Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Fietsen voor gezondheid en plezier
17-05-2013
Onze Camino de Santiago - 7 en 8 mei - Deel 2
7 mei: van Sahagun naar Murias. 116 km met een gemiddelde van 19.50 km/h en 555 hoogtemeters
Dit noemen we een halve rustdag. Na 3 dagen van intensief fietsen, na aanpassing aan Noord Spanje, lijkt het ons vandaag aangewezen om het wat kalmer aan te doen. Zelfs een duracelbatterij moet nu en dan bijgeladen worden. Op deze maniet kunnen we ook wat aandacht besteden aan al het mooie dat we anders ter nauwer nood moeten laten links liggen. We passeren dorpen met namen als een klok: El Burgo Ranero, Bercianos del Real Camino, Mansilla de las Mulas en overal begluren ons de ooievaars vanuit hun kolossale nesten op kleine kerktorentjes. Léon laten we rechts liggen en verdwalen zo'n beetje ter hoogte van Mozendiga. In Hospital de Orbigo hobbelen we over de historisch brug, een prachtig voorbeeld van middeleeuwse architectuur. Een bord aan de Albergue San Miguel vertelt ons dat we eigenlijk geen peregrinos zijn maar bicigrinos. Een rit door het mooie Astorga, waar ook de grote architect Gaudi actief was, leidt ons naar Murias waar onze chauffeurs heerlijke bed and breakfast wisten te vinden. Aan tafel maken we kennis met HET streekgerecht: Cocido maragato. Hoewel de hoop varkensoren, poten, vet in lappen of brokken en andere onderdelen die ook tot het varken behoren immens groot is, toch heeft Nico niet alles opgegeten. De wijn, de soep, het brood en het water zijn perfect om nog maar te zwijgen van de koffie en de grappa.
ludo
8 mei: van Murias naar Valcarce. 94 km met een gemiddelde van 19.50 km/h en 1175 hoogtemeters.
's Morgens spoelen we de resten van de Cocido van tussen onze tanden. Eén blik uit het venster doet ons deze koninginnebrij vergeten: het regent! Met de Cruz de Ferro in het vooruitzicht is dit geen weer om ons over te verheugen. De regenkledij wordt aangetrokken en met lange benen vertrekken we uit onze mooie B&B in Murias. Tussen Astorga en Ponferrada is het landschap behoorlijk ruig en de koude wind en regen geven ons een voorsmaakje van wat ons te wachten staat op de Cruz de Ferro. Het simpele, ijzeren kruis staat op een boomstam en geeft ons meteen het hoogst punt aan van de Camino: 1500m. Lucien en Nico, opa en papa van Jalenka en Torben, leggen de mooi geschilderde steentjes van de kinderen aan de voet van het kruis. Vele tientallen pelgrims van alle nationaliteiten verdringen zich op deze plek om een foto te nemen. Voor de pelgrims van vroeger betekende de Cruz de Ferro dat Santiago langzaam in zicht kwam. Een gevaarlijke en ijskoude afdaling leidt naar Manjarin en verder naar Ponferrado. Wij haasten ons verder naar Cacabelos en vandaar naar Villafranca. Een tiental km verder hebben Léon en Lucien een hotel geboekt inValcarce. Vanavond zijn we te gast Juan, een Spanjaard die in Genk Johan en in Dilsen-Stokkem Jan heet.
