Ja dag Jan!!
24 % moesten we daar klimmen, en dan nog in twee delen. Halfweg moest je nog een weg oversteken om dan terug helemaal vanuit stilstand weer te beginnen. Dan mocht ik nog zo goed getraind hebben, hier geraak ik niet op. En als ik helemaal choco naar boven kijk zie ik dat mijn collega's ook één voor één moeten afstappen. Er zit niks anders op dan verder te voet naar boven te klimmen wat op die schuivende schoenplaatjes ook al niet meevalt.
Door die zware inspanningen kwamen we in Cannes aan met een knorrende maag en vonden we al gauw een broodjesbar om onze honger te stillen. Roger weet hier in de buurt ook een winkeltje waar je absint kunt proeven. Na wat zoekwerk hebben we dat gevonden en er blijkt ook een marktje in die straat te zijn. Omdat we met onze fiets aan de hand lopen trekken we wel wat aandacht van de mensen. Zo is er een vrouw die uit haar naburige winkeltje komt en Charly aanspreekt over zijn mooie fietstrui van champion du monde.   Zij is er helemaal weg van waardoor Roger er nog een flinke schep bovenop doet door te zeggen dat Charly de champion du monde is van de Mont Ventoux. Die heeft hij al "cent vingt" keer beklommen zegt hij.  Hij bedoelde eigenlijk "vingt cinq" maar dat was voor die vrouw genoeg om een bladje papier te gaan halen om er een handtekening van de Charly op te laten zetten. Zo fier als een gieter was ze. Die handtekening hangt nu al zeker boven haar bed.
In de haven van Cannes gaan we ons vergapen aan de grote yachten  en sportwagens. Een Porsche is hier maar heel gewoon. Met een Lamborghini of Ferrari heb je al wel wat bekijks.
We fietsen verder waar we via de strandboulevard en het plaatselijke interieur aan het gebouw komen waar het jaarlijkse filmfestival van Cannes plaatsvindt. We ontmoeten op de trappen een Koreaanse familie waarvan de papa foto's neemt van zijn toch wel mooie dochter. Al gauw maken Charly en Roger kennis met haar en nog vlugger staan we met z'n vijven met haar op de foto. Op de foto met miss Korea!! De eerste van een reeksje miss'en. Het vervolg lees je verderop nog wel.  Ondertussen is het hoogtijd  om door te rijden en we nemen de kustweg richting Frejus. Een glooiende weg met mooie uitzichtpunten over de kustlijn. Met snelheden tussen de 35 en 40 km/u ging dat goed vooruit moet ik zeggen. Niet slecht voor een B ploegske !!
In Frejus aangekomen nemen we een kortere weg terug naar de camping. We moeten door een soort van brede betonnen goot waar ook auto's doorrijden via op- en afritten. Er stroomt een dun laagje water door de bedding en daardoor is er wat algengroei op de bodem ontstaan. Ik heb daar geen erg in en rij op mijn gemak door het water. Plotseling schuift mijn voorwiel weg en sla ik met een harde smak op de beton. Met een zeer pijnlijke heup en schouder krabbel ik terug recht. Op het eerste zicht is er niks gebroken maar het ziet er toch niet zo goed uit. Ik zie mijn fietsvakantie en onze trip naar Marokko letterlijk in het water vallen. Mijn moraal zakt ver onder nul en met veel pijn bereik ik dan toch nog onze villa op de camping. Na een warme douche voel ik me terug iets beter en besluit om het slechte nieuws aan May te vertellen. Die is er ook niet goed van en ze laat me beloven om s'morgens zeker iets te laten weten over mijn toestand.
We besluiten op deze avond in het andere restaurant van de camping te gaan eten. En dat blijkt een goede keuze te zijn. We beginnen met een lekkere pot bier en door de ruime keuze op de menukaart vonden we al snel onze goesting. De jongen die ons bediend is heel vriendelijk en hij spreekt zelfs een paar woordjes Nederlands. We laten het ons zeer goed smaken en de rekening valt ook nog best mee. De terugweg naar onze villa doe ik al pikkelend en heb nu veel last van mijn heup. Ik krijg van apotheker Charly een brufen en hoop dat ik morgen mee kan naar de Gorges du Verdon!!

