Onze laatste dag vooraleer we ons eindpunt, Cape Town, binnenrijden. Gisteren was de boottrip tussen de walvissen fenomenaal en het blijft de hele dag in ons kopke hangen. Wat een belevenis! Vandaag volgen we de mooie golvende kustweg vanuit Struisbaai naar Hermanus, beter gekend als de Walvisroute. De walvissen met hun kleine kalven blijven hier overwinteren omdat de kleine walviskalven de trek naar Antarctica nog niet kunnen maken en het gevaar voor de haaien te groot is om deze oversteek al te wagen. Nochtans worden ze geboren met een gewicht van om en beide 5 ton! Een flink in de kuiten gewassen zoogvisje Eerst maken we een tussenstop naar het uiterste punt van het Afrikaans continent : L'Agulhas. Dit is de plaats waar de Indische- en de Atlantische oceaan samenkomen. Schitterende kusten, prachtige witte stranden en metershoge golven kleuren de horizon. De andere vergezichten zijn van gelijkaardige allure : Gansbaai, Pearly Beach, Walker Bay,.... De walvissen liggen gewoon te dobberen aan de kuststranden. We overnachten in Betty's Bay en morgen plannen we Kaapstad binnen te trekken. In het guesthouse waar we overnachten logeert er een dame die een guesthouse heeft in Cape Town. We bedisselen een mooi prijsje en krijgen 3 nachten aangeboden met ontbijt, 10 minuten van de luchthaven en 10 minuten van het centrum van de stad. We vinden (weeral) een schitterend restaurantje en verorberen onze ribbekes met een lekker glaasje Zuid Afrikaanse wijn... We voelen dat ons avontuur stilaan naar zijn einde loopt maar proberen iedere minut mee te grabbelen nu we nog kunnen. We hebben nog geen goesting om afscheid te nemen en plannen ons Kaapstad bezoek perfekt in.
Vandaag is het DE dag voor ons, de motorrijders. Waar "Route 66" in de V.S. staat voor "The Lone Rider" en "Born To Be Wild", is de Route 62 of "R62" de natte droom in Zuid-Afrika voor de tweewielers... Ze is beter gekend onder de naam "SCENIC CAPE ROUTE 62".
Een tweevaksbaan dwars door de Kleine Karoo. Eén weg snijdt dit gebergte en dit is de enige weg tussen Oudtshoorn en Swellendam.
Een zalige motorrit door dor heuvellandschap waar er op sommige stukken in geen mijlen een huis te bemerken valt.
We hebben een lekker weertje en rijden na het ontbijt richting Oudtshoorn via de Outenigua-pass, een stad dewelke wereldwijd gekend is voor zijn struisvogel-farms, maar we besparen de vogels een rit op hun rug en beperken ons tot een bezoekje aan enkele Ostrich-weiden.
In Calitzdorp, iets verderop, stoppen we voor een bezoek bij de Boplaas-wijnboer. We doen een verplicht nummer en maken een proeverij mee en kopen enkele flesjes wijn en port omdat we denken dat deze nog van pas zullen komen...
Daarna is, via de omweg langs Hoekie Valley (scenic view-route) Ladismith aan de beurt maar hier is er bitterweinig te beleven.
Op deze desolate route treffen we opeens aan onze linkerzijde een café met de naam "Ronnie's sex Shop" aan. We dachten de nodige attributen te kunnen kopen, maar het blijkt een café-resto te zijn waar we ons middagmaal (Struisvogel) meepikken.
Vanuit Ladismith rijden we richting Swellendam via de prachtige Tradouw pas om te einigen in Swellendam. SWellendam is ons weer te druk en we besluiten door te rijden naar de Kust.
Jeffrey's Bay was ons zo goed bevallen en we staan te popelen om de walvissen-trek te zien!
We rijden naar Struisbaai, op 7km van het uiterste Zuidelijke punt van het Afrikaans continent!
Dit is ook het punt waar de Indische Oceaan en de Atlantische elkaar ontmoeten.
We treffen er weer een PRACHTIGE Backpackers aan. Mooie, kleurrijke geschilderde kamers, een buitenbar met zwembad, ontbijttafels onder een afdakje,...kortom de ideale plek om vanuit hier Cape TOwn binnen te trekken.
