Deze morgen om 04.15u uit de veren om mee te gaan met een "Morning Drive". Het ontbijt wordt uitgesteld tot later in de voormiddag. Tussen 05u en 08u in de morgen bevinden de dieren zich meestal aan de drinkplaatsen. Gisteren waren "The Big Five" present in de onmiddellijke omgeving tussen Skukuza en Lower Sabie dus we hopen dat dit deze morgen terug van hetzelfde zal zijn. We hebben per toevel de halve camping wakker gemaakt door half slapend de achterdeur van de Jeep te openen...terwijl het alarm nog aktief was...dertig seconden lang is de hel losgebroken
Daarna op spottocht en we worden op onze wenken bediend, impala's, giraffen, zebra's, de witte neushoorn, springbokken, olifanten, gnoe's, en zo veel meer staan soms op minder dan drie meter van onze neus vandaan! Gewoon zalig om hier te vertoeven. Iedereen toont zich inderdaad klein als mens bij het zien van zo veel "groots". Het maakt een grote impact op ons en deze ochtend zal gegrift worden in ons geheugen.
Nu efkes bekomen bij een verse tas koffie en een dikke boterham om straks terug de baan op te gaan op zoek naar de natuur...
En inderdaad, de Morning Drive leert ons dat de plaatselijkse gids heel goed weet war zijn beestjes zitten De witte neushoorn, olifanten, hyena's en ander moois laten zich gewillig zien op de asfaltbaan!
Het blijkt een drie uur durend spektal met de nodige tekst en uitleg van een kenner van het Krugerpark. We krijgen zelfs een neushoornstront mee om wat vivisectie te verrichten en meer te weten te komen over het voedingsgedrag van dit groots dier.
Na ons fiks ontbijt en een ferm lauw douchke plooien we onze daktenten terug op. We zijn er al in geslaagd om binnen de 5 minuten ons boelke in elkaar te flansen! Teamwork op z'n best
We besluiten vanuit Skukuza te vertrekken en richting Tshokwane te rijden omdat in de regio H4-1 de meeste dieren werden gespot. Ondertussen wordt het al broeiend heet en zijn we gelukkig in het bezit van wat Airco om fris en monter onze tocht uit ter zetten. Het wordt een zalige trage rit maar door de hitte schuilen de dieren vermoedelijk op plaatsen dewelke niet met het blote oog te zien zijn. Nochtans vorderen we heel langzaam en proberen we uitgekiend ieder hoekje te verrekijkeren.
Niettemin eindigt onze rit zonder veel verassingen. We nemen onze pic-nic in Tshokwane en schuilen in de schaduw onder een rieten dak. De lokale groenblauwe vogels weten blijkbaar heel goed dat er hier wordt "gepicnict" en zijn niet schuw om tot 30 cm te naderen om hun kruimels mee te graaien.
De bavianen daarentegen schuwen echter menselijk kontakt maar komen na ons vertrek hun restjes ophalen. Na onze middaglunch komt onverwacht het mooiste van de dag ons tegemoet...
We nemen vanuit Tshokwane een onverharde weg richting Skukuza en komen de helft van het Dierenrijk tegen We staan temidden zebra's, giraffen, gnoe's, springbokken en impala's. De koningen van van het Krugerpark laten zich echter niet zien. Gezien we om 17.30u terug in het Rest Camp moeten zijn moeten we op bepaalde plaatsen jammer genoeg wat haast maken maar, zoals altijd, komt het mooiste komt op het eind...
De laatste 10km komen de Koningen naar buiten! De olifanten steken voor onze neus de straat over! Twee buffels laten zich zien aan de Sabie-rivier! Olifanten komen te pas en te onpas hun dorst lessen in de rivier, grote schildpadden duiken het water in, apen komen tot naast onze Jeep zitten en springbokken en impala's laten zich gewillig kieken...ja dit is genieten op zijn best!
Vanavond zullen er enkelen vroeg in de veren zitten want morgen heb ik...jawel...een Morning Walk gereserveerd Enkelen hadden liever een "Evening Walk" gekregen maar we zijn onverbiddellijk : "De morgenstond heeft dierengoud in de mond"! Slapen kunnen we nog doen als we 98 zijn geworden...
DAG 6 : ...Besoekers betreë die park op eie risiko...
Om 04.40u gaat het wekkertje af en op naar het Rendez Vous-point voor de start van een begeleide "Morning Walk". Wanneer we naar ons vertrekpunt toe rijden komen we weeral voor mooie verassingen te staan;We zien een hele olifantengroep aan de straatzijde wachten om over te steken we zien opnieuw,op enkele meters van ons vandaan, de witte neushoorn tevoorschijn komen en jawel...zelfs de luipaard steekt de straat over op zoek naar wildprooi! Machtig mooi om dit van zo dichtbij te mogen meemaken! Wanneer de impala's de aanwezigheid opmerken van de leopard maken ze simultaan een krijsend geluid om de luipaard duidelijk te maken dat ze hem hebben gezien. De impala's houden iedere beweging van de luipaard in het vizier en na enkele ogenblikken beginnen ze samen te troepen om een veiliger gevoel te creëren tov hun belager....de wetten van de natuur... Tijdens de wandeling in het wildgebied vraagt de Ranger (die een expert blijkt te zijn in vogels binnen het Krugerpark) om achter elkaar te blijven en zo geruisloos mogelijk te blijven vorderen. Het feit dat ze beiden zijn gewapend spreekt al tot onze verbeelding en onze dames volgen gezwind onze gids
We krijgen bij ieder blad, tak, dierenuitwerpsel, spinneweb, professionele uitleg over het hoe en het waarom van het "zijn" Hij weet ons te vertellen dat een riem rond de wortels van een boom bepaald hoeveel water er wordt doorgesluisd naar de bovenste takken en dat dit seizoensgeboden wordt geregeld door die "riem", hoe de schildpadden hun schelp onderhouden door gebruik te maken van de uitwerpselen van de olifanten, hoe de dieren hun territoria afbakenen, dat de zwarte neushoorn zich solitair opstelt en van het ene park naar het andere trekt zonder territoriale trekjes, dat het zilverblad belangrijk is voor het voortbestaan van de koedoe's, en waarom wij Westerlingen moeten oog hebben voor de afbrokkelende ozonlaag...ja een moeilijke discussie die wat commotie veroorzaakt onder de believers en non-believers... Nochtans heeft de Ranger wijze woorden in petto..maar de mens blijft een raar beestje als het op eigenbehoud (economische belangen) aankomt... We krijgen een ontbijt aangeboden op een hoge granietrots met een prachtig zicht op de Lower Sabie, moet er nog zand zijn... Bij de terugrit komen we terug olifanten tegen, een eenzame giraf en tal van kuddes impala's en gnoe's.
