Petrus zat op zijn gemak op een wolk voor de hemelpoort, want hij had eventjes niks te doen. Hij had anders een hele drukke week achter de rug, en hij maakte zich zorgen. Alle plaatsen in de hemel waren bezet, en hij wist niet meer waar hij nieuwe kandidaten nog zou moeten herbergen.Op de voorste rij lag languit een luie Delfzijler. De gouden ketting bungelde op zijn dikke buik, en zijn gezicht stond zo braaf alsof hij een lelieblanke ziel had. Toch had hij zijn leven lang gestrande schepen geplunderd. Hij was om het zo eens te zeggen, de Delfzijlste van alle Delfzijlers. Als er ergens iets te stelen viel, had hij het hardst van allemaal gelopen. Wat hij Petrus had voorgelogen om binnengelaten te worden, heeft nooit iemand geweten, maar zeker is dat hij met zijn mooie verhaal een zetel verdiende vlak bij de poort. Het kon hem niets schelen dat hij daardoor een plaats van een goed mens bezet hield. Hij luisterde de hele dag naar het engelenkoor, en had een goed zicht op de nieuwkomers, dus hij hoefde zich nooit te vervelen. Petrus zat te knikkebollen op zijn eenzame post. Eindelijk kwam hij weer eens toe aan zijn middagdutje. Op de hele lange weg die van de aarde naar de hemel leidt, was geen mens te bekennen. Hij sliep en sliep, hoeveel uren wist hij nauwelijks, toen hij met een schok ontwaakte. Voor hem stond iemand die popelde om binnengelaten te worden."Hé!" zei Petrus droomdronken,
"waar kom jij zo gauw vandaan?" "Ik ben heel moe van de wandeling. Wilt u me snel doorlaten, Petrus?!" "Ho ho wacht even, dat gaat zo maar niet! Waar ben je geboren?"
"In Westerbroek." "En heb je altijd braaf opgepast?""Anders zou ik niet
voor u durven verschijnen." "Zo zo, Je maakt zeker aanspraak op een goede plaats?".-"Ik heb op aarde altijd mijn plicht vervuld."-"Tja man, het is vervelend voor je, maar ik kan je tot mijn grote spijt niet toelaten. We zitten vol, de hemel is vol. Misschien is ergens achteraan nog wel een klein staanplaatsje, maar dat wil ik liever reserveren voor de echte noodgevallen, zoals de halve en hele heiligen. Zo iemand lijk jij me ook weer niet. Er zit niks anders op dan om te draaien.""Ja zeg, luister even, ik heb mijn hele leven hard gewerkt om in de hemel te komen. Ik heb een moeilijk aards bestaan achter de rug, van 's morgens vroeg tot 's avonds laat heb ik moeten zwoegen en ploeteren, en het enige wat me op de been hield, was mijn hoop op een leven in het hiernamaals. En nu wilt u mij bij uw poort tegenhouden?""Het spijt me verschrikkelijk, beste man uit Westerbroek, maar ik kan er ook niets aan veranderen. Vol is vol! Voor mijn part mag je zelf even om de hoek kijken, en dan zul je zien dat het hier tot de nok toe vol zit, er kan geen ziel meer bij! Ik kan toch moeilijk iemand van zijn stoel afgooien, zeg nou zelf!..."
Petrus opende de poort op een kier, zodat de Westerbroeker een blik naar binnen kon werpen. Deze hoorde op de achtergrond zachtjes de engelen zingen, en hij zag hoe een paar zaligen mee klapten in het ritme. De ogen van alle aanwezigen schitterden van geluk. Op geen enkel gezicht was een rimpeltje van zorg of van pijn gegrift. De Westerbroeker zuchtte van verlangen; hij voelde hoe het hemels geluk al het aardse overtreft. Petrus maakte aanstalten de deur weer te sluiten. "Nog even!" smeekte de Westerbroeker. "Het is zo mooi!" Petrus gromde. "Goed dan, maar niet te lang meer. Ik heb niet eeuwig de tijd!.."De arme drommel die de toegang was geweigerd, wilde in elk geval nog even kijken of hij nog bekenden zag. Tot zijn stomme verbazing en verontwaardiging merkte hij dat er verschillende van die rasechte Delfzijler strandjutters een plaats hadden gekregen. Hij wendde zich tot Petrus. "Dat is me ook een mooie boel - de hemel zit vol met Delfzijler strandjutters!" "Strandjutters?" vroeg Petrus ongerust. "Hoe kom je daar nou bij, man? 't Zijn allemaal beste brave mensen hoor, hier in de hemel." De Westerbroeker schudde het hoofd. "Zie je die mafkees daar, helemaal vooraan, met zijn gouden ketting op zijn buik?" "Ja," fluisterde Petrus. "Dat is de ergste van allemaal." "Wat zeg je me daar? Daar hoor ik van op. Dat zul je dan toch eens waar moeten maken.""En als ik het kan bewijzen, beloof je me dan een plaatsje in de hemel?" "Natuurlijk - je kunt dan gaan zitten waar nu de Delfzijler zit." Toen zette de man uit Westerbroek zijn handen tegen zijn mond, en hij schreeuwde : "Schip op 't strand! Schip op 't strand! Schip op 't strand!" Nauwelijks had hij dit gezegd, of al wie er in Delfzijl geboren was, stormde naar de poort om te zien of er geen rijke lading te stelen viel. Petrus stond er stom verbaastnaar te kijken. Maar de Westerbroeker was al naar binnen gelopen en hij ging zitten op de stoel die de ergste strandjutter zojuist had verlaten. En zo komt het dat de Delfzijlers niet meer in de hemel worden toegelaten, omdat Petrus er niet eentje meer vertrouwt, en dat de Westerbroekers bij Petrus een streepje voor hebben.