's Avonds gaan we een visschotel eten in een eenzaam kustrestaurant en onze ogen zijn groter dan onze maag blijkbaar want we bestellen 4 Pelican's schotels als hoofdgerecht en krijgen VEEL te veel onder onze neus geschoven
MOrgenochtend hebben we een boottrip geboekt bij de eigenaar van de Backpacker. Hij verzekert ons dat hij met zijn bootje tussen de walvissen kan gaan varen. Als we geluk hebben kunnen we eveneens dolfijnen aaien maar het weer moet goed zitten en het mag "not to windy zijn".
Deze morgen gewekt door een opgaande zon die uit de Indische oceaan kwam gerezen. Onbeschrijflijk mooi, gepaard met de ochtendlijke stilte die er momenteel heerst...
Een leeg strand aan Jeffrey's Bay, geen huis te zien in de verste verte en dan DIE stilte eromheen...dat zijn beelden die voor eeuwig in het geheugen zullen blijven geprint...
En of dat nog niet voldoende is, zien we drie walvissen in- en uit het water komen en elke minuut spuwt hij een straal water de lucht in...wat een view!
Ik zal er nog vaak aan terug denken wanneer er op het werk druk wordt gedaan omtrent de haalbaarheid van een deadline...
Ondertussen is mijn surfer-buur wakker en word ik getrakteerd met een marihuana-wind uit oostzijde...ja die surfers zijn een happy volkje
Een steengoeie gast die me vertelt dat hij gisterenmorgen rond 8u 's morgens een twintigtal dolfijnen heeft zien spelen aan de andere kant van het strand.
Wel, de natuur mag me blijven trakteren op zoveel unieks!
Het is vandaag BIRTHDAY MORNING PARTY!!!
Mieke is ondertussen gewekt door ons enhtousiasme van de walvissen-spot en ze is vandaag 51 jaartjes jong en dat wordt gevierd met een "Morning pancake with fruit" en een "Surfers Muesli-yoghurt!"
We nemen ons ontbijt op het buitenterras met zicht op onze walvissen en de zon kleurt de dag!
Het kan niet meer stuk vandaag! Wat kan een mens meer wensen dan zijn verjaardag vieren op een Zuid-Afrikaanse surfers-strand
We genieten ten volle en dat wil zeggen dat we maar rond 10u de weg op gaan want dit plaatsje is uniek op de wereld!
We rijden richting Knysna, het begin van de Tuinroute maar iedere 20 minuten wordt er wel eens gestopt aan iets moois, een mooie view, de beboste bergflanken, de ruige kust en de verlaten stranden kruisen ons pad...
Na de middag begint het weer echter om te slaan en wordt er weer een truitje en een halssjaaltje uit de zak gehaald. Het weer kan hier elk moment omslaan, drie seizoenen in 24 uur. We krijgen slechts 18 graden op onze boordcomputer; dit is niet echt "branderig" te noemen.
Nochtans komen we weer op hemelse plaatsen terecht : Plettenberg Bay, Knysna,...
In Thesen Eiland, een plaats gekend voor hun lekkere oesters, trakteert ons Mie met een schaal oesters en lekkere champagne! We vinden daar een leuk gezellig restaurantje en de smaakpapillen worden weer op de proef gesteld
Wanneer we weer vertrekken krijgen we..inderdaad, enkele spatten regen.
In plaats van door te rijden naar Oudtshoorn beslissen we te overnachten in het African Vibe Hotel in George. Morgen willen we namelijk de Montagu-pass oversteken, maar wel met mooi weer en een blauwe hemel, om te kunnen verder genieten van de vergezichten die deze streek rijk is.
Verslagske van onze jarige, gelukkige, zottemieke!
amaai 51 JAAR VANDAAG, maar baie lekker. Wat kan een mens meer wensen dan een verjaardag vieren in sud africa. Dat is iets om nooit te vergeten, vandaag weer super genoten op de moto en een stopke gedaan aan t'zeetje met een oesterke en een glaasje Afrikaanse bubbels, ne mens verjaart maar 1 keer op een jaar é. Ik ben een gelukkige mens ,mijn sam, sara en tim doen het goed thuis zonder ons en mijn lieve collega's die mijn werk overnemen dankie,dankie. Ik laat de rest nu over aan mx min brief is nu gesluit baie gesoende !!!!!!
