De mechel is kwaliteit van eigen bodem. De mechel is een zeer gezonde hond, met veel drift, levenskracht, een sterke wil en heeft een zeer hoge activiteitsbehoefte .
Vele mechels hebben de neiging tot domineren, als echt liefhebber moet je hiermee rekening houden, je moet dit erbij nemen en met een strever kunnen omgaan, zonder dat je na enkele maanden een gefrustreerde koppigaard overhoudt. De dominantie bij een mechelse herder fnuik je beter niet, maar je moet trachten die in goede banen te leiden. Een echt dominante mechel - zoals hij volgens vele liefhebbers, waaronder mezelf, moet zijn -  gaat hoe dan ook je dominantie in vraag stellen. Het is dan aan de baas dit niet te laten eindigen met een fataal spuitje. Dit doe je door creatief te zijn, en steeds weer initiatief te nemen, moeilijk is dit niet, maar je moet er je tijd in investeren. Africhtingssporten zijn ideaal voor de mechel, en zelf noodzakelijk om de driften in goede banen te leiden.
Een mechel is een buitenhond, hij leeft net zo gemakkelijk in het warme Texas, als in de koude Finse vlakten.
Een mechel is stapelgek - en jaloers - verliefd op zijn baasje. Hij volgt je overal, en is overal graag bij, dus vind ik dat hij ook binnen mag en deel uitmaakt van de familie. Als huishond is hij zeker geschikt, op voorwaarde dat je rekening houdt met vervelende rui, hoge activiteit, zijn zin voor initiatief, intelligentie en sloopgedrag. Met kleine kinderen kan het zijn dat een jonge mechelaar nogal onstuimig is. Ook is hij zeker beschermend. Opletten dus met speelkameraadjes!

Aandachtspunten voor de fok is: verbreding van de bloedbasis (nogal wat inteelt de laatste jaren), en het goed presteren in een ringprogramma. Het is spijtig dat zo weinig fokkers hun teven in de ring laten presteren.