Vindt u dat wij, als Belgen, onze eigen 'St. Patrick's Day'-variant verdienen?
Mijn blog als bezigheidstherapie
Mijn dagelijkse/wekelijkse ervaringen
20-04-2010
20 april 2010
Het is even windstil geweest op mijn blog, maar ik probeer vanaf vandaag er terug wat meer activiteit in aan te brengen.
Ze zijn hier in het ziekenhuis nu al 3 dagen aan het kloppen en het zagen, zodat er van rusten niet veel sprake is in de voormiddag. Hopelijk is het werk snel gedaan of mag ik hopelijk snel naar huis (liefst rond het weekend, al staan mijn bloedwaarden nog redelijk laag).
Deze avond probeer ik nog iets te schrijven over het laatste boek dat ik heb uitgelezen, nl. Als een vrouw ouder wordt - J.M. Coetzee
Volgens mij het streepje nieuws die net dat beetje meer aandacht verdient.
Nieuw: hamburger met broodje van kip De Double Down, want zo heet de hamburger bij Kentucky Fried Chicken, is 'gezonder' omdat je minder koolhydraten eet bij gebrek aan broodje. Hij is wel 460 calorieën waard (in vergelijking is een Big Mac er 540 waard). Een vlezige hap is het minste wat we hierover kunnen zeggen.
Het verhaal gaat over de 13-jarige Gunther Strobbe die bij zijn vader Celle, zijn nonkels Koen, Breejen en Petrol en zijn grootmoeder inwoont. De Strobbes zijn erom bekend dat ze drinkebroers zijn en ook Gunther wordt langzaam maar zeker meegezogen in dit milieu. Op school is hij geen echt puntenbeest en haalt hier en daar aardig wat kattenkwaad uit, waardoor hij meer en meer strafwerk krijgt. Dit strafwerk zal uiteindelijk zijn redding worden om weg te raken van zijn marginale familie uit het al even marginale Reetveerdegem, nabij Aalst. Verfilming van het boek van Dimitri Verhulst, door Felix Van Groeningen.
Gisteren een verrassingsbezoekje van Hanne Noppe gekregen om een zalig Pasen te wensen. Ook mijn ouders zijn afgekomen, dus mijn voorraadje Aquarius-drinks is weer aangevuld.
Sinds vannacht ben ik nog maar eens de trotste eigenaar van een morfinepomp; niet één om zelf te controleren, maar één die geleidelijk inloopt. Tegen allerlei soorten pijnen, al kom ik er wel een beetje futloos van. Bij het typen van dit bericht moet ik echt moeite doen om mijn ogen open te houden en om mijn vinger niet te lang op een bepaalde toets te laten liggen. Ik ga dan ook maar weer eens in mijn bed kruipen en wat rusten.
Gisterenavond begonnen met naar Gladiator te kijken, maar terwijl Russel 'Maximus' Crowe voor de eerste keer overwon in de arena in Zucchabar was ik al half in dromenland. Jammer, maar niets aan te doen.
Straks de laatste loodjes chemo, maar hopelijk begin ik morgen van de 'kleine' ongemakken vanaf te geraken.
Daarna heb ik weer drie volle weken de tijd om meer op mijn blog te schrijven en misschien nieuwe foto's te posten.
Terwijl ik naar The Big Bang Theory kijk, nogmaals een kort berichtje. Hier gebeurt er niet echt veel, dus heel erg veel heb ik niet te zeggen. Gisteren (1 april, you know?) ben ik gelukkig geen enkele keer beetgenomen door een verpleegster. Wel heb ik van mijn zus een mooie paasversiering gekregen om in mijn kamer te zetten. Merci
Vanavond probeer ik nog Gladiator (Strength and honor! Roma victor! Morituri te salutant!) te bekijken. Mooie film met fantastische actiescènes.
Zo, dat was het dan ongeveer voor de voorbije 2 dagen. Morgen nog 1 dag chemo en dan hopelijk snel beterschap.
Na een weekendje thuis ben ik weer gestationneerd in Brugge voor een weekje zware chemo en daarna weer drie weken afwachten. Gisteren had ik te veel last van de behandeling om iets op mijn blog te schrijven, maar vandaag ben ik toch tot bij mijn laptop geraakt.
