Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.
Fietsen voor gezondheid en plezier
25-11-2013
23 & 24 november 2013 - tweedaagse - dag 2
Na een goede nachtrust, en een zeer uitgebreid ontbijt, stonden we paraat om de terugtocht aan te vatten. Buitengekomen zagen we de eerste sneeuwvlokjes van het jaar naar beneden dwarrelen. De temperatuur omstreeks 0°C. Wat later stonden we weer vertrekkensklaar ... op naar de Vennbahn, we zouden nu wat minder moeten klimmen dan gisteren. De sneeuwvlokjes veranderden al snel in kleine waterdruppels, wat later werden ze dikker en talrijker, of anders gezegd ... het regende nu. Regenjas aan en doorfietsen was de boodschap, gelukkig ging het vandaag veelal bergaf en al snel naderden we Aachen. Door de stad was het weer goed opletten, maar zonder problemen vonden we de weg er weer terug. Even rondgekeken of we ergens een soep of een warme hap konden vinden, maar het leek erop dat de zaken daar s'middags dicht waren. En het was ook maar de vraag of 5 natte katten zomaar zouden binnen mogen. Dus snel maar onze picknick verorberd en weer terug op weg richting Vaals. Nu was het enkel nog even doorduwen tot Maastricht, dachten we, tot dat GuidoS en in Wittem genoeg van kreeg, en gewoon zijn ketting overtrapte. Dat was zonder Lucien gerekend, want die had dat euveltje snel verholpen... Na deze ongeplande rustpauze vonden we snel weer ons tempo, en in een wip waren we in Maastricht. Van toen af begonnen de kilometers te wegen, maar we waren mooi voor het donker weer terug thuis. De temperatuur kwam vandaag niet boven de 2°C. Maar al bij al een prima verlopen uitstapje dit weekend, samengeteld bijna 300 kilometers en zo'n 1425 hoogtemeters, en dat eind november met bepakking... Johan heeft de "echte mannen test" goed doorstaan, met weinig training, en met een geleende fiets, maar met ingebouwde "tjielp-tjielp" geluiden, heeft hij het toch maar geklaard, Proficiat !!! En ook voor Ludo, hij heeft voor het eerst dit jaar 300 km gereden zonder één lekke band...
Het was een koude mistige zaterdagmorgen, temperaturen tussen 2° en 4°C. Toch waren er 5 dapperen op post voor ons najaarsavontuur. Julien, Lucien, Ludo en zijn schoonzoon Johan, en de nog een beetje zieke GuidoS. Omstreeks 7h30 vertrokken we richting Eigenbilzen, Maastricht, Vaals naar Aachen. Hier was het even opletten dat we op het juiste pad bleven, maar dat lukte (deze keer) wonderwel. Eindelijk stonden we aan de start van de "Vennbahn" alhoewel er daar ter plaatse niet veel van te merken was. Langsheen het Aachen Arkaden winkelcomplex volgden we nu het fietspad in stijgende lijn voor de volgende 35km. De mist en de lage bewolking waren er nog steeds, en des te hoger we gingen, des te merkbaarder... Maar geen nood, het was droog en wat konden we meer verlangen op een einde november weekend. We passeerden de Hoge Venen en speelden kilometerslang met de grens tussen Duitsland en België. In Roetgen voelden we dat het tijd was om even halt te houden, na wat heen en weer gepeddel vonden we in Lammersdorf een hotelrestaurant waar een heerlijke Goulash soep geserveerd werd. Jawul !!! Dat was welkom. Daarna snel weer de fiets op, want we kregen het koud en de tijd drong een beetje, het zou immers weldra donker worden... De soep moest wel wondersoep zijn geweest, want daarna ging het weer als vanzelf... en we reden voorbij Monschau, Kalterherberg en Sourbrodt, waar we kozen voor het paadje langsheen de spoorweg. Dan langs Bütgenbach, Robertville naar Waimes. Op de splitsing kozen we richting St Vith en na een twintigtal kilometers arriveerden we in Montenau. Samen nog even tot aan het restaurant Terminus gefietst, waar een we een tafel reserveerden voor s'avonds. Genoeg geweest voor vandaag, en dus zochten we ons overnachtingsplekje op... De teller toonde nu 149km, en 940 hoogte meters, en de temperatuur stond nu in de buurt van het vriespunt. Even later waren we bij Chris in de "Goldhahn" waar we prima opgevangen werden. Na een welkomsdrankje en een warme douche voelden we ons als herboren, en het avondeten bij Terminus kon niet beter. Na een geslaagde dag kropen we vroeg in bed, morgen weer terug naar huis....
