goed nieuws: koffer is eindelijk terecht. Doordat heel wat mensen zich ermee bezig gehouden hebben, werd een bericht verspreid in alle luchthavens waar ik geweest ben. Toen ik maandagavond thuiskwam, stond hij daar. kwaren content wi. dus wat steek ik hier nu hele dagen uit????? smorgens ben ik raar maar waar vroeg wakker zodat ik op het gemak kan douchen en ontbijten. Tegen 9.00 moet ik in de klas zitten. De school is 20 min. wandelen. Ik heb les tot 14.00 met twee pauzes ertussen. Dan wandel ik terug naar het gastgezin waar ik om 15.00 de hoofdmaaltijd krijg van de dag. Dat is hier de gewoonte. Daarna rust ik wat en moet ik mijn huiswerk maken. Tegen de 18.00 ga ik meestal terug naar stad om daar terrasje te doen enzo. Tegen 23.00 ben ik gewoonlijk thuis. Ik wandel dus bijna twee uur per dag maar in dit weer is dat aangenaam. Vnv gaan we uit met de studenten, hoe dat is afgelopen vertel ik morgen ofzo en probeer fotos op internet te zetn.
eindelijk upt gemak aan een computer... Heb heel wat meegemaakt de laatste dagen. Met een klein hartje vertrokken in Brussel, vlucht is goed verlopen tot ik in Mexico aankwam. De vlieghaven hier is zo groot dat er treinen in rijden. Toen ik eindelijk was waar ik moest zijn, was de gate 10 min. gesloten. Heb dus mijn vlucht gemist naar eindbestemming Oaxaca. De volgende vlucht was pas smorgens 7.20. Ik heb dus als een dutske in de luchthaven geslapen op de grond met mijn slaapzak. Ik wilde eigenlijk liefst terug naar huis, then you know what you miss. De volgende morgen dus op het vliegtuig naar Oaxaca. Daar toegekomen was mijn koffer onvindbaar, ik heb hem trouwens nog steeds niet nu denken ze dat ze hem gevonden hebben maar ik weet niet wat ik er moet van denken. Alles verloopt hier zo chaotisch, kan het niet beschrijven. Het adres waar ik moest zijn zat ook in de koffer dus ik wist niet waar ik naar toe moest en er was niemand die mij begreep en ik hen nog minder. Lost in translation. Gelukkig waren er in de luchthaven drie mexicanos die eigenlyk in Mexico city wonen maar naar Oaxaca kwamen voor een familiefeest. Zij hebben mij heel erg goed geholpen en mij uiteindelijk gebracht naar de plaats waar ik moest zijn, ingewikkeld verhaal. Terwijl heb ik toch mijn weg gevonden en toffe mensen leren kennen. Heb zelfs het familiefeest deels meegemaakt heel aangename mensen. Het gastgezin is ook erg vriendelijk maar kennen weinig Engels, vandaag eerste les gehad. Toffe school en leuke mensen het weer is zoals ik zolang achter verlangd heb. tis ier e whole different world, nu al een ervaring om niet te vergeten. kga jullie laten mijn medestudenten zijn aan het wachten jaja we zitn op een terrasje in het mooie weer, ongelooflijk. nu nog de koffer en tis in orde maar ik mis jullie allemaal heel erg.