Woensdag 9 september     Gorges du Verdon

Vandaag hebben we een uitstap naar de Gorges du Verdon gepland. Een mooi stukje natuur in de Var waar onze mond geregeld zal open vallen van verbazing.
Na een redelijke nacht en nog een brufen besluit ik om toch maar mee te gaan en te proberen wat te rijden op m'n fiets. Anders zit ik hier toch maar de ganse dag alleen en daar heb ik ook niks aan. We vertrekken om half tien en na een uurtje rijden komen we in Comps-sur-Artuby, een dorpje aan de voet van de Gorges. We halen onze fietsen uit de auto en algauw zijn we vertrokken voor toch wel de mooiste tocht van onze vakantie. We klimmen gestaag en bereiken de eerste uitzichten over de Gorges. Tot we aan een brug komen die we moeten overrijden om aan de echte klim te kunnen  beginnen. Hier laten we ons fotograferen met de brug op de achtergrond door een bereidwillige Française. Annemie van Mieke Pap heeft ook (met een bang hartje) op die brug gestaan. We moeten haar die foto van ons in Mieke Pap kledij nog bezorgen!!
Vol goede moed beginnen we aan de klim. (Voor mij valt het ook 100% mee, ik heb helemaal geen last als ik op de fiets zit). Iedereen z'n benen voelen nog goed aan na die pittige rit van gisteren en na een behoorlijke portie klimmen en dalen bereiken we het Lac de Sainte Croix. Een meer met blauw water waar de rivier de Verdon in uitmondt. Mensen peddelen met bootjes en waterfietsen de Gorges in en uit. Maar daar hebben wij nu geen tijd voor. Onze gids Roger weet nog een mooi dorpje hier in de buurt: Moustiers   Sainte Marie. Eén van de mooiste dorpjes van Frankrijk zegt hij. En of dat hij gelijk heeft. De huizen lijken tegen de rotswanden te zijn geplakt met steile straatjes en steegjes tot gevolg. Zo ongeveer in het midden van het dorp loopt er een brug over een riviertje van waarop we wat foto's staan te maken. Is het door zijn Mieke Pap trui of door zijn imposante verschijning? We weten het nog altijd niet. Maar opeens staat Charly voor de lens van een mooie gekleurde medemens van het vrouwelijke geslacht. Ze vraagt of hij op de foto wil wat hij natuurlijk niet afwijst.  Onze gids Roger had dat al snel in de gaten en vroeg op zijn beurt aan die vrouw of zij met hem op de foto wou. Die dame zag dat wel zitten en zo staat de Gé op de foto met onze tweede miss van onze fietsvakantie: miss Zimbabwe.
Ik sta ook op die brug wat foto's te maken tot er twee dames op mijn schouder tikken en vragen: "Herbalife, you Herbalife?" wijzend naar mijn drinkbussen. Ik zeg "Yes" en vraag wat de bedoeling is. Waarop zij "Oh my god!! Herbalife, herbalife" beginnen te roepen en vragen of ik met hen op de foto wil. Het lijkt wel of ze bijna klaarkomen, zo hevig gaan ze te keer. Ze komen van Amerika zeggen ze en nemen misschien elk wel tien foto's. Charly en Frans komen er ook bijstaan en lijken ook niet te snappen wat er nu zo speciaal is een een drinkbus met Herbalife op. Maar voor alle duidelijkheid: dit is onze derde miss: miss USA of miss Herbalife. Ge moogt zelf kiezen.
Na al dat miss'en gedoe is het weer tijd om verder te rijden en nu nemen we de andere kant van de Gorges om terug richting auto te rijden. De Gorges du Verdon is één van de mooiste plekken die ik ooit al heb mogen aanschouwen. Achter elke bocht of hoek is er telkens weer een ander mooi uitzicht te bewonderen.Charly en ik denken-hopen-besluiten om onze volgende vakantie met het vrouwtje hier door te kunnen brengen. Werkelijk magnifiek!! Moe maar met een goed gevoel bereiken we terug onze auto en belonen ons zelf met een lekkere blonde Grimbergen. Schol!!
Terug op de camping nemen we een verkwikkende douche en kan ik mijn schouder en heup nog eens insmeren met Flexium en een brufen innemen. Waarvoor dank aan Frans en Charly.
In het restaurant overlopen we tijdens alweer een lekker maaltijd onze dag en stippelen we die van morgen al uit. Dan staat St. Tropez op het progamma, een mondaine badplaats aan de Côte d'Azur.

