DAG 10 : ...Why does it always rain on me..? (The Verve)
Deze nacht heeft het niet gestopt. Donder, bliksem en volle bak regen de ganse nacht door zonder verpinken! Gelukkig hebben we beslist om in een Rest-Hut te slapen ipv in onze daktenten. We zitten hier lekker knus, straks een tas koffie en terug het ruime sop de straat op. Van de weersomstandigheden hadden we van onze eerste week toch iets anders voorgesteld! Al drie dagen van de 7 de volle lading gekregen en volgens de locals is dit niet echt abnormaal.
Wat een verschil met de heetgeblakerde temperaturen in het Krugerpark. Eergisteren las ik in een promo-folder : "Swaziland is blessed with heavy rainfall.." Tja, wat je zo allemaal "blessed" kunt noemen, in België schieten ze je af voor zo'n uitspraak Maar ik kan me inbeelden dat water hier wel schaars kan zijn.
In Swaziland vertelden ze me dat ze die voorjaarse regen hard nodig hebben voor hun maïsvelden en dat zijn er nogal wat hier in de streek. Dus, we bergen onze zonnige wensen op en gunnen de mensen bakken regen
We willen vertrekken naar het St-Lucia Lake,maar een vroege ochtendspotter weet ons te zeggen dat hij de "Lion King" heeft gezien op de plaats waar we gisteren het Hluhluwe Nationaal Park zijn binnen gereden. We besluiten dus eerst nog eens terug te keren in de richting van Memorial Gate.
Na een 7tal km ziet Mieke plots iets bewegen in het gras op de heuvelhelling. Daar zien we een leeuwin die aan de achterbil van een kudu zit te knagen.(zie foto) Het beest moet vroeg deze morgen ten prooi zijn gevallen...het bloed hangt nog te bengelen aan de snuit van de leeuwin. Van de leeuw echter geen spoor meer.
We keren terug via de andere uitgang en zien nog een mooie neushoorn met haar baby op stap... Wat zijn deze dieren toch zo mooi om van dichtbij te zien!
We rijden het park uit en zetten onze reis verder richting St-Lucia. Na een dik uur rijden komen we aan bij het strand en maken we eindelijk bij droog weer een fikse strandwandeling langs die Indische oceaan met zijn hoge golven.
Zalige windbriesje rond de oren en bijna geen kat op het strand te zien. De zeelucht doet ferm deugd en we genieten van de ruimte en de stilte.
Daarna richting Estuarium waar Jantje onze 4x4 eens goed door het zand laat razen en dan zoeken we het centrum op om een klein middagmaaltje te nuttigen.
We kiezen lukraak een klein visrestaurantje uit en we krijgen voor een prikje een prachtig bord calamarkes voor de neus geschoteld! Da's boffen! Als dessert kopen we op het marktje 4 ananaskes en op naar Eshowe, het hart van Zululand. Daar hebben ze nog een authentiek dorp gereconstrueerd en tonen ze hoe de Zulu"s leefden.
Langs de weg zien we weer heel wat krotten en vervallen huisjes staan. Het contrast blijft (te) groot anno 2010...
Eenmaal in Eshowe aangekomen reserveren we daar onze avondmaaltijd en tevens ook voor het dansspektakel zoals de traditionele Zulu's het zouden hebben gedaan. Ons Mieke mag zelfs meedansen met de opperchef van dienst We krijgen les in hun eet- en leefgewoonten en daarna terug huiswaarts.
Morgen een overgangsdag naar Underberg, zo'n dikke 350 km verderop. We zijn klaar voor de Drakensberge en de Sani-Pass! ...De dames moeten nog wat worden overtuigd om die fameuze pas te bestijgen
Vandaag vertrekken we vanuit Eshowe in Kwazu-Natal richting Durban om de Drakensbergen tegen valavond te kunnen bereiken. Ons Engels ontbijt heeft ons aangedikt en vooraleer we vertrekken moeten we ons Jeepke wat reorganiseren...
Na een tiental dagen begint onze laadruimte al meer op een containerpark te gelijken. Onze vrouwen maken er achteraan een zootje van... We hebben gisteren in de Spar wat zakken rijst en meel en wat snoepgoed bijgekocht bij de boodschappen en geraken deze ergens wel kwijt onderweg.
Jan werd deze morgen vroeg uit zijn slaapgewekt door een fel blinkende zon en we zijn in onze nopjes!
Maar het feest duurt niet te lang... Als we de N2 oprijden richting Durban krijgen we terug een volle lading water over ons heen en ze zal niet van plan zijn nog te wijken....hondeweer!
Als dit blijft duren wordt het volgende week Parijs-Roubaix op 2 wielen richting Kaapstad, maar dit doemscenario lachen we nog altijd hautain weg.
Bij elke pitstop vragen we aan een locale bewoner of deze weersomstandigheden normaal zijn voor de tijd van het jaar en ze antwoorden telkenmale glimlachend: "Yes! Great isn't it!" Nee man! Ik wil zon zodat mijn trui afkan en ik op mijn sandaalkes kan rondtsjoefen!
