Ik lees het boek "als leven pijn doet". Het gaat voor een stuk over verlieservaringen en ook over depressies. Het is een constructief boek. Gisteren toen ik het begon te lezen voelde ik voor het eerst in maanden opportuniteiten om hier uit te geraken. Mijn verlies kan een keerpunt zijn, een weg naar een nieuw begin. Ik denk dat ik het twee keer ga lezen en enkele punten ervan overschrijven.
Gisterenavond ook naar de psychiater. Ze raadde me aan kleine mirakels te voorzien. Ik gaf zelf enkele voorbeelden, zoals eten bij kaarslicht. Vanochtend belde ze dat ik nog meer lithium mag nemen. Het helpt. Het helpt om die ondraaglijke vlagen, golven van wanhoop tegen te gaan. Wel last gehad van trillende handen op het werk. De lithium zet me onder een glazen stolp waardoor zware emoties me (meestal) niet meer kunnen raken. Ik hoop dat dit ook mijn angsten kan temperen. Ik moet meer durven, minder panikeren bij bepaalde gedachten.
De weg is nog lang. Voelde me de ganse dag neutraal, het nieuwe gevoel van opportuniteiten zinderde nog na, maar vanavond thuis was het koorddansen. Zit nu in de zetel met de kat naast mij. Ze kijkt naar een natuurdocumentaire.
21-03-2013 om 21:26
geschreven door E.
19-03-2013
Abnormaal
Redelijk rampzalige dag. Had in de namiddag verlof want ik moest om 15.00 uur bij de psychologe zijn. Een half uur voor de afspraak heb ik via sms afgezegd. Ik voelde dat ik weer helemaal overstuur zou worden, en dat zag ik niet zitten nu ik al enkele dagen, zij het redelijk zenuwachtig, mijn gevoelens onder controle heb. Ik zou ook niet weten wat ik te zeggen heb. Morgen naar de psychiater, hopelijk levert dat iets op.
Ben thuisgekomen om half 3 en heb tot 7 uur in de zetel gehangen, naar een opgenomen film gekeken. Wc verstopt. Ik voelde me erg wankelen omdat ik mij weer zo onvoorstelbaar abnormaal voelde, helemaal afgesloten van de buitenwereld. Om 7 uur boodschappen gedaan. Ik wilde verse soep maken maar de soepgroenten waren op, dan maar bliksoep met boterhammen. Heb geprobeerd rustig te eten, kaarsje aan tafel gebrand. Werd iets rustiger. De eenzaamheid blijft wel groot. Ook het gevoel van abnormaal te zijn. Ik heb echt geen leven.
Het wordt tijd dat ik mezelf terug beter in de hand kan houden. Deze winter is in meerdere opzichten een harde. Ik wou dat ik er niet meer was.
19-03-2013 om 20:43
geschreven door E.
18-03-2013
Zelfzorg kwijt
Ik moet dringend een van mijn mantra's bovenhalen: zorg goed voor jezelf, E., zorg goed voor jezelf! Ik ben ongelooflijk aan het verdikken. Wanneer ik in wanhoop mijn muren oploop, wat de laatste weken/maanden zo vaak gebeurde, stopte ik maar vanalles in mijn mond, vooral veel snoep. Ik hou niet van dik. Ik moet geloven dat ik mij beter voel wanneer ik fitter ben.
Op de trein naar huis dacht ik aan sporten. Twee jaar geleden liep ik nog met gemak vier rondjes in het stadspark, veertig minuten, nu heb ik het allemaal laten varen. Het fitnessen was een teleurstelling, daar zien ze me niet meer terug. Het was vandaag 13 graden, op de terugweg van het werk scheen de zon, het was nog zo ongewoon klaar, dus bedacht ik dat het misschien zou helpen om terug naar het stadspark te trekken om het lopen terug op te pikken. Voorlopig zou ik alleen maar in het weekend kunnen gaan, maar vanaf 30 maart is het weer zomertijd, dan zou ik ook tijdens de week kunnen gaan. En ik wil zeker proberen het zwemmen terug op te pikken. Maar ik mag er niet te veel van verwachten, ik zoek wanhopig naar manieren om me beter te voelen, om mijn tijd te vullen met dingen die leuk zijn. Leuk, hoor mij zeg.
Heb een tamelijk goede dag gehad. Toen ik thuis kwam was ik hyper. Heb naar liedjes van ABBA geluisterd, waar ik tamelijk vrolijk van werd. Tot het riskant werd met "The winner takes it all", hèt scheidingslied. I am the loser, zoveel is duidelijk. Warm eten gekookt. Braaf afgewassen. Nog gedacht aan de uitspraak "het leven kan mooi zijn", het moet dus mogelijk zijn, ik moet het zelf doen. Maar ik rouw nog te veel. En ik ben eenzaam. Alleen ik kan daar verandering in brengen. Ik mag die depressie niet helemaal met mijn persoon laten samenvallen. De lithium werkt nu meestal wel, de vlagen van totale wanhoop zijn veel minder frequent.
Morgen een halve dag verlof want bezoek aan de psychologe. Heb wel vragen bij de hele bedoening. Weet niet waarover ik het morgen moet hebben, want ik heb niets meer ondernomen. Ze werkt op het praktische. De afgelopen twee weken waren erg zwaar, ik ben blij dat mijn medicatie verhoogd werd en dat het werkt. Zoals ik geweest ben was ik echt niet in staat om iets te ondernemen. Heb ook niks meer ondernomen qua verhuis naar L. Was er echt niet toe in staat. Ik heb nog wat tijd nodig denk ik om mij aan zo'n avontuur te wagen.
Ben al enkele dagen aan het mailen met een gast via een datingsite. Leuk om eens een berichtje te krijgen.