Ondertussen stijgen de temperaturen naar Afrikaanse normen en besluiten we een uurtje te bekomen in de lommer onder een boom Wij komen die warme ochtendtemperaturen ( om 08u tegen de 30°) niet gewoon. Ondertussen neemt ondergetekende een kiekje van de Vizzekes in volle aktie aan de ontbijttafel Vandaag besluiten we de rivierflank af te rijden want zo te horen werden er gisteren her en der leeuwen, een cheetah en 2 luipaarden gespot in de Lower Sabie Region gespot...
We willen die vijfde van de Big Five proberen te vinden natuurlijk...het wordt een dag om in het geheugen te griffen...
We starten vanuit Skukuza en rijden de sector H4-1 binnen, richting Nkhulu. We besluiten iedere onverharde strook in te rijden en geduld te oefenen aan de Sabie-rivierinhammen. Ondertussen stijgt de temperatuur hier boven de 40° graden en schuilen de dieren onder het boomgroen.
Aan sector H12 (brug over Sabie) rijden we na de brug de weg rechts in en volgen de S30. Na twee kilometer staan we voor een 50tal buffels optwee meter van ons vandaan! Bij onze terugkeer op e brug zien we opeens een 15tal olifanten zich verfrissen in de rivier en staan we pal onder de kolossen kiekjes te trekken! Maar het sprookje blijft duren...aan het meer juist voor het Lower Sabie Camp zien we een 30talnijlpaarden in het water spartelen en ligt er een krokodil 2meter voor onze Jeep. Er ligt een kadaver van één of ander klein bokje naast een andere krokodil. Deze heeft blijkbaar zijn leven gelaten bij het drinken aan het meer... Gezien we (terug) in tijdsnood komen besluiten we terug te keren naar Skukuza maar zien aan het Sabie pad, juist buiten Lower Sabie 4 leeuwen aan de overkant van de Sabie rivier! Ze liggen te luilakken. Het is een moeder en haar drie welpen. De moeder vordert boven op de rots en de drie welpen blijven aan het water in de schaduw liggen.
Dit is letterlijk "The Big Five" in één dag spotten! Niettemin we haast moeten maken blijven we geruime tijd genieten van dit moment. Bij onze terugtocht zien we nog vlakvarkens, giraffen, rooibokken, steenbokken, de Swartkwasmuishond, de bromvogel en tal van andere prachtige dieren.
Kortom, what a day...
Eenmaal terug in het kamp nemen we een dikke pint bier om van de hitte van de dag te bekomen. Op de warmste plek van het Krugerpark hebben ze vandaag tegen de 50° gemeten! De overige temperaturen bedroegen tussen de 42° en de 47°...veel te warm om goed te zijn. De buffels hadden er inderdaad veel last van...
Wanneer de avond valt krijgen we een mooi spektakel bliksemschichten voorgeschoteld maar gelukkig valt de regen er ergens anders uit
Moe maar voldaan kruipen we in ons tentje. Morgen besluiten we nog een dagje Krugerpark eraan te breien richting Komatipoort om dan naar Swaziland door te trekken richting Mlilwane Wildlife Park...
We verlaten vandaag het Krugerpark maar besluiten deze te verlaten, niet langs de kortste route via Malelane-Hek maar we nemen de omweg via de Komatipoort. Leeuwen en luipaarden werden daar vroeg deze morgen al opgemerkt en het blijft een prachtige route via de Sabie-rivier. Juist bij ons vertrek zien we al een hyena rondwandelen en inderdaad, even verderop zien we een impala dewelke deze morgen in een boom hangt... de luipaard heeft zijn werk gedaan maar hij is voorlopig niet meer te zien. We blijven een tijdje wachten maar gezien we nog een hele rit voor de boeg hebben besluiten we door te rijden.
Juist voor het Lower-Sabie Camp zien we toch een achttal leeuwinnen en twee leeuwen in het gras liggen. ze vorderen heel langzaam naar de rivier toe. Aangezien er al een paar auto's staan wordt het snel een drukte van jewelste en besluiten we door te rijden naar de Crocodile Bridge.
We geraken niet vooruit en nochtans moeten we nog een 23Okm vorderen om in het Mlilwane Wildlife Canctuary te geraken. Het Krugerpark houdt ons echter niet aan ons tijdsschema. Tegen 13u bollen we het Park uit en vorderen richting Jeppe's Reef, de grens met Swaziland. De paspoortcontrole is op zijn Afrikaans en ik ben jaloers van de administratieve eenvoud van werken... Bij het bekijken van uw paspoort heeft de douane beambte meer interesse in zijn tv-scherm dan uw pasfoto De controlepost : 4 man aan het loket voor de stempels, 4 man voor het register en nog een stuk of acht aan de slagboom...en zo heeft iedereen wel iets voor handen
Aan de Swazi-tolgrens staan er een viertal vrouwen in gewone kledij uw pas te controleren maar ipv een check-up vragen ze waar we vandaan komen en of we het naar onze zin hebben. Stay happy in hun boodschap! Wees getroost
Eenmaal Swaziland binnen rijden we de heuvels binnen en krijgen we terug een mistgordijn voor onze neus. De weergoden willen ons geen vergezichten gunnen blijkbaar. Niettemin we wat aan de late kant zijn (rond 18u wordt het hier donker) kunnen we geen haast maken. De mist en de bijkomende regen houdt ons traag vorderend. Wanneer het al goed donker is komen we uiteindelijk aan in Mlilwane W.S. Een prachtig gebied waar nijlpaarden, krokodillen en een hele vloot vogels dezelfde vijver als biotoop gebruiken. We krijgen een lekker buffet en met een paar flessen rooiwijn gaan we de avond in met een Swazidanske van de locale inwoners en een babbel aan het kampvuur.