Een Zuid-Afrikaanse dame, die hier werkt als verpleegster, vertelt ons dat ze al zes maanden lang droogte hebben gekregen en dat iedere Zuid-Afrikaan uitkeek naar dit moment. Ze hebben slechts 35 % van de totale oogst van hun rietsuiker kunnen binnenhalen en dat is rampzalig voor de arme boeren in deze streek.
Echt iedere Afrikaan hier is in de wolken met dit hondenweer en zijn blij met de groene tinten die uit de grond omhoog komen! Look mister, a flower! And all the trees are green! Jaja...
We rijden de N2 af, een 35 km ten westen van Durban en volgen de "Valley of 1000 Hills-route". Een spectaculaire rit rond het heuvelachtige gebergte die wordt in tweeën gereten door de "Mooi River".
We dalen verder af naar Howick en bezoeken de plaats waar Nelson Mandela op 05 aug 1962 werd gearresteerd wanneer hij, vermomd als chauffeur, zich verborg voor de Zuid-Afrikaanse politie.
Ietsje verderop liggen de mooie Howick Falls. Wanneer we daar willen vertrekken krijgen we terug de volle lading. Ik denk dat de weergoden ons gezelschap niet op prijs stellen...
Daar beslissen we uiteindelijk in één ruk door te rijden naar Underberg en de Sentinelroute en het Amfitheater links te laten liggen. We moeten namelijk de 18e in Durban zijn om onze moto's op te halen en moeten de keuze maken tussen de Sani-Pass en het Royal Natal National Park..aartsmoeilijke keuze...
We nemen het risico om morgen de Sani-Pass op te rijden en hopen op goed weer en blauwe lucht! Bij slecht weer opteren we dan voor een wandeling op het domein van onze volgende slaapplaats, een adresje dat we van Magda en Jos hebben gekregen en zeker in ons programma willen opnemen.
De weg ernaar toe is niet om naar huis te schrijven : druk verkeer, mist, harde regen, en koud...Zuid-Afrika??? We weten niet wat we zien, dachten praktisch in onze slip en met onze crokskes Underberg binnen te fluiten maar het wordt een binnenkomst met de lange broek, dikke vest en onderpulke...De vrouwkes zitten onder hun sarseke in de Jeep
Op de koop toe zijn we aan de late kant en begint de avond te vallen. Eenmaal in Underberg aangekomen worden we door een plaatselijke politie-escorte naar het aanwijzingsbordje van ons Penwarn Country Lodge-verblijf geloodst want we vonden geen aanknopingspunt in het centrum van de stad.
Achteraf gezien heel normaal want de weg ernaartoe was niet van de poes. Door de hevige regenval is de 16 km lange ingansweg naar de lodge omgetoverd tot een modderpoel met een massa "potholes" zoals de Afrikanen dat hier zo mooi noemen! Zelfs met een 4 x 4 is het al een belevenis om ernaar toe te rijden!
Op de koop toe verliezen we onderweg onze grote zware 'kriek'die aan de buitenkant van onze Jeep is bevestigd. Blijkbaar is er een moer losgekomen door de trillingen van de slechte onverharde weg... Vruchteloos wordt de zoektocht in de regen gestaakt en gezien het al pikdonker is vervolgen we onze weg naar onze lodge, hopend op twee vrije kamers om de nacht door te brengen. We kruisen de vingers...
Maar het loont meer dan de moeite! Een prachtige locatie in the middle of nowhere, tussen de elanden, gnoe's en ander wildbeesten. De huisbaas heeft nog 2 kamers op overschot dus'we are lucky' want de komende dagen zitten ze nokvol...tja een beetje geluk mag ook wel ne keer he Het haardvuur knettert ongelooflijk mooi en er heerst een rust van jewelste. Een oude melkboerderij dewelke is omgetoverd tot een fantastisch verblijf! We mogen zelfs nog aanschuiven bij het avondeten.
Er is nog een Belgisch koppeltje uit Leuven aanwezig met hun 2 jonge kindjes dewelke een 8tal weken in Zuid-Afrika rondtrekken. Het wordt een heel intens gesprek waar we even stil van worden...
De man kreeg vorig jaar de zware diagnose A.L.S. De dokters geven hem tussen de 3 en de 5 jaar... Ze zijn met hun gezin er 8 weken op uitgetrokken om te genieten van elkaar en de omgeving. Ze genieten maximaal van elke dag en nemen foto's voor het leven, van het leven. Hoe opperste geluk en wezenlijke realiteit tegen elkaar aanleunen. Oneerlijk en onrechtvaardig gevoel overheerst bij ons allen en daar tegenover de onmacht en de wil om positief verder te blijven bouwen aan hun toekomst. Maar ze blijven niet bij de pakken zitten en grijpen elke kans die ze krijgen! En daarvoor zijn naar hier toe getrokken...
Het wordt een intense avond bij het haardvuur...niemand van ons had gedacht dat we zo fel gingen genieten van een warm haardvuur in het Zuidelijk gedeelte van het Afrikaans continent.
Morgen geeft de "Weather Forecast"-weerman op de Zuid-Afrikaanse tv : SUNNY met maximum 27° in onze regio... ...Als hij durft liegen sleur ik hem morgenochtend door zijn plasmascherm!...
DAG 9 : ...Birthday at Swaziland!...Under African Sky...