Donderdag 10 september           Frejus - St. Tropez

Rond half acht zijn we weer op gestaan en na een lekker ontbijtje (shake) maken we ons klaar voor de trip naar St. Tropez. Via het binnenland rijden we naar de kust en zo weer terug naar La Baume, onze camping.
Ik heb niet zo'n goede nacht gehad. Een concert van snurkers kwam me niet zo goed uit, slecht en weinig geslapen. Volgende nacht slaap ik in de living!! Ook heb ik nog veel last van m'n heup en schouder. Ik heb nog een brufen genomen, die zal seffens zijn werk wel doen hoop ik.
We vertrekken met de fiets vanaf de camping. Het is altijd wel goed uitkijken op de wegen rond Frejus. Drukke bedoening hier. Maar na een tijdje laten we de grote wegen achter ons en rijden we richting Roquebrune-sur-Argens.  Hier weet Roger een leuk chocolade museum en het zou de moeite zijn om het een keertje te bezoeken. Bij onze aankomst blijkt echter dat er wel één en ander is veranderd sedert zijn laatste bezoek. Een andere inrichting, andere conciërge  en zo. Maar het is wel de moeite om te zien. Met veel goesting in chocolade besluiten we om na het bezoek, op het dorpspleintje een warme choco te gaan drinken. Het café is wel open maar de vrouw achter de toog beweerd dat ze nu geen warme choco kunnen maken. Begrijpe wie kan!! Daarom rijden we maar verder en draaien we een weg in waar we eigenlijk niet in mogen. Er staat een verbodsplaat voor fietsers. Maar omdat B-ploegers niet zo bang zijn rijden we er toch in. Het blijkt een heel mooie gestage klim te zijn (col de Valdingarde) die door   de bossen langzaam omhoog loopt. Bijna aan de top heeft Roger veel geluk: hij ontsnapt op het nippertje aan een botsing met een jong everzwijn. Het scheelde amper drie (3) meter of ze hadden er allebei gelegen. Eén valpartij per vakantie is meer dan genoeg hé mannekes!! In de afdaling snappen we ook waarom die verbodsplaat daar stond. De weg ging van slecht naar heel slecht naar super slecht. Maar zonder lek te rijden geraakten we dan toch beneden en zetten we onze weg verder naar Le Plan de la Tour. Via dit dorp rijden we door naar St. Tropez. Onderweg komen we voorbij een wijnhuis waar ze juist wat vrachten druiven staan te lossen. Daar moeten we natuurlijk eens gaan kijken!! Het is mooi om te zien hoe dat allemaal in zijn werk gaat en al gauw staan we in de winkel om een degustatie te kunnen doen. We proeven een rosé wijn en vinden hem niet slecht.De Charly ziet op de toog een fles staan van zijn formaat en wil daar dan ook mee op de foto. Op eigen risico zegt de vrouw. Dat moet ze geen twee keer zeggen natuurlijk. De fles is bijna zo groot als het manneke, maar hij staat er toch maar mooi mee op te foto.
We vervolgen onze weg en komen rond de middag in St. Tropez toe. Eerst weer wat eten en dan kunnen we de stad gaan verkennen. In de haven liggen grote yachten en nog grotere yachten!! Er moeten toch rijke mensen zijn in de wereld. Niet te doen!! Het oude gedeelte van St. Tropez is wel mooi. Smalle steegjes en pittoreske pleintjes laten fietsen hier niet toe, maar te voet op onze fietsschoenen lukt dat ook wel. We gaan op zoek naar de gendarmerie waar Louis De Funes ooit een film heeft op genomen: les gendarmes de St.Tropez. We vinden de locatie en staat daar nu de Louis? Nee, maar hij lijkt er wel op. Een man in gendarme uniform gaat gewillig met ons op de foto. Een rare tip, toch wel een hoekske af denk ik!!  
Als goeie fietstoeristen hebben we weeral dorst en besluiten, na het bekijken van de prijzen hier, om toch nog wat te wachten met iets te gaan drinken. Peperdure stad. Niet voor ons budget. Na nog wat foto's te hebben genomen rijden we weer verder richting Frejus. Maar het dorstgevoel neemt nu toch de bovenhand en in Port Grimaud belanden we dan op een terrasje voor een frisse pint of cola. Na nog een stop in Sainte Maxime rijden we dan op een stevig tempo (Charly op kop) naar onze villa waar we rond een of zes aankomen.