DAG 15 : ...Over the Hills And Far Away...(Big Country)
We vallen in herhaling maar weer een dagje om in te kaderen. Deze morgen stralende zon en we volgen ons plan om de Transkei te doorkruisen en de mooiste spots van de Wild Coast uit te zoeken. We zoeken verlaten stranden op die we eventjes voor ons alleen kunnen hebben. We moeten in ieder geval niet ver zoeken want eventjes verder vinden we een zalige eenzame plek, Kaiser's Bay! Een verlaten strand op het einde van een natuurreservaat en waar we op onze wandeling een dode walvis zien liggen.
We genieten van de sterke wind door onze oren en de stralende zon op ons smoelke. Daarna terug de R72, een weg die glijdt over de heuvels en de hellingen door de Transkei. Er komt gewoon geen einde aan, zalige wegen om met de motor erover te rijden! Na iedere bocht een andere mooi zicht. Het is gewoon een paradijs voor tweewielers. Aan de rand van de weg blijven de mensen zwaaien en het is een plezier om de golvende hellingen te splijten. Het lijkt alsof de weg voor ons alleen is. Hier en daar een verloren vrachtwagen of een busje, volgestompt met mensen.
In de namiddag komen we aan in Port Alfred en we krijgen bijna een kaakslag voor het oog. Dikke bungalows en villa's op de hellingen, boten en catamarans op het water, We zijn de grens van de Transkei voorbijgereden en komen in een weelderig paradijs van de rijke blanke Zuid-afrikaan...
We nemen op een terras aan de haven onze Cola en kijken elkaar verweesd aan. Het contrast met de kleine beehives, de hutjes met hun golfplaten, de dieren op de weg verdwijnen voor sjieke lanen en dikke luxe-voertuigen.
Tja, ik denk dat "ons Afrika" weg is en dat we nu efkes terug moeten aanpassen aan de Westere invloeden die hier heersen.
We beslissen Port Elizabeth links te laten liggen en door te rijden naar de kuststreek van de Western Cape. We rijden de R102 op en rijden naar Jeffrey's Bay, volgens de Lonely Planet een paradijs voor surfers;
We rijden naar een Backpackers-guesthouse en zoeken daar naar twee kamers om te nacht door te brengen. Het blijkt een zalige mooie spot! direkt aan het strand, kamer die direkt op het strand uitgeeft en met een zeezicht om "U" tegen te zeggen. We krijgen hier voor een 5tal euro een lekker avondmaal aangeboden en in de bar heerst een vredige sfeer. We zitten enkel tussen jonge surfers en volgens hen is dit één van de beste surfplekken ter wereld!
Na een zalige mooie dag moet je niet meer wensen dan een lekker biertje, lekkere Bob Marley-muziek en een knusse plaats om de avond te eindigen
We hebben nog de laatste dag genoten van onze vierwieler. We zijn Durban binnengereden en hebben een tijd de kustbaan gevolgd richting ons Pick-Up Point. De hoge golven van de Indische Oceaan hameren tegen de rotsmuur aan de kust van Durban. Blijkbaar het paradijs voor de surfers en ik kan ze geen ongelijk geven. Alhoewel vandaag het onmogelijk zou zijn... In de verste verte geen surfer te zien want er staat een sterke wind die uit de zee komt en de golven zijn echt te gevaarlijk om het ruime sop in te duiken. Maar het geeft voor ons spectaculaire beelden! Prachtig te zien hoe sterk de wet van de natuur kan zijn!
Om 15u onze Landrover achtergelaten in Durban en onze 2 moto's werden iets later dan voorzien afgeleverd aan Shaka International Airport. De man heeft vastgezeten in het drukke verkeer en wil zich daarvoor honderdmaal verontschuldigen. Maar we zijn in verlof en hebben "no hurry" en deze Belgische houding kon de man wel appreciëren. Hij heeft wel andere klanten zegt hij...