..."I can't stand the rain, against my window...ewowow, it brings back some memories.."
Deze morgen weer regen in Swaziland en ons "Zuid-Afrikaans tropisch gevoel" krijgt lelijke deuken We hebben gisterenavond een prachtige campplaats gevonden in Nsoko, zo'n 80 km van Hluhuwe National Park verwijderd. Er staat welgeteld 1 camper op de grote lege campplaats
Onze Jan is vandaag 53 jaar jong en krijg een Marco Borsato versie van "Happy Birthday" in canon Niettemin de volledige valse noten kan het plaatselijk camping-personeel het ferm pruimen!
We nemen daar een lekker ontbijt, vouwen onze tenten op en verlaten regenachtig Swaziland. Ik ben weer een dikke pull kwijtgeraakt aan een onderhoudsman van de camping maar ik hoop de komende dagen op zon en bloedhete temperaturen Het berggebied is nochtans bloedmooi, zelfs bij miezerig weer, maar we willen zon hebben..en nog geen beetje!
Onderweg stoppen we (op mijn vraag) bij een plaatselijke garagist. Ik vraag of ik een oude nummerplaat voor 100 Rand kan krijgen en krijg er met de glimlach drie voor in de plaats Carla en Mieke versassen zelfs onze mooie truien en wat T-shirts en babykledij voor de kleine die op de rug van de garagist zijn vrouw is gebonden. De moeder is in de wolken!
In Huhluwe slaan we in de plaatselijke supermarket (of er wat erop lijkt) terug wat BBQ proviand (en wijn!) in en daar veranderen we op de laatste knip ons reisscenario. We hebben geen slaapplaatsen meer vastgelegd dus kunnen onze reisroute gelukkig wijzigen naar believen.
In plaats van een boottocht te maken op het St Lucia-meer bij mindere weersomstandigheden verkiezen we aldaar een korte stop te maken en daarna door te rijden naar Zululand om een dorp te bezoeken en de Zulu-cultuur van dichtbij te leren kennen.
Kwazu-Natal is de bakermat van de Zulu's en we hopen daar iets dieper het binnenland in te trekken...
Tijdens onze doorreis tussen Swaziland en Lavumisa zien we toch veel armoede langs de Nationale Route die de regio doorkruist...
Lemen hutten, hele kleine kinderen langs de weg die blootvoets hun weg afhaspelen, zwarten die met PMD-flessen op hun rug proberen enkele Rands bij te verdienen, oude afgetaktelde traktors die door weer en wind de velden omploegen, ...en het contrast met de zware BMW's en Q7's die dezelfde Nationale Route doorkruisen... De rijke Zuid-Afrikanen van 2010...
Nochtans hebben de Zuid-Afrikanen iets wonderbaarlijks! Een altijd blijvende, fantastische glimlach, een gouden positieve blik in hun ogen en altijd dankbare levensuitdrukking!
Hoe diep moet een mens in zijn ziel gaan om dit gevoel maar te kunnen evenaren? Zijn wij echt zo "verWesterd" dat zelfs dat soms al een opgave hoeft te zijn?
Eenvoud siert...en dat is het hetgeen waar dit volk trots op is denk ik...hun land, hun traditie en hun levensvisie.
Kinderen spelen echt met elkaar! Ze voetballen, maken praatjes, lopen hand in hand en houden van elkaar! Het mooiste moment was voor mij wanneer Mieke een trainingspak van Tim aan een jonge gast gaf. Hij was in de wolken met de mooie blauwe trainingsset...zag zijn vriend ernaar kijken... en gaf de trainingsvest aan zijn vriend en hield de broek voor zichelf...spontaan en gemeend! Zo menselijk! Het "ensembelke" werd gedeeld
Kortom, Zuid-Afrika is elke dag een verwondering, een kaakslag voor degenen die vasthouden aan onze Westerse gewoontes. Het is mooi om hier te mogen doortrekken.
Je voelt je soms zo klein bij het zien van zoveel leed en zoveels moois van hun natuur. Maar ik denk echt dat Zuid-Afrika in positieve zin zal evolueren, verder bouwt aan een democratische maatschappij en verder zal groeien op economisch vlak. Ik hoop het althans.
Eenmaal aangekomen in Huhluwe National Park boeken we 2 Rest-Hutten. Terwijl Jan een korte wandeling maakt, zorgen de dames voor een verjaardagstaart met koffie en 2 kaarsjes voor ons 53-jarig feestvarken!
Een verjaardagscake in een Zuid-Afrikaans Nationaal Park! Can a real man wish for more
Daarna maken we een trip in het domein maar zien bitter weinig dieren. Nochtans is de natuur hier wonderbaarlijk mooi en vinden we de omgeving hier mooier en heuvelachtiger dan in het Krugerpark.
Het is fantastisch om hier te vertoeven! We moeten om 18u terug in het Rest Camp zijn en we slagen erin om 17u58 binnen te rollen Afscheid nemen van het wildpark blijkt een moeilijke opgave!
Daarna steken we onze BBQ in lichterlaaie en wordt Jans verjaardag in glans en glorie gevierd bij enkele flessen "Rooiwijn"!