Douchen en naar de vrouwkes bellen is dan de boodschap. We werken wel wat tegen de tijd want deze avond gaan we naar de zeeboulevard van Frejus. Daar weet de Gé een heel leuk tentje waar je canard met honing kunt eten. Op het terras van Les Sablettes krijgen we een tafel toegewezen met zicht op zee. Met het vrouwke erbij had dat super romantisch geweest. Nu met 5 van die fietsers is dat wel een pak minder maar 't zal wel lukken. Algauw brengen ze de eend met honing. De Roger heeft niet gelogen. Kei lekker!! Met een berg frit erbij hebben we weeral goed gegeten. Na het eten doen we nog een terrasje bij een naburig café. Met een pastis sluiten we een mooie dag op gepaste wijze af!!

Vrijdag 11 september   Nice - Monaco - Nice

Na een goede nachtrust (de living bleek een goed idee) en dito ontbijt laden we de fietsen in de auto voor een trip naar Nice. Roger heeft een traject gemaakt dat ons van Nice via La Turbie naar Monaco zal brengen. We stellen de GPS in en algauw zitten we op de autostrade richting Nice. Ons startpunt zou bij een supermarkt zijn ergens in de buitenwijken van Nice. De madame van de GPS stuurt ons echter helemaal de verkeerde kant uit tot we, hoog boven Nice, beseffen dat we niet goed aan 't rijden zijn. We moeten terug naar het centrum maar in zo'n grote stad valt dat niet al te best mee. Parkeren valt hier lelijk tegen, laat staan gratis. Daarom besluiten we om het aan de kust te proberen. Daar vinden we uiteindelijk een (betaal)parking. Na meer dan twee uur in de auto voor 65 km. zijn we het zoeken moe en met betalen zijn we ervan af.
Nu nog met de fiets de stad uitgeraken en dan kunnen we aan onze trip beginnen. Na veel zoeken  met links en rechts een foutje komen we dan toch op de uitgestippelde route. We rijden richting La Turbie waar we eerst weer eens wat moeten eten. Het zoveelste smoske met frisdrank moet er hier aan geloven. We hebben er zo al een paar gegeten deze week maar ze blijven wel smaken. Als je honger hebt....
Wat verderop in het dorp ligt een mooi uitzichtpunt dat over Monaco en Monte Carlo uitkijkt.   Daarna gaat het in sneltreinvaart naar beneden en staan we even later met onze fietsen voor het casino van Monaco waar het een komen en gaan is van rijke stinkerds. Roll's, Bentley, Ferrari. Het passeert hier allemaal en de bedienden van de hotels parkeren de wagens rond het fontein voor het casino. Maar als er ergens een koersfiets (Charly) geparkeerd staat moet die onmiddellijk worden weggezet van de politie wegens te opzichtig. Of is het omdat die fiets niet in het straatbeeld past?? We hebben niet de juiste kledij aan om een gokje te gaan wagen, anders hadden we dat wel geriskeerd. Met nog wat geld in de pot hadden we dat met de juiste gok wel kunnen verdubbelen!! Het koninklijk paleis is het volgende dat we willen zien. Op het ronde punt dat naar het paleis leidt is een ketting gespannen voor de weg die we moeten volgen. We stappen een beetje verder dan maar af en gaan, via een lange trap, met de fiets aan de hand naar boven op de berg waar het paleis zich bevind. Soldaten lopen daar de wacht in de volle zon. De Leo krijgt wat compassie en roept: Hey jom, mutte gij niks drinke?? Als hij het al verstaan had zou hij zeker "ja of oui " hebben gezegd. Zo aanlokkelijk was dat voorstel