We leerden dat we een foutje maakten in de berichtgeving rond de viering van het 15-jarig bestaan van het Shangrila Home, namelijk als we 2067 zeggen, dan was de juiste datum niet 19 November, maar wel de 3de van de maand Mangsir, die dit jaar 29 dagen telt (verschillend van jaar tot jaar). Onze reis in Nepal speelde zich voor het grootste deel af in de maand Kartik daarvoor, een maand van 30 dagen in dit jaar. De langste maand in 2067 is Asaar, 32 dagen. Er zijn ook 12 maanden hier. Bij gebrek aan zoiets als een schrikkeljaar begint de jaartelling sterk af te wijken van de maancyclus, en spreekt men hier van de mogelijke afschaffing van 1 volledige maand van volgend jaar... dit is een typische situatie die enkel hier bestaat.
Toen we op Durbar Square waren in Kathmandu, kwam het paleisje op de foto waar de "Kumari" woont, een levend godinnetje dat systematisch op speciale wijze gekozen wordt, en niet buiten mag tot ze voor het eerst gaat bloeden en vanaf dan geen godin meer is. Haar kregen we toen niet te zien, maar in het Shangrila Home hebben we onze eigen Kumari, hier in de functie van boekhouder, en die zagen we nog liever...
Na een diner op het dak de vorige avond, lekker klaargemaakt door onze Wim, werd het laatste avondmaal een voor de kids speciale "roasted chicken dal bhat" met desert en drinks, samen met al de Shangrila kids & staff...
Klaar om terug te gaan waar we vandaan komen, naar onze grote kids in Belgie - 't ging snel. We hebben veel gezien. Meer kan niet op 1 vakantie van een goeie 3 weken. We waren in een zeer mooi land met bijzonder mooie mensen die dikwijls met weinig comfort naar onze westerse normen toch gratis glimlachen, dankbaar om het minste. We waren nog niet in de ver afgelegen gebieden, zagen geen tijgers. We moeten nog terugkomen voor een kleine echte Himalaya-trekking en vooral voor meer van al het vorige. We vliegen terug met een complexiteit aan indrukken die we willen ordenen tijdens de lange vluchten via Bangkok en Zurich naar Brussel...
De taxi naar de luchthaven reed overwegend links, wat in Nepal zogezegd de bedoeling is - de rest probeerde dat op 't eerste zicht meestal min of meer ook, de putten en mede-verkeer werden nogmaals allemaal gemist in een symphonie van claxon-tonen, hoog en laag, zwaar en licht, lang en kort, van ver en dichtbij - we zijn't gewoon tegen dat we weg moeten. Een kleine vertraging wordt nog opgefleurd door goede muziek van meer dan 1 brassband die verschillende huwelijksparades begeleiden, naar verluid typisch voor de maanden Mangshir (nu) en opnieuw in Magh, net voor nieuwjaar (1ste maand Baisakh) als het elders mid-april is. Afscheid van de Himalaya vanuit de lucht, en na 3 vluchten en een rit vanuit zaventem, vlekkeloos uitgevoerd langs rechts door broer Dirk, stoppen we 's morgensvroeg, na bijna 28 uren, aan de Herenboslaan 62 in Koningshooikt - precies nog al eens geweest...
Onze kids waren blij dat ze niet meer alleen thuis waren...
