Op weg naar Clearwater en we hadden totaal geen idee wat we konden verwachten. Na 75 km een Visitors Info binnengesprongen (je vindt er hier zeer veel en ze geven steeds fantastische info). Zij gaven ons 2 tips. De eerste tip ging over de Reargard Falls, een waterval ( niet hoog) maar met een enorm krachtige stroomversnelling (zie foto). Het bord dat er stond gaf volgende inlichting:' This Falls mark the upper limit of the 800 mile migration of the Salmon of the Pacific. Only the strongest come this far'. Zalmen die tegen deze waterval opspringen, is een fenomeen dat je normaal eind augustus, begin september kan bewonderen, maar volgens het info bureau was de zalm dit jaar vroeger en kon je dit nu al bekijken. Dit wou ik zeker zien. Maar geen zalm te zien, ook niet in een kreek wat verder, waar de zalm zijn kuit zou schieten. Gene vis te zien, zelfs geen stekelbaarsje.Dus toch te vroeg. De tweede tip was een River Safari, met 95% kans op wildlife. Het was een duurdere tip en we hoopten dat we meer wildlife zouden zien dan dat we zalm zagen. En of we wildlife zagen. In een bootje met 12 personen en een schitterende gids, hadden we na 15 minuten al prijs. Een moeder beer met haar kleintje (zie foto in volgende blog). We bleven een tijdje genieten van deze 2 beren om dan verder te varen en 10 minuten later weer prijs (zie volgende blog). Het gekke is dat de moeder en het jong bruin waren en de tweede beer zwart. Toch zijn het (volgens de gids) allemaal 'zwarte' beren. De vraag is of we dit moesten geloven, want onze gids was iemand uit Australië, en daar zijn volgens mij alleen kangoeroes Na nog een mooie waterval voer hij ons terug naar het basiskamp. Eenmaal in Clearwater aangekomen, waren we verrast door de kleinschaligheid. Een aantal huizen rond een kruispunt en dan nog wat hotels in de geburen. Na uitpakken hebben we nog een kleine uitstap naar ... een waterval gemaakt. Weer één, maar toch zijn ze allemaal verschillend en spectaculair. Zie blog nr ...
Deze morgen rustig ontbijt genomen. De eerste maal in buffetvorm en je had warempel de keus uit iets anders dan eieren, spek, petatten en worst ( wat er natuurlijk ook was). En iedere morgen zie je dus die Canadezen en Amerikanen hun bord daarmee volscheppen ( en goe vol). Onze diëtisten doen hier nen attact ter plaatse wanneer ze die eetgewoontes en BMI's zien. In de voormiddag de Maligne Canyon gaan bekijken. Een wandeling van ongeveer 2 uur waar je om de 10 m van het ene mooie zicht naar het andere loopt. Een rivier van een 15m die plots in een diepe geul wordt geperst die op een bepaald moment maar 1m breed is. Tijdens de wandeling wordt de Canyon dan stilaan breder, maar de rivier wordt langs alle kanten gevoed door ondergrondse riviertjes, waardoor het water steeds wilder wordt en mooier om te zien. Om ten over te gaan in een prachtige snelstromende rivier In de namiddag de Edith Cavell berg opgereden, tis te zeggen het eerste stuk, want hij is meer dan 3300m. Deze berg werd naar haar vernoemd in 1916 als eer voor haar aandeel om geallieerde gevangen soldaten te helpen ontsnappen (waaronder dus ook de Canadezen). Een totaal ander landschap, vrij kaal met een gletsjer in de vorm van een engel!!!