wel!! Maar we moeten weer verder en komen na een snelle afdaling weer aan dat ronde punt, deze keer zonder ketting. Hier worden we door een plaatselijke flik tegen gehouden die aan ons vraagt: français/englisch!! Beleefde jongens als wij zijn antwoorden we: français. Waardoor hij in een franse koleire schiet en ons van alles begint te verwijten. Dat we ons bij hem hadden moeten aanmelden voor we naar boven gingen. Dat we respect moesten hebben voor de plaatselijke regeltjes, enz. enz. Die man maakt zo hard van z'n gat dat we ons maar braafjes geëxcuseerd hebben en onze weg zwaar aangeslagen hebben vervolgd. Waar was dat nu voor nodig? Effe laten zien dat hij de man is!! Aanstelleritis, en niks anders!!
In Monaco geraken met de fiets was vrij gemakkelijk, eruit geraken daarentegen was niet van de poes. We moesten zelfs door tunnels met het autoverkeer en de lijnbussen achter ons aan. Maar de Leo zat aan de kop (40 km/u., B-ploeg tempo) en in geen tijd waren we erdoor heen waarna het weer tijd was om een verfrissend terrasje te doen. De uitlaatgassen die in de tunnels hingen hadden ons dorstgevoel weer aangewakkerd. Charly had hier twee keer geluk. Bij het nakijken van de rekening stond daar 8€ teveel aangerekend. Toen hij daarvoor ging reclameren kwam hij terug met een 2 € stuk van het Prinsdom Monaco. Eén van de muntstukken die nog ontbreekt in zijn verzameling.
Twee vliegen in één klap dus.
Na weeral een mooie rit langs de kustlijn komen we terug aan onze auto. Maar vooraleer terug te rijden naar Frejus gaan we nog even een kijkje nemen in de oude binnenstad van Nice. En dat blijkt de moeite. Heel gezellig met veel terrasjes, winkels, marktjes, restaurantjes. Leuke straatje en pleintjes.
In één van die straatjes zien we dat er een fotoshoot bezig is met een mooi fotomodel. Dit is een buitenkans voor de Leo. Die wou ook nog wel met een miss op de foto. En na een duw in de juiste richting laat hij zich toch overhalen om met haar op de foto te gaan. Eerst pruttelt ze wel wat tegen maar uiteindelijk gaat ze toch overstag en poseert te gewillig met de Leo. Ze blijkt uit Duitsland te komen en is de vriendelijkheid zelve. Dit is zonder twijfel onze vierde miss: miss Duitsland. Jawohl!
Ok, genoeg foto's met vreemde vrouwen nu. We moeten dat thuis allemaal nog wel uitgelegd krijgen hé mannen.
Terug aan onze auto laden we de fietsen in (18.30 u.) en stellen we ons madame van de GPS terug in voor Frejus. Stuurt die trien ons toch wel terug de heuvels rond Nice in zeker!! We rijden helemaal in de verkeerde richting en vooraleer we terug in de goeie zitten zijn we, dankzij ons madame, al meer dan één uur aan 't rijden. Het is in Nice dan ook nog eens super druk en met de nodige wegenwerken erbij duurt het een eeuwigheid vooraleer we terug op de autostrade zitten. Om 21.10 u. komen we terug aan op de camping. Een rit van 2 u. en 40 minuten voor 65 km. Jongens toch!!
Om 21.30 u. sluit de keuken van het restaurant. Dus moeten we nog snel zijn willen we nog kunnen eten deze avond. Uiteindelijk lukt dat allemaal nog best, maar dankzij onze GPS hadden we dat ei zo na gemist. We hebben deze week al best wat leuke en mooie miss'en ontmoet, maar de miss van onze GPS had ons toch bijna een flinke kl... afgetrokken. Foei miss Nederland!!

