Ai ai ai.. Een schuldgevoel jegens jullie trouwe lezers bekruipt mij als ik de datum van mijn laatste blog via het scherm gepresenteerd krijg... Dit was niet de bedoeling, en zeker niet netjes naar jullie toe als ik bedenk dat jullie waarschijnlijk elke vrije minuut van de dag jezelf zitten af te vragen hoe het toch met Mark zou gaan... Ik wil daarom dit blog beginnen met mijn excuses te maken voor deze verspilling van jullie vrije minuutjes door het verzaken te schrijven. Bij deze.
Maar goed, jullie zijn niet tijdens het surfen op deze site gestrand voor excuses dus ik zal trachten een waardig blog te schrijven dat voldoet aan jullie verwachtingen! Om dit te kunnen doen heb ik snel wat research gedaan bij de altijd voor mij klaar staande meneer van Dale. Deze kwam met de volgende vertaling van weblog: het, de; o en m -s dagboek op internet; blog: een ~ bijhouden. Een dagboek dus.. Op internet.. Nu heb ik nog nooit een dagboek bijgehouden, dus heb ik meneer van Dale om nog een gunst gevraagd, waarop hij het volgende antwoorde: Dagboek: het; o -en 1 boek waarin men dagelijks aantekeningen maakt.
Ai ai ai.. Schuldgevoel.. Dagelijks.. Pff.. Hoge lat.. Niet doen.. Dan maar iets minder dagelijks.. Fijne vent die meneer van Dale...
Nog 9 stagedagen, nog 18 nachtjes slapen, nog 2 weekenden, nog 1 koninginnedag en nog 1 dag skiën te gaan voordat ik in de trein naar huis zit. Dit moet allemaal gebeuren in de twee en een halve week dat ik hier nog zit. Ik kan niet anders dan richting een afronding te gaan, zowel op stage als met de nieuwe opgedane contacten als met dit blog. Dat is ongeveer de mood waarin ik verkeer; wat moet er nog gebeuren en wat is nog leuk om te doen voor ik naar huis ga.
Dit moeten betreft een saai en feitelijk lijstje van opdrachten vanuit school en stage, waar ik niet teveel aandacht aan wil besteden in dit blog. Dit zorgt er dan weer voor dat er exta tijd is voor de leuke dingen, die nu breed aan bod kunnen komen.
Het is de tijd van pasen, sterker nog; het ís pasen. Pasen staat voor nieuw leven en daardoor nieuw begin! Jezus stierf aan het kruis zodat wij eeuwig konden leven, hoe gaaf is dat? Vandaag en morgen vieren we dat Jezus het niet heeft laten zitten bij de kruisiging maar op is gestaan uit de dood. Pasen rules! Helemaal hier in Zwitserland. Pasen wordt in Zwitserland gevierd als kerst in Nederland, een echt familie feest! Geweldig om mee te maken.
Ook de natuur "paast" hier vrolijk mee! Krokusjes schieten uit de sneeuw omhoog, de sneeuw verdwijnt als sne.... uuh.. ja die verdwijnt, en onder het witte ijs komen heldere blauwe meertjes naar boven. Ook de mensen zijn lekker "lente" en vrolijken er op los! Vandaag werd mij door een breed glimlachende zwitserse buschauffeur letterlijk een "goeiemiddag" toegewenst (ja, op zn nederlands!), en op de berg leek iedereen lekker in zn nopjes.
Maar goed.. Dit blog gaat over afscheid en nieuwe dingen.. "T mut eerst minder word'n veur t beet'r wordt" zeggen ze... Nou.. Om met een van die mindere dingen te beginnen: morgen is de laatste kans op skiën. Het seizoen is afgelopen, en morgen wordt er uiteraard gepast, afscheid genomen van het winterseizoen. Het leek ons gepast om dit te vieren door morgen verkleed te gaan skiën om uiteindelijk boven op de berg in een bubbelbad te eindigen om daar te genieten van live muziek en de laatste bergminuutjes van het seizoen. Foto's volgen uiteraard.
