Nadat de renners die aanwezig zijn in Parijs-Nice al enkele honderden kilometers achter de rug hebben start in Italië op woensdag 10 maart de "Tirreno-Adriatico". In de 45ste editie is geen tijdrit opgenomen maar wel enkele mooie heuveletappes die voor de nodige spankracht zullen zorgen.

De Tirreno start aan de Ligurische Zee in de havenstad Livorno. Daar vindt de eerste rit in lijn plaats met een lengte van 148 kilometer. Tot kilometerpaal 75 moet er amper geklommen worden waardoor het peloton de benen goed kan opwarmen. In het midden van de etappe liggen twee heuvels die waarschijnlijk geen rol zullen spelen in het verdere verloop van de wedstrijd. In de slotfase zijn er in en rond Rosignano twee plaatselijke rondes af te leggen. Hierin wordt de Rosignano Marittimo tweemaal beklommen. Deze heeft een maximaal stijgingspercentage van 9% en kan bijgevolg de sprintersbenen voor een stuk afsnijden. De top van de laatste heuvel ligt op vijf kilometer van de aankomst. Het zal meteen een dubbeltje op z'n kant worden want een massasprint is verre van zeker.

Montecatini Terme is zowel de startplaats als de aankomstplaats van de tweede rit. Net als in de dag ervoor liggen er weer plaatselijke rondes op het parcours, deze keer zijn het er wel vier. Vooraleer we aan die plaatselijke rondes beginnen moeten de renners over de Goraiolo, een klim van meer dan 12 kilometer met een gemiddelde van 5,5%. Eens ze daarvan af zijn komt de massa terug in Montecatini Terme en moet het daar dus nog vier plaatselijke toertjes maken. Ook in deze etappe bevat elke ronde één heuvel van ongeveer hetzelfde kaliber als de eerste rit. Ideale klimmetjes voor aanvallers maar in deze etappe zijn de laatste klimmende kilometers op meer dan 11 kilometer verwijderd van de finish. Toch zullen de jumpers zich niet zomaar gewonnen geven. Ook een eventuele marathonontspanning kan hier standhouden.

Voor we afzakken naar de Adriatische zee moet het peloton nog een lastige rit verteren die van San Miniato naar Monsummano Terme gaat. Ook in deze derde rit van de Tirreno ligt het zwaartepunt meer naar het einde van de rit. Binnen de laatste 30 kilometer liggen immers de I Papi en de San Baronto, samen goed voor zo'n twaalf kilometer klimwerk. De top van die laatste klim ligt op een kleine 16 kilometer van de streep, wat het weer moeilijk maakt om te voorspellen welk soort renner hier met de eer gaat lopen. Een groepje van favorieten lijkt ons hier het meeste kans te maken maar in koers is alles mogelijk.

Voor de 4de rit maken we een sprong richting Zuidoosten waar San Gemini de eer heeft als startplaats. De eerste dag van het weekend zal vrij beslissend zijn voor het algemeen klassement. Het peloton rijdt deze dag over golvende wegen met in de laatste kilometers de beklimming van de 'Innesto via Madonna degli Angeli'. Deze kent enorm zware stukken waar de favorieten kleur zullen moeten bekennen. Wanneer deze klim erop zit gaan de renners nog een lastige laatste kilometer tegemoet. De aankomst ligt in een hooggelegen stadje, genaamd Chieti. Deze rit is met z'n 243 kilometer de langste van de gehele rittenkoers. Wie op deze dag over goede benen beschikt kan een gooi doen naar eindwinst.

Maar vooraleer je mag spreken van de eindwinst moet je nog hopen dat je de 5de rit overleeft. Deze is mogelijk nog zwaarder dan z'n voorganger. In het midden van deze etappe wacht de renners de Forca di Presta, een col met een lengte van 12,3 kilometer en een gemiddeld stijgingspercentage van 6,8%. Vanaf de top is het nog een kleine 100 kilometer dus echte aanvallen op de leiderstrui moeten we daar niet verwachten. Nog niet, want in de resterende wedstrijdkilometers is het geen meter meer vlak. Er liggen nog verschillende klimmetjes die genoeg kansen bieden om aan te vallen. Onder andere de Frontignano en Le Arette zijn allesbehalve makkelijk te overwinnen. Als het daar nog niet in zijn plooi valt kan je nog altijd een ultieme aanval plaatsen op een dikke kilometer van de streep. Dan ligt er een muur van 900 meter lang met pieken tot 20%. Eens boven is het nog één kilometer tot de streep, die deze keer getrokken is in Colmurano.