Deze morgen heeft Jantje al een ochtendwandeling gemaakt in het prachtige domein. De rust die er heerst is ongelooflijk mooi. De vlekvarkens en de diverse bokken komen tot aan onze rondavel grazen. We nemen ons ontbijt aan de rand van het meer en zien de krokodillen in het water liggen, op de loer naar een lekkere vogel. Het is een prachtig meer waar vogels hun stek hebben gevonden. We lassen vandaag een rustdag in en plannen een dagwandeling in het domein. Een zalige Hippy trail-route doch de miezerige regen is terug van de partij.
Rond 13u eten we nog vlug een hap en besluiten dan onze weg te vervolgen. Jan slaat een onverharde weg in en na een 10tal km komen we bij het echte Swazivolk, degene die in het binnenland leven van hun veeteelt, in lemen hutten... We slaan ergens zonder nadenken een dorp in waar een klein kind buiten staat. We hadden een hele resem kleurpotloden en kledij mee en besluiten hier alles achter te laten.
Opeens staat het hele dorp bij ons en besluiten we iedereen wat bruikbaars te geven, de moeders met kinderkledij en de kids met voetbaltruitjes (van onze Tim) en kleurpotloden voor de kleinste gabbers. Ze zijn allen in de wolken en dat was ook onze bedoeling. Een deel van onze reiskledij gaat zelfs mee in hun handen. We gaan de reis wel rondmaken met 2 shorts en een paar T-shirts
Na 39km onverharde weg zijn we blij aan te komen in Nsoko (Libombo regio) waar we een rustige camping site hebben gevonden en een lekker avondmaal kunnen krijgen.
Morgen gaan we richting Hluhuwe-regio om verder te genieten
DAG 9 : ...Birthday at Swaziland!...Under African Sky...
..."I can't stand the rain, against my window...ewowow, it brings back some memories.."
Deze morgen weer regen in Swaziland en ons "Zuid-Afrikaans tropisch gevoel" krijgt lelijke deuken We hebben gisterenavond een prachtige campplaats gevonden in Nsoko, zo'n 80 km van Hluhuwe National Park verwijderd. Er staat welgeteld 1 camper op de grote lege campplaats
Onze Jan is vandaag 53 jaar jong en krijg een Marco Borsato versie van "Happy Birthday" in canon Niettemin de volledige valse noten kan het plaatselijk camping-personeel het ferm pruimen!
We nemen daar een lekker ontbijt, vouwen onze tenten op en verlaten regenachtig Swaziland. Ik ben weer een dikke pull kwijtgeraakt aan een onderhoudsman van de camping maar ik hoop de komende dagen op zon en bloedhete temperaturen Het berggebied is nochtans bloedmooi, zelfs bij miezerig weer, maar we willen zon hebben..en nog geen beetje!
Onderweg stoppen we (op mijn vraag) bij een plaatselijke garagist. Ik vraag of ik een oude nummerplaat voor 100 Rand kan krijgen en krijg er met de glimlach drie voor in de plaats Carla en Mieke versassen zelfs onze mooie truien en wat T-shirts en babykledij voor de kleine die op de rug van de garagist zijn vrouw is gebonden. De moeder is in de wolken!
In Huhluwe slaan we in de plaatselijke supermarket (of er wat erop lijkt) terug wat BBQ proviand (en wijn!) in en daar veranderen we op de laatste knip ons reisscenario. We hebben geen slaapplaatsen meer vastgelegd dus kunnen onze reisroute gelukkig wijzigen naar believen.
In plaats van een boottocht te maken op het St Lucia-meer bij mindere weersomstandigheden verkiezen we aldaar een korte stop te maken en daarna door te rijden naar Zululand om een dorp te bezoeken en de Zulu-cultuur van dichtbij te leren kennen.
Kwazu-Natal is de bakermat van de Zulu's en we hopen daar iets dieper het binnenland in te trekken...
Tijdens onze doorreis tussen Swaziland en Lavumisa zien we toch veel armoede langs de Nationale Route die de regio doorkruist...
Lemen hutten, hele kleine kinderen langs de weg die blootvoets hun weg afhaspelen, zwarten die met PMD-flessen op hun rug proberen enkele Rands bij te verdienen, oude afgetaktelde traktors die door weer en wind de velden omploegen, ...en het contrast met de zware BMW's en Q7's die dezelfde Nationale Route doorkruisen... De rijke Zuid-Afrikanen van 2010...
Nochtans hebben de Zuid-Afrikanen iets wonderbaarlijks! Een altijd blijvende, fantastische glimlach, een gouden positieve blik in hun ogen en altijd dankbare levensuitdrukking!
Hoe diep moet een mens in zijn ziel gaan om dit gevoel maar te kunnen evenaren? Zijn wij echt zo "verWesterd" dat zelfs dat soms al een opgave hoeft te zijn?
Eenvoud siert...en dat is het hetgeen waar dit volk trots op is denk ik...hun land, hun traditie en hun levensvisie.
