Klaar om terug te gaan waar we vandaan komen, naar onze grote kids in Belgie - 't ging snel. We hebben veel gezien. Meer kan niet op 1 vakantie van een goeie 3 weken. We waren in een zeer mooi land met bijzonder mooie mensen die dikwijls met weinig comfort naar onze westerse normen toch gratis glimlachen, dankbaar om het minste. We waren nog niet in de ver afgelegen gebieden, zagen geen tijgers. We moeten nog terugkomen voor een kleine echte Himalaya-trekking en vooral voor meer van al het vorige. We vliegen terug met een complexiteit aan indrukken die we willen ordenen tijdens de lange vluchten via Bangkok en Zurich naar Brussel...
Na een diner op het dak de vorige avond, lekker klaargemaakt door onze Wim, werd het laatste avondmaal een voor de kids speciale "roasted chicken dal bhat" met desert en drinks, samen met al de Shangrila kids & staff...
Toen we op Durbar Square waren in Kathmandu, kwam het paleisje op de foto waar de "Kumari" woont, een levend godinnetje dat systematisch op speciale wijze gekozen wordt, en niet buiten mag tot ze voor het eerst gaat bloeden en vanaf dan geen godin meer is. Haar kregen we toen niet te zien, maar in het Shangrila Home hebben we onze eigen Kumari, hier in de functie van boekhouder, en die zagen we nog liever...
We leerden dat we een foutje maakten in de berichtgeving rond de viering van het 15-jarig bestaan van het Shangrila Home, namelijk als we 2067 zeggen, dan was de juiste datum niet 19 November, maar wel de 3de van de maand Mangsir, die dit jaar 29 dagen telt (verschillend van jaar tot jaar). Onze reis in Nepal speelde zich voor het grootste deel af in de maand Kartik daarvoor, een maand van 30 dagen in dit jaar. De langste maand in 2067 is Asaar, 32 dagen. Er zijn ook 12 maanden hier. Bij gebrek aan zoiets als een schrikkeljaar begint de jaartelling sterk af te wijken van de maancyclus, en spreekt men hier van de mogelijke afschaffing van 1 volledige maand van volgend jaar... dit is een typische situatie die enkel hier bestaat.
Een geweldig Nepalees buffet na de voorstelling, waarbij nog life music van bevriende muziekbandjes, en tenslotte de Shangrila Home Band met verassende arrangementen en vocals van ondermeer Tashi en Subadra, waarna hits gedraaid werden van vroeger en nu, uit Nepal en de wereld, tot een heel eind in de avond...
Een massa publiek... genodigden, vertegenwoordigingen van instanties en verwante of soortgelijke initiatieven, de Shangrila Home medewerkers en de werkgroep uit Belgie, en nog meer geinteresseerden tot op de muur en op daken in de buurt... een mooie, plezante bende...
Nog even de schoenen uit voor de "gouden tempel", waar ze ook een heel klein priestertje hebben, vooraleer een uurtje taxi te ondernemen, terug door het dolle Kathmandu verkeer langs steegjes, quasi-wegen en dubbele banen die drie- tot vierdubbel gebruikt worden en waar wegmarkeringen etc... het alleen maar bangelijker zouden maken... (zoiets kunt ge niet trekken).
Ietwat bekomen in de tuin van het museum van Patan... Rob zit naast Katlijn, zijn nieuwe therapeute die zijn drankprobleem aanpakt door het gewoon af te pakken... ze heeft Martine een nieuwe man beloofd, amai...
We zijn buitengevlogen uit het museum van Patan... Het schouderklopje van Rob werd nog net getollereerd, maar Martine zette zich op een troon waar tot dan toe enkel de reincarnaties van de god Vishu hadden mogen opzitten, en Inge en Monique begonnen de Kamasutra wat bij te werken...