Nog één week voordat we vertrekken voor een tweedaagse naar de Hoge Venen. En dus stonden Julien, GuidoS en Lucien te wachten op Ludo, die eerst nog moest afrekenen met een zoveelste lekke band al bij bij het vertrek. Met wat vertraging vertrokken we over kleine wegen van het fietsroute netwerk naar richting Beverst, Hoeselt, Oud Hoeselt richting Alde Biezen. Voor de brug rechts af via 108- naar knoopunt 109. Julien voerde hier een handschoenspektakel op, vingers te veel, dan weer te weinig (of zoiets) en daarna waren we weer weg. Echter op weg naar knooppunt 119, wilde ook Ludo zijn kunstjes nog eens tonen, en wat kan hij als de beste... Banden lekrijden !!! Twee keer lek rijden op één voormiddag met dikke mountainbike banden ... dat kan al tellen. We hebben wel een heel belangrijke les geleerd voor onze uitstap van volgende week; iedereen neemt een reserve binnenband mee, want één exemplaar voor vier is wat te riskant. Goed dat we dit weten, dank u wel Ludo. Verder via 130 - 120 - 137 - 121 - 122 en zo dan richting Ganzebroek. Het was koud genoeg voor een lekkere tas soep... Volgende week de Mattel en Spattel najaars twee daagse !!!
Na de vele regen van de laatste dagen was het vanmorgen droog, winderig, maar wel merkelijk kouder geworden. Nog amper 7°C. GuidoS, PatrickS, en Lucien waren met onze MTB's op de afspraak, Ludo en Julien waren op dat moment nog in betere oorden, ergens heel diep in Italie. Met z'n drieën dus op pad... Langs het kanaal naar Godsheide, het sas en de Steenweg over, over kleine paadjes en door het bos naar Kiewit. Even een kijkje gaan nemen op de plaatselijke BMX piste, natuurlijk ook een toerke gedaan. Ook de afgelijnde MTB route rondom het "activity center" konden we niet links laten liggen, en Patrick kon zich met z'n 29-er meten met onze 26-ers. Na veel wenden en keren, veel op en neer, en een beleefde buiteling, gaf hij toe dat hij in het nadeel was... Toen richting Zonhoven, waar we er niet konden naast kijken... hier zou vandaag een super-prestige cyclo cross wedstrijd worden gereden. Vermits wij geen VIP,s waren en toch niet binnen mochten, reden we maar naar Bokrijk. Vlak voor het domein gingen we linksaf, oven een sappig wegje naar den toeristische weg. Via het bos naar de Bokrijkse visvijvers, en langs de beek naar de Borgraaf. Omdat we toch al vol spatten zaten, reden we via de Ginderoverstraat nog "over de dijken" naar Diepenbeek. Dat was ploeteren door modder en water, bladeren en takken. Maar wel leuk!!! We zagen er nu al wat meer "doorleefd" uit en we vonden dat de fietsen wel een kleine verfrissing wel verdiend hadden, dus zijn we langs het "self-wash" station gereden op onze weg naar Louis. Zo was het goed, 47km op de teller, volgende week meer van datte....