Kinderen spelen echt met elkaar! Ze voetballen, maken praatjes, lopen hand in hand en houden van elkaar! Het mooiste moment was voor mij wanneer Mieke een trainingspak van Tim aan een jonge gast gaf. Hij was in de wolken met de mooie blauwe trainingsset...zag zijn vriend ernaar kijken... en gaf de trainingsvest aan zijn vriend en hield de broek voor zichelf...spontaan en gemeend! Zo menselijk! Het "ensembelke" werd gedeeld
Kortom, Zuid-Afrika is elke dag een verwondering, een kaakslag voor degenen die vasthouden aan onze Westerse gewoontes. Het is mooi om hier te mogen doortrekken.
Je voelt je soms zo klein bij het zien van zoveel leed en zoveels moois van hun natuur. Maar ik denk echt dat Zuid-Afrika in positieve zin zal evolueren, verder bouwt aan een democratische maatschappij en verder zal groeien op economisch vlak. Ik hoop het althans.
Eenmaal aangekomen in Huhluwe National Park boeken we 2 Rest-Hutten. Terwijl Jan een korte wandeling maakt, zorgen de dames voor een verjaardagstaart met koffie en 2 kaarsjes voor ons 53-jarig feestvarken!
Een verjaardagscake in een Zuid-Afrikaans Nationaal Park! Can a real man wish for more
Daarna maken we een trip in het domein maar zien bitter weinig dieren. Nochtans is de natuur hier wonderbaarlijk mooi en vinden we de omgeving hier mooier en heuvelachtiger dan in het Krugerpark.
Het is fantastisch om hier te vertoeven! We moeten om 18u terug in het Rest Camp zijn en we slagen erin om 17u58 binnen te rollen Afscheid nemen van het wildpark blijkt een moeilijke opgave!
Daarna steken we onze BBQ in lichterlaaie en wordt Jans verjaardag in glans en glorie gevierd bij enkele flessen "Rooiwijn"!
De borden zijn nog niet helemaal uit of de bliksemschichten, donderslagen en regen steken weer de kop op. Waar zijn die Zuiderse temperaturen? Waar is dat sub-tropisch klimaat?
Rond 22u30 kruipen we in onze Rest-Hut want de wind wil niet gaan liggen en zijn we genoodzaakt naar binnen te vluchten..
Weer tijd voor mijn verslagske en hopen we morgen op zon, warm weer en een internet-verbinding
Vandaag vertrekken we vanuit Eshowe in Kwazu-Natal richting Durban om de Drakensbergen tegen valavond te kunnen bereiken. Ons Engels ontbijt heeft ons aangedikt en vooraleer we vertrekken moeten we ons Jeepke wat reorganiseren...
Na een tiental dagen begint onze laadruimte al meer op een containerpark te gelijken. Onze vrouwen maken er achteraan een zootje van... We hebben gisteren in de Spar wat zakken rijst en meel en wat snoepgoed bijgekocht bij de boodschappen en geraken deze ergens wel kwijt onderweg.
Jan werd deze morgen vroeg uit zijn slaapgewekt door een fel blinkende zon en we zijn in onze nopjes!
Maar het feest duurt niet te lang... Als we de N2 oprijden richting Durban krijgen we terug een volle lading water over ons heen en ze zal niet van plan zijn nog te wijken....hondeweer!
Als dit blijft duren wordt het volgende week Parijs-Roubaix op 2 wielen richting Kaapstad, maar dit doemscenario lachen we nog altijd hautain weg.
Bij elke pitstop vragen we aan een locale bewoner of deze weersomstandigheden normaal zijn voor de tijd van het jaar en ze antwoorden telkenmale glimlachend: "Yes! Great isn't it!" Nee man! Ik wil zon zodat mijn trui afkan en ik op mijn sandaalkes kan rondtsjoefen!
Een Zuid-Afrikaanse dame, die hier werkt als verpleegster, vertelt ons dat ze al zes maanden lang droogte hebben gekregen en dat iedere Zuid-Afrikaan uitkeek naar dit moment. Ze hebben slechts 35 % van de totale oogst van hun rietsuiker kunnen binnenhalen en dat is rampzalig voor de arme boeren in deze streek.
Echt iedere Afrikaan hier is in de wolken met dit hondenweer en zijn blij met de groene tinten die uit de grond omhoog komen! Look mister, a flower! And all the trees are green! Jaja...
We rijden de N2 af, een 35 km ten westen van Durban en volgen de "Valley of 1000 Hills-route". Een spectaculaire rit rond het heuvelachtige gebergte die wordt in tweeën gereten door de "Mooi River".
We dalen verder af naar Howick en bezoeken de plaats waar Nelson Mandela op 05 aug 1962 werd gearresteerd wanneer hij, vermomd als chauffeur, zich verborg voor de Zuid-Afrikaanse politie.
Ietsje verderop liggen de mooie Howick Falls. Wanneer we daar willen vertrekken krijgen we terug de volle lading. Ik denk dat de weergoden ons gezelschap niet op prijs stellen...
Daar beslissen we uiteindelijk in één ruk door te rijden naar Underberg en de Sentinelroute en het Amfitheater links te laten liggen. We moeten namelijk de 18e in Durban zijn om onze moto's op te halen en moeten de keuze maken tussen de Sani-Pass en het Royal Natal National Park..aartsmoeilijke keuze...
We nemen het risico om morgen de Sani-Pass op te rijden en hopen op goed weer en blauwe lucht! Bij slecht weer opteren we dan voor een wandeling op het domein van onze volgende slaapplaats, een adresje dat we van Magda en Jos hebben gekregen en zeker in ons programma willen opnemen.
De weg ernaar toe is niet om naar huis te schrijven : druk verkeer, mist, harde regen, en koud...Zuid-Afrika??? We weten niet wat we zien, dachten praktisch in onze slip en met onze crokskes Underberg binnen te fluiten maar het wordt een binnenkomst met de lange broek, dikke vest en onderpulke...De vrouwkes zitten onder hun sarseke in de Jeep
Op de koop toe zijn we aan de late kant en begint de avond te vallen. Eenmaal in Underberg aangekomen worden we door een plaatselijke politie-escorte naar het aanwijzingsbordje van ons Penwarn Country Lodge-verblijf geloodst want we vonden geen aanknopingspunt in het centrum van de stad.
