Na een nachtje slapen en een breakfast bestaande uit petato's, scramble egs, bacon en toast, vertrokken voor een verplaatsing naar Harrison Hot Springs, ongeveer 150 km ver. Normaal een uurtje of twee op een soort Expressweg, maar weer hadden we geen chance. Na een half uur stonden we plots in een file en hebben over de volgende 15km, twee en een half uur gedaan. Na twee uur tegen 5km per uur, begin je je af te vragen wat voor enorm accident er moet gebeurd zijn. Een half uur later wisten we het..... 4 werkmannen van den onderhoud van de autostrade (of zoiets) hadden over 20meter kegeltjes gezet zodat alles over 1 rijstrook moest. Die mannen waren dus verantwoordelijk voor een file van meer dan 15km en waarschijnlijk meer om het gras aan de zijkant wa korter te zetten!!!!!!!!!
Daarna toch in Harrison aangekomen, maar we hadden niet veel tijd meer om een grote wandeling te doen. Dus werd het een korte langs het meer (70km lang) maar wel prachtige zichten - zie foto
We zijn dan ook langs de beruchte Hot Springs geweest, maar dat sloeg wat tegen. In de 19de eeuw gebruik om mensen te laten baden en ervan te laten drinken, was het nu een afgesloten site waar de zwaveldampen naar boven borrelde en voor een zeer onaangename geur zorgden - gelijk ze in Antwerpen zouden zeggen: het stoenk noar rotte eieren
Ik heb ondertussen door dat ik maar 1 foto per bericht kan invoegen, dus bij dit bericht een foto van het meer en de omgeving. Om toch nog meer beelden door te kunnen zenden zal ik 1 of meerdere extra berichten zetten met enkel een foto en een kleine uitleg. Waarom de foto' op zijn kop staan weet ik niet, want bij mij staan ze juist
Na een nacht goed en diep slapen en na een stevig ontbijt snel terug naar de luchthaven. Marleen wou zeker op tijd zijn. En gelijk had ze want Murphy's loerde weer achter de hoek. We gingen aan de KLM desk toch nog eens horen hoe het met onze bagage was gesteld en na weer een half uur aanschuiven, kregen we daar het antwoord dat KLM altijd de bagage nastuurt naar de locatie van de klant, dus naar Vancouver - en dus geen doorlabeling via Britisch Airways. En dit zou waarschijnlijk nog vandaag gebeuren. Dat ging spannend worden omdat we eigenlijk met en dag verlies, morgen al moesten vertrekken naar Harrison Hot Springs en onze bagage dus nodig hadden. Om Murphy te misleiden, stuurden we hem de verkeerde kant op (zie foto 1). Wij naar de gate voor het vliegtuig naar Londen. Je gelooft het niet, maar het had vertraging. Lichte paniek, want we dachten dat we in Londen normaal 1u de tijd hadden om over te stappen naar Vancouver. Murphy toch niet kunnen misleiden? Na want rondvragen werden we gerustgesteld, want in Londen wordt de klok een uur teruggezet. Conclusie, vertrokken met 45 min achterstand, maar toch op tijd om ons vliegtuig te halen (zie foto 2) Perfecte vlucht naar Canada, maar weinig kunnen slapen. Toch klaarwakker op de luchthaven om naar onze koffers te gaan zoeken. En dan de grote verrassing, niet bij KLM, maar bij Britisch Airways kwamen ze te voorschijn!!! Snel naar het autoverhuur bedrijf, waar ze zoals voorspeld in het reisbureau, ons allerlei zaken voorstellen om het contract up te graden. Eerst niet toegehapt, maar nadat bleek dat de koffer wel heel klein was en we onze bagage noet degelijk konden wegbergen, toch beslist om ne grotere te pakken. En wat voor ene, een Ford Edge automatisch met 8000km op de teller. Morgen een fotootje van deze prachtige auto. Niet simpel om in een heel drukke stad met een automatic te rijden en het hotel te zoeken. D van drive is de pook naar onder trekken, R voor achteruit is de pook naar boven duwen, zoals je dat doet om een handgeschakelde auto in eerste versnelling te zetten. Gevolg is dat ik een aantal maal bij vertrekken aan het rode licht, de auto in achteruit zetten ipv vooruit. Toch zonder ongelukken in het hotel geraakt, waar we niet genieten van de rust. Tot morgen
Vroeg uit de veren om zeker op tijd (Marleentijd) in Zavemtem te zijn; drie uur en een kwartier voor opstijgen. Inchecken ging gelijk een fluitje van ne cent Als vastgeroeste caravangebruikers zijn we de luchthaven niet gewoon, dus we kozen de verkeerde locatie om te ontbijten; nen droge croissant. Nog 2 uur wachten, maar dat doe je met plezier met zo'n mooie vooruitzichten. Een paar keer op het vluchtbord gekeken: geen probleem te bespeuren. 30minuten voor boarding begon de miserie! Zwaar onweer in Amsterdam. Ons vliegtuig kon er niet opstijgen en men had geen idee wanneer het zou komen. In het begin heb je nog hoop, zeker wanneer het vliegtuig om 12u arriveerde,maar die werd snel de kop ingedrukt. De knappe kapitein (Marleen volledig van de plank) kwam ons vertellen dat we niet voor 13u opstegen. Dag vlucht naar Vancouver Om14u stijgen we dan eindelijk op om 35 min later op Schiphol te landen. Stormloop naar de transfertdesk. Maar daar stonden ze al met ... honderden zo niet met duizenden aan te schuiven, reizigers uit half Europa hadden het zelfde probleem. Nog nooit zo'n lange rij wachtenden gezien. Zeker 400 m (ik overdrijf niet) lang. je had 3 loopbanden nodig om aan het einde te komen. Wachttijd van 4 u beweerden ze, maar na een half uur waren we nog geen 50 m opgeschoten. We konden ook naar een telefoonnummer bellen, maar die lijnen waren overbezet. En dan toch plotseling, geraak ik toch binnen en na een half uur bellen (internationaal, dus da ga mij nog wat kosten), heb ik een vlucht voor 's anderendaags via Britisch airways, met overstap in Londen. Maar voor een hotelkamer moest ik. .... gaan aanschuiven aan de servicedesck van KLM. Na ongeveer 2 uur aanschuiven, een kamer gekregen in het IBIS hotel. Maar we kregen ook nog de raad om al direct te gaan inchecken bij Britisch Airways. Weer aanschuiven, en dan terecht komen bij iemand die volgens mij er nog maar een paar dagen werkte. 'Bagage doorlabelen? Da gaat niet'. 'Of toch wel' Eens bellen en dan proberen. Een paar kaarsen branden dat dit gaat lukken en hopen dat Murphy's niet meereist naar Vancouver. Zonder valiezen zou en ramp zijn want we blijven niet ter plaatse Dan op zoek met vele anderen naar de shuttle om in het hotel te geraken. Daar nog even aanschuiven en dan eindelijk in het hotel. gratis avondeten en als je grote honger hebt, is alles ok en dan snel naar de kamer om te bloggen
Morgen stijgen we maar op om 14u55 en in Londen vertrek onze vlucht naar Vancouver om17u05. Daar komen we dan aan 18u40 lokale tijd, zodat we enkel nog snel de auto kunnen huren en naar het hotel gaan. We gaan dus niks zien van Vancouver, waar we normaal 1,5 dag hadden om rond te toeren. De dag nadien moet we al naar het volgende stadje, Harrison Hot Springs
Laten we hopen dat we alles gehad hebben en dat de rest van de reis vlekkeloos mag verlopen