Na weeral een hoop problemen met het internet, het relaas van gisteren, maandag 4 augustus. Op weg naar Jasper, hebben we eerst nog Lake Louise aangedaan omdat daar de dag voordien een file stond. Weeral een meer denk je, maar toch de moeite om het te bezichtigen. En zeker het Fairmont Chateau Hotel thv het meer, een enorm hotel voor 2000 gasten uit 1924. De inkomhal is zeer imposant en je wordt er met grote honneurs ontvangen. Ik vrees echter dat het niet voor de portemonnee van ne verpleegkundige is. Vanaf Lake Louise tot in Jasper rij je over de Icefields Parkway, een meer dan 150km lange weg waar het ene meer naast het andere te bezichtigen is, waar je watervallen kan terugvinden of gewoon van het landschap kan genieten. Je kan niet overal stoppen, want dan geraak je voor middernacht niet in Jasper. Dus maak je keuzes. Soms is het doodgewoon, soms echt prachtig. Je mist waarschijnlijk ook van alles, omdat het niet altijd goed staat aangeduid. In de volgende aparte blogs enkele sfeerfoto's MAAR dan plots een opstopping!!!!! Er liep een zwarte beer rond. Wij natuurlijk ook uit de auto en jawel op 15m van ons, onze eerste beer. Direct alle tips herhaald van wat ge moet doen als ge nen beer ziet, maar da beest bleef gewoon dooreten terwijl er wel 20 man foto's aan het nemen was. Na ne foto of 30 ..... Zijn we dan maar doorgereden. Nog het vermelden waard was de Icefields Skywalk, een constructie waarbij je 280m boven de ravijn stapt..... met een glazen vloer. Je kijkt dus los naar beneden. De eerste stap was ne vieze. Als laatste nog een waterval het vernoemen waard, de Athabasca Falls. Maar 22 m hoog, maar met een enorme kracht, omdat een 100 m brede rivier plots door een opening moet van ongeveer 15 m Om de dag af te sluiten zijn we onze 35 ste huwelijksverjaardag ( ja ja) in het heel goed Italiaans restaurant gaan vieren. En de rest van de avond daar zwijg ik over.
Blog van gisteren nog maar net verstuurd omdat gisteren het hotel vol Japanners zat (2 bussen vol), die het internet hadden plat gelegd denk ik. Vandaag werkt het prima Vandaag geen verplaatsing naar een ander gebied. Wel weer met auto rondgereden (je kan hier niet anders). Het probleem is dat hier zoveel meren te zien zijn dat je niet weet wat eerst kiezen. Dus eerst in Banff een meer bezocht, maar snel beslist om richting Lake Louise te gaan. Men had ons in het hotel wijsgemaakt dat, wanneer je daar de gondel nam, kans maakte om beren te zien. We hebben dus de gondel genomen, maar geen beren gezien. Waarschijnlijk moet je vooral of heel vroeg, of heel laat op de dag te plaatse zijn. Boven op de berg kon je een wandeling maken, waarvoor je eerst door een omrastering moest die onder stroom stond. Vanaf dan stond je in berengebied. Eerst nog eens goed de les van gisteren herhaald en dan niks, nada, geen enkel beest te zien, laat staan een beer. Later op de dag nog Lake Morraine bezocht, ook op aanraden van het hotel, en dit was inderdaad ook een prachtig meer. Morgen richting Jasper, waar de ganse dag gevuld zal zijn om alle mooie dingen langs de Icefields Parkway te bekijken, oa de gloednieuwe Glacier Skywalk.
