Hier ben ik weer      vanuit New York...

Deze ochtend (vrij 3 okt) moesten we in L.A. opstijgen om half negen. Omdat het vliegtuig in maintenance (onderhoud) was werd dit uur steeds maar verlaat en hebben we uiteindelijk drie en een half uur mogen wachten vooraleer we uit L.A. naar New York konden vertrekken.  Aangezien we hierdoor onze aansluitende vlucht naar Brussel hebben gemist, zitten we nu noodgedwongen op hotel in New York.   Pas morgenavond (zaterdag 4 okt) kunnen we vertrekken naar ons geliefde thuisland en komen we (hopelijk) zondagochtend rond een uur of negen aan in Zaventem.  Een dagje extra dus, dus we zullen er maar van profiteren zeker nu we even in New York zijn. Een mens is hier tenslotte niet alle dagen

Jullie zullen ons een dagje meer moeten missen... maar als het een troost mag zijn, ik mis jullie ook hoor!!

groetjes en slaapwel

Matjas 

Woensdag 1 en donderdag 2 oktober

Na ons verblijf aan de oceaan in San Simeon vertrokken we woensdag voor een lange rit van 230 mijl met onze finale eindbestemming Los Angeles.  Het plan om vroeg te vertrekken was echter niet gelukt aangezien we tot een half negen hadden slapen.  Nadat we gepakt waren, hadden uitgecheckt en een ontbijt hadden genuttigd was het bijna elf uur en we moesten nog vertrekken.

Op onze weg naar L.A. hielden we tussenstops, in Solvang en in Santa Barbara.  Het eerste dorpje Solvang is een klein stukje Denemarken.  Het straatbeeld en alles daar rond staat in het teken van Denemarken en van de bekende schrijven Hans Cristian Andersen. Alhoewel het een gezellig dorpje leek en de route ernaar toe over mooie wegen ging, zijn we er niet gestopt omdat het voor ons Europeanen niet zo ontzettend speciaal is. Het is meer iets voor Amerikanen die op zoek zijn naar een stukje Europa en niet ver willen rijden.

We besloten dus koers te zetten naar Santa Barbara. Deze badstad is een ideale plaats om je (strand)vakantie door te brengen en ademt echt gezelligheid uit. De Spaans-mediterrane levenswijze, die je ook terug vind in de mooie gebouwen, laten je even vergeten dat je in Amerika bent, want hier vind je geen wolkenkrabbers en een overvloed aan reclameborden. Het is de moeite waard om hier even halt te houden.

Vervolgens ging onze tocht verder, langsheen de kustlijn opnieuw, naar Los Angeles, waar we een aantal uur later uiteindelijk ons hotel bereikten. Ons hotel (Hacienda) ligt net bij de luchthaven en op ongeveer 20 mijl van het centrum van L.A. Wetende dat als je van het noorden naar het zuiden van L.A. ongeveer 100 km verschil in afstand hebt, ligt ons hotel zeer dichtbij.  ’s Avonds gingen we een hapje eten bij Sizzlers, één van de betere ‘fastfood’ restaurant. Het eten, een steak voor papa en een gezonde hamburger voor mezelf, was echt zeer lekker.  Uiteindelijk gingen we rond elf uur slapen.

Vandaag, donderdag 2 oktober, was onze laatste reisdag aangebroken en vertrokken we rond half tien naar downtown-Los Angeles voor een tour doorheen de stad. Nadat we veilig en wel en ook zeer vlot het centrum hadden bereikt, parkeerden we ons onder Persing Square, ook al was dit geen goedkope parking. Als twee volleerde toeristen gingen we met camera en fototoestel deze wereldstad in. Zowel papa als mezelf waren aangenaam verrast door de stad. Het beeld van de drukke Amerikaanse stad, met vijfvaksbanen werd bevestigd en het drukke verkeer zorgde ook voor veel lawaai. Maar L.A. is een zeer levende stad en de immense wolkenkrabbers maken toch een grote indruk op je als je van het landelijk stadje Eeklo komt.   Tijdens onze wandeling hielden we onder andere halt in het Biltmore hotel en de Central Library. Beide gebouwen, beiden een totaal andere stijl, zijn zeer de moeite om van binnenuit te bekijken.  Vervolgens maakten we een tour doorheen enkele grote lanen waarvan  Broadway en Grand Avenue de bekendste zijn. We deden echter maar een heel klein stukje van deze straten, want alle lanen daar zijn bestrijken meerdere mijlen en als ik zeg dat je op huisnummer 15342 kan wonen is dat nog niet overdreven.