Achteraf gezien heel normaal want de weg ernaartoe was niet van de poes. Door de hevige regenval is de 16 km lange ingansweg naar de lodge omgetoverd tot een modderpoel met een massa "potholes" zoals de Afrikanen dat hier zo mooi noemen! Zelfs met een 4 x 4 is het al een belevenis om ernaar toe te rijden!
Op de koop toe verliezen we onderweg onze grote zware 'kriek'die aan de buitenkant van onze Jeep is bevestigd. Blijkbaar is er een moer losgekomen door de trillingen van de slechte onverharde weg... Vruchteloos wordt de zoektocht in de regen gestaakt en gezien het al pikdonker is vervolgen we onze weg naar onze lodge, hopend op twee vrije kamers om de nacht door te brengen. We kruisen de vingers...
Maar het loont meer dan de moeite! Een prachtige locatie in the middle of nowhere, tussen de elanden, gnoe's en ander wildbeesten. De huisbaas heeft nog 2 kamers op overschot dus'we are lucky' want de komende dagen zitten ze nokvol...tja een beetje geluk mag ook wel ne keer he Het haardvuur knettert ongelooflijk mooi en er heerst een rust van jewelste. Een oude melkboerderij dewelke is omgetoverd tot een fantastisch verblijf! We mogen zelfs nog aanschuiven bij het avondeten.
Er is nog een Belgisch koppeltje uit Leuven aanwezig met hun 2 jonge kindjes dewelke een 8tal weken in Zuid-Afrika rondtrekken. Het wordt een heel intens gesprek waar we even stil van worden...
De man kreeg vorig jaar de zware diagnose A.L.S. De dokters geven hem tussen de 3 en de 5 jaar... Ze zijn met hun gezin er 8 weken op uitgetrokken om te genieten van elkaar en de omgeving. Ze genieten maximaal van elke dag en nemen foto's voor het leven, van het leven. Hoe opperste geluk en wezenlijke realiteit tegen elkaar aanleunen. Oneerlijk en onrechtvaardig gevoel overheerst bij ons allen en daar tegenover de onmacht en de wil om positief verder te blijven bouwen aan hun toekomst. Maar ze blijven niet bij de pakken zitten en grijpen elke kans die ze krijgen! En daarvoor zijn naar hier toe getrokken...
Het wordt een intense avond bij het haardvuur...niemand van ons had gedacht dat we zo fel gingen genieten van een warm haardvuur in het Zuidelijk gedeelte van het Afrikaans continent.
Morgen geeft de "Weather Forecast"-weerman op de Zuid-Afrikaanse tv : SUNNY met maximum 27° in onze regio... ...Als hij durft liegen sleur ik hem morgenochtend door zijn plasmascherm!...
DAG 10 : ...Why does it always rain on me..? (The Verve)
Deze nacht heeft het niet gestopt. Donder, bliksem en volle bak regen de ganse nacht door zonder verpinken! Gelukkig hebben we beslist om in een Rest-Hut te slapen ipv in onze daktenten. We zitten hier lekker knus, straks een tas koffie en terug het ruime sop de straat op. Van de weersomstandigheden hadden we van onze eerste week toch iets anders voorgesteld! Al drie dagen van de 7 de volle lading gekregen en volgens de locals is dit niet echt abnormaal.
Wat een verschil met de heetgeblakerde temperaturen in het Krugerpark. Eergisteren las ik in een promo-folder : "Swaziland is blessed with heavy rainfall.." Tja, wat je zo allemaal "blessed" kunt noemen, in België schieten ze je af voor zo'n uitspraak Maar ik kan me inbeelden dat water hier wel schaars kan zijn.
In Swaziland vertelden ze me dat ze die voorjaarse regen hard nodig hebben voor hun maïsvelden en dat zijn er nogal wat hier in de streek. Dus, we bergen onze zonnige wensen op en gunnen de mensen bakken regen
We willen vertrekken naar het St-Lucia Lake,maar een vroege ochtendspotter weet ons te zeggen dat hij de "Lion King" heeft gezien op de plaats waar we gisteren het Hluhluwe Nationaal Park zijn binnen gereden. We besluiten dus eerst nog eens terug te keren in de richting van Memorial Gate.
Na een 7tal km ziet Mieke plots iets bewegen in het gras op de heuvelhelling. Daar zien we een leeuwin die aan de achterbil van een kudu zit te knagen.(zie foto) Het beest moet vroeg deze morgen ten prooi zijn gevallen...het bloed hangt nog te bengelen aan de snuit van de leeuwin. Van de leeuw echter geen spoor meer.
We keren terug via de andere uitgang en zien nog een mooie neushoorn met haar baby op stap... Wat zijn deze dieren toch zo mooi om van dichtbij te zien!
We rijden het park uit en zetten onze reis verder richting St-Lucia. Na een dik uur rijden komen we aan bij het strand en maken we eindelijk bij droog weer een fikse strandwandeling langs die Indische oceaan met zijn hoge golven.
Zalige windbriesje rond de oren en bijna geen kat op het strand te zien. De zeelucht doet ferm deugd en we genieten van de ruimte en de stilte.
Daarna richting Estuarium waar Jantje onze 4x4 eens goed door het zand laat razen en dan zoeken we het centrum op om een klein middagmaaltje te nuttigen.
We kiezen lukraak een klein visrestaurantje uit en we krijgen voor een prikje een prachtig bord calamarkes voor de neus geschoteld! Da's boffen! Als dessert kopen we op het marktje 4 ananaskes en op naar Eshowe, het hart van Zululand. Daar hebben ze nog een authentiek dorp gereconstrueerd en tonen ze hoe de Zulu"s leefden.