En nog zijn de renners niet van de stijle percentages vanaf. Tussen Montecosaro en Macerata liggen op maandag 134 aartsmoeilijke kilometers. Het mag dan wel de korste etappe zijn, de moeilijkheidsgraad ligt echt wel vrij hoog. De eerste 65 kilometer vallen relatief nog mee maar wanneer het peloton in Macerata aankomt wacht hen vier loodzware lokale rondes met in elke ronde twee zware beklimmingen. De Santa Marie del Monte is de eerste klim op het parcours en is een kleine anderhalve kilometer lang. Doch moeten de renners deze niet onderschatten. Hij piekt bij momenten naar de 16% toe en mag een serieuze kuitenbijter genoemd worden. De viale Leopardi, de tweede beklimming is, is dubbel zolang en bereikt in bepaalde bochten een percentage van 20%. Een paar hectometer na de Leopardi is de aankomstlijn getrokken. Wie de vorige jaren op de Monteluppone met de beteren bovenkwam mag zich hier als kandidaat-winnaar profileren.

Op de laatste dag vindt zoals gewoonlijk de rit naar San Benedetto Del Tronto plaats. Het is volgens mij de enige plaats waar de sprinters wel zeker van hun stuk mogen zijn. In de straten van Benedetto is immers geen enkel hoogteverschil te bespeuren.

De Italianen zijn zoals elk jaar gebrand om hier een dijk van een prestatie neer te zetten. Renners als Pellizotti, Garzelli en Scarponi maken een goede kans vanwege het wegvallen van de tijdrit. Een andere Italiaan, Vincenzo Nibali, heeft zijn topvorm al bewezen dit jaar en is een gevaarlijke outsider. Van de buitenlanders zou de concurrentie wel eens van Evans en Lövkvist kunnen komen. Voor de rest is er nog veel onduidelijkheid over wie wel start en wie niet.

Met dank aan Wibren Moens.

07-03-2010 om 14:45 geschreven door Cerdo

06-03-2010 om 15:05 geschreven door Cerdo

Zondag 7 maart begint Parijs-Nice, de eerste belangrijke rittenkoers van het seizoen. De start ligt dit jaar in Montfort-l'Amaury, dat deel uitmaakt van het arrondissement Rambouillet.

Zoals elk jaar start de Koers naar de Zon met een proloog. Deze start in het centrum van Montfort-l'Amaury om vervolgens een lus te maken en terug uit te komen in de binnenstad. De proloog is met z'n 8 kilometer vrij lang. Op het parcours merken we enkele hoogteverschillen op maar die zijn te verwaarlozen. Misschien kan onze landgenoot Monfort meteen toeslaan op deze dag. Hij heeft namelijk een ijzersterke proloogreputatie en zou wel eens extra gemotiveerd kunnen zijn om in een gemeente te rijden die zijn naam draagt.

Op maandag staat er een rit gepland op een biljartvlak parcours. De rit naar Contres telt 201 kilometers en kan in principe alleen maar uitdraaien op een massasprint. Toch hebben we in het verleden al gemerkt dat zo'n eerste sprint in Parijs-Nice vreemd kan uitdraaien.

In de 3de rit zakken we nog meer zuidwaarts en snijden we verticaal door de centrale as van Frankrijk. De etappe leidt ons naar Limoges, waar de 3de rit in 2007 ook eindigde. Toen won Pellizotti voor een aanstormend peloton. Het parcours is te vergelijken met de etappe die toen werd verreden. Een vlakke aanloop waarna vanaf kilometerpaal 113 stilletjesaan de hoogtemeters zullen oplopen. Het 2de deel van de rit kan men als een trap voorstellen waarbij men stelselmatig klimt naar de maximale hoogte van 401 meter. Deze wordt bereikt met de top van de Côte de Nieul, die gelegen is op slechts 10 kilometer van de streep. Na deze beklimming dient er enkel nog gedaald te worden richting de hoofdstad van de Limousin en tevens de geboorteplaats van Luc Leblanc. De rit telt, net zoals de voorgaande rit in lijn, 201 kilometer. Een goede heuvelrenner die niet vies is van een eindsolo maakt hier zeker kans om met de bloemen te gaan lopen.