Na voor de zoveelste keer een calorierijk ontbijtje (je heb hier steeds de keus tussen spek, eieren, worstjes, petato's of frieten, en meestal nog in op 1 bord), op weg naar Banff, via een aantal tussenstops. Tijdens de eerste stop hebben we door een stuk regenwoud gewandeld, tussen de Giant Cedars, bomen om u tegen te zeggen. De tweede tussenstop was een klein museumpje, waar we een film zagen over hoe je moet reagerend wanneer je een beer tegenkomt. Wat je dus moet doen, buiten in je broek doen van de schrik, is het gedrag van de beer observeren. Heeft hij een 'defending attitude, of een 'agressive attitude' . Bij het eerste moet je kalm blijven (gemakkelijk gezegd) en de beer toespreken op een zachte manier. Valt hij toch aan moet je voor dood gaan neerliggen. Heeft de beer een agressieve houding, moet je eveneens agressief roepen en tieren. Valt de beer toch aan.... FIGHT FOR YOUR LIFE.!!! Zoe simpel ist. Maar buiten da in mijn broek doen, weet ik niet of we 1 van de bovenstaande tips zouden gebruiken Volgende stop voor een mooie wandeling rond Emerald lake, een meer met een prachtige kleur te danken aan gletsjer sediment Daarna naar de tweede grootste waterval van Canada, genaamd Takakkaw Fals. Naam die de Cree indianen eraan gaven en wat 'It is magnificent' betekent. Om het uit te spreken op de juiste manier (werd mij voorgedaan in het info bureau), moest je de roep van een kraai nadoen, maar ik denk dat je het beter kon met een stokje ergens ter hoogte van je a....'s te steken (foei, niet cultureel genoeg)
Nadien rechtstreeks naar Banff, waar we verrast werden door het feit dat we door de tijdsgrens waren gereden in oostelijke richting, wat wil zeggen dat we een uur vooruit waren gegaan (18u was plots al 19u). In Banff zelf konden we op de koppen lopen. Precies de Meir op een soldendag. Heel veel winkels die open waren tot 23u.
Weer een zeer warme dag vandaag. Temperaturen van boven de 30gr. Bedoeling was om in 1 keer naar Revelstoke te rijden maar 2 plaspauzes zorgden voor wat afleiding. Het eerste was een verkooppunt met kinderattracties, prachtige beelden van voorhistorische Dino's en de Goatwalk; een smalle oversteek waar geiten overliepen en via een vernuft systeem konden gevoederd worden (foto bij deze blog). De tweede stop was zonder het te weten op de plaats waar geschiedenis geschreven is in Canada' namelijk 'The last Spike'. Hier werd de laatste spoorwegklinker geslagen, waardoor de spoorweg van oceaan tot oceaan volledig was (4600 km)
Eenmaal in Revelstoke aangekomen, zijn we snel het eerste (ook 1 van de kleinste national parken) ingegaan. Dit stond vooral bekend door de variatie aan wilde bloemen (en we waren juist in het hoogseizoen), maar omdat het de laatste tijd bijna niet had geregend, was volgens een gids, het hoogseizoen nog niet aangebroken en hoopten ze snel op regen ( weer ni goe zeg) (foto op de volgende blog)
Het gebied was vroeger van de Okanagan indianen. Om ze te eren was er een route aangelegd met allerlei Indiaanse wijsheden. 1 ervan was de volgende: we never went to the same place twice when we picked berries and we took only what we neded, this is how we practiced conservatoin. Met hun land over te nemen, hadden we beter ook hun wijsheden overgenomen
Voila dat was even serieus, op de volgende blog wat leuke dingen
Vandaag onze eerste wilde dieren ontmoet. Eigenlijk waren ze niet erg groot, .... en ook niet erg wild. Het waren grond eekhoorns, maar dan ook zoveel, dat je er niet naast kon kijken. Zo zaten met tientallen aan 1 van de vele mooie meren die je hier tegenkomt. Ze kwamen heel voorzichtig zelfs uit je hand eten. Heel leuk om daar mee bezig te zijn. Er vlogen ook een vogels rond die de bijnaam 'wiskey Jack' hadden, en wanneer je stilstond met eten in je hand, kwamen ze op je hand zitten. Penticton is een schitterend stadje aan een zeer groot meer met een mooie wandeldijk en een zandstrand. De streek is gekend voor zijn wijn en volgens de boekjes zijn hier meer zonuren dan in Rio de Janeiro. En we hebben het geweten, meer 40 graden toen we hier aankwamen. Na een bezoek aan een stoomboot van begin 1900, zijn we vooral de lokale wijn gaan proeven en hebben we de wilde zalm geproefd.
Morgen gaan we richting Revelstoke, en beginnen we aan een aantal dagen natuurparken. Met hopelijk veel wild dat iets groter is dan dat van vandaag
Na nog een mooie waterval voer hij ons terug naar het basiskamp.