Langs de weg zien we weer heel wat krotten en vervallen huisjes staan. Het contrast blijft (te) groot anno 2010...
Eenmaal in Eshowe aangekomen reserveren we daar onze avondmaaltijd en tevens ook voor het dansspektakel zoals de traditionele Zulu's het zouden hebben gedaan. Ons Mieke mag zelfs meedansen met de opperchef van dienst We krijgen les in hun eet- en leefgewoonten en daarna terug huiswaarts.
Morgen een overgangsdag naar Underberg, zo'n dikke 350 km verderop. We zijn klaar voor de Drakensberge en de Sani-Pass! ...De dames moeten nog wat worden overtuigd om die fameuze pas te bestijgen
Vandaag vertrekken we vanuit Eshowe in Kwazu-Natal richting Durban om de Drakensbergen tegen valavond te kunnen bereiken. Ons Engels ontbijt heeft ons aangedikt en vooraleer we vertrekken moeten we ons Jeepke wat reorganiseren...
Na een tiental dagen begint onze laadruimte al meer op een containerpark te gelijken. Onze vrouwen maken er achteraan een zootje van... We hebben gisteren in de Spar wat zakken rijst en meel en wat snoepgoed bijgekocht bij de boodschappen en geraken deze ergens wel kwijt onderweg.
Jan werd deze morgen vroeg uit zijn slaapgewekt door een fel blinkende zon en we zijn in onze nopjes!
Maar het feest duurt niet te lang... Als we de N2 oprijden richting Durban krijgen we terug een volle lading water over ons heen en ze zal niet van plan zijn nog te wijken....hondeweer!
Als dit blijft duren wordt het volgende week Parijs-Roubaix op 2 wielen richting Kaapstad, maar dit doemscenario lachen we nog altijd hautain weg.
Bij elke pitstop vragen we aan een locale bewoner of deze weersomstandigheden normaal zijn voor de tijd van het jaar en ze antwoorden telkenmale glimlachend: "Yes! Great isn't it!" Nee man! Ik wil zon zodat mijn trui afkan en ik op mijn sandaalkes kan rondtsjoefen!
Een Zuid-Afrikaanse dame, die hier werkt als verpleegster, vertelt ons dat ze al zes maanden lang droogte hebben gekregen en dat iedere Zuid-Afrikaan uitkeek naar dit moment. Ze hebben slechts 35 % van de totale oogst van hun rietsuiker kunnen binnenhalen en dat is rampzalig voor de arme boeren in deze streek.
Echt iedere Afrikaan hier is in de wolken met dit hondenweer en zijn blij met de groene tinten die uit de grond omhoog komen! Look mister, a flower! And all the trees are green! Jaja...
We rijden de N2 af, een 35 km ten westen van Durban en volgen de "Valley of 1000 Hills-route". Een spectaculaire rit rond het heuvelachtige gebergte die wordt in tweeën gereten door de "Mooi River".
We dalen verder af naar Howick en bezoeken de plaats waar Nelson Mandela op 05 aug 1962 werd gearresteerd wanneer hij, vermomd als chauffeur, zich verborg voor de Zuid-Afrikaanse politie.
Ietsje verderop liggen de mooie Howick Falls. Wanneer we daar willen vertrekken krijgen we terug de volle lading. Ik denk dat de weergoden ons gezelschap niet op prijs stellen...
Daar beslissen we uiteindelijk in één ruk door te rijden naar Underberg en de Sentinelroute en het Amfitheater links te laten liggen. We moeten namelijk de 18e in Durban zijn om onze moto's op te halen en moeten de keuze maken tussen de Sani-Pass en het Royal Natal National Park..aartsmoeilijke keuze...
We nemen het risico om morgen de Sani-Pass op te rijden en hopen op goed weer en blauwe lucht! Bij slecht weer opteren we dan voor een wandeling op het domein van onze volgende slaapplaats, een adresje dat we van Magda en Jos hebben gekregen en zeker in ons programma willen opnemen.
De weg ernaar toe is niet om naar huis te schrijven : druk verkeer, mist, harde regen, en koud...Zuid-Afrika??? We weten niet wat we zien, dachten praktisch in onze slip en met onze crokskes Underberg binnen te fluiten maar het wordt een binnenkomst met de lange broek, dikke vest en onderpulke...De vrouwkes zitten onder hun sarseke in de Jeep
Op de koop toe zijn we aan de late kant en begint de avond te vallen. Eenmaal in Underberg aangekomen worden we door een plaatselijke politie-escorte naar het aanwijzingsbordje van ons Penwarn Country Lodge-verblijf geloodst want we vonden geen aanknopingspunt in het centrum van de stad.
Achteraf gezien heel normaal want de weg ernaartoe was niet van de poes. Door de hevige regenval is de 16 km lange ingansweg naar de lodge omgetoverd tot een modderpoel met een massa "potholes" zoals de Afrikanen dat hier zo mooi noemen! Zelfs met een 4 x 4 is het al een belevenis om ernaar toe te rijden!
Op de koop toe verliezen we onderweg onze grote zware 'kriek'die aan de buitenkant van onze Jeep is bevestigd. Blijkbaar is er een moer losgekomen door de trillingen van de slechte onverharde weg... Vruchteloos wordt de zoektocht in de regen gestaakt en gezien het al pikdonker is vervolgen we onze weg naar onze lodge, hopend op twee vrije kamers om de nacht door te brengen. We kruisen de vingers...
Maar het loont meer dan de moeite! Een prachtige locatie in the middle of nowhere, tussen de elanden, gnoe's en ander wildbeesten. De huisbaas heeft nog 2 kamers op overschot dus'we are lucky' want de komende dagen zitten ze nokvol...tja een beetje geluk mag ook wel ne keer he Het haardvuur knettert ongelooflijk mooi en er heerst een rust van jewelste. Een oude melkboerderij dewelke is omgetoverd tot een fantastisch verblijf! We mogen zelfs nog aanschuiven bij het avondeten.
