Na een helse rit van 10 uur over wegen in aanbouw (eigenlijk zijn het meestal smalle paden langs bergflanken vol met stenen en putten). We worden onderweg meer dan een uur opgehouden omdat wegenwerkers kans moeten krijgen om te eten. We komen eindelijk an in Aguas Calientes waar we eerst de uitleg krijgen van hoe alles zal verlopen. Na ons avondeten worden we ondergebracht in verschillende hotels. Het onze trekt op niet veel en we moeten van ons oren maken om warm water te krijgen. Na zo een lange dag kan je wel een douche gebruiken. Iedereen staat helemaal vol met muskietenbeten en we doen niks anders dan krabben. s anderendaags om half vijf uit ons bed want om vijf uur worden de eerste ticketten verkocht om met de bus naar Macchu Picchu te rijden. Op dat moment staat er al een ellenlange rij te wachten. Oñ half zes vertrekken de eerste bussen. Boven aangekomen krijgen we een twee uur durende uitleg van een gids. Het is adembenemend prachtig. We lopen nog en paar uur rond en dan gaat Francois te voet terug naar Aguas Calientes en wij nemen de bus. Er wacht ons dezelfde helse rit terug naar Cusco en weer worden we meer dan een uur opgehouden door de wegenwerken maar eerlijk gezegd we zouden het zo opnieuw doen!!!! We rusten een paar dagen uit in Cusco en vertrekken dan naar Lima want het verlof van Pol en Marijke loopt spijtig genoeg stilaan ten einde. Wij (swa en Manny) zullen het dan verder alleen moeten doen. Tot binnenkort
We vertrekken voor een tweedaagse trip naar het titicacameer. De rieteilanden zijn echt een hele belevenis. Daarna naar het eiland Amantani waar we overnachten bij een plaatselijke familie. Zij leven in een piepklein kamerke met zes personen. We eten er typische gerechten en drinken vooral coca-the. Roberta is onze gids (een ongetrouwd meisje van 22 met een zoontje van 2) savonds gaan we in nationale klederdracht dansen op typische peruaanse muziek. Hele leuke dag gehad. De volgende dag weer vroeg uit de veren. Dit keer naar het eiland Taquile en weer maar bergop tot 4300m. Het eiland loont niet de moeite het enige dat er te zien is zijn handelaars in textiel. Na een afdaling van 543 trappen komen we weer aan in de haven en nemen de boot terug naar Puno. Nu, op dit moment zitten we in Cusco waar het water giet!!!!! Vandaag deden we een uitstap naar verschillende ruines maar het weer wou niet mee dus hebben we er niet echt van genoten. Morgen vertrekken we voor een tweedaagse trip naar Machu Picchu. Onze verwachtingen zijn hooggespannen want dit is zowat het hoogtepunt van onze reis. Later hier meer over.
Na onze culturele uitstap in Arequipa eens iets helemaal anders. We doen een uitstap met een vier x vier met een persoonlijke gids naar de laguna de salinas. Wij, als slimme belgen nemen natuurlijk ons zwemgerei mee. A ja, naar een laguna! Onze gids vertelt ons onderweg allerlei interessante dingen over het land en de gewoontes. Aan de laguna aangekomen blijkt dat een immense zoutvlakte te zijn van 7 op 11 km. Geen zwemgerief nodig dus! We zien onderweg allerlei dieren zoals lama·s, alpaka·s, vicuna·s enz. Voor de eerste keer overschrijden we de 5000m. Niemand heeft hier last van. We krijgen onderweg een pic-nic aangeboden door onze gids Alberto.