De GS Adventure's staan op en top : nagelnieuwe banden erop, goed onderhouden en onze check-up krijgt een 10. Het is altijd wat koffiedik kijken als je via internet vervoer regelt aan de andere kant van de wereld maar ze zijn het vertrouwen dubbel en dik waard. We krijgen zelfs één met 8OOO km op de teller en bouwjaar 2010. De andere is van 2007 maar staat te blinken in zijn vel. We kunnen niet wachten om onze paardjes te bestijgen en de Oostkaap te verkennen!
Gisterenavond zijn we via de N2 naar het beginpunt van de Eastern Cape gereden en hebben we laat in de avond overnachting gevonden in Port Shepstone. Een B&B bij een vriendelijk koppel die ook al de halve wereldbol is rondgereisd. Hun zoon woont al 12 jaar in Schotland en is nu juist een tiental dagen naar huis gekomen.
De man van de vrouw die ons ontvangt is namelijk ernstig ziek en ze kan ons geen ontbijt aanbieden, maar aan de kust hier iets verderop kan je gemakkelijk aan een breakfast geraken en met een mooi zeezicht erbovenop. Dus geen probleem.
Wireless internet blijkt hier echt niet zo evident als gedacht en we geraken niet op Skype om het thuisfront eens te horen. We mogen de pc van de zoon lenen om toch eens de kids te zien aan het thuisfront.
Thuis nog alles dik in orde en "we moeten ons zeker en vast niet ongerust maken" worden ons in de oren gefluisterd Het doet altijd deugd om de kids eens te zien en te horen, al is het maar voor enkele minuten...
Deze morgen om 5u30 wakker en de slaap werd verstoord door onze adrenaline om de dag te beginnen! Als het kriebelt....
Rond achten vertrekken we al en iets verderop nemen we ons ontbijt. Het voorziene plan was om de N2 (autosnelweg) te nemen en vanavond slaapplaats te zoeken in East London.
Iedereen die we tot nu toe al tegenkwamen verklaarde ons gek dat we "per moto" de Transkei overstaken.
"Much to dangerous!" zou het daar zijn. De Transkei is de regio waar de arme zwarten wonen en volgens de verhalen die we her en der opvingen mag je niet stoppen tussen Durban en Port Elizabeth...
Zelfs de groepsreizen nemen een binnenvlucht om deze regio te mijden.
Tja, hoe zijn kleine kinderen als je zegt dat ze iets niet mogen doen...
Aan de ontbijttafel maken we een "change of plans"...
In plaats van de saaie N2 beslissen we toch de R61 te nemen. De weg dwars door de Transkei, tussen de townships van de zwarte bevolking, waar dieren her en der over straat lopen en de route die iedereen ten allen koste wil mijden.
We geloven echt niet dat deze regio vogelvrij is verklaard...en we krijgen gelijk!
Ieder kind zwaait naar ons als een gek, iedereen is vriendelijk en lacht. Ik krijg zelfs de indruk dat je gelukkig wordt als je in een hut woont en alle dagen rijst eet...
Wat een mooi volk! We doorkruisen 560 km prachtige landschappen en zijn doordrongen van de goedhartigheid van de plaatselijke bevolking. Ze hebben een oerhard leven maar hun onschuldige lach heeft meer waarde dan de bange verhalen van de bange blanke man die ons die regio wilde afpraten...het zou echt zonde geweest zijn om de Transkei links te laten liggen. Het echte Zuid-Afrika zit namelijk hier, arme zwarte mensen die leven van hun geit en hun kippen, die de dag rondmaken door ergens te gaan zitten, en al die kinderen die op de grote vlakte spelen, met een bal, een stok of gewoon daar zitten niets te doen...Helplessly Hoping op meer dan dit...
De enige 2 stops die we hebben gemaakt was aan een benzinestation om ons bakje te vullen en ..de sterke arm der wet.
Na een mooie scherpe bocht vallen we in een opgestelde politiecontrole en je weet wat dat betekent in Afrika... De man vraagt vriendelijk waar we naartoe gaan maar het gesprek gaat vlug in de richting hoeveel die moto heeft gekost en hoeveel dit kost en dat kost...er wordt niet geplooid en geen rotte steekpenning wordt hem gegund. De man heeft al gauw door dat zijn viske bij ondergetekende niet zal bijten en dat hij van een kale reis zal terugkomen
Onderweg zien we in de gracht vier meisjes spelen en het is vandaag hun lucky day! We hebben nog vier dozen met kleurpotloden in de tanktas zitten en hun glimlach doet wonderen!