Er is nog een Belgisch koppeltje uit Leuven aanwezig met hun 2 jonge kindjes dewelke een 8tal weken in Zuid-Afrika rondtrekken. Het wordt een heel intens gesprek waar we even stil van worden...
De man kreeg vorig jaar de zware diagnose A.L.S. De dokters geven hem tussen de 3 en de 5 jaar... Ze zijn met hun gezin er 8 weken op uitgetrokken om te genieten van elkaar en de omgeving. Ze genieten maximaal van elke dag en nemen foto's voor het leven, van het leven. Hoe opperste geluk en wezenlijke realiteit tegen elkaar aanleunen. Oneerlijk en onrechtvaardig gevoel overheerst bij ons allen en daar tegenover de onmacht en de wil om positief verder te blijven bouwen aan hun toekomst. Maar ze blijven niet bij de pakken zitten en grijpen elke kans die ze krijgen! En daarvoor zijn naar hier toe getrokken...
Het wordt een intense avond bij het haardvuur...niemand van ons had gedacht dat we zo fel gingen genieten van een warm haardvuur in het Zuidelijk gedeelte van het Afrikaans continent.
Morgen geeft de "Weather Forecast"-weerman op de Zuid-Afrikaanse tv : SUNNY met maximum 27° in onze regio... ...Als hij durft liegen sleur ik hem morgenochtend door zijn plasmascherm!...
ja, inderdaad gisteren met bijna tranen in de ogen afscheid genomen van onze jeep waar we toch enkele dagen in geleefd hebben. Maar de moto's staan te wachten en onze mannen zien het wel zitten om toch zo'n een 500 tal kilometer te rijden. carla en ik kijken ne keer naar elkaar , amaai ons gatje . Als we s'morgens vertrekken doet het toch wel raar om op een andere moto te zitten dat we gewend zijn, maar dit valt dan toch goed mee . We genieten terug van prachtige landschappen en met de moto krijg je de geuren er nog bij ook.We komen een ganse dierentuin tegen langs de weg schapen,koeien,paarden,honden,geiten,varkens en ook enkele dieren die jammer genoeg dood liggen langs de kant van de weg. De hutjes zien er al iets beter uit in steen gemaakt met hier en daar ook al een kleurtje,prachtig op de heuvels. We komen handen te kort om te zwaaien naar al de kinderen en mensen langs de kant van de weg,ongelofelijk met zo weinig blijven ze lachen! We stoppen langs het strand om een calamarke te eten ,de indische oceaan is niet direct om in te zwemmen want de golven zijn spectaculair.Onze magen gevuld en om verder bochten te nemen van links naar rechts.Onze mannen zijn in hun nopjes en ze weten weer niet van stoppen om zo na 560 km om 19u onze slaapplaats te vinden juist bij het zeetje.We nemen een badje en we gaan lekker gaan eten in de buurt. Ons gatje heeft het goed kunnen verdragen vandaag...maar wat morgen?
Vele dikke zoenen aan iedereen die het blogje leest!
We hebben nog de laatste dag genoten van onze vierwieler. We zijn Durban binnengereden en hebben een tijd de kustbaan gevolgd richting ons Pick-Up Point. De hoge golven van de Indische Oceaan hameren tegen de rotsmuur aan de kust van Durban. Blijkbaar het paradijs voor de surfers en ik kan ze geen ongelijk geven. Alhoewel vandaag het onmogelijk zou zijn... In de verste verte geen surfer te zien want er staat een sterke wind die uit de zee komt en de golven zijn echt te gevaarlijk om het ruime sop in te duiken. Maar het geeft voor ons spectaculaire beelden! Prachtig te zien hoe sterk de wet van de natuur kan zijn!
Om 15u onze Landrover achtergelaten in Durban en onze 2 moto's werden iets later dan voorzien afgeleverd aan Shaka International Airport. De man heeft vastgezeten in het drukke verkeer en wil zich daarvoor honderdmaal verontschuldigen. Maar we zijn in verlof en hebben "no hurry" en deze Belgische houding kon de man wel appreciëren. Hij heeft wel andere klanten zegt hij...
De GS Adventure's staan op en top : nagelnieuwe banden erop, goed onderhouden en onze check-up krijgt een 10. Het is altijd wat koffiedik kijken als je via internet vervoer regelt aan de andere kant van de wereld maar ze zijn het vertrouwen dubbel en dik waard. We krijgen zelfs één met 8OOO km op de teller en bouwjaar 2010. De andere is van 2007 maar staat te blinken in zijn vel. We kunnen niet wachten om onze paardjes te bestijgen en de Oostkaap te verkennen!
Gisterenavond zijn we via de N2 naar het beginpunt van de Eastern Cape gereden en hebben we laat in de avond overnachting gevonden in Port Shepstone. Een B&B bij een vriendelijk koppel die ook al de halve wereldbol is rondgereisd. Hun zoon woont al 12 jaar in Schotland en is nu juist een tiental dagen naar huis gekomen.
De man van de vrouw die ons ontvangt is namelijk ernstig ziek en ze kan ons geen ontbijt aanbieden, maar aan de kust hier iets verderop kan je gemakkelijk aan een breakfast geraken en met een mooi zeezicht erbovenop. Dus geen probleem.
Wireless internet blijkt hier echt niet zo evident als gedacht en we geraken niet op Skype om het thuisfront eens te horen. We mogen de pc van de zoon lenen om toch eens de kids te zien aan het thuisfront.
Thuis nog alles dik in orde en "we moeten ons zeker en vast niet ongerust maken" worden ons in de oren gefluisterd Het doet altijd deugd om de kids eens te zien en te horen, al is het maar voor enkele minuten...
Deze morgen om 5u30 wakker en de slaap werd verstoord door onze adrenaline om de dag te beginnen! Als het kriebelt....