De borden zijn nog niet helemaal uit of de bliksemschichten, donderslagen en regen steken weer de kop op. Waar zijn die Zuiderse temperaturen? Waar is dat sub-tropisch klimaat?
Rond 22u30 kruipen we in onze Rest-Hut want de wind wil niet gaan liggen en zijn we genoodzaakt naar binnen te vluchten..
Weer tijd voor mijn verslagske en hopen we morgen op zon, warm weer en een internet-verbinding
Deze morgen heeft Jantje al een ochtendwandeling gemaakt in het prachtige domein. De rust die er heerst is ongelooflijk mooi. De vlekvarkens en de diverse bokken komen tot aan onze rondavel grazen. We nemen ons ontbijt aan de rand van het meer en zien de krokodillen in het water liggen, op de loer naar een lekkere vogel. Het is een prachtig meer waar vogels hun stek hebben gevonden. We lassen vandaag een rustdag in en plannen een dagwandeling in het domein. Een zalige Hippy trail-route doch de miezerige regen is terug van de partij.
Rond 13u eten we nog vlug een hap en besluiten dan onze weg te vervolgen. Jan slaat een onverharde weg in en na een 10tal km komen we bij het echte Swazivolk, degene die in het binnenland leven van hun veeteelt, in lemen hutten... We slaan ergens zonder nadenken een dorp in waar een klein kind buiten staat. We hadden een hele resem kleurpotloden en kledij mee en besluiten hier alles achter te laten.
Opeens staat het hele dorp bij ons en besluiten we iedereen wat bruikbaars te geven, de moeders met kinderkledij en de kids met voetbaltruitjes (van onze Tim) en kleurpotloden voor de kleinste gabbers. Ze zijn allen in de wolken en dat was ook onze bedoeling. Een deel van onze reiskledij gaat zelfs mee in hun handen. We gaan de reis wel rondmaken met 2 shorts en een paar T-shirts
Na 39km onverharde weg zijn we blij aan te komen in Nsoko (Libombo regio) waar we een rustige camping site hebben gevonden en een lekker avondmaal kunnen krijgen.
Morgen gaan we richting Hluhuwe-regio om verder te genieten
We verlaten vandaag het Krugerpark maar besluiten deze te verlaten, niet langs de kortste route via Malelane-Hek maar we nemen de omweg via de Komatipoort. Leeuwen en luipaarden werden daar vroeg deze morgen al opgemerkt en het blijft een prachtige route via de Sabie-rivier. Juist bij ons vertrek zien we al een hyena rondwandelen en inderdaad, even verderop zien we een impala dewelke deze morgen in een boom hangt... de luipaard heeft zijn werk gedaan maar hij is voorlopig niet meer te zien. We blijven een tijdje wachten maar gezien we nog een hele rit voor de boeg hebben besluiten we door te rijden.
Juist voor het Lower-Sabie Camp zien we toch een achttal leeuwinnen en twee leeuwen in het gras liggen. ze vorderen heel langzaam naar de rivier toe. Aangezien er al een paar auto's staan wordt het snel een drukte van jewelste en besluiten we door te rijden naar de Crocodile Bridge.
We geraken niet vooruit en nochtans moeten we nog een 23Okm vorderen om in het Mlilwane Wildlife Canctuary te geraken. Het Krugerpark houdt ons echter niet aan ons tijdsschema. Tegen 13u bollen we het Park uit en vorderen richting Jeppe's Reef, de grens met Swaziland. De paspoortcontrole is op zijn Afrikaans en ik ben jaloers van de administratieve eenvoud van werken... Bij het bekijken van uw paspoort heeft de douane beambte meer interesse in zijn tv-scherm dan uw pasfoto De controlepost : 4 man aan het loket voor de stempels, 4 man voor het register en nog een stuk of acht aan de slagboom...en zo heeft iedereen wel iets voor handen
Aan de Swazi-tolgrens staan er een viertal vrouwen in gewone kledij uw pas te controleren maar ipv een check-up vragen ze waar we vandaan komen en of we het naar onze zin hebben. Stay happy in hun boodschap! Wees getroost
Eenmaal Swaziland binnen rijden we de heuvels binnen en krijgen we terug een mistgordijn voor onze neus. De weergoden willen ons geen vergezichten gunnen blijkbaar. Niettemin we wat aan de late kant zijn (rond 18u wordt het hier donker) kunnen we geen haast maken. De mist en de bijkomende regen houdt ons traag vorderend. Wanneer het al goed donker is komen we uiteindelijk aan in Mlilwane W.S. Een prachtig gebied waar nijlpaarden, krokodillen en een hele vloot vogels dezelfde vijver als biotoop gebruiken. We krijgen een lekker buffet en met een paar flessen rooiwijn gaan we de avond in met een Swazidanske van de locale inwoners en een babbel aan het kampvuur.
DAG 6 : ...Besoekers betreë die park op eie risiko...
