oververmoeid en onvoorbereid... niet de beste start na een wel zeer korte nacht in Charleroi sta ik in de lange rij die allemaal tegelijk willen inchecken, teveel bagage bij hebben, jengelende kinderen... ik ben zeker dat dit de vlucht voor Marokko is... ik ben in een heel slecht humeur en mis vanaf de eerste minuut Jenny al... maar ok we geraken weg en ik slaap ongeveer de hele vlucht... Boven zee komt de zon op, In Casa is de nieuwe luchthaven super goeduitgerust dus daar loopt alles vlot... ik draai echt op routine... er is niks nieuws aan dit alles... de trein is te laat en overvol... in Casa heeft de trein naar Fez 50 minuten vertraging.. wat klaag ik dan ov er de rit Hasselt-Brussel elke dag... Het is hier 'herfst'vakantie en dus iedereen on the road to somewhere.. ik kan geen plaats meer bemachtigen en betaal een extra kaartje in eerste klasse... daar is t al niet veel beter maar goed ik heb een zetel en een beetje plaats... Al werk ik in een telecom bedrijf... telefonisch ben ik helemaal van de buitenwereld afgesloten... nog mijn Proximus, nog mijn Maroc-telecom, Meditel, niks werkt.... ben dan ook zeer ongerust over het thuisfront... maar hier in Marokko zijn ze meer van me gewend,dus niemand mist me... ze weten dat ik welkom opdagen.... om 17u plaatselijke tijd ben ik eindelijk op mijn eerste stop ten huize Raja... ik heb een hele dag alleen op koffie geleefd maar dat zal hier vlug veranderen : mij volstoppen met eten is hier een eerste plicht... Ik heb dan ook 12u aan een stuk geslapen en heb de volle maan aan me laten voorbijgaan... jammer maar zeer noodzakelijk om eindelijk weer mezelf te worden... Ondertussen weer sloten koffie gehad, verstand weer ok, ga naar de kapper, Hamam en voor 3 dagen uitwaaien in Kenitra.. heb dat wel verdiend.... volgende keer beloofd alleen nieuws over land en reis.... maar nu e ven prive-pauze.. Marmoucha
dinsdag namiddag is het dan zover.....Jenny en ik zijn bepakt en geladen - ik alweer met teveel bagage- en kan de zo lang verwachte reis beginnen. Omwille van de spoorstaking is dat niet mogelijk met de trein en moeten we meer CO2 verbruiken. Maar Lut is zo vriendelijk ons te brengen en via de landelijke weg St.Truiden-Tienen-Charleroi komt alles ok. Jenny en ik hebben nog uren de tijd om het nieuwe gebouw in Charleroi te bewonderen en vanaf dan begint mijn grote VERwondering : alles is anders..... we kunnen al heel vlug inschepen.... rustige medereizigers... geen valiezen te veel.... geen diskussies... geen begeleidende familieleden die de hal overbevolken.... niets van dat alles.... en zo gaat dat verder : iedereen op tijd aan de check-in, geen problemen, iedereen kalm, geen toestanden.... op tijd in het vliegtuig.... iedereen op zijn plaats, vliegtuig vertrekt op tijd.... even denk ik nog : t is de verkeerde vlucht, maar neen het kan dus.... is het het nieuwe gebouw? ik heb er het raden naar... in het vliegtuig ziiten we langs een lieve oma die de zomervakantie van haar 14 kleinkinderen in Marokko gaat voorbereiden.... ik droom al... niet van die 14 kleinkinderen,maar van dat eentje.... die komt ook nog eens naar Marokko..... na een voorspoedige vlucht landen we om 11u plaatselijke tijd in het nieuwe gebour in Casa (+2u voor belgische tijd dus voor jullie om 01u) ...ook daar geen toestanden : alles kalm, iedereen in orde met papieren en valiezen... in een mum van tijd zitten Jenny en ik op de trein richting Casablanca.... stom van mij om die nachtelijke vlucht te nemen : Jenny heeft nog niets van het land gezien en nu is het te donker.... maar ok we hebben nog 10 dagen om dat goed te maken.... vervolg voor morgen... de foto s komen er aan.