Na ongeveer een anderhalf uur en 15 USD armer aan de parking, zetten we onze toch door de stad verder met de auto.  De belangrijkste avenues die we hebben gedaan zijn Sunset Boulevard en Hollywood Boulevard. Zoals ik reeds zei zijn deze avenues zeer lang en blijven ze maar rechtdoor gaan. Het landschap verandert echter met de kilometer. Waar de Sunset Bl in het begin een redelijk trieste en arme indruk nalaat, wordt ze steeds mooier naargelang je de kust tegemoet rijdt.  Als echte toerist in L.A. moet je echter ook eens in Hollywood geweest zijn en deden we naar de Hollywood Bl en bezochten we de wereldberoemde ‘walk of fame’.  Het is de moeite waard te bezoeken en de namen van allerlei beroemde sterren op het voetpad te zien. Buiten dit is deze boulevard niet de moeite.  Het is zeker geen mooie laan en het straatbeeld bestaat vooral uit extreme mensen die willen opvallen en uit allerhande rare winkels.   Bekende sterren en beroemdheden zijn we niet tegen het lijf gelopen.

We zetten onze rit verder en keerden terug naar Sunset Bl die ons naar de rijke delen van de stad bracht: Beverly Hills en Bel Air.  Het aandeel dure auto’s vermeerde met de kilometers en de huizen zijn er echt prachtig.  Met onze ford focus vielen we zowaar uit de toon. De huizen zijn natuurlijk niet toegankelijk en overal zijn er beveiligingsmaatregels genomen.

Uiteindelijk bereikten we het eindpunt van Sunset Bl: de kust. We parkeerden onze auto dichtbij en trokken naar Venice Beach. Alhoewel het naar onze normen nog goed warm was, was het strand zeker geen overrompeling. Voor diegene die sappige foto’s verwachten van zonnebadende schoonheden, ik moet jullie (en mezelf J) teleurstellen: er waren er gewoon geen. Niet dat er weinig volk was, er waren veel surfers, maar jammer genoeg hebben we er geen kunnen spotten. We zullen in juli of augustus nog eens moeten terugkomen.

Zo, onze trip zat er bijna op en we besloten terug te rijden naar het hotel. We maakten echter nog een tussenstop in een supermarkt, genaamd Whole Foods Market.  Dit is een supermarkt die zich alleen maar richt op eten en maaltijden. Dit is echt iets wat we in België niet kennen. Alles van eten kan je er kopen. Ze hebben er zelfs een buffet-afdeling waar kant-en-klare maaltijden gewoon mee te nemen zijn.  En alles is echt super vers en juist klaar gemaakt. Je moet gewoon je keuze maken en meenemen. Simpel, maar toch geniaal.  Het typeert wel de way of life van Amerika. Alles moet hier snel gaan en dat zie je vooral op de wegen en langs de wegen waar alles volgepropt staat met supermarkten, restaurants, benzinestations en nog zo veel meer.

Na een rit van 60 mijl, alleen maar in Los Angeles, kwamen we terug aan bij ons hotel en konden we ons beginnen klaarmaken om morgen terug naar huis te keren.  Om half negen stijgen we naar New York, waar we een aansluitende vlucht hebben naar Brussels om daar zaterdagmorgen rond 9u aan te komen. Opnieuw een lange reis dus, maar ik zal blij zijn als ik opnieuw in mijn bedje lig in de Kriekmoerstraat.

Het was een reis om nooit meer te vergeten en de foto’s en filmpjes zullen me nog lang doen terugdenken aan de fantastische reis.

Bedankt aan iedereen om op deze blog te komen en tot binnenkort

Matjas xx

Dinsdag 30 september

Rond een uur of acht deze ochtend zat onze slaap er op en konden we rustig opkramen om San Francisco te verlaten.   Anderhalf uur later zaten we in de auto met als bestemming San Simeon, maar liefst 220 mijl verder zuidwaarts.

Deze dag was in feite een overgangsrit om morgen in Los Angeles aan te komen. Aangezien we het merendeel van de dag in de auto doorbrachten, zijn er vandaag weinig spectaculaire dingen gebeurd.  Nadat we veilig en wel San Francisco achter ons hadden gelaten, zetten we koers naar Monterey. Dit was ooit de hoofdstad van de staat Californië en alhoewel er ooit een rijk verleden moet zijn geweest, vond ik dat er daar niet veel meer van te merken was. Ik had een mondaine badplaats verwacht, maar dat was het al lang niet meer.  Niet dat het een vuile stad was, het plaatselijke Fishermans Wharf en Cannery Row (een straat vol met gezellige restaurantjes) konden ons zeker bekoren, maar de stad voldeed niet aan onze verwachtingen. Het was duidelijk merkbaar dat het zomerseizoen ten einde was, en de meeste toeristen verdwenen waren.