Om 04.40u gaat het wekkertje af en op naar het Rendez Vous-point voor de start van een begeleide "Morning Walk". Wanneer we naar ons vertrekpunt toe rijden komen we weeral voor mooie verassingen te staan;We zien een hele olifantengroep aan de straatzijde wachten om over te steken we zien opnieuw,op enkele meters van ons vandaan, de witte neushoorn tevoorschijn komen en jawel...zelfs de luipaard steekt de straat over op zoek naar wildprooi! Machtig mooi om dit van zo dichtbij te mogen meemaken! Wanneer de impala's de aanwezigheid opmerken van de leopard maken ze simultaan een krijsend geluid om de luipaard duidelijk te maken dat ze hem hebben gezien. De impala's houden iedere beweging van de luipaard in het vizier en na enkele ogenblikken beginnen ze samen te troepen om een veiliger gevoel te creëren tov hun belager....de wetten van de natuur... Tijdens de wandeling in het wildgebied vraagt de Ranger (die een expert blijkt te zijn in vogels binnen het Krugerpark) om achter elkaar te blijven en zo geruisloos mogelijk te blijven vorderen. Het feit dat ze beiden zijn gewapend spreekt al tot onze verbeelding en onze dames volgen gezwind onze gids
We krijgen bij ieder blad, tak, dierenuitwerpsel, spinneweb, professionele uitleg over het hoe en het waarom van het "zijn" Hij weet ons te vertellen dat een riem rond de wortels van een boom bepaald hoeveel water er wordt doorgesluisd naar de bovenste takken en dat dit seizoensgeboden wordt geregeld door die "riem", hoe de schildpadden hun schelp onderhouden door gebruik te maken van de uitwerpselen van de olifanten, hoe de dieren hun territoria afbakenen, dat de zwarte neushoorn zich solitair opstelt en van het ene park naar het andere trekt zonder territoriale trekjes, dat het zilverblad belangrijk is voor het voortbestaan van de koedoe's, en waarom wij Westerlingen moeten oog hebben voor de afbrokkelende ozonlaag...ja een moeilijke discussie die wat commotie veroorzaakt onder de believers en non-believers... Nochtans heeft de Ranger wijze woorden in petto..maar de mens blijft een raar beestje als het op eigenbehoud (economische belangen) aankomt... We krijgen een ontbijt aangeboden op een hoge granietrots met een prachtig zicht op de Lower Sabie, moet er nog zand zijn... Bij de terugrit komen we terug olifanten tegen, een eenzame giraf en tal van kuddes impala's en gnoe's.
Ondertussen stijgen de temperaturen naar Afrikaanse normen en besluiten we een uurtje te bekomen in de lommer onder een boom Wij komen die warme ochtendtemperaturen ( om 08u tegen de 30°) niet gewoon. Ondertussen neemt ondergetekende een kiekje van de Vizzekes in volle aktie aan de ontbijttafel Vandaag besluiten we de rivierflank af te rijden want zo te horen werden er gisteren her en der leeuwen, een cheetah en 2 luipaarden gespot in de Lower Sabie Region gespot...
We willen die vijfde van de Big Five proberen te vinden natuurlijk...het wordt een dag om in het geheugen te griffen...
We starten vanuit Skukuza en rijden de sector H4-1 binnen, richting Nkhulu. We besluiten iedere onverharde strook in te rijden en geduld te oefenen aan de Sabie-rivierinhammen. Ondertussen stijgt de temperatuur hier boven de 40° graden en schuilen de dieren onder het boomgroen.
Aan sector H12 (brug over Sabie) rijden we na de brug de weg rechts in en volgen de S30. Na twee kilometer staan we voor een 50tal buffels optwee meter van ons vandaan! Bij onze terugkeer op e brug zien we opeens een 15tal olifanten zich verfrissen in de rivier en staan we pal onder de kolossen kiekjes te trekken! Maar het sprookje blijft duren...aan het meer juist voor het Lower Sabie Camp zien we een 30talnijlpaarden in het water spartelen en ligt er een krokodil 2meter voor onze Jeep. Er ligt een kadaver van één of ander klein bokje naast een andere krokodil. Deze heeft blijkbaar zijn leven gelaten bij het drinken aan het meer... Gezien we (terug) in tijdsnood komen besluiten we terug te keren naar Skukuza maar zien aan het Sabie pad, juist buiten Lower Sabie 4 leeuwen aan de overkant van de Sabie rivier! Ze liggen te luilakken. Het is een moeder en haar drie welpen. De moeder vordert boven op de rots en de drie welpen blijven aan het water in de schaduw liggen.
Dit is letterlijk "The Big Five" in één dag spotten! Niettemin we haast moeten maken blijven we geruime tijd genieten van dit moment. Bij onze terugtocht zien we nog vlakvarkens, giraffen, rooibokken, steenbokken, de Swartkwasmuishond, de bromvogel en tal van andere prachtige dieren.
Kortom, what a day...
Eenmaal terug in het kamp nemen we een dikke pint bier om van de hitte van de dag te bekomen. Op de warmste plek van het Krugerpark hebben ze vandaag tegen de 50° gemeten! De overige temperaturen bedroegen tussen de 42° en de 47°...veel te warm om goed te zijn. De buffels hadden er inderdaad veel last van...
Wanneer de avond valt krijgen we een mooi spektakel bliksemschichten voorgeschoteld maar gelukkig valt de regen er ergens anders uit
Moe maar voldaan kruipen we in ons tentje. Morgen besluiten we nog een dagje Krugerpark eraan te breien richting Komatipoort om dan naar Swaziland door te trekken richting Mlilwane Wildlife Park...