Het was een topdag en we vragen ons af hoeveel topdagen je kan krijgen in een trektocht door Zuid-Afrika
's Avonds laat komen we aan in een kuststadje naast East London. Na 560 km op ons stalen ros hebben de dames er mooi genoeg van
Ik denk dat de rooiwijn vanavond fel zal worden gesmaakt.
ja, inderdaad gisteren met bijna tranen in de ogen afscheid genomen van onze jeep waar we toch enkele dagen in geleefd hebben. Maar de moto's staan te wachten en onze mannen zien het wel zitten om toch zo'n een 500 tal kilometer te rijden. carla en ik kijken ne keer naar elkaar , amaai ons gatje . Als we s'morgens vertrekken doet het toch wel raar om op een andere moto te zitten dat we gewend zijn, maar dit valt dan toch goed mee . We genieten terug van prachtige landschappen en met de moto krijg je de geuren er nog bij ook.We komen een ganse dierentuin tegen langs de weg schapen,koeien,paarden,honden,geiten,varkens en ook enkele dieren die jammer genoeg dood liggen langs de kant van de weg. De hutjes zien er al iets beter uit in steen gemaakt met hier en daar ook al een kleurtje,prachtig op de heuvels. We komen handen te kort om te zwaaien naar al de kinderen en mensen langs de kant van de weg,ongelofelijk met zo weinig blijven ze lachen! We stoppen langs het strand om een calamarke te eten ,de indische oceaan is niet direct om in te zwemmen want de golven zijn spectaculair.Onze magen gevuld en om verder bochten te nemen van links naar rechts.Onze mannen zijn in hun nopjes en ze weten weer niet van stoppen om zo na 560 km om 19u onze slaapplaats te vinden juist bij het zeetje.We nemen een badje en we gaan lekker gaan eten in de buurt. Ons gatje heeft het goed kunnen verdragen vandaag...maar wat morgen?
Vele dikke zoenen aan iedereen die het blogje leest!
Vandaag vertrekken we vanuit Eshowe in Kwazu-Natal richting Durban om de Drakensbergen tegen valavond te kunnen bereiken. Ons Engels ontbijt heeft ons aangedikt en vooraleer we vertrekken moeten we ons Jeepke wat reorganiseren...
Na een tiental dagen begint onze laadruimte al meer op een containerpark te gelijken. Onze vrouwen maken er achteraan een zootje van... We hebben gisteren in de Spar wat zakken rijst en meel en wat snoepgoed bijgekocht bij de boodschappen en geraken deze ergens wel kwijt onderweg.
Jan werd deze morgen vroeg uit zijn slaapgewekt door een fel blinkende zon en we zijn in onze nopjes!
Maar het feest duurt niet te lang... Als we de N2 oprijden richting Durban krijgen we terug een volle lading water over ons heen en ze zal niet van plan zijn nog te wijken....hondeweer!
Als dit blijft duren wordt het volgende week Parijs-Roubaix op 2 wielen richting Kaapstad, maar dit doemscenario lachen we nog altijd hautain weg.
Bij elke pitstop vragen we aan een locale bewoner of deze weersomstandigheden normaal zijn voor de tijd van het jaar en ze antwoorden telkenmale glimlachend: "Yes! Great isn't it!" Nee man! Ik wil zon zodat mijn trui afkan en ik op mijn sandaalkes kan rondtsjoefen!
Een Zuid-Afrikaanse dame, die hier werkt als verpleegster, vertelt ons dat ze al zes maanden lang droogte hebben gekregen en dat iedere Zuid-Afrikaan uitkeek naar dit moment. Ze hebben slechts 35 % van de totale oogst van hun rietsuiker kunnen binnenhalen en dat is rampzalig voor de arme boeren in deze streek.
Echt iedere Afrikaan hier is in de wolken met dit hondenweer en zijn blij met de groene tinten die uit de grond omhoog komen! Look mister, a flower! And all the trees are green! Jaja...