Op woensdag zijn we toe aan de 4de etappe, die van Saint-Junien naar Aurillac gaat. Het peloton trekt dan het Centraal Massief in waar de moeilijkheidsgraad nog wat hoger ligt dan de dag daarvoor. Het begin van de rit valt nog goed mee maar eens Chameyrat gepasseerd wordt het reliëf een stuk grilliger. Dan wachten immers drie heuvels van tweede categorie. De eerste twee lijken ons iets te ver van de aankomst te liggen waardoor de koers vooral zal beslist worden op de laatste 'côte' van de dag. De Côte de la Martinie is slechts 1,1 kilometer lang maar heeft wel een stijgingspercentage van 7,2 %, ideaal voor een laatste jump want op de top is het nog maar drie kilometer tot de aankomst. Daarbovenop zijn die laatste kilometers nog in dalende lijn tot men de paraplu-hoofstad bereikt, waar Luis Leon Sanchez in 2008 nog een etappe won in de Tour. Voor de 2de dag op rij kan dus een heuvelrenner hier prijs rijden maar een lange ontsnapping behoort eveneens tot de mogelijkheden.

Wanneer het weekend nadert, wordt het parcours ook altijd lastiger in Parijs-Nice. Dat is dit jaar niet anders. Op donderdag staat de rit naar Mende gepland, waar Contador drie jaar geleden de basis legde voor zijn eindzege. Onderweg naar Mende liggen twee heuvels van 2de categorie en twee van 3de. De slotklim wordt voorafgegaan door de Côte de Chabrits, een stevig aperitief voor wat daarna nog moet komen. De klim naar Mende, ook wel montée Laurent Jalabert genoemd, is drie kilometer lang en gemiddeld 10,7%. Contador zou hier wel eens een gooi kunnen doen naar de leiderstrui

Na deze rit trekken we met de trein richting Pernes-les-Fontaines. Daar ligt de start van de 6de rit.
De etappe heeft een lengte van 157 kilometer en brengt de renners naar het welbekende Aix-en-Provence. Het parcours gaat constant over golvende wegen en lijkt ons geschikt voor een marathonvlucht die stand houdt. Degene die zich mee aan boord zet van deze vlucht zal wel over het nodige klimtalent moeten beschikken. Enkel naar het einde toe, wanneer de renners in de vlakke straten van de studentenstad aankomen, wordt het vlakker.

Op de eerste dag van het weekend staat de langste etappe geprogrammeerd van deze Parijs-Nice, deze is namelijk 220 kilometer lang. De renner trekken nu volop naar het oosten en komen aankloppen aan de stadspoorten van Nice. Toch ligt de finish nog even buiten Nice, namelijk in Tourrettes-sur-Loup. De eerste etappe van het loodzware eindweekend kent zijn zwaartepunt op dik 30 kilometer van de streep, wanneer de Col de Vence wordt aangedaan. Die col is net geen 10 kilometer lang en heeft een stijgingspercentage van 6,6%, voldoende om de gele trui het vuur aan de schenen te leggen. De afdaling is vrij technisch maar bij het beneden komen wacht de, intussen zongebruinde, massa nog een klim die niet vermeld staat in het roadboek. Op het profiel kan je wel zien dat deze nog goed klimt tot de finish. Weer straffe kost dus, net voor de slotetappe.

De slotdag serveert ons zoals gewoonlijk de kortste etappe maar daarom niet de makkelijkste. Integendeel, de rit die start en aankomt in het prachtige Nice is er eentje om in te lijsten. Onderweg moeten de renners immers drie cols van eerste categorie beklimmen. De eerste, de Col de la Porte, ligt op 70 kilometer van de aankomstlijn en zal zoals gewoonlijk de renners al voldoende afmatten voor wat nog mote komen. Op de top van La Turbie, de volgende in het rijtje, is het nog dik 30 kilometer te gaan. Deze col is wel de langste en zou al een eerste echte schifting moeten doorvoeren. De laatste is de meest gekende en klinkt bekend in de oren. De Col d'Èze is namelijk al meermaals scherprechter geweest in de Koers naar de Zon. Deze is 4,2 kilometer lang en stijgt met 6,8%. Wanneer men de afdaling aanvat is het nog maar 15 kilometer tot de Promenade des Anglais. Solo gaan is een niet-onoverkomelijke opdracht maar is doorgaans enorm moeilijk omdat je pal in de wind komt te zitten in de laatste kilometers. We wensen de durvers bij deze succes om te vechten tegen het aanstormende, uitgedunde peloton.