Deze morgen om 04.15u uit de veren om mee te gaan met een "Morning Drive". Het ontbijt wordt uitgesteld tot later in de voormiddag. Tussen 05u en 08u in de morgen bevinden de dieren zich meestal aan de drinkplaatsen. Gisteren waren "The Big Five" present in de onmiddellijke omgeving tussen Skukuza en Lower Sabie dus we hopen dat dit deze morgen terug van hetzelfde zal zijn. We hebben per toevel de halve camping wakker gemaakt door half slapend de achterdeur van de Jeep te openen...terwijl het alarm nog aktief was...dertig seconden lang is de hel losgebroken
Daarna op spottocht en we worden op onze wenken bediend, impala's, giraffen, zebra's, de witte neushoorn, springbokken, olifanten, gnoe's, en zo veel meer staan soms op minder dan drie meter van onze neus vandaan! Gewoon zalig om hier te vertoeven. Iedereen toont zich inderdaad klein als mens bij het zien van zo veel "groots". Het maakt een grote impact op ons en deze ochtend zal gegrift worden in ons geheugen.
Nu efkes bekomen bij een verse tas koffie en een dikke boterham om straks terug de baan op te gaan op zoek naar de natuur...
En inderdaad, de Morning Drive leert ons dat de plaatselijkse gids heel goed weet war zijn beestjes zitten De witte neushoorn, olifanten, hyena's en ander moois laten zich gewillig zien op de asfaltbaan!
Het blijkt een drie uur durend spektal met de nodige tekst en uitleg van een kenner van het Krugerpark. We krijgen zelfs een neushoornstront mee om wat vivisectie te verrichten en meer te weten te komen over het voedingsgedrag van dit groots dier.
Na ons fiks ontbijt en een ferm lauw douchke plooien we onze daktenten terug op. We zijn er al in geslaagd om binnen de 5 minuten ons boelke in elkaar te flansen! Teamwork op z'n best
We besluiten vanuit Skukuza te vertrekken en richting Tshokwane te rijden omdat in de regio H4-1 de meeste dieren werden gespot. Ondertussen wordt het al broeiend heet en zijn we gelukkig in het bezit van wat Airco om fris en monter onze tocht uit ter zetten. Het wordt een zalige trage rit maar door de hitte schuilen de dieren vermoedelijk op plaatsen dewelke niet met het blote oog te zien zijn. Nochtans vorderen we heel langzaam en proberen we uitgekiend ieder hoekje te verrekijkeren.
Niettemin eindigt onze rit zonder veel verassingen. We nemen onze pic-nic in Tshokwane en schuilen in de schaduw onder een rieten dak. De lokale groenblauwe vogels weten blijkbaar heel goed dat er hier wordt "gepicnict" en zijn niet schuw om tot 30 cm te naderen om hun kruimels mee te graaien.
De bavianen daarentegen schuwen echter menselijk kontakt maar komen na ons vertrek hun restjes ophalen. Na onze middaglunch komt onverwacht het mooiste van de dag ons tegemoet...
We nemen vanuit Tshokwane een onverharde weg richting Skukuza en komen de helft van het Dierenrijk tegen We staan temidden zebra's, giraffen, gnoe's, springbokken en impala's. De koningen van van het Krugerpark laten zich echter niet zien. Gezien we om 17.30u terug in het Rest Camp moeten zijn moeten we op bepaalde plaatsen jammer genoeg wat haast maken maar, zoals altijd, komt het mooiste komt op het eind...
De laatste 10km komen de Koningen naar buiten! De olifanten steken voor onze neus de straat over! Twee buffels laten zich zien aan de Sabie-rivier! Olifanten komen te pas en te onpas hun dorst lessen in de rivier, grote schildpadden duiken het water in, apen komen tot naast onze Jeep zitten en springbokken en impala's laten zich gewillig kieken...ja dit is genieten op zijn best!
Vanavond zullen er enkelen vroeg in de veren zitten want morgen heb ik...jawel...een Morning Walk gereserveerd Enkelen hadden liever een "Evening Walk" gekregen maar we zijn onverbiddellijk : "De morgenstond heeft dierengoud in de mond"! Slapen kunnen we nog doen als we 98 zijn geworden...
Onze eerste tentennacht in Sabie is ons allen heel goed bevallen. Een warme lentezon heeft ons heel vroeg gewekt en ons ontbijt op deze mooie plek is een gelukzalig moment!
Vandaag staat onze "Panoramaroute" op het programma. De laatste stap vooraleer we het Krugerpark binnenkomen. Het belooft een wondermooie dag te worden maar...we hebben geen rekening gehouden met "digte mis" zoals de Zuid-Afrikanen ons hebben meegegeven.
En inderdaad, we stijgen al enkele honderden meter de flank van het Drankengebergte in en krijgen een muur van mist die de hele dag roet in ons eten zal gooien. what a pitty!
We pikken nog de schitterendev MacMac-Falls mee maar vanaf dan is het een witte muur die niet meer wil wijken...We proberen nog God's Window, een adembenemend vergezicht mee te nemen, maar de wetten van de natuur zijn onverbiddellijk.