We rijden de N2 af, een 35 km ten westen van Durban en volgen de "Valley of 1000 Hills-route". Een spectaculaire rit rond het heuvelachtige gebergte die wordt in tweeën gereten door de "Mooi River".
We dalen verder af naar Howick en bezoeken de plaats waar Nelson Mandela op 05 aug 1962 werd gearresteerd wanneer hij, vermomd als chauffeur, zich verborg voor de Zuid-Afrikaanse politie.
Ietsje verderop liggen de mooie Howick Falls. Wanneer we daar willen vertrekken krijgen we terug de volle lading. Ik denk dat de weergoden ons gezelschap niet op prijs stellen...
Daar beslissen we uiteindelijk in één ruk door te rijden naar Underberg en de Sentinelroute en het Amfitheater links te laten liggen. We moeten namelijk de 18e in Durban zijn om onze moto's op te halen en moeten de keuze maken tussen de Sani-Pass en het Royal Natal National Park..aartsmoeilijke keuze...
We nemen het risico om morgen de Sani-Pass op te rijden en hopen op goed weer en blauwe lucht! Bij slecht weer opteren we dan voor een wandeling op het domein van onze volgende slaapplaats, een adresje dat we van Magda en Jos hebben gekregen en zeker in ons programma willen opnemen.
De weg ernaar toe is niet om naar huis te schrijven : druk verkeer, mist, harde regen, en koud...Zuid-Afrika??? We weten niet wat we zien, dachten praktisch in onze slip en met onze crokskes Underberg binnen te fluiten maar het wordt een binnenkomst met de lange broek, dikke vest en onderpulke...De vrouwkes zitten onder hun sarseke in de Jeep
Op de koop toe zijn we aan de late kant en begint de avond te vallen. Eenmaal in Underberg aangekomen worden we door een plaatselijke politie-escorte naar het aanwijzingsbordje van ons Penwarn Country Lodge-verblijf geloodst want we vonden geen aanknopingspunt in het centrum van de stad.
Achteraf gezien heel normaal want de weg ernaartoe was niet van de poes. Door de hevige regenval is de 16 km lange ingansweg naar de lodge omgetoverd tot een modderpoel met een massa "potholes" zoals de Afrikanen dat hier zo mooi noemen! Zelfs met een 4 x 4 is het al een belevenis om ernaar toe te rijden!
Op de koop toe verliezen we onderweg onze grote zware 'kriek'die aan de buitenkant van onze Jeep is bevestigd. Blijkbaar is er een moer losgekomen door de trillingen van de slechte onverharde weg... Vruchteloos wordt de zoektocht in de regen gestaakt en gezien het al pikdonker is vervolgen we onze weg naar onze lodge, hopend op twee vrije kamers om de nacht door te brengen. We kruisen de vingers...
Maar het loont meer dan de moeite! Een prachtige locatie in the middle of nowhere, tussen de elanden, gnoe's en ander wildbeesten. De huisbaas heeft nog 2 kamers op overschot dus'we are lucky' want de komende dagen zitten ze nokvol...tja een beetje geluk mag ook wel ne keer he Het haardvuur knettert ongelooflijk mooi en er heerst een rust van jewelste. Een oude melkboerderij dewelke is omgetoverd tot een fantastisch verblijf! We mogen zelfs nog aanschuiven bij het avondeten.
Er is nog een Belgisch koppeltje uit Leuven aanwezig met hun 2 jonge kindjes dewelke een 8tal weken in Zuid-Afrika rondtrekken. Het wordt een heel intens gesprek waar we even stil van worden...
De man kreeg vorig jaar de zware diagnose A.L.S. De dokters geven hem tussen de 3 en de 5 jaar... Ze zijn met hun gezin er 8 weken op uitgetrokken om te genieten van elkaar en de omgeving. Ze genieten maximaal van elke dag en nemen foto's voor het leven, van het leven. Hoe opperste geluk en wezenlijke realiteit tegen elkaar aanleunen. Oneerlijk en onrechtvaardig gevoel overheerst bij ons allen en daar tegenover de onmacht en de wil om positief verder te blijven bouwen aan hun toekomst. Maar ze blijven niet bij de pakken zitten en grijpen elke kans die ze krijgen! En daarvoor zijn naar hier toe getrokken...