Iets na half 3 weten we dan wie de 65ste editie van Parijs-Nice op zijn naam schrijft. In het rijtje van favorieten voor het eindklassement mogen we met enige fierheid Jurgen Van den Broeck vermelden. De Belg van Omega-Pharma heeft in de Ruta del Sol laten zien dat hij klaar is voor zijn eerste doel dit jaar. Hij krijgt echter af te rekenen met de eerder genoemde namen Contador en Samuel Sanchez. Ook Kreuziger, Valverde en Leipheimer krijgen minstens een ster achter hun naam.

U hoeft niets te missen van deze rittenkoers want Sporza zendt elke rit live uit!

Met dank aan Wibren Moens

04-03-2010 om 16:53 geschreven door Cerdo

03-03-2010 om 16:10 geschreven door Cerdo

02-03-2010 om 15:12 geschreven door Cerdo

Jorre en Kuvak winnen het openingsweekend

Met 4860 punten behaalde Jorre met zijn ploeg "Evi's voorjaar 2010-8" de eerste winst van de grote "megabike.freeforums-competitie". De volgende 12 renners zorgden voor een klinkende overwinning.

Ballan
Bennati
Boonen
Burghardt
Flecha
Haussler
Kirchen
Kroon
Paolini
Pozzato
Rodriguez
Boasson Hagen

Een ploegje met zeer veel potentieel!

Naast de grote puntenpakkers van de Omloop (Flecha, Haussler, Boasson Hagen en Paolini) bestaat dit ploegje ook uit enkele certitudes die, zonder tegenslag, absoluut veel punten gaan nemen (Boonen, Pozzato, Ballan, Burghardt) en ook een mooi drietal voor de Ardennenklassiekers (Kroon, Rodrguez, Kirchen). Daarnaast kan Bennati hem nog wat punten opleveren tijdens Milaan-San Remo.

Gelukkig voor Jorre kende Nuyens een pechdag in de Omloop maar als Nickske gaat vlammen in de 'week van de waarheid' kan dit ploegje direct achteruit geslagen worden.

Kuurne-Brussel-Kuurne was een ander verhaal. De overwinning ging naar Kuvak. Met zijn ploegje "Kuvakuno" behaalde hij 525 punten en dat was net voldoende om Tjoolders voor te blijven.

Ploegje van Kuvak:

Boonen
Eisel
Gilbert
Hunter
Hushovd
Keukeleire
Krivtsov
Ladagnous
Langeveld
Leezer
Nuyens
Van Avermaet

Een ploegje met weinig ambitie voor het eindklassement maar het heeft toch een mooie overwinning op zijn naam staan.

In het totaalklassement staat Jorre mooi aan de leiding. Hij heeft een kleine voorsprong op de tweede, Postvrouwtje.

02-03-2010 om 14:26 geschreven door Cerdo

01-03-2010 om 19:23 geschreven door Cerdo

01-03-2010 om 19:23 geschreven door Cerdo

01-03-2010 om 11:57 geschreven door Cerdo

De ideale megabikeploeg voor Kuurne-Brussel-Kuurne zou 6765 punten opgeleverd hebben.

Dit waren de 12 beste stormrijders:

Renners	Kostprijs	Punten
Traksel	18	1620
Flens	14	1260
Stannard	7	1022
Roulston	27	550
Rollin	25	480
Commeyne	1	384
Turgot	5	360
Hushovd	476	360
Rast	59	240
Mortensen	0	168
Langeveld	120	165
Goddaert	43	156
	795	6765

Opvallend: De kostprijs van dit ploegje bedraagt slechts 795 punten!!

01-03-2010 om 11:57 geschreven door Cerdo