Het is al weer een tijdje geleden dat ik nog eens iets op deze blog gepost heb, het was de laatste maanden dan ook erg druk.
Eind januari begin februari ondernam ik een duikreis naar de Malediven en het was er tot nu toe nog niet van gekomen hierover een verslagje te posten. Nu lukte me dit uiteindelijk wel, met dank aan één van mijn mede reisgenoten van de Lagoondivers Aartselaer die een verslagje schreef voor hun clubblad. Hieronder zijn verslag, met dank aan de auteur, Daniel Jacobson.
"
Ik denk dat wij unaniem mogen toegeven, dat we deze
duikvakantie als uiterst geslaagd kunnen bestempelen. We waren met een sympathiek groepje van 12
duikers, waarvan 4 van een andere club.
Vanaf de eerste dag kwamen we zeer goed met elkaar overeen. Drie van deze vier duikers hadden
professionele onderwatercameras bij, om onze duiken volop te kunnen
documenteren (wat zij ook deden). Het
weer viel zeer goed mee. We hadden geen
enkele dag regen. En spijts de wind, was
de zee niet te woelig. Qua
onderwaterleven hebben we enorm veel geluk gehad. Zij die al eerder in de Malediven gedoken
hadden, gaven toe dat zij nog nooit zoveel gezien hadden.
De boot was wel de kleinste en minst comfortabele
van de drie boten van Blue Horizon. Maar
volgens Marie, één van onze twee monitoren, was de sfeer er veel gezelliger dan
op de grotere boten. Buiten de boot
waarop wij sliepen en onze maaltijden nuttigden, was er een tweede, kleinere
boot, de zogenaamde Dhoni. Deze bracht
ons naar de verschillende duikplaatsen.
Bovendien kon onze uitrusting daar op blijven staan. Dit was echte luxe! We hadden er ruim de plaats om ons om te
kleden en langs vier zijden in het water te springen.
We zaten bij elke maaltijd aan één grote aangename
tafel. Het eten was uitbundig en zeer
verzorgd met telkens ruime keuze. We
hebben er zeker geen honger geleden. Elke dag begon met koffie en koekjes, gevolgd
door de eerste briefing. Na de eerste
duik volgde een uitgebreid ontbijt. Vòòr
het middageten deden we onze tweede duik, gevolgd door het middagmaal. Rond 17.00u. was meestal onze laatste duik,
indien het geen nachtduik was.
Geen minuut hebben we ons verveeld, want buiten
duiken waren er ook attracties. De
tweede avond b.v. hadden ze twee felle lampen achteraan de boot aangezet om
plankton aan te trekken, wat het voedsel is van de Mantas. En inderdaad, het duurde niet lang vooraleer
die beestjes tot aan de oppervlakte hun favoriet voedsel kwamen opslurpen. Het was een uniek schouwspel. Zelfs verschillende pijlinktvissen kwamen
meegenieten van het festijn. Sommigen
onder ons zijn dit schouwspel al snorkelend gaan bekijken.
Op 31/01/13 vierden we de 29ste
verjaardag van Maarten. De bemanning had
voor de gelegenheid een lekkere taart gebakken.
In de namiddag werden we per sloep naar één van de eilandjes gevoerd,
waar we wat konden rondwandelen en genieten van de heerlijke witte
stranden. We eindigden allen in het
water, om te wachten op de sloep, die ons zou komen oppikken. Het was precies alsof we in een jacuzzi
zaten.
Dezelfde avond werden we aan land, op hetzelfde
kleine eilandje (Rasdhoo Athol) gevoerd, waar we romantisch, onder de
sterrenhemel, ons avondmaal konden nuttigen.
We zaten daar gezellig aan een grote tafel vol theelichtjes. De bemanning had een groot buffet
klaargemaakt met lokale gerechten, die ze met hun gemotoriseerde sloep aan land
hadden gebracht. Chapeau! We waren niet de enigen. Er waren nog twee andere groepen. Elke tafel was omringd met kaarsen, die de
sfeer nog specialer maakten. Bij elke tafel hadden ze een walvishaai in het zand
gesculpteerd en verlicht met kaarslicht. Dit was een uitzonderlijke avond. Dany en Alex hadden, om het nog specialer te
maken, voor die avond een cocktail klaargemaakt met alcohol (!?). Hoe ze die binnensmokkelden blijft een
raadsel.