Die twee dagen thuis hebben wel ferm deugd gedaan. Verlost van al die infusen en pillen voelt de wereld toch heel wat beter aan. Ik heb ook kunnen kennismaken met Bo, de labradorpuppy. Ze vind het uiterst plezant om over haar buik gewreven te worden. Maandagvoormiddag had ze wel voor een cadeautje gezorgd: er lag namelijk een bruin pakketje op de keukenvloer. Maar dat hoort deels bij puppies, nietwaar?
Voilà, nu maar terug aftellen tot die vier weken voorbij zijn. Hopelijk vliegt de tijd.
Ik mag deze namiddag even naar huis. Ik moet hier maandagvoormiddag namelijk terug zijn om een nieuwe vier weken durende behandeling te starten.
Maar eerst dus 1 dag en 2 nachtjes thuis! Kan ik eindelijk es met Bo spelen. Thuis zijn zal me deugd doen, al is het dan zo kort. Even geen nieuwe berichten op mijn blog de komende dagen...
Nieuw leesvoer: Een exotische remedie - Agatha Christie
Gisteren bracht B. Despriet wat nieuw leesvoer mee om de tijd te doden. Drie serieuze Vijflingen van Agatha Christie. Daar ben ik wel enkele dagen zoet mee. De boeken zijn een mengeling van kortverhalen en heuse detective-verhalen.
Het eerste kortverhaal (Een exotische remedie) gaat over de heer Parker Pyne die op zijn gemak op reis gaat naar Mallorca, maar ter plaatse wordt lastig gevallen door een Engelse dame. Ze vraagt hem hulp om haar zoon terug op het rechte pad te brengen. Sinds ze op vakantie zijn, heeft hij immers enkel oog voor het vrouwelijk schoon die op het eiland rondloopt en de moeder is er van overtuigd dat hij recht in zijn ongeluk loopt. In een paar weken tijd lost Parker Pyne dit probleem echter op; op zijn eigen, onnavolgbare manier. Het is pas op de allerlaatste bladzijde dat je door hebt hoe hij naar een oplossing heeft toegewerkt.
Alhoewel ik op voorhand wat sceptisch stond tegenover het kortverhaal van 22 bladzijden, is het mij toch bevallen. Ik vind het een mooi begin om Agatha Christie te ontdekken. Hopelijk zijn de detective-verhalen over Hercule Poirot en Miss Marple van eenzelfde niveau.
Op naar het volgende verhaal in deze Vijfling: Drama in drie bedrijven, met Hercule Poirot.
Nadat ik de voorbije dagen al veel wenskaartjes mocht ontvangen (heel veel dank hiervoor; ze staan netjes uitgestald op mijn ziekenhuiskamer en hebben al veel bekijks gehad van het verplegend personeel), komen de wensen vandaag pas echt op gang. Talloze telefoons, sms'jes en mails zijn hier het gevolg van. Als verrassing kreeg ik bij mijn middagmaal ook een taartje van de diëtiste.
Maar het blijft toch knagen dat ik hier vast zit, terwijl ik juist vandaag vrij had willen zijn. De bezoekers van vandaag zullen enigszins troost bieden en de dag sneller laten passeren. Het plan is dan om mijn verjaardag met een drietal weken uitstel te vieren tijdens mijn drink gedurende de tweede week van de paasvakantie. Hopelijk is dit haalbaar.
Wat wordt er nog herdacht vandaag? De verjaardag van de grote Houdini (°1874) Dag van de Student (in de leer van Scientology) Wereld Tuberculose Dag ...
Vandaag was er maar één artikel die er voor mij persoonlijk uitsprong en dan nog eentje in de rand van het nieuws.
Acrobaat Adriaan per vergissing doodverklaard Zaterdagnacht werd Adriaan van Toor, beter bekend als de acrobaat uit Bassie en Adriaan, op de sociale netwerksite Twitter doodverklaard. Het nieuws deed razendsnel de ronde, maar bleek gelukkig niet waar te zijn. De Baron zou zeggen: "Drommels, drommels, drommels! Die vervelende acrobaat!"
Ook op zondag is er een krant en vandaag was die zelfs aan halve prijs. Hoezee!