Eenmaal in Graskop besluiten we ons alle vier neer te leggen bij de grillen van Moeder Natuur en onze "Panorama-dag" te beëindigen met een lekkere pannenkoek in één van de bekende Pan Cake-huisjes.
We nemen de wijze beslissing door te rijden naar hetgeen waarnaar we al enkele dagen naar uitkijken en rijden richting Skukuza. Jammer maar mooie dingen gaan ons oog voorbij : Bourke's Luck Pothole, Blyde River Canyon, three Rondavels, het Lowveld Viewpoint en nog zo veel moeten we laten links liggen...
De dag wordt evenwel gekleurd door het kontakt met de locals. We stoppen te pas en te onpas bij mensen die ons pad kruisen : Een ZAfrikaans huwelijksfeest met hun prachtige kleurige klederdracht, de kraampjes met de mooie houtsculpturen, de blijde gezichten van de kindjes met onze kleurpotloden,...
Onderweg worden we halt gehouden door een ZAfrikaan die met een platte batterij sukkelt. We stoppen en nemen de tijd om onze accukabels aan te leggen doch zijn batterijtje is wel héééél plat!
In de late namiddag komen we uiteindelijk aan Kruger Gate, één van de ingangen van het befaamde Krugerpark en we voelen ons net leine kinderen op een fameuze schoolreis
Bij het binnenrijden is het nog 12km naar Skukuza Rest Camp maar we doen er meer dan een uur over! Iedere 30m zien we wel iets bewegen en stoppen bij iedere ritseling...we konden beter te voet gaan maar we moeten in ons Jeepke blijven.
Niet te doen! Giraffen, zebra's, een groenblauw vogeltje, springbokken, impala's en 2 olifanten kruisen al ons pad! Wat een belevenis! Onze verrekijkers bijstellen duurt wel uren
Ja daarvoor zijn we naar hier gekomen, om te genieten van al dat mooi, prachtig en "vrij" die hier rondzwerft.
We kiezen een leuke rustige spot in het Rest Camp. Alhoewel we het liever rustiger hebben heerst er een gezellige drukte.
Onze Jos heeft ons inderdaad een hele goede raad gegeven om te blijven "campen" in Skukuza.
Morgen staat er een "Morning Drive" op het programma en moeten we al om 04.45u op post zijn. voor de nachtvogels onder ons (Mieke en ondergetekende) een helse onderneming maar we nemen ze er hééél graag bij!
Tot slot wil ik deze dag toch eindigen met een spreekwoord dat ik deze namiddag vond op een zakje suiker die ik bij mijn koffietje kreeg...
Een quote die me goed is bijgebleven van een zekere Amanda Bradley : "Follow your dream... take one step at a time, and don't settle for less, just continue to climb...en toen was het stil.
Terwijl Jan en ik ons laatste glaasje rode wijn uitdrinken onder een Afrikaanse sterrenhemel liggen onze dames al in de tent...die Assepoesters toch njé...
Wat kan een goede nachtrust een mens terug een goed gevoel geven! Buiten het feit dat onze nachtwacht ons om één uur s nachts wakker bonkte was het verkwikkend opstaan met een lekker stevig ontbijt!
Via het magische Skype hebben we al het thuisfront onze veilige aankomst gemeld en blijkbaar waren de zes kids niet echt ongelukkig dat hun ouders niet thuis waren
We zijn onze dag begonnen met ons uitgesteld bezoek aan het Voortrekkersmonument die de exodus van de Afrikaans (nederlands) sprekende boeren naar het binnenland uitbeeldt en die het bewind van de Engelsen wegdreef uit het Zuid-Afrikaans continent (Transvaal).
We hadden ons aangesloten bij een Pretoriaans klasbezoek en de leraar van de klas kon het ongelooflijk mooi verwoorden aan zijn leerlingen. Stiekem had hij vier volwassen leerlingen bijJ
Na dit mooi bezoek gaan we de N4 op richting Middelburg Nelspruit om via deze tussendag Sabie te kunnen bereiken, het beginpunt van de Panoramaroute.
Vandaag heb ik ook het antwoord op mijn vraag van gisteren. De mensen hier zijn supervriendelijk door het gebruik van hun stads- of dorpnamen : Geluk, Blijdschap, Weltevreden,
Het is al een plezier om hier door te rijden. De verkeersreglementering wordt hier ook niet al te nauw genomen. Links of rechts inhalen op de autosnelweg is normaal, kruiwagens mogen deze overtseken en slapen in de berm of op de pechstrook blijkt een nationale sport van dit mooie volk.
Juist voor onze aankomst in Sabie nemen we nog de Long Tom Pass met prachtige vergezichten en uitgestrekte panoramas! Mooi is niet de juiste woordkeuze, subliem zal het beter benaderen.
We zijn aangekomen op onze eerste slaapplaats en de daktenten blijken heel eenvoudig en snel opgesteld. Nu een BBQ want de hongerige magen grollen en de keel lust vanaf nu ook wel eens wat J Camperen op zn Zuid-Afrikaans!