Zaterdag 12 september                 Frejus - Bedoin

Vandaag is onze verhuis gepland richting Bedoin en de Mont Ventoux. Na het ontbijt ruimen we de villa Romarin op en kunnen we de auto inladen met onze spullen. Alles past er weer netjes in en om half tien kunnen we vertrekken.
Na een rit van 230 km. komen we aan in Bedoin. De Mont Ventoux zie je al van ver liggen en de top van de berg is soms te zien, soms zit de top in de wolken. We arriveren aan hotel Le Guintrand in Sainte Colombe, een gehuchtje van Bedoin. Het hotel ligt al een paar kilometer op de klim naar de top. Maar getraind als we zijn mag dat geen problemen geven om daar direct met het klimwerk te moeten beginnen.
De klim naar de top is voor morgen gepland maar volgens de gastvrouw van het hotel, Christine, voorspellen ze voor morgen heel slecht weer. Regen en veel wind. Dus hebben we een klein probleem. Voor deze namiddag hadden we een rit in de buurt gepland maar na overleg besluiten we om de klim naar de top dan toch maar vandaag te doen. We kunnen het niet riskeren dat we de klim morgen moeten annuleren door het slechte weer. Deze rit is het letterlijke hoogtepunt van onze fietsvakantie en die moeten we zeker kunnen rijden. Dus zegt de Leo: "Komaan mannen, we beginnen er aan!!" Waarop we hem toch wat moeten afremmen. We hebben sinds deze morgen niks meer gegeten en zonder brandstof kan de motor niet werken. Dus, eerst eten. Wat brood gekocht bij de buurman bakker en met onze koelbox bij de hand op het terras van Le Guintrand hebben we daar een geïmproviseerde picknick gedaan. We spreken af dat we om 14.00 u. vertrekken.
De eerste 3 km. gaan aan een lekker tempo omhoog tot we in het gehuchtje Saint Estève komen. Daar ligt een scherpe haarspeldbocht naar links waarop Frans zegt:" Hier begint de miserie!!". Direct gaat het steil omhoog met percentages tussen de 8 en 12%. Geen enkel stuk om te recupereren, steeds duwen op die trappers en trekken aan dat stuur. Zware kost!! Uiteindelijk, na toch wel  10 km. klimmen bereiken we Chalet Renard, een bekend tussenpunt tijdens de klim vanuit Bedoin en Sault. Hier kom je boven de boomgrens en wordt het al een heel pak frisser. Vlug wat foto's nemen en ik rij snel door. Hier krijgen we de wind van achter wat het klimmen een beetje vergemakkelijkt. Nog 6 km. naar de top en we hebben het gehaald. Bij het monument van Tom Simpson neem ik ook nog snel wat foto's om daarna met een haakse bocht de top op te draaien. Hier krijg je de wind terug van voor en met een kracht van 7 à 8 beaufort blaast hij je bijna van de fiets. Maar we hebben het gehaald en een lichte euforie maakt zich van ons meester!!
Het is op de top amper 3° C. en met die stormwind erbij is hier niet veel plezier te beleven. Misschien is het wel te riskant om langs de kant van Malaucène naar beneden te rijden. Daar is vrijdag nog een jongeman uit België verongelukt en zoiets willen we zeker niet meemaken. Onze nieuwe gids, Charly, gaat een kijkje nemen of het verantwoord is om langs die kant af te dalen. Al snel komt hij terug met een positief antwoord. Iets anders hadden we van hem natuurlijk niet verwacht!! Dus beginnen we met frisse moed aan de afdaling. We moeten wel met onze fiets tegen de wind in gaan hangen, anders lijkt het niet te lukken. Maar na een paar honderd meter maken we een linkse bocht en komen zo wat meer beschut tegen die stormwind te zitten. Dat maakt het rijden wat gemakkelijker en hierdoor gaat de snelheid ook een flink stuk de hoogte in. 55 tot 60 km/u is geen uitzondering maar met af en toe nog een flinke windstoot is het al bij al toch een linke bedoening. En hoe meer we dalen hoe beter de temperatuur word. Boven hadden we ons flink ingepakt met armstukken en een regenjas tegen de kou. We, dat is dan zonder Charly. Die trotseerde de kou in zijn korte mouwtjes!! Een heet geval, dat kan niet anders!!