Onderweg naar Monterey sloegen we nog wat mondvoorraad in en daar aangekomen proberen we dit alles op te eten en te genieten van ons middagmaal. Jammer genoeg hadden de meeuwen en andere gevogelte geen andere oorden opgezocht met het seizoenseinde en verstoorden ze tot driemaal toe onze lunch. Op de duur zijn we van de miserie terug naar onze auto gegaan en hebben we daar verder gegeten J. Het enige wat nog ‘interessant’ was aan de stad waren de huilende zeeleeuwen.    Op onze planning stond normaal gezien nog het stad Carmel, waar Clint Eastwood jarenlang burgemeester was, maar dit hebben we uiteindelijk overgeslaan.

Na onze korte wandeling vertrokken we uiteindelijk voor een lange rit richting San Simeon.  Aangezien er geen autostrade ligt, volgen we de hele tijd de kustlijn van de Grote Oceaan. Ook al ging dit niet zo snel voorruit, want het was veel klim –en bochtenwerk, we konden genieten van prachtige uitzichten op de rotsen en de immense watermassa. We maakten dan ook verscheidene tussenstops om even te genieten van dit alles. Het weer was ook stralend, dus het was aangenaam. 

Rond half zes bereikten we uiteindelijk onze bestemming. Het hotel (Best western) ligt ook vlak langs de kustlijn en heeft een heel mooi uitzicht op de zee. De hotelkamers zijn slechts een honderdtal meter verwijderd van het water.  Bijgevolg hadden we opnieuw een schitterend zicht op de ondergaande zon! De foto’s bewijzen dit keer op keer. 

Nadat we even tot rust waren gekomen, en hadden genoten van een aperitief, gingen we een hapje eten.  Het leek al eeuwen geleden dat ik nog eens spaghetti had gegeten, dus bestelde ik dit met alle plezier en het heeft me gesmaakt ook….

Zo, door de lange rit was het een redelijk vermoeiende dag. Morgen hebben we weer een lange rit, onze laatste, naar L.A.  We zijn van plan vroeg te vertrekken zodat we op een mooi tijdstip aankomen om even uit te rusten.

Slaapwel en tot morgen

Matjas xx 

http://mrmatjas.spaces.live.com/photos/ 

maandag 29 september

Het was de eerste dag sedert de start van onze reis dat we vandaag eens een volledige dag hadden om de toerist uit te hangen, want vandaag stond er geen verre rit op het programma en konden we op ons gemak San Francisco verkennen. 

Na een deugddoende slaap, ook al was er op de kamer naast ons de hele nacht lawaai, stonden we rond negen uur deze ochtend op. Het plan dat we voor ogen hadden was om met onze een scenic tour te volgen doorheen San Francisco en zo de belangrijkste bezienswaardigheden te aanschouwen.  We zagen echter van dit plan af nadat we aan de receptie van het hotel hadden vernomen dat we dit ook via een toeristenbus konden doen.  We besloten dit te doen, omdat we zo veel meer zouden zien en we ons geen zorgen hoefden te maken over onze auto.