De dag nadien vertrekken we naar Cabanaconde met een lokale bus. We hebben hier de fameuze alpacasteak uitgeprobeerd en de cocatea. (we vroegen coca (coca cola) en kregen cocatea aangeboden) s anderendaags vertrekken we naar de Colca canyon, een oase gelegen op 1500 m diepte. Een trip die we zouden moeten doen in ongeveer 2uur en die wij afronden in 4u30. (een helse tocht. Hadden we het op voorhand geweten.......) Een weg bezaaid met los zand, keien en nog grotere keien, trappen van 40 a 50 cm, een brandende zon, weinig zuurstof, een paar uitschuivers en op een paar honderd meter van de aankomst verliest Pol de zolen van zijn schoenen. Hij probeert die nog een beetje aan elkaar te binden met een soort touw maar uiteindelijk gooit hij alles weg. Marijke legt de laatste paar honderd meter af per muilezel. (total loss!!!) Ik zelf, nogal koppig van aard wil alles te voet doen maar heb ik daar spijt van gehad!!! Na een tweetal uur rust trekken we terug naar boven maar dan wel op de muilezels. Onze begeleider die te voet met ons meegaat doet die bergop zomaar even in een uur en half op zijn sandaaltjes. Pol krijgt een nieuw paar schoenen van pirellibanden. Onze volgende trip was een busreis (3 bussen) van een volledige dag naar Puno. (3200m hoog) We kopen iets tegen hoogteziekte voor we een bezoek brengen aan een pre inca en incabegraafplaats op 4000m hoogte. We zien in Puno (op zondag) een bruiloft met alle traditionele gebruiken en klederdrachten. Op de plaza de armas zien we een optocht van allerlei instanties van de stad begeleid onder luide muziek en tegelijkertijd zien we dat er een begrafenis begint in de kerk op het plein. Morgen vertrekken we voor twee dagen naar het Titicacameer waar we bij plaatselijke families zullen logeren. Hiervan krijgen jullie later de verhalen. tot binnenkort
na eerst een heel lange tijd te hebben gewacht hebben we dan toch gevlogen het was de moeite waard alhoewel we eerst toch wel eventjes moesten zoeken voor we de lijnen zagen. verder was er in nasca niet veel te beleven dus vertrokken we dezelfde avond naar Arequipa. 9 uur met de bus (slapen dus). Alhoewel slapen!!! Daar is niet veel van terecht gekomen, nu eens niet door het lawaai maar door de vele bochten en het slechte wegdek. Arequipa is een immense stad waar heel wat te zien is. We bezochten het Monasterio Santa Catalina: een klooster van in 1580, die heel goed bewaard gebleven is en dus de moeite waard. Het was een culturele dag want we brachten een tweede bezoek. Aan het museo Santuarios Andinos waar we kennis konden maken met de mummie Juanita, een 14 jarig meisje die vele jaren geleden door de inca´s geofferd werd aan de goden, in de ijsvulkaan terecht kwam en door een uitbarsting te voorschijn kwam. Verder kuierden we door de stad om ons te goed te doen aan een Happy Hour met Pisco Sour natuurlijk. groetjes en tot later
We hebben ondertussen een paar ongelooflijke dagen beleefd. Eergisteren zijn we naar Islas Ballestas gevaren (zelfs Pol is ñeegezeest) Daar hebben ze zo ongeveer een 200 verschillende vogelsoorten ook pinguins en zeehonden zijn heel talrijk aanwezig. Massa s pelikanen en dolfijnen die naast de boot zwommen. Ongelooflijke zichten van zee en rotsformaties. Na de middag gingen we naar het nationaal park van Paracas, een ongelooflijke belevenis. Paracas heeft vier dingen die ze nergens anders in de wereld hebben. 1. het regent hier nooit 2. een weg van 50 km die uit zout bestaat (lijkt helemaal op asfalt) 3. de woestijn ligt vlak naast de zee 4. een rood zandstrand
De dag nadien zijn we gaan rijden met de buggy in de woestijn. en van daaruit zijn we gaan zandsurfen. Gelukkiglijk hadden we een kamer met douche want alles zat vol mnet zand tot in onder onderbroek toe.
