Tijdens mijn dagelijkse zoektocht naar interessante artikels op Standaardonline.be vond ik een interview met Eva Gabrielsson, weduwe van Stieg Larsson. Larsson is erg bekend om zijn misdaadtrilogie, ik heb deze zelf niet gelezen omdat het qua inhoud niet mijn genre is. Toch heb ik rond deze schrijver reeds veel opgevangen, van erg lovende commentaar tot een plots leesverslaafde mama
Het artikel dat ik zojuist gevonden heb handelt over de vroegere vrouw van Larsson en hoe zij niets kreeg van zijn nalatenschap. Ik vond het toch wel eens interessant om te lezen omdat ik reeds gehoord had van de schrijver en het artikel een opmerkelijke titel had.
Ein-de-lijk heb ik nog eens de tijd gevonden om een literair artikeltje te plaatsen op mijn blog. En aangezien ik zojuist het dwaallicht heb uitgelezen, kan ik hier wat over vertellen. Het verhaal op zich vond ik erg pover (tot nu toe), toch heb ik tussen een aantal bladzijden kleine strookjes papier gestoken om (voor mij) goede stukjes te kunnen nalezen. Ik heb er eentje uitgepikt:
" 'Zonder geweld zal het niet gaan' concludeert hij, 'want de groten hebben de macht, maar de kleinen zijn talrijk en tegen de mieren is geen tijger bestand. De mieren zijn echter blind, terwijl de mens beeft voor de dood, want al gelooft hij ook, weten doet hij niet. Men heeft ons de aarde gegeven als een boomgaard waarin het oogsten ons eigen werk zou zijn, dus heeft de mens het gelijk in zijn handen. En toch zullen veel kleinen Allah zien voordat al het werk gedaan is.' "
Dit is een passage uit het dwaallicht van Willem Elsschot, pagina 110. Een passage die enkele keren dient herlezen te worden, een koppel zinnen die geen geheel vormen maar toch alluderen op de gedragingen van de mens.
'de groten hebben de macht, maar de kleinen zijn talrijk' Hieronder versta ik dat de leiders van België, Europa of de wereld de macht hebben maar dat het volk waarop ze hun macht uitoefenen is veel talrijker dan zijzelf. Een kleine groep mensen stuurt dus een enorm grote groep.
'tegen de mieren is geen tijger bestand' Dit interpreteer ik als de leiders die niet bestand zijn tegen de talrijke groep wanneer zij in opstand komen.
'want al gelooft hij ook, weten doet hij niet' Ik heb de indruk dat dit boek erg draait rond godsdienst en het geloof, hier zegt Elsschot dat enkel geloven niet genoeg is, dat de mens hierdoor nog niet van alles op de hoogte is en God hem niet alles kan brengen.
Dan de vergelijking met de boomgaard, een erg goede vergelijking die aantoont dat de mens het reilen en zeilen op aarde zelf in handen heeft. De mens is zelf kapitein van het schip, ze kunnen dit schip tot de volgende haven brengen of het laten zinken in volle zee..
Dit is mijn interpretatie van deze passage, het kan zijn dat Elsschot hier iets volledig anders in zag, maar dit vind ik net het leuke aan boeken. Dat je zelf kan kiezen hoe jij het opneemt en dat je verbeelding al het werk mag doen.