Na een goede nachtrust, en een zeer uitgebreid ontbijt, stonden we paraat om de terugtocht aan te vatten. Buitengekomen zagen we de eerste sneeuwvlokjes van het jaar naar beneden dwarrelen. De temperatuur omstreeks 0°C. Wat later stonden we weer vertrekkensklaar ... op naar de Vennbahn, we zouden nu wat minder moeten klimmen dan gisteren. De sneeuwvlokjes veranderden al snel in kleine waterdruppels, wat later werden ze dikker en talrijker, of anders gezegd ... het regende nu. Regenjas aan en doorfietsen was de boodschap, gelukkig ging het vandaag veelal bergaf en al snel naderden we Aachen. Door de stad was het weer goed opletten, maar zonder problemen vonden we de weg er weer terug. Even rondgekeken of we ergens een soep of een warme hap konden vinden, maar het leek erop dat de zaken daar s'middags dicht waren. En het was ook maar de vraag of 5 natte katten zomaar zouden binnen mogen. Dus snel maar onze picknick verorberd en weer terug op weg richting Vaals. Nu was het enkel nog even doorduwen tot Maastricht, dachten we, tot dat GuidoS en in Wittem genoeg van kreeg, en gewoon zijn ketting overtrapte. Dat was zonder Lucien gerekend, want die had dat euveltje snel verholpen...
Na deze ongeplande rustpauze vonden we snel weer ons tempo, en in een wip waren we in Maastricht. Van toen af begonnen de kilometers te wegen, maar we waren mooi voor het donker weer terug thuis. De temperatuur kwam vandaag niet boven de 2°C. Maar al bij al een prima verlopen uitstapje dit weekend, samengeteld bijna 300 kilometers en zo'n 1425 hoogtemeters, en dat eind november met bepakking... Johan heeft de "echte mannen test" goed doorstaan, met weinig training, en met een geleende fiets, maar met ingebouwde "tjielp-tjielp" geluiden, heeft hij het toch maar geklaard, Proficiat !!! En ook voor Ludo, hij heeft voor het eerst dit jaar 300 km gereden zonder één lekke band... 
Het was een koude mistige zaterdagmorgen, temperaturen tussen 2° en 4°C. Toch waren er 5 dapperen op post voor ons najaarsavontuur. Julien, Lucien, Ludo en zijn schoonzoon Johan, en de nog een beetje zieke GuidoS. Omstreeks 7h30 vertrokken we richting Eigenbilzen, Maastricht, Vaals naar Aachen. Hier was het even opletten dat we op het juiste pad bleven, maar dat lukte (deze keer) wonderwel. Eindelijk stonden we aan de start van de "Vennbahn" alhoewel er daar ter plaatse niet veel van te merken was. Langsheen het Aachen Arkaden winkelcomplex volgden we nu het fietspad in stijgende lijn voor de volgende 35km. De mist en de lage bewolking waren er nog steeds, en des te hoger we gingen, des te merkbaarder... Maar geen nood, het was droog en wat konden we meer verlangen op een einde november weekend. We passeerden de Hoge Venen en speelden kilometerslang met de grens tussen Duitsland en België. In Roetgen voelden we dat het tijd was om even halt te houden, na wat heen en weer gepeddel vonden we in Lammersdorf een hotelrestaurant waar een heerlijke Goulash soep geserveerd werd. Jawul !!! Dat was welkom. Daarna snel weer de fiets op, want we kregen het koud en de tijd drong een beetje, het zou immers weldra donker worden... De soep moest wel wondersoep zijn geweest, want daarna ging het weer als vanzelf... en we reden voorbij Monschau, Kalterherberg en Sourbrodt, waar we kozen voor het paadje langsheen de spoorweg. Dan langs Bütgenbach, Robertville naar Waimes. Op de splitsing kozen we richting St Vith en na een twintigtal kilometers arriveerden we in Montenau. Samen nog even tot aan het restaurant Terminus gefietst, waar een we een tafel reserveerden voor s'avonds. Genoeg geweest voor vandaag, en dus zochten we ons overnachtingsplekje op... De teller toonde nu 149km, en 940 hoogte meters, en de temperatuur stond nu in de buurt van het vriespunt. Even later waren we bij Chris in de "Goldhahn" waar we prima opgevangen werden. Na een welkomsdrankje en een warme douche voelden we ons als herboren, en het avondeten bij Terminus kon niet beter. Na een geslaagde dag kropen we vroeg in bed, morgen weer terug naar huis....