Bij onze aankomst in Malaucène zochten en vonden we een geschikt terras om onze prestatie te vieren. Met een plaatselijke Pelfort viel dat wel in de smaak.
Nu nog terug naar Bedoin. Onderweg vinden Frans en ik een vijgenboom waar nog een aantal lekkere exemplaren aanhangen. We laten de andere mannen doorrijden en doen ons te goed aan deze lekkernijen. Tegen dat ze ons gevonden hebben zijn ze allemaal al op!!
Na die snoeperij arriveren we in ons hotel waar we een fles champagne hadden staan die de Gé van thuis had meegebracht om tijdens onze vakantie te kunnen nuttigen. Maar door ons druk progamma was dat er niet gekomen. Dus moesten we een beleefde oplossing zien te vinden om die fles, die we daar niet hadden gekocht, in het hotel te kunnen leeg drinken. Daarom zat er niks anders op dan Christine, onze gastvrouw, wijs te maken dat één van ons jarig was. De keuze viel op Leo die dat zich wel liet bevallen. Aangezien hij in april echt was verjaard werd hij op één jaar tijd twee keer gevierd. Met een "happy birthday" van ons allemaal, Christine incluis, ontkurkte zij de fles en lieten we ons de champagne lekker smaken.
Het avondmaal dat we daar genoten hebben was zeer lekker. Een 3 gangen menu voor 19 € waar vind je dat nog? En met een lekker wijntje erbij kon onze dag niet meer stuk. Alhoewel, voor de Roger kon de nacht ook niet meer stuk. Met flink borrelende ingewanden moest hij de WC een paar bezoekjes brengen. En terwijl er buiten een flink onweer aan de gang was moest de (letterlijke) klap op de vuurpijl nog komen!!

Zondag 13 september   Autorit rond de Mont Ventoux

Die letterlijke klap kwam er om kwart voor zeven s'morgens toen de bliksem insloeg op de toren van het kerkje aan de overkant van de straat. Een keiharde knal die je rechtop in je bed deed springen. Het alarm van het hotel ging af, iedereen was direct wakker. Op de kamer van Charly, Leo en Frans wisten ze ook niet wat er aan de hand was. Frans was uit de kamer gegaan met het idee om dat alarm af te zetten en zijn twee kompanen hadden hem niet naar buiten zien gaan. Waardoor ze niet wisten waar hij was en de Leo er bijna zeker van was dat hij in de kast zat van de schrik. Na een vluchtige controle was dat niet het geval en hoorde ze Frans in de gang bezig om een doek in dat alarm te proppen. "Zot worde daar van" hoorde ze hem roepen. Charly was ondertussen naar beneden gegaan en na een aantal pogingen bij de zekeringskast kreeg hij het alarm eindelijk stil. De klok van de kerk stond, toen we vertrokken, nog steeds op kwart voor zeven. Een klein beetje stuk denk ik. Wat een knal!!
Vandaag is onze laatste dag en na overleg besluiten we om niet meer te  fietsen. Het is goed geweest. De benen zijn moe, de goesting is wat weg na onze prestatie van gisteren. We gaan de toerist uithangen en, onder begeleiding van onze gids Charly, maken we een autorit rond de Mont Ventoux.
We vertrekken via Flassan om vandaar uit door de rijden naar de Gorges de la Nesque. Ook een heel mooie kloof met prachtige vergezichten en vele uitkijkpunten. Na de nodige stops bereiken we Sault van waaruit ook een klim begint naar de top van de Ventoux. Die gaan we nu niet doen en na een koffietje op een terrasje rijden we weer verder.
Voor ons middagmaal stoppen we aan een hotel waar Charly ooit met Paul Lemmens heeft gelogeerd en eten we voor de verandering een.... belegd broodje. Het vervolg van onze trip brengt ons uiteindelijk in Vaison la Romaine. Een stad met een burcht boven op een helling. Vandaar heb je weer een mooi uitzicht over de streek. Hier beginnen we ook terug meer en meer in de wijnstreek van de Ventoux te komen. Met bekende wijngebieden als Gigondas en Vacqueyras in de buurt is een stop bij een wijnboer zeker aangewezen. Maar wat wel tegenvalt is dat er in die dorpjes zo goed als niks te zien is. In Beaumes de Venise vinden we eindelijk iets naar ons goesting en stappen met z'n allen een wijnwinkel binnen. Een jongeman giet ons een beetje witte wijn in die we kunnen degusteren. Het is best wel lekkere wijn alleen een beetje weinig vind Charly. Als die gast zijn rug draait pakt hij die fles en giet bij de Gé nog een flinke geut wijn bij in zijn glas. Na flink wat proeverijen kopen we toch wel wat wijn bij die man. Een aantal flesjes witte wijn voor 't vrouwke moet kunnen niet? Dan komen we toch  niet met lege handen terug thuis!!
We rijden weer verder en als we in Bedoin terug zijn komen we aan een rondpunt waar een monument, een grote ijzeren fiets, staat met uitzicht op de Ventoux. Twee Nederlandse fietsers nemen daar wat foto's van ons en wij dan ook van hen.
Rond zes uur arriveren we aan ons hotel en reserveren een tafel voor het avondmaal. Maar eerst gaan we onze auto terug inladen, dan moeten we dat morgenvroeg niet meer doen en kunnen we goed op tijd richting Ravels vertrekken.
Ons avondeten smaakt weer overheerlijk. Roger neemt nu een ander gerecht. Hij is er niet gerust in om de nacht weer op de pot te moeten doorbrengen. De drank bij het eten wordt ons door Christine aangeboden waarvoor wij haar vriendelijk bedanken. Zij bied ons ook aan om ons morgenvroeg om half zeven te laten ontbijten. Waarvoor we haar ook vriendelijk bedanken. Een perfecte gastvrouw die Christine. Na nog een laatste pintje kruipen we in onze nest. Hopelijk geen knal deze nacht en kunnen we onze vakantie rustig afronden.