Het wordt een intense avond bij het haardvuur...niemand van ons had gedacht dat we zo fel gingen genieten van een warm haardvuur in het Zuidelijk gedeelte van het Afrikaans continent.
Morgen geeft de "Weather Forecast"-weerman op de Zuid-Afrikaanse tv : SUNNY met maximum 27° in onze regio... ...Als hij durft liegen sleur ik hem morgenochtend door zijn plasmascherm!...
DAG 10 : ...Why does it always rain on me..? (The Verve)
Deze nacht heeft het niet gestopt. Donder, bliksem en volle bak regen de ganse nacht door zonder verpinken! Gelukkig hebben we beslist om in een Rest-Hut te slapen ipv in onze daktenten. We zitten hier lekker knus, straks een tas koffie en terug het ruime sop de straat op. Van de weersomstandigheden hadden we van onze eerste week toch iets anders voorgesteld! Al drie dagen van de 7 de volle lading gekregen en volgens de locals is dit niet echt abnormaal.
Wat een verschil met de heetgeblakerde temperaturen in het Krugerpark. Eergisteren las ik in een promo-folder : "Swaziland is blessed with heavy rainfall.." Tja, wat je zo allemaal "blessed" kunt noemen, in België schieten ze je af voor zo'n uitspraak Maar ik kan me inbeelden dat water hier wel schaars kan zijn.
In Swaziland vertelden ze me dat ze die voorjaarse regen hard nodig hebben voor hun maïsvelden en dat zijn er nogal wat hier in de streek. Dus, we bergen onze zonnige wensen op en gunnen de mensen bakken regen
We willen vertrekken naar het St-Lucia Lake,maar een vroege ochtendspotter weet ons te zeggen dat hij de "Lion King" heeft gezien op de plaats waar we gisteren het Hluhluwe Nationaal Park zijn binnen gereden. We besluiten dus eerst nog eens terug te keren in de richting van Memorial Gate.
Na een 7tal km ziet Mieke plots iets bewegen in het gras op de heuvelhelling. Daar zien we een leeuwin die aan de achterbil van een kudu zit te knagen.(zie foto) Het beest moet vroeg deze morgen ten prooi zijn gevallen...het bloed hangt nog te bengelen aan de snuit van de leeuwin. Van de leeuw echter geen spoor meer.
We keren terug via de andere uitgang en zien nog een mooie neushoorn met haar baby op stap... Wat zijn deze dieren toch zo mooi om van dichtbij te zien!
We rijden het park uit en zetten onze reis verder richting St-Lucia. Na een dik uur rijden komen we aan bij het strand en maken we eindelijk bij droog weer een fikse strandwandeling langs die Indische oceaan met zijn hoge golven.
Zalige windbriesje rond de oren en bijna geen kat op het strand te zien. De zeelucht doet ferm deugd en we genieten van de ruimte en de stilte.
Daarna richting Estuarium waar Jantje onze 4x4 eens goed door het zand laat razen en dan zoeken we het centrum op om een klein middagmaaltje te nuttigen.
We kiezen lukraak een klein visrestaurantje uit en we krijgen voor een prikje een prachtig bord calamarkes voor de neus geschoteld! Da's boffen! Als dessert kopen we op het marktje 4 ananaskes en op naar Eshowe, het hart van Zululand. Daar hebben ze nog een authentiek dorp gereconstrueerd en tonen ze hoe de Zulu"s leefden.
Langs de weg zien we weer heel wat krotten en vervallen huisjes staan. Het contrast blijft (te) groot anno 2010...
Eenmaal in Eshowe aangekomen reserveren we daar onze avondmaaltijd en tevens ook voor het dansspektakel zoals de traditionele Zulu's het zouden hebben gedaan. Ons Mieke mag zelfs meedansen met de opperchef van dienst We krijgen les in hun eet- en leefgewoonten en daarna terug huiswaarts.
Morgen een overgangsdag naar Underberg, zo'n dikke 350 km verderop. We zijn klaar voor de Drakensberge en de Sani-Pass! ...De dames moeten nog wat worden overtuigd om die fameuze pas te bestijgen
