Mijn naam is Mary Elisabeth Clint. Ik ben een 17-jarig meisje met vlasblond haar (zoals in het liedje van Debussy) en lichtblauwe ogen. Ik heb een vrij mooi figuur, je zou zelfs kunnen zeggen dat ik er aantrekkelijk uitzie, al heb ik nog niet ontzettend veel vriendjes gehad. Vorig jaar woonde ik nog in Engeland, in het bruisende Londen. Nu woon ik jammer genoeg in de saaie gemeente Boom waar ik ook naar een nieuwe school ga. Later daarover meer. Vandaag was mijn eerste schooldag. Een ramp, zou je kunnen zeggen. Doordat onze verhuizing nog niet helemaal rond was, kon ik de eerste twee weken niet naar school. Gisteren zijn de laatste dozen uitgepakt en ziet ons huis er eindelijk bewoonbaar uit. In tegenstelling tot in Londen is dit huis petieterig. Mijn kamer is zeker de helft van mijn vorige kamer! En wat het nog erger maakt, is dat ik met mijn kleine zusje Dianna op dezelfde kamer slaap. Ja, je leest het goed. Mary, het luxebeestje met een kast van een huis, is veranderd naar Mary, het luxebeestje met een te kleine kamer die ze moet delen met haar 13-jarige zusje. Maar goed. De eerste schooldag. Ik heb in de zomervakantie een spoedcursus Nederlands gevolgd dus het kostte me niet echt veel moeite om de lessen te volgen. Ik kwam aan op school en werd door een vriendelijke vrouw van het secretariaat naar mijn klas geleid. Ik was net iets te laat, dus iedereen zat al in de klas toen ik binnenkwam. 20 gezichten keken naar mij op. De leraar Engels, die overigens echt een sexy stem heeft, verwelkomde me en liet me mezelf voorstellen. 'Ik ben Mary', zei ik dus. 'en ik kom uit Londen. Mijn Nederlands is nog niet erg goed, dus jullie zullen me een beetje moeten helpen.' Leraar Engels knikte me toe en zei dat ik iets over mijn interesses moest vertellen. 'Wel, ik hou van shoppen, van pianospelen, van schilderen en ik verzamel oude stofzuigers.' Bij dat laatste begon iedereen te lachen. Maar het is echt waar, in mijn vorige kamer hing de muur vol met stofzuigers! Ik heb er bij de verhuizing een heleboel moeten wegdoen en dat vind ik nog steeds verschrikkelijk. Terug naar de klas. Er was nog een plaats vrij naast een meisje met bruin haar en blonde haarpunten. Ze glimlachte vriendelijk en stelde zichzelf voor als Julie. Dan begon de les. Ik zal je de details besparen maar het kwam erop neer dat ik op alle vragen moest antwoorden omdat mijn Engels accent zo mooi is, vond de leraar Engels. De rest van de dag ging nogal traag voorbij. Van wiskunde snapte ik niks en van Nederlands nog minder, ik dacht nochtans dat ik het redelijk onder de knie had. Ik was dus dolblij dat ik weer thuis was. Mijn moeder had een kop thee en koekjes klaargezet en we hebben samen met Dianna nagepraat over de eerste schooldag. Mijn moeder werkte in Londen als uitbaatster van een bloemenwinkel, maar omdat papa voor zijn werk moest verhuizen, gaf ze haar winkel op en kwamen we naar hier. Nu werkt ze dus niet en zorgt ze voor het huishouden. Dat is maar goed ook want papa is bijna nooit thuis. Hij had gezegd dat het beter ging zijn als we in België kwamen wonen, maar nee hoor, het is zelfs nog erger geworden.
Ik voel me vrij eenzaam nu. Ik heb nog geen vriendinnen gemaakt en weet ook niet hoe ik daaraan moet beginnen...
Ik ga nu, morgen gaan we met mama en Dianna shoppen op de A12-shopping. Blijkbaar hebben ze daar een aantal winkels...
