Hallo wie, wat? Geen idee. Waarom dit lezen? Ook geen idee. Tips over grafisch design zal u hier zeker niet vinden, idem over het nucleair experiment. De blogspeurneus die tussen de regeltjes leest, heeft nu al door dat mijn interesses zeker niet die kant uitgaan. En het feit dat ik dit vermeld, geeft blijk van een niet zo hoge dunk van de gemiddelde bloglezer, stel, de huisvrouw die niets beters te doen heeft. ( Bewijs mij het tegendeel) Maar het weze me een zorg. Ondertussen worden mijn vers gemanicuurde vingertjes ten minste getraind. Waarom ik dit doe? Slinkende writer's block. Zin om iets neer te pennen. De nood om van je te laten horen. De lichte interesse na het lezen van de vele lovende artikels over die nieuwe rage, het fameuze bloggen. Dit is allemaal een toonbeeld van de menselijke drang. Zelfs al denken we boven de vele ongeschreven wetten te staan, je blijft er aan onderhevig. Misschien hoop ik dat mijn leven werkelijk zo interessant is om miljoenen mensen te boeien. Dat na verloop van tijd een camera de verschijnende dansende letters zal volgen zoals in Sex and the City. Dat mensen uren voor hun computer zitten terwijl ze wachten tot een volgend artikel van me verschijnt. Bij dit vele gepraat en geleuter buig ik nederig het hoofd en besef: mens, blijf toch een beetje down to earth. Een eerste artikel en je hoopt al in de sporen te treden van de onnavolgbare Lanoye of zelfs grootmeesters als Claus. Ok, misschien zelfs in de voetsporen van Flaubert. Lekker fijn, een beetje anonieme grootheidswaanzin.
