Het voelt aan als een open gevangenis, deze quarantaine. Hoewel de deur niet vast is, al een geluk! Ik moet 14 dagen in dit cachot blijven, anders krijg ik geen bewijs en kan ik dus niet naar Quanzhou. Dus houden we ons rustig bezig met het schrijven van een brief, voorbereiding op het Licensing gebeuren, Chinese tv kijken,... Op deze manier zijn we nu toch al dag 5 bijna doorgekomen! Elke dag rond 8u00 komt men het eten voor de deur op een tafel plaatsen. Als de bel gaat en ze kloppen op de deur dan ga ik er achter. Meestal zie ik dan nog net een schim verdwijnen achteraan in de gang, volledig in wit tyvek pak ingepakt... Dit is ook zo voor de lunch en het diner zo, respectievelijk rond 12u00 en 18u00.
Maar soms staan ze ineens voor de deur! Kloppen ze en moet je asap opendoen of ze worden ongeduldig... Dan komen ze uw temperatuur meten met een IR pistool, of ze nemen bloed, of ze vragen nogmaals een of andere QR code voor te leggen ter controle. Meestal heb je wel al een licht vermoeden als ze op de deur van de buren aan het bonken zijn. Dan weet je al dat je zo snel mogelijk paraat moet staan om iets te ondergaan. Gedurende de dag rijden ze ook rond met een soort van sneeuwkanon dat een of ander vies goedje de lucht inblaast. Wat het is, geen idee, maar gezond zal het alvast niet zijn... Ditzelfde goedje blazen ze hier ook rond in de gang van het hotel. Met een aangepaste turbo-bladblazer loopt menig aziaat hier de kamers voorbij, het geluid is wel herkenbaar. Ge kunt er is mee lachen maar mijn neus, keel en oren zijn er minder content van!
Onderstaand document geeft aan dat mijn Covid testen wederom negatief waren, maar dat had U al wel gezien neem ik aan. Ik probeer de quarantaine verder te ondergaan en hou me positief! Eeuuhhh ik bedoel Negatief 😉