We zijn ook naar een artisanaal wijn- en pisco distillerie gaan bezoeken met degustatie achteraf. Drinken hebben we ondertussen wel geleerd. Vooral die Pisco sour is een ongelooflijk lekker drankje. Ondertussen zitten we in Nasca, bekend van de fameuze nascalijnen waar we morgen zullen overvliegen. Morgenavond trekken we verder naar Arequipa een reisje van 9 uur. Tot zover onze belevenissen. tot binnenkort
Spijtig genoeg zitten we nog steeds vast in Lima. De rugzak van Francois is ondertussen wel teruggevonden maar die van mij is blijkbaar nergens te bespeuren. Vandaag proberen we het nog een keer in de luchthaven zelf met de hoop dat mijn bagage toch nog terecht is gekomen of met een vergoeding die ons toelaat om de allernoodzakelijke dingen te kopen. (we geloven er niet echt in maar je weet maar nooit) Veel avonturen zijn er momenteel niet te beleven omdat we maar wat rondlummelen in Lima Maar hoe dan ook morgen trekken we verder. We hebben wel heel veel hulp van onze hotelier en zijn helpers. En alle Peruvianen zijn enorm vriendelijk in tegenstelling van wat sommige zeggen. groetjes aan iedereen en tot ......
nog steeds geen bagage, maar alcohol wel,en lekker dat dit kan zijn. bezoek aan het centrum van Lima,waar we de aflossing van de wacht gezien hebben. Verder op de place italie genoten van de plaatselijke specialiteiten " cebiche" rauwe vis met pikant sausje De taarten waren zo heerlijk dat we reeds 5 kilogram zijn bijgekomen. het toeteren van de auto´s begint stilaan vervelend te worden, verder zijn de mensen zeer lief en behulpzaam, zelfs de flikken. De kathedraal konden we niet bezoeken, de pater was nog gaan stemmen of kreeg het paars aan de middenvinger niet weg.
Het zou toch te mooi zijn om waar te zijn als onze heenreis was verlopen zonder hindernissen. In Brussel was de wachtrij zo lang dat we op een kwartier van ons vertrek nog steeds niet voorbij de douane waren. Tot overmaat van ramp moest Francois zich bijna helemaal uitkleden omdat dat stomme ding maar bleef geluid geven. Aan de gate aangekomen horen we dat onze vlucht is uitgesteld tot kwart na vijf. Of we dan nog onze verbinding zouden halen in London dat was maar de vraag. Na een uur getelefoneer van hier naar ginder raden ze ons aan om maar zo snel mogelijk van de ene terminal naar de andere te lopen. Zo gezegd zo gedaan we hebben de vluchten gehaald maar onze rugzakken niet. Dus we denken, ok geen probleem, we drinken er een goeie pint op in Lima maar dat was buiten de wet van Peru gerekend. Verkiezingen in Lima en blijkbaar wil dat zeggen dat ze geen alcohol mogen serveren of verkopen en dit gedurende vier dagen . We hebben nog geprobeerd om dat allemaal te omzeilen maar zonder resultaat tot we s avonds iets gingen eten en we toch nog eens vroegen naar een pisco sour en die lieve dame ons zegde dat dat niet mocht maar het ons wel serveerde in een koffietas. Hebben wij daarvan genoten zeg!!!!!!!! Voor die van Lee verliep de reis zonder problemen maar betreft de alcohol voor hen geen uitzondering.
Yezzzzzz!!!! Het is zover! Deze morgen vroeg zijn onze vrienden (Pol en Marijke) al vertrokken. Wij hadden nog tijd om rustig een boterhammeke te eten en ons gazetje te lezen maar nu begint het toch te kriebelen. Als alles normaal verloopt zouden wij in Lima moeten aankomen morgen vroeg om 06u40 plaatselijke tijd. Er is een uurverschil van 6 uur (ginder is het 6 uur vroeger) Aan de thuisblijvers, geniet mee van onze avonturen en laat jullie nu en dan eens horen. Nog een dikke kus aan onze twee prachtige dochters en hun mannen en een speciale knuffel aan onze kleinzoon. tot binnenkort.
Nog 11 dagen en we zijn weg, dus echt aftellen nu. Onze rugzak al eens gepakt om te proberen natuurlijk, de meeste boodschappen gedaan en wij zijn bijna klaar. Volgende week nog even een afscheidsfeestje, wie weet komen we nog ooit terug. Onze verwachtingen zijn hoog gespannen, maar we maken ons daar geen zorgen over, we zien wel.
en dit gedurende vier dagen 