Rond achten vertrekken we al en iets verderop nemen we ons ontbijt. Het voorziene plan was om de N2 (autosnelweg) te nemen en vanavond slaapplaats te zoeken in East London.
Iedereen die we tot nu toe al tegenkwamen verklaarde ons gek dat we "per moto" de Transkei overstaken.
"Much to dangerous!" zou het daar zijn. De Transkei is de regio waar de arme zwarten wonen en volgens de verhalen die we her en der opvingen mag je niet stoppen tussen Durban en Port Elizabeth...
Zelfs de groepsreizen nemen een binnenvlucht om deze regio te mijden.
Tja, hoe zijn kleine kinderen als je zegt dat ze iets niet mogen doen...
Aan de ontbijttafel maken we een "change of plans"...
In plaats van de saaie N2 beslissen we toch de R61 te nemen. De weg dwars door de Transkei, tussen de townships van de zwarte bevolking, waar dieren her en der over straat lopen en de route die iedereen ten allen koste wil mijden.
We geloven echt niet dat deze regio vogelvrij is verklaard...en we krijgen gelijk!
Ieder kind zwaait naar ons als een gek, iedereen is vriendelijk en lacht. Ik krijg zelfs de indruk dat je gelukkig wordt als je in een hut woont en alle dagen rijst eet...
Wat een mooi volk! We doorkruisen 560 km prachtige landschappen en zijn doordrongen van de goedhartigheid van de plaatselijke bevolking. Ze hebben een oerhard leven maar hun onschuldige lach heeft meer waarde dan de bange verhalen van de bange blanke man die ons die regio wilde afpraten...het zou echt zonde geweest zijn om de Transkei links te laten liggen. Het echte Zuid-Afrika zit namelijk hier, arme zwarte mensen die leven van hun geit en hun kippen, die de dag rondmaken door ergens te gaan zitten, en al die kinderen die op de grote vlakte spelen, met een bal, een stok of gewoon daar zitten niets te doen...Helplessly Hoping op meer dan dit...
De enige 2 stops die we hebben gemaakt was aan een benzinestation om ons bakje te vullen en ..de sterke arm der wet.
Na een mooie scherpe bocht vallen we in een opgestelde politiecontrole en je weet wat dat betekent in Afrika... De man vraagt vriendelijk waar we naartoe gaan maar het gesprek gaat vlug in de richting hoeveel die moto heeft gekost en hoeveel dit kost en dat kost...er wordt niet geplooid en geen rotte steekpenning wordt hem gegund. De man heeft al gauw door dat zijn viske bij ondergetekende niet zal bijten en dat hij van een kale reis zal terugkomen
Onderweg zien we in de gracht vier meisjes spelen en het is vandaag hun lucky day! We hebben nog vier dozen met kleurpotloden in de tanktas zitten en hun glimlach doet wonderen!
Het was een topdag en we vragen ons af hoeveel topdagen je kan krijgen in een trektocht door Zuid-Afrika
's Avonds laat komen we aan in een kuststadje naast East London. Na 560 km op ons stalen ros hebben de dames er mooi genoeg van
Ik denk dat de rooiwijn vanavond fel zal worden gesmaakt.
DAG 15 : ...Over the Hills And Far Away...(Big Country)
We vallen in herhaling maar weer een dagje om in te kaderen. Deze morgen stralende zon en we volgen ons plan om de Transkei te doorkruisen en de mooiste spots van de Wild Coast uit te zoeken. We zoeken verlaten stranden op die we eventjes voor ons alleen kunnen hebben. We moeten in ieder geval niet ver zoeken want eventjes verder vinden we een zalige eenzame plek, Kaiser's Bay! Een verlaten strand op het einde van een natuurreservaat en waar we op onze wandeling een dode walvis zien liggen.
We genieten van de sterke wind door onze oren en de stralende zon op ons smoelke. Daarna terug de R72, een weg die glijdt over de heuvels en de hellingen door de Transkei. Er komt gewoon geen einde aan, zalige wegen om met de motor erover te rijden! Na iedere bocht een andere mooi zicht. Het is gewoon een paradijs voor tweewielers. Aan de rand van de weg blijven de mensen zwaaien en het is een plezier om de golvende hellingen te splijten. Het lijkt alsof de weg voor ons alleen is. Hier en daar een verloren vrachtwagen of een busje, volgestompt met mensen.
In de namiddag komen we aan in Port Alfred en we krijgen bijna een kaakslag voor het oog. Dikke bungalows en villa's op de hellingen, boten en catamarans op het water, We zijn de grens van de Transkei voorbijgereden en komen in een weelderig paradijs van de rijke blanke Zuid-afrikaan...
We nemen op een terras aan de haven onze Cola en kijken elkaar verweesd aan. Het contrast met de kleine beehives, de hutjes met hun golfplaten, de dieren op de weg verdwijnen voor sjieke lanen en dikke luxe-voertuigen.
Tja, ik denk dat "ons Afrika" weg is en dat we nu efkes terug moeten aanpassen aan de Westere invloeden die hier heersen.
We beslissen Port Elizabeth links te laten liggen en door te rijden naar de kuststreek van de Western Cape. We rijden de R102 op en rijden naar Jeffrey's Bay, volgens de Lonely Planet een paradijs voor surfers;
We rijden naar een Backpackers-guesthouse en zoeken daar naar twee kamers om te nacht door te brengen. Het blijkt een zalige mooie spot! direkt aan het strand, kamer die direkt op het strand uitgeeft en met een zeezicht om "U" tegen te zeggen. We krijgen hier voor een 5tal euro een lekker avondmaal aangeboden en in de bar heerst een vredige sfeer. We zitten enkel tussen jonge surfers en volgens hen is dit één van de beste surfplekken ter wereld!
Na een zalige mooie dag moet je niet meer wensen dan een lekker biertje, lekkere Bob Marley-muziek en een knusse plaats om de avond te eindigen
