Het was 13.20u toen ze me kwamen halen op de kamer. Eerst moest ik men rug nog wassen met speciale zeep en da die kousen die ze me gegeven hadden nog aantrekken, samen met zo een toffe ziekenhuisschort die zo goed als niks bedekt.Ik kreeg ook nog een pilletje om rustig van te worden maar waar ge ook een verschrikkelijke droge mond van kreeg. Samen met een extra inspuiting moest dat ervoor zorgen dat ik geen last zou betekenen. 2 verpleegsters in het groen kwamen me halen en brachten me naar de 3e verdieping. Na de zoveelste check wie ik was en voor welke operatie ik eigenlijk daar was brachten ze me dan uiteindelijk naar het OK. De anesthesist heb ik nog even gezien maar het laatste wat ik mij herinner is dat hij zei dat hij een klein prikje ging zetten. Een warm gevoel stijgt dan bijna onmiddellijk naar uw hoofd en vanaf dan is het lichten uit.
Toen ik bijkwam lag ik al op de kamer al ben ik daar niet 100% zeker van, de uren na de operatie zijn echt wel vaag. De eerste 12u moet je gewoon stil blijven liggen al is dat niet zo moeilijk want je bent nog voldoende verdoofd. Je mag ook niks drinken, je krijgt enkel van die wattenstaafjes die gedrenkt zijn in een soort citroenachtige substantie die de bedoeling hebben om je mond een beetje vochtig te maken. Ik heb nog een vage herinnering dat mijn moeder aanwezig was maar naar verluid heb ik niet veel zinnigs kunnen vertellen en viel ik gewoon terug in slaap. Mijn vriendin wou ook nog langskomen savonds maar dat was echt niet de moeite meer. Afgezien van de bezoekuren die al een tijdje voorbij waren had ik toch geen goed gezelschap geweest.
Ik lig op kamer 101, de eerste kamer aan de linkerkant als je de gang binnenkomt. Als je de oranje pijlen volgt bij het binnenkomen van het ziekenhuis kom je er vanzelf wel. Op de kamer liggen wet met 4 man, 2 heb ik in mijn eerder bericht al beschreven. De 3e heb ik juist ontmoet, een iets oudere man maar ik weet nog niet waarvoor hij hier is. Weet alleen dat hij niet zo goed meer hoort want iedereen begint in zijn buurt harder te praten.
De man langs mij heeft het echt wel erg zitten. Hij heeft een 6-tal ingedeukte ruggewervels, is al een stuk of 20 keer geopereerd. Heeft al een paar jaar een morfinepomp ingebouwd en neemt daarbij nog een 20-tal verschillende medicamenten in. Er zijn dus nog genoeg mensen die het erger hebben dan mij.
De verpleegster met de vragenlijst is ondertussen ook hier geweest. Alle mogelijke ziektes zijn overlopen maar blijkbaar heb ik toch nergens last van. Ik heb nog speciale zeep gekregen voor mijn rug te wassen en ze hebben mij speciale kousen aangemeten die ik vlak voor de operatie moet aandoen. Is tegen vormen van bloedklonters na de operatie. Juist zijn ze ook nog langsgekomen om het eten op te nemen voor morgen. Ik krijg enkel lichte voeding de eerste dag na de operatie. Voor de moment ben ik nog volledig nuchter en ik zal vandaag voor de rest van de dag ook niks meer te eten krijgen. 6 uur na dat ik terug op de kamer ben krijg ik normaal gezien een glas water maar meer ook niet.
Om 10u moest ik binnen in het Salvatorziekenhuis in Hasselt. Bij het onthaal kreeg ik een kamer toegewezen en een heel aantal klevers waar ik nog altijd het nut niet van snap. Volg de oranje pijlen tot op het eerste verdiepen zeiden ze mij nog. Aangekomen op het eerste verdiep op de dienst C2 hielp de hoofdverpleegster mij verder en bracht ze mij naar de kamer. Na een korte uitleg over het bed en de kamer en het verdere verloop van de operatie verliet ze mij met de boodschap dat er kortelings een verpleegster ging passeren met nog meer uitleg en om een ganse vragenlijst te overlopen ivm mijn huidige gezondheid.
Ik heb nog kennis gemaakt met 2 mede-patiënten, eentje die ook een hernia heeft maar die vandaag terug naar huis mag. Hij is een aantal maanden geleden al geopereerd, heeft even goed gegaan maar heeft nu terug last van uitstralingspijnen. Ze gingen het voorlopig proberen met cortisone maar daar hebben we allebei niet echt veel hoop in. Dit geeft natuurlijk al niet zo een goeie hoop voor de operatie, de kans dat de hernia terugkomt of dat de operatie niet het gewenste effect heeft is dus zeker reëel.
De andere mede-patiënt ligt hier langs mij en heeft wel meer problemen. Zijn ganse rug zit in een soort harnas en ik heb ondertussen begrepen dat hij ook nog last heeft van zijn longen (verstokte roker ook) en dat er vanalles mis is met zijn bloed. Blij dat ik niet in zijn plaats ben.
Ondertussen heb ik mijn facebook status (klik hier) en MSN status aangepast zodat de meesten wel weten wat er aan de hand is. Om de verveling tegen te gaan ben ik dan ook maar deze blog begonnen, wie weet heeft iemand anders er in de toekomst nog iets aan.