Rond kwart voor elf werden we opgehaald door een bus die langs beiden kanten open was (zie foto’s): we konden ons volledig laten gaan in onze rol als toerist.  Dit toeristenbusje bracht ons naar het noorden van de stad, meer bepaald naar Fishermans Wharf. Dit is het gedeelte van de stad aan de San Francisco Bay en alles staat daar in het teken van wat de zee te bieden heeft.  Daar aangekomen konden we overstappen op een andere, gesloten, bus (een tweedekker) die ons doorheen en buiten de stad ging loodsen.  Deze drie uur durende busrit toonde ons de belangrijkste (en natuurlijk meest toeristische) plaatsen van de stad. We hielden halt op vier verschillende plaatsen: Dolores, Twin Peaks, het Golden Gate Park en uiteindelijk de Golden Gate Brigde.   In Dolores bezochten Mission Dolores, een katholieke kathedraal gewijd aan Franciscus van Assisi, de heilige naar wie de stad werd vernoemd.  Op Twin Peaks, aan de rand van de stad, hadden we een prachtig zicht op de skyline van deze stad.  Golden Gate Park is een groot stuk groen in de stad en het was zalig om er doorheen te wandelen. Ook al is dit een drukke stad, er zijn plaatsen waar je ook de nodige rust kan vinden. Alhoewel S.F een grote stad is (de stad zelf telt ca. 750000 inwoners, met de rand erbij iets meer dan 6 miljoen), voelt het niet zo aan. Waarschijnlijk heeft dit ook te maken met het feit dat er in vergelijking met andere Amerikaanse steden niet zo ontzettend veel hoogbouw is.   Als laatste stop van onze bustrip stoppen we aan de meest bekende brug van de stad, de Golden Gate Bridge. Alhoewel niet veel tijd hadden om daar te blijven en zeker niet om er over te wandelen, was het zeer aangenaam om dit beroemde bouwwerk van dichtbij te zien. Ook van hieruit heb je fantastisch zicht op de stad en op het eilandje Alcatraz.

Na dit alles werden we opnieuw afgezet aan Fishermans Wharf en konden we een hapje eten.  Aangezien het ontbijt niet echt schitterend was, een koek en een tas koffie, kon ik wel wat eten gebruiken.  We aten wat alle toeristen daar aten, namelijk iets uit de zee. Maar San Francisco zou niet in de VS liggen moest dit ‘opgediend’ worden in de vorm van fast food. We aten dus wat scampi’s en calamares vettig gefrituurd. Niet slecht en voldoende om m’n honger te stillen.

Nadien trokken we verder de stad in en gingen we even kijken naar de Cable Cars, de bekende trams die doorheen S.F. rijden.  Maar aangezien er veel te veel mensen stonden aan te schuiven, zijn we uiteindelijk niet meegereden. Niet echt jammer achteraf, want zo konden we onze spieren wat treinen door te voet steil omhoog te gaan. Onderweg genoten we ook nog van een fris biertje J.  Via China Town ( je waant je echt in China) leidde onze voettocht ons naar de Market Street, de belangrijkste wandel –en winkelstraat van de stad. Amerika zou Amerika niet zijn moest dit geen straat vol extremen zijn: rijkdom en weelde gaat ook hier gepaard met zichbare armoede. In deze straat, en ook op veel andere plaatsen in de stad, zijn er veel mensen die op straat moeten leven en terwijl de restaurants overal opduiken, hun eten zoeken in de vuilbakken.  Je mag je hier natuurlijk niet te veel van aantrekken, of je hebt niets meer aan je reis, maar het doet toch hartpijn om deze mensen op straat te zien liggen en hun hele ‘bezit’ in een winkelkarretje mee te zien sleuren. Soit, je hebt dit waarschijnlijk in elke major city, maar in vergelijking met dit stellen onze zorgen en onze problemen maar weinig voor. 

Uiteindelijk eindige onze lange wandeling doorheen de stad in een gezellig restaurantje, nota bene naast ons hotel, en konden we genieten van een lekkere maaltijd. Het was geen ‘vuilen boecht’, maar verrassend genoeg echt verfijnd. Alleen de koffie was niet te drinken, maar ja ik had er ook niet veel van verwacht.

Samengevat kan ik zeggen dat ik echt genoten heb van S.F. en dat ik er graag nog meer van zou zien.  Het contrast met Las Vegas vind ik enorm. Terwijl L.V. in feite enkel draait rond een aantal mega hotels/casino’s is S.F. echt een stad en ik vind het persoonlijk gezellig om er door te wandelen.  Het enige wat je natuurlijk hebt, is dat er in deze stad, en Amerika in zijn geheel, weinig cultuur is. Aan cultuur eigen aan de VS heb je niet, aangezien het hier een mengelmoes is van mensen over de hele wereld en die elk hun eigen cultuur hebben meegebracht. Maar aan de andere kant: zo is het ook gemakkelijk en moet je niet de hel wereld afreizen.

Zo, morgen gaan we opnieuw de baan op en rijden we richting Los Angeles. Maar L.A. is pas voor woensdag, want eerst houden we halt in San Simeon.  We rijden de west-kust af, dus zal het weer iets warmer worden en hopelijk is het nog warm genoeg om enkele mooie dames te aanschouwen langs de paradijselijke kusten J.

Slaapwel beste dagboek, tot morgen alweer

Matjas xx

http://mrmatjas.spaces.live.com/photos/