Verslag gemaakt door Roger Vanweynsberge

Hé Pappers,

Gisteren was het weer een bewogen dag. Gelukkig nu eens geen slachtoffers bij de Mieke Pappers en ook niet bij diegene waar het verhaal over gaat.

Wat een rustig ritje moest worden werd een heel avontuur.

Na een 40 tal km gemalen te hebben begon bij de meeste fietsers het water in de ogen te komen dus de geplande Pstop was er.

Sommigen gingen wat dieper het bos in, zo dat we dachten dat ze hem gingen afrollen als een brandslang, anderen verspreidden zich al naargelang de bomen verdeeld waren.

Na enkele minuten hoorden we gegil van een vrouw en 3 kinderen die in volle galop aan kwamen gestoven met paard(je) en koets.

Een slagboom moest dit dier stoppen, maar het besliste om een smal poortje te nemen. Gevolg, de kar maakte een sprong over de balk waarbij de opzittenden

2 a 3 meter in de lucht gekatapulteerd werden.

Paniek bij de bestuurster die in vorm van shock was, maar door de rustige aanpak van de Pappers konden we haar snel weer op haar gemak stellen.

Karl zorgde voor het paard, anderen voor de kinderen, waarbij Charles zich over de kleinste peuter van 3 ontfermde. Twee man was ondertussen de honden al gaan vangen.

Al bij al is dit allemaal goed verlopen, en was de vrouw zeer dankbaar dat de Pappers in de buurt waren.

Dit verhaal had een goede afloop en zou erger kunnen geweest zijn.

Jongens dikke proficiat voor de goede behulpzaamheid en het goede optreden, zo zie je maar dat we niet allen goed zijn voor het fietsen, maar ook nog goede daden kunnen stellen.

Hopelijk de volgende ritten zonder kleerscheuren e.a., want dit jaar mogen deze verhalen stoppen.!

Gé