" enne.... De haan kraaide victorie "(een héle nare droom)
Ik droomde me in de kerk.. Ik zat op God te wachten.Dat er opeens een kerkhaan voor me stond.Hij was de afgezant der humanistische gedachte
Hij zei: "Je zit hier vaak, maar wat zoek je hier"Ik zei:"Ik wacht hier op God, die eenmaal terug zal komen,en waar anders dan in zijn eigen kerk".De haan lachte zich rot.Hij kwam net terug uit Rome. En had er wel zin aan.
En de haan kraaide victorie.....
Ik wist, dit was de satan, maar hoe kon ik ontsnappen.
Er zijn geen nooduitgangen in de kerk.Dus begon ik in paniek in het wilde weg te trappen.Maar een kemphaan weet wat vechten is. Hij wachtte tot ik moe was,
met op me in te pikken.Toen liep hij weg,hij had nog meer te doen.Hij zei: "Er komt een bloedhond, om je wonden schoon te likken"
En de haan kraaide victorie.....
Ik keek door een kier.De deur wou niet meer open.....
Buiten was een veldslag aan de gang.Op een teken van de haan richtten alle lopen
op mij en op de kerk waarin ik zat,Ik vluchtte naar het altaar.Schreeuwde mijn gebeden.Terwijl de kogels floten door de kerk.Toen klonk het laatste schot, de strijd moest zijn gestreden.
En de haan kraaide victorie.....
Waarvan ik wakker schrok.Dat had ik meer gelezen.
Een haan die driemaal kraaide in de nacht...
God had mij door die droom weer eens bewezen......
ook gelezen?? Bourtange is een vestings dorpje hier in de buurt.Toen ik het bericht las moest ik wel even lachen...n.l. hoe krijgt die man daar in godsnaam die vrachtauto door die smalle straatjes....met een luxe auto is het al een ramp om daar uberhoupt te komen.
GRONINGEN - Een verwarde vrachtwagenchauffeur heeft zaterdagnacht een spoor van vernieling achtergelaten in de Groningse vesting Bourtange. Verschillende historische bruggen, een monumentale synagoge en enkele panden in het vestingstadje zijn zwaar beschadigd. Dat maakte de politie zondag bekend.
De bruggen en nauwe straten in het dorp zijn niet berekend op een vrachtwagencombinatie. Om in het vestingstadje te komen, moest de 58-jarige Groninger over drie oude bruggen rijden. Bij de eerste twee ramde hij de grote houten deuren uit de poort. Bij alle bruggen zijn de leuningen versplinterd en de brugpijler beschadigd. De vrachtwagenchauffeur eindigde zijn rit op het Martkplein, waar hij vervolgens twee lantaarnpalen omver reed en een dakgoot raakte. Een van de lantaarnpalen vloog door het boograam van een oude synagoge.
Volgens Stichting Vesting Bourtange zal het nog weken duren voordat de schade is hersteld. ''Als de bruggen verzakt zijn, zal het moeilijk worden om ze te repareren'', aldus de manager. De politie vermoedt dat de chauffeur onder invloed was van alcohol, maar de man weigerde een blaastest. Hij is '' in flink verwarde toestand'' in de cel gezet. De vrachtwagencombinatie staat nog klem in het dorp. De gemeente onderzoekt nog hoe de truck kan worden verwijderd.