Deze morgenmet een half uurtje vertraging geland op Tambo Int. Airport te Joburg.Alle vier bitter weinig geslapen door enkele kleine Pakistaanse kids die ons geen vol uurtje slaap gundenJ
Dan op naar het afhaalpunt om onze Landroverop te halen. De administratieve afhandeling vanhet Jeepke was ook op zijn Afrikaans heel op t gemak en ze hadden tijd zat..maar zo hebben we het graag, we zijn immers op vakantie!
Het links rijden enhet stuur en de versnellingspook aan de verkeerde zijde ,houden ons Jantje bij de pinken tijdens het rijden in Pretoria-centrum; de Zuid-Afrikaanse hoofdstad. Een vuurdoop die kan tellenJ
We hadden natuurlijk onze voorraad cds mee en op het ritme van Sultans Of Swing reden we al wiebelendPretoria binnen om in te checken in ons eerste verblijf.
Het doucheke was op zijn minst ZALIG en de blakende zonaan t zwembad van het Backpackers Resortgaf ons een immens zomers gevoel!
Rond 11u vertrekken we te voet naar het centrum van Pretoria de mensen hier zijn gewoonweg SUPERvriendelijk ! Niet te doen. Als ze zien dat je een stadsplan in de hand hebt, komen ze zelf vragen of ze de weg mogen aanwijzen.
Pretoria schittert paarse bloemen! Het is het begin van de lente en de Jacarandas staan in volle bloei! We zijn gewoonweg verliefd op de stad en trekken per ongeluk naar het centrum van de townships van Pretoria.
Bij schitterende warme zonnestralen trekken we links en rechts de kleine straatjes in en de mensen blijven lachen wat scheelt er met onze Belgjes ? Hebben we te weinig zonlichtom onze batterijen lachend op te laden? Missen we een Capital Ciity-gevoel? In ieder geval is het hier zalig vertoeven!
Daarnatrekken we naar Church Square om onze maag op te vullen en een koffietje te nuttigen.
Carla en Mieke steunen de lokale economie door hun nagels te laten verzorgen bij de local Nails en Hair ShopJ De verzorging is optimaal met alle nodige Afrikaanse animo.
Naarmate we dieper de townships intrekken stellen we vast dat we al geruime tijd de enige vier blanke toeristen zijn die hier op dit avondlijk uur vertoeven, en toch voelen we ons niet ongemakkelijk en bedreigd ik denk dat het gewoon de manier is waarop je de stad intrekt niet te opvallend en zonder geKodak en gesjakos rond onze nek maar met respect voor de locale inwoner en niet te bang zijn om een hartelijk gesprek aan te knopen met de mensen aan de bushalte, op straat of in de winkel
Op het moment dat we in de vooravond het Voortrekkersmonument willen gaan bezichtigenkomen er donkere wolken te voorschijn en krijgen we een doucheke op ons dak dewelke ons verplicht een taxi terug te nemen naar ons tijdelijkverblijf in de Arcadia-wijk. Hopelijk kunnen we morgen de dag beginnen met een uitgesteld bezoek.
Een prachtige mooie eerste Zuid-Afrikaanse dag die we afsluiten bij een glaasje wijn bij donder en bliksem. Blij dat we goed en veilig zijn aangekomen en met een zalig gevoel kunnen beginnen aan ons avontuurke! Morgen rijden we richting Sabie, het beginpunt van de Panoramaroute maar eerst een verkwikkende nachtrust om wat slaap in te halenJ
Hopelijk lopen we niet alle Afrikaanse beestjes, in dit geval insecten, tegen het lijf Toch wel schitterende, prachtige foto, nietwaar? Nachtelijke groet!
Zonder problemen vertrekken we met ETIHAD Airlines (Vlucht EY58) om 11u20 stipt vanop onze Nationale luchthaven richting Abu Dhabi (Ver.Ara.Emiraten) waar wij een tussenlanding maken om 20u00. Om 22u20 vertrekken we dan met vlucht EY601 naar Jo'burg om uiteindelijk in de vroege morgen (04u55) te landen op het Afrikaans continent. We halen onze huurjeep op en vertrekken dan richting Pretoria om onze slaapplaats te zoeken om wat te bekomen van de lange vlucht. We verblijven in Pretoria Backpackers, een verblijf die volgens interneuten goed vertoeven blijkt te zijn. (http://www.pretoriabackpackers.net/home/) Na ons wat te hebben opgefrist gaan we eventueel de stad wat opzoeken om van de eerste zon te kunnen genieten! De weersvoorspellingen zijn voorlopig gunstig: tussen de 27° en de 29° moet volstaan om de batterijen op te laden voor de start van dit avontuur
Wij houden jullie verder op de hoogte Groetjes en kusjes van "d'AlleVizzekes"!
We staan inderdaad al met zijn vieren klaar en te popelen om een dikke 9000 km verder ons Afrikaans avontuur te beginnen! Op 06 oktober vertekken we vanuit Zaventem, via Abu Dhabi naar Jo'burg om aldaar ons jeepke af te halen en te beginnen aan onze reis naar het eindpunt van het Afrikaanse continent : De Tafelberg in al zijn glorie!!! We houden jullie via deze blog op de hoogte van onze reisperikelen en dat zullen er ongetwijfeld zijn om U tegen te zeggen Still 10 days to go.....
Tot heel gauw!
Marnix & Carla & Jan & Mieke, de olijke 4 van plezier!