We doken in totaal 18 maal, op minutieus uitgekozen
plaatsen. Ik geef toe dat onze twee
monitoren hun uiterste best deden om ons telkens op de juiste plaatsen te
droppen.
In het totaal legden we 215 zeemijl (400 km) af, van
Noord Malé Atol, via Rasdhoo Atol, Noord Ari Atol, Zuid Ari Atol, Vaavu Atol,
tot Zuid Malé Atol en terug naar Malé.
We zagen tot 4 verschillende soorten haaien, veel
mantas, adelaarsroggen, pijlstaartroggen, en zeeschildpadden. We zagen visscholen die aangevallen werden
door tonijnen, waardoor die visscholen volledig gedesoriënteerd geraakten en
dan op hun beurt aangevallen werden door de haaien. Een ongelooflijk en uniek schouwspel! Vooral het gehoor van de knal bij het van
richting veranderen van de visschool was indrukwekkend. Op Rangali Madivaru zaten we allen op een
diepte van 15 m op de bodem terwijl de mantas tot 5 achter elkaar boven ons
hoofd passeerden, soms op een afstand van 1 m.
Twee deden een dansje, buik tegen buik.
Een rifhaak is daar wel noodzakelijk, omdat de grote
beesten vooral te zien zijn in de kanalen tussen de eilanden, waar veel
stroming heerst. Je haakt je gewoon vast
langs de helling en geniet van het schouwspel!
We bezochten twee wrakken en zagen er een
hengelaarsvis (frogfish). Dat beest
woont daar en we hadden weer het geluk om het te zien! We zagen er ook een schorpioenvis op het dek.
De meest fantastische duik was de allerlaatste op
Alimatha House Reef. Elke avond laat men
daar na zonsondergang sterke lampen op het water schijnen en soms geeft men er
ook eten aan de haaien, waardoor die er in grote aantallen aanwezig zijn. De afspraak was om in groep samen te blijven
en onze lampen te dempen. Ik had me
vastgeklampt aan een knobbel op een rots, een beetje lager dan de anderen. Na een tijdje kwamen haaien,
pijlstaartroggen, tonijn, makreel,
naast mij voorbij gezwommen. Eén haai sloeg zelfs met zijn staart tegen
mijn hoofd. Zoiets maak ik in mijn leven
nooit meer mee! In het licht van de
spots kon men alles zeer goed zien zonder onze lampen. De laatste avond werd afgerond met een mooi
gedekte buffettafel vol specialiteiten van de streek. David, onze duikleider, deed er een mooie
speech.
De dag nadien arriveerden we rond 12:00u. in
Malé. Aangezien de boot niet meer
geboekt was door een andere groep, mochten we aan boord blijven, tot het tijd
was om naar de luchthaven te gaan. De
bemanning profiteerde er nog een laatste keer van om ons te verwennen met een
lekker en uitbundig avondmaal. Vier
onder ons kozen om naar een daghotel in Hullulmalé te gaan.
Drie van ons namen de veerboot naar Malé om dit
speciaal eiland (hoofdstad) te verkennen en er de cultuur op te snuiven. De president van de Malediven, Mohammed
Asheed (ondertussen afgetreden), was er juist aanwezig op het gerechtshof, om
bepaalde zaken voor zijn volk te verdedigen.
Er heerste een chaos van jewelste, omdat één straat volledig afgesloten
was voor het verkeer en de hoofdstraten vol zaten met aanhangers van de president.
Het hoofdtransport is daar de brommer, die langs de
straten geparkeerd staan, zo dicht tegen elkaar aan dat het onmogelijk is om de
straat over te steken. Meest
indrukwekkend is de vismarkt, waar in een 30° C de vissen worden gevild en waar
geen enkele hygiëne heerst.
De terugreis was zoals de heenreis, zeer
vermoeiend. Wat een aanpassing om bij
onze aankomst in het grijze, koude en regenachtige weer van ons geliefd België
terug te komen.
Het was mijn beste duikvakantie ooit.
(Daniel Jacobson.)
"
|