Vrijdag heb ik overigens het grootste gedeelte van de dag off-piste doorgebracht. De gevaarlijkheid hiervan vond ik wel meevallen, gezien het feit dat ik een iets andere vorm van off-piste vertoeven geprobeerd heb, hetzij ietwat minder sportief en ietwat decadenter dan de "officiele" off-piste verklaring. Op een anderhalf persoons ligbed/matras/stoel van nivea heerlijk liggen bakken in de zon genietend van de ploeterende mensen die zich door de "schneemangel" worstelden, een ijskoud glas cola en een koel briesje is voor mij een perfecte off-piste ervaring. Op datzelfde terras heb ik ook nog even weer gepraat met mijn grote vriend "Cho", de eigenaar van de tent. We hebben samen nog wat haus-gebrauen Röteli gedronken op aandringen van hem, voordat het 5 voor 4 was en dus tijd voor de laatste lift. Gezellig.
Tussen mijn vorige blog en dit blog heb ik nog op afstand de verjaardag van Rudolf meegevierd (broerlief). Ook saai op afstand. Ik hou namelijk wel van feestjes... Gelukkig vierde mijn stagebegeleidster gisteren haar verjaardag. Het feestje begon om 1 uur met een potje beachvolleyballen. In de korte broek in het warme zand, op nog geen kilometer afstand van de lift naar de sneeuw. How's that for a contrast.. Hoezo einde seizoen? Daarna hebben we een wandeling gemaakt (eigenlijk een soort van hike die ik nu nog in mn benen voel) om aan een meertje te gaan bbq-en op een daarvoor bestemde bbq-plek. Blij dat we de wandeling overleeft hadden en onze zware backpacks met rosé, worstjes en aanmaakblokjes even van onze schouders konden halen werden we geconfronteerd met een feuerverbot. Hmz.. Lastig als je wilt bbq-en... Geen paniek.. Eerst de salades en broodjes maar opgemaakt, en wat drinken ging er ook wel in.. Toen zijn we met zn allen verhuisd naar iemands huis om daar op een gasbbq toch het bbq gevoel te krijgen... Dit had voor mij een aantalvoordelen.. Ten eerste konden we lekker een muziekje opzetten, daarnaast werd het 's avonds iets kouder maar konden we een terraskachel aanzetten. Het grootste voordeel was eigenlijk het eten.. Er was namelijk alleen nog maar vlees over. Nou.. Wat wil je nog meer? Het was erg gezellig. Het idee was er nog om even lekker op stap te gaan na de bbq. Met dit idee in mijn hoofd ging ik naar huis om mijn korte broek te verwisselen voor een spijkerexemplaar met wat langere pijpen. Echter, na een warme douche, een grote slok jägermeister en het gevoel van de hike in mijn benen durfde ik vanuit een warm bed wel te concluderen dat ik hier niet meer uit zou komen om op stap te gaan. Oftewel; slaap lekker!
Hoe dichter ik bij de twaafde mei kom, hoe meer zin ik heb om naar huis te gaan. Dit wordt door veel mensen verkeerd begrepen. Ik heb geen heimwee, en ik ben het hier ook niet zat. Ik mis jullie gewoon. De ideale oplossing zou zijn om jullie hierheen te verhuizen.. Maar goed, omdat het makkelijker is voor mij om naar NL te komen dan voor jullie allemaal hierheen te komen houden we ons maar aan die planning... Gister heb ik de treintickets besteld, dus het is nu zeker dat ik donderdag 12 mei op de trein stap om vrijdagochtend in de armen van Nerije gesloten te worden, met beide voeten op de vlakke, Nederlandse grond. Heerlijk vooruitzicht.
Zo.. Een hele lap tekst.. Helaas voor de "ploaties-kiekers" onder ons deze keer geen foto's. Dit is stiekem een beetje uit voorbedachte rade.. Ik heb best wel leuke foto's op voorraad die jullie nog niet hebben gezien, en ik verwacht morgen ook nog een paar leuke plaatjes te schieten... Jullie weten wat ik ongeveer gedaan heb, en wat ik morgen ga doen, dus het volgende blog zal er waarschijnlijk eentje zijn met louter foto's.
Nou, dat was weer een blogje.. Zo zie je maar weer, als je er maar even voor gaat zitten.. Een dagboek zal het niet worden, maar ik zal proberen iets frequenter af te sluiten dan de laatste weken-tendens! Het ga jullie nog eventjes goed zonder mij in Nederland, bedankt voor het lezen en tot de volgende knoop!