Maandag 14 september     Bedoin - Ravels 1019 km.

Na een goede nachtrust zonder noemenswaardige hindernissen zitten we om half zeven aan tafel voor ons laatste ontbijt op franse bodem. We kijken er tegen op om nu nog een ganse dag in de auto te moeten zitten, maar 't zal wel moeten. Maar het blije weerzien met onze vrouwen in het vooruitzicht maakt de trip een heel stuk minder lastig. We hebben ze toch wel gemist, die dames!!
Na een laatste fotosessie voor Le Guintrand laden we onze resterende bagage in en om tien na zeven starten we de wagen. We spreken weer af dat we ieder een stuk van de terugweg zullen rijden. Nog een keer tanken en dan kunnen we rijden tot in Luxemburg. De kilometers vliegen voorbij en na een paar korte plasstops rijden we rond 15.00 u. een parking op ergens in Luxemburg. We stillen er onze honger en sms'en dat we binnen ongeveer 3 uren terug thuis zullen zijn. Het weer is ondertussen ook helemaal omgeslagen. Vanaf Lyon hebben al veel regen gekregen, nu komt daar ook nog onweer bij te pas. In de omgeving van Luik rijden we door een wolkbreuk waarna plots de zon weer doorbreekt en er een mooie regenboog aan de hemel staat. We rijden als het ware door de regenboogpoort het Vlaamse land weer binnen!!
Om zeven uur arriveren we in Ravels en zetten we iedereen voor zijn deur weer af. Frans zijn vrouw Josee komt naar Ravels om hem daar terug op te halen. Het weerzien met onze vrouwen is zeer hartelijk en langs deze weg willen we ze dan ook heel erg bedanken dat wij die mooie fietsvakantie mochten maken!!
Ook een woordje van dank aan mijn fietscollega's voor de super week die we samen mochten beleven. Het was een week met goed gezelschap, leuke gesprekken, lekker eten en drinken, mooie ritten met de fiets en de auto (op Nice na dan), een goede gids in Frejus, een goede gids in Bedoin, apothekers Charly en Frans voor de medicatie na mijn val, mooie miss'en. Teveel om op te noemen. We kwamen allemaal goed overeen, geen discussies of ergernissen. Kortom, een vakantie zoals hij moet zijn: toppie!!

Verslag door Paul Van Riel