Geef een boodschap mee met de zonnewind Aan boord van de Ikaros, een Japans ruimtezeil, zal zich een mini-DVD bevinden met de naam en eventueel een boodschap van ongeveer 60.000 ruimteliefhebbers. Vandaag is namelijk de laatste dag om je naam door te geven aan de Amerikaanse organisatie Planetary Society die de DVD zal branden. Een ruimtezeilschip werkt volgens hetzelfde principe als een gewoon zeilschip op aarde. Het verschil is dat zo'n ruimtezeilschip voortgestuwd wordt door fotonen, kleine partikels die deel uitmaken van het zonlicht. Maar echt praktisch bruikbare ruimtezeilschepen worden pas over 10 jaar voorspeld. Nog even wachten dus om te surfen in de ruimte.
Freida Pinto wordt Bondgirl Na Slumdog Millionaire heeft Freida Pinto haar tweede grote rol vast. Ze speelt namelijk aan de zijde van Daniel Craig (voor de derde keer Bond) in de 23e Bondfilm waarvan het verhaal zich in Afghanistan zal afspelen.
Hier volgt zoals gewoonlijk een greep uit de opvallendste artikels uit Het Nieuwsblad. Vandaag jammer genoeg maar eentje..
Hallucinant experiment: hamburger en frietjes ontbinden niet - Happy Meal blijft één jaar 'goed' Een Amerikaanse voedingsdeskundige kocht in 2009 een maaltijd bij McDonald's en liet die een jaar onaangeroerd staan. Op de foto in de krant is duidelijk te zien dat er geen tekenen zijn van ontbinding, noch schimmel. Hoe is zoiets mogelijk? Volgens de Amerikaanse bewijst dit dat junkfood vol zit met ongezonde bewaarmiddelen, maar het hoofd van de voedselveiligheid van de Universiteit Gent ontkent dit. Hij zegt dat alles er nog redelijk goed uitziet (zelfs de frietjes zien er nog goudgeel uit) omdat de verschillende ingrediënten de tijd hebben gekregen om uit te drogen en er genoeg luchtcirculatie was in het huis. Toch raadt hij aan om de maaltijd niet meer op te eten, vanwege de bacteriën die hoogstwaarschijnlijk wel al hun werk gedaan hebben. Blijft het eten er nu zo lang goed uitzien, is het weer niet goed.
Vanavond toonden ze op Canvas, net zoals ieder jaar, de hoogtepunten van Humo's Pop Poll de luxe.
The Stig wordt ontmaskerd. Onder luide aanmoedigingen van Philippe Geubels en het publiek ("Helm moet af! Helm moet af! En nu zonder de 'af'! Helm-moet! Helmut!") ontdoet The Stig zich van zijn helm en het blijkt niemand minder dan Helmut Lotti te zijn.
Wanneer de Amerikaanse ambassadeur Howard Gutman de medaille komt ophalen voor Man van het Jaar Barack Obama komen de Belgische troepen in Afghanistan ter sprake. Guy Mortier stelt voor om recent vrijgekomen GM-werknemers van een niet nader genoemd bedrijf in te zetten om onze jongens ginder af te lossen. Waarop de goedaardige Gutman reageert dat hij beter naar zijn adviseur had moeten luisteren en de medaille beter niet had komen ophalen.
Er vond ook een uniek duet plaats. Bent en Erik Van Looy (verkleed als Bent met een blonde pruik, roze trui en bruine, spannende, te korte broek) brachten 'I got you Bent' te berde.
De backstage-interviews werden dit keer verzorgd door niemand dan Bert Gabriels en Henk Rijckaert, aka Bert en Henk van Zonde van de Zendtijd. Verkleed als KKK-leden probeerden ze Sugar Jackson te interviewen (die hen vakkundig KO sloeg) en vermomd als terroristen met een bom-microfoon probeerden ze binnen te raken in de kleedkamer van de Amerikaanse ambassadeur.
Jos het debiele ei en kabouter Wesley bezochten dan weer Erika Van Tielen terwijl ze zogezegd een ruiltocht hielden. Eigenlijk waren ze er gewoon op uit om massa's foto's te nemen van de borsten van Erika (die volgens kabouter Wesley niet echt ros is, maar eerder blond).
Dit alles werd doorspekt met verschillende sublieme optredens van o.a. Das Pop, Daan, Mintzkov, The Van Jets, Admiral Freebee, de acteurs uit 'Van Vlees en Bloed' en als afsluiter Absynthe Minded.
Dit is een leuk boekje over de verborgen kantjes van het 'onzichtbare' Parijs, samengesteld door gewone toeristen die naast de veel betreden paden lopen van het Louvre en de Eiffeltoren. Onderverdeeld in 28 suggesties waarvan ik enkele hieronder bespreek.
Suggestie 1: 2000 jaar geschiedenis Er is het vroegere amfitheater van Parijs, Les Arènes de Lutèce, waar in de Klassieke Oudheid ruimte was voor wel 10.000 man. I.p.v. bloeddorstige gladiatorengevechten vinden er nu vooral rustige partijtjes jeux de boules plaats tussen ietwat oudere gladiatoren.
Suggestie 3: De catacomben van Parijs 'Arrêtez, c'est ici l'empire de la mort' waarschuwt een bordje aan de ingang. In deze onderaardse gangen vind je de restanten van wel zes miljoen Parijzenaars. Luguber en markant is dat in 1970 een groepering ontstond, "les cataphiles" of catacombenfreaks die in de gangen bijeenkwamen om feestjes te bouwen.
Suggestie 5: Restaurant 'Dans le noir?' Een restaurant waar je eet in complete duisternis. Bij het binnenkomen word je vriendelijk gevraagd om je gsm, aanstekers en lichtgevende horloges in een kluisje op te bergen en om nog even voor de maaltijd naar het toilet te gaan. Daarna word je het restaurant binnengeleid door een blinde ober. Je ogen raken nooit gewend aan de duisternis, je ziet geen steek voor ogen. Gelukkig is er de ober die weet wat het is om in voortdurende duisternis te leven en die je helpt zoveel hij kan.
Suggestie 7: De meridiaan van Arago Verspreid in Parijs liggen er plaatjes in de grond verankerd die de nulmeridiaan van Parijs aanduiden, daar aangelegd voor de nulmeridiaan van Greenwich werd ingevoerd. Er werd ook een apart boekje over uitgebracht waarin staat waar alles plaatjes zich bevinden. M.a.w. een soort 'rechtdoor'-tocht door Parijs.
Meer informatie en suggesties zijn terug te vinden in 'Het andere Parijs', uitgeverij EPO.
In navolging van de boekenrubriek in Humo stel ik jullie hier een aantal vragen waar hopelijk zoveel mogelijk mensen op reageren en antwoorden. Ikzelf zal de spits afbijten. Als de formule aanslaat, doe ik later eens ongeveer hetzelfde over films.
In welk boek bent u tegenwoordig bezig? Ik heb net 'Ring van eeuwigheid' (John C. Vermeulen) uit en aangezien ik momenteel in het ziekenhuis verblijf, ben ik afhankelijk van de aanvoer van boeken die mijn moeder meebrengt uit de bibliotheek. Normaal brengt ze vandaag enkele informatieve boeken mee over Parijs en Londen. Waar leest u het liefst? In bed, bad of in een knusse zetel. Bij een lange, eenzame treinrit is een boek ook altijd welkom. Met welke auteur zou u een avondje uit willen? John R. R. Tolkien. Welk boek zou u meteen (her)lezen als u een weekje leestijd cadeau krijgt? Zonder twijfel 'In de Ban van de Ring' (J. R. R. Tolkien). Ik heb dit boek al 8 keer gelezen, maar ontdek iedere keer iets 'nieuws'. Van welk boek vindt u de film beter? Eerlijk gezegd heb ik nog geen enkele verfilming van een boek beter gevonden dan het boek zelf. Als je een boek leest, stel je met je eigen fantasie de wereld voor zoals die beschreven staat; bij een verfilming wordt je eigen fantasie vervangen door hoe de regisseur en zijn team er over denkt. Ook worden er soms stukken uit het boek weggelaten omdat ze niet in het filmisch verloop passen, maar meestal vind ik die stukken dan weer onmisbaar. Welk romaneinde had u liever anders gehad? Geen enkel; elk romaneinde heeft zijn eigen charmes. Bij een open einde kan je immers nog verder fantaseren hoe het met de personages verloopt en bij een gesloten einde wordt getoond hoe het verhaal volgens de auteur moet eindigen.
Voel je volledig vrij om ook deze vragen te beantwoorden in een reactie.
Hier volgt weer een korte eigenzinnige kijk op de actua.
Wie een muziekvraag stelt moet auteursrechten betalen - Sabam jaagt ook op quizzers Volgens het artikel moet de organisator van een quiz waarin muziekfragmenten gespeeld worden een playlist bezorgen aan Sabam en wordt hij/zij daarop belast. De factuur van Sabam kan makkelijk oplopen tot 50 euro, maar een quizorganisator uit Willebroek getuigt dat die playlist nog nooit werd gecontroleerd en vraagt zich dan ook terecht af of het geld wel wordt doorgestuurd naar de juiste artiesten. Ook Bart De Pauw, een enthousiaste quizganger, vindt de heffing absurd omdat het hier niet gaat over commerciële evenementen, zoals een fuif, maar eerder over een bende liefhebbers die een gezellig avondje willen quizzen. Sabam hanteert echter de regel dat alle door auteursrechten beschermde muziek die in het openbaar wordt gespeeld onderhevig is aan de heffing. Als we dan met de KSA in ons lokaal een quiz organiseren met een korte muziekronde (meestal een 'stop-de-band'-ronde) zouden wij ook zo'n heffing moeten betalen? Toch wel redelijk belachelijk, als het zo zou zijn.
Een op vier babypotjes wordt leeggegeten door... volwassenen Vooral ouderen en jonge vrouwen grijpen naar de babyvoeding. Voor oudere mensen met gebits- en verteringsproblemen is dit nog deels te verstaan, maar de reden waarom jonge vrouwen dit doen is mij een raadsel. Volgens het artikel kiezen ze voor de caloriearme potjes om gewicht te verliezen na een zwangerschap. Een voedingsdeskundige van de KU Leuven ziet er niet direct graten in, maar waarschuwt wel dat het beter is dat je een gewone boterham eet. Die bevat immers evenveel calorieën, maar het verzadigde gevoel blijft langer. By the way, die potjes zien er toch ook echt niet smakelijk uit? Voor mij is dat een gemixte maaltijd waar je niet meer moet op knabbelen. In de krant staat een foto van zo'n babypotje: spaghetti met tomaten en mozzarella. Het potje is dan ook enkel gevuld met een rood-oranje brij die ik van mijn leven niet zou willen binnenspelen. Misschien voor veel geld wel . Geef mij maar een goeie boterham met een dikke laag préparé! Mmmm!!
Vier vrienden maken met Mouten Kop beste hobbybier van Vlaanderen - 'Ons geheim? Kardemom en koriander' De vier noemen zichzelf geen echte bierbrouwers, maar eerder bierkenners die af en toe een bierproeverij bijwonen. De basisingrediënten van Mouten Kop zijn natuurlijk water, mout, hop en gist. Zij voegden er nog sinaasappelschillen, koriander en kardemom aan toe. Het resultaat is een bitter, blond biertje, te vergelijken met een Britse ale. De prijs voor hun brouwsel is 500 liter...van hun eigen bier, gebotteld en gebrouwen in een professione brouwerij. Omgerekend zijn dat 60 bakken bier die ze met veel plezier zullen delen met hun vrienden. Ik wou dat ik mij tot hun vrienden kon rekenen .
Het verhaal gaat over de 13-jarige Gunther Strobbe die bij zijn vader Celle, zijn nonkels Koen, Breejen en Petrol en zijn grootmoeder inwoont. De Strobbes zijn erom bekend dat ze drinkebroers zijn en ook Gunther wordt langzaam maar zeker meegezogen in dit milieu. Op school is hij geen echt puntenbeest en haalt hier en daar aardig wat kattenkwaad uit, waardoor hij meer en meer strafwerk krijgt. Dit strafwerk zal uiteindelijk zijn redding worden om weg te raken van zijn marginale familie uit het al even marginale Reetveerdegem, nabij Aalst